Torak.

**Profile** Number of posts : 248 Status : Active

Langzaam aan zet Glow haar kleine lichaam zich voort, het was nog vroeg in de ochtend en de zon begon net op te komen wat je dan wel gelijk weer een mooi uitzicht opleverde, even kreunde de oude merrie zacht, een mooi uitzicht wat had ze daar nou weer aan, waar glow aan toe was voor het eerst in lange tijd was gezelschap! En die ene zwarte hengst had ze maar niet uit haar hoofd kunnen krijgen, ze had hem ontmoet tijdens een hevige regenstorm en had hem toen eigenlijk in een chaggereinige bui afgesnauwd. En dat was iets waar ze nu spijt van had.

Ze wilde hem opnieuw ontmoeten. Het was niet zo dat ze hem echt zocht, maar ze zou het niet erg vinden om hem te vinden..en daarom was ze nu weer hier weer in dit verschrikkelijke woud met die verschrikkelijke schimmen, ze had gehoord dat hij er ook een was. Het leef wel alsof iemand een spelletje met haar speelde steeds eindigde ze altijd met schimmen of bij schimmen, of in een andere ellende het moest gewoon zo zijn? En wat haatte ze het hier zeg de vogels durfde hun lied niet eens te fluiten bang voor de wezens van t woud..

[/quote]

**Profile** Number of posts : 1243 Status : Absent

Oh when they come for me, come for me.
I'll be gone.

Met een geiriteerde zucht zwerf ik rond door mijn gebied Vyrantium. De sneeuw bedekt nog altijd de hoge boomtoppen net als de bodem onder mijn hoeven. Winter lijkt langer te duren dan ooit tevoren, misschien omdat ik geen gevoel meer heb om de kille kou te voelen, of omdat ik me gewoon verveel. Ik had de taak van Avanti gekregen om Nachtschade in de gaten te houden en dat is precies wat ik de hele tijd gedaan heb. De merrie gaat van hop naar haar maar voert verder niet veel uit. Ze lijkt te veel op Ce'Nedra en dat zit me meer dan dwars. Het allerliefste zou ik Avanti vragen om een andere taak en deze aan iemand anders geven maar ik weet dat dat niet goed gaat uitpakken. Ik grimas vals bij het idee van de lange slacht tanden in mijn nek en zucht daarna verveeld. Nachtschade had ik ergens achter gelaten wanneer ze op weg was richting een van haar contacten. Ik hoefde er niet bij te zijn, wilde er zelfs niet bij zijn. Nacht is een rare merrie om mee in contact te komen om meerdere redenen. Ik sta in een keer stil en maak mijn hoofd leeg wanneer ik een bonte hengst langs zie galloperen, ogen zo blauw als de lucht. Ik grimas duister en krijg de neiging om hem achter na te gaan, mijn zoon Rixan. Ik word tegen gehouden door het feit dat ik nu in geen staat ben om hem te ontmoeten en boven alles te vermoorden. Rixan mag dan wel oud zijn, hij is nog altijd de sluwe vos die hij altijd geweest is. Heeft hij vast en zeker helaas van mij geerfd, Nee Ce'nedra was niet zo.. zo achterbaks. Ik negeer enkele valse blikken van de schimmen rondom me heen wanneer ik me omdraai en het bos weer doorkruis om het aan de andere kant weer te verlaten. Mijn vrije tijd is bijna om en is weer tijd om Nacht te zoeken. Een verspilling van tijd als je het mij vraagt aangezien de merrie zo stil als een muis is en in de schaduw van de bomen haast onzichtbaar. Toch wil ik het doen lijken alsof ik ergens moeite in steek en beweeg ik mezelf voort in een ruwe draf.

De zon staat achter de wolken maar ondanks dat feit zie je nog altijd de spieren onder mijn besmeurde vacht rollen. Ik ben perfect in conditie en er is niemand die ook maar durft te zeggen dat ik al een oud paard ben, dat zal hun het leven kosten bovendien. Ik grimas weer duister en richt mijn ambere ogen op het doolhof aan dennenbomen voor me. Het bos wat eerst zo onbekend was voor me ken ik nu als mijn linker hoef waardoor ik precies weet waar ik heen ga. Elke schim kent de bossen van buiten, het is tenslotte de enige plek waar we bijna mogen komen.. Hoewel ik het leuk vind om de regels te overtreden natuurlijk. Avanti heeft me nog nooit durven straffen en dat intrigeert me. Waarom spaart hij me tot noch toe.. Eens zien of dat hetzelfde is wanneer ik met Nacht klaar ben bedenk ik me grimmig, maar met een sluwe glimlach op mijn gezicht. Wanneer ik het bos aan de andere kant verlaat zie ik een bekend gezicht voorbij huppelen. Mijn ambere ogen worden iets groter voordat mijn grijns zich iets verbreed. Kijk wie we daar hebben, een naieve merrie waarvan ik alleen al dacht dat ze stom was, maar nu is het ook nog bewezen. Je zou toch zeggen dat haar levensjaren haar iets goeds hebben gedaan, maar blijkbaar niet. In een rechte lijn draaf ik op haar lichaam af, mijn gezicht neutraal maar met een duistere glimlach op mijn gezicht. Ben je in die korte tijd gecharmeerd geraakt van me? Sorry ik accepteer geen liefdesverklaringen. Ik neem liever wie ik wil, tegen hun wil in. begin ik grinnikend. Haar naam was me ontschoten maar dat deed er niet toe, de merrie was weer hier en ik had geen enkel idee waarom. De merrie was nu niet bepaald open geweest voor een gesprek de laatste keer. Mijn gedachtes glijden kort terug naar Nacht, en even twijfel ik of ik me tijd wel moet verdoen met deze merrie. Toch wil ik eerst weten wat de merrie van me moet voordat ik mijn pad weer vervolg. Met een minachtende blik staar ik neer op haar mijn ambere ogen heet in de hare.

I am not a pattern to be followed
The pill that I'm on is a tough one to swallow
I'm not a criminal, not a role model
Not a born leader, I'm a tough act to follow

**Profile** Number of posts : 248 Status : Active

Als de grote zwarte hengst haar gezichtsveld binnen komt blijft ze staan, jeetje hij was groter dan ze zich kon herinneren. Waarom wilde ze ook al weer komen kijken? Soms deed ze gewoon van die domme spontane dingen waar ze vaak gelijk spijt van kreeg, maar hij zat gewoon in haar hoofd ze had hem gewoon moeten vinden. Als de grote impossante hengst op nog maar een kleine afstand van haar afstaat heft ze haar hoofd hoog op om hem enigszins goed aan te kunnen kijken. Na zijn woorden gehoord te hebben siert een kleine glimlach haar gezicht. Oh ja hoor daar zou ze voor gekomen zijn om hem te vertellen dat ze verliefd op hem was, in zn dromen. Glow geloofde niet meer in de liefde, die had haar vaak genoeg in de steek gelaten.

‘’ blijf maar dromen Torak, ik doe niet aan liefde en al helemaal niet voor jou, nee ik wilde gewoon met mijn eigen ogen zien dat je nu een van hen bent. En je bent in mijn hoofd blijven spoken ik moest aan je denken en aangezien iedereen in BMH praat hoor je zo nu en dan wat. ‘’ de woorden stroomde uit haar mond en ze bleef hem strak aan kijken, geen emotie tonend alleen stiekem met een kloppend hart, want tuurlijk was ze bang wie zou dat niet zijn tegen over een wezen wat boven jou uit torend wetend dat het je met een klap kon laten verdwijnen..

Ondertussen was ze al druk bezig met een plan B, want hier had ze, zoals gewoonlijk nog helemaal niet over na gedacht. je zou denken dat als je ouder werd er ook automatische wijzer van werd, maar nee glow maakte haar fouten soms gewoon 3 a 4 keer over en dit was er ook een van, haar nieuwsgierigheid had het overgenomen van het onzekere en zo was ze nu ook weer hier beland. Nu was haar grote vraag dus of ze weg zou kunnen komen en ze hoopte zo dat avanti haar niet geroken had, dat hij ergens anders was ver heel ver weg van haar.

Met kloppend hart bleef ze de gigantische hengst aankijken. Ze kon zich echt niet herinneren dat hij zo groot was. ze had Rixan groot gevonden en eigenlijk alle hengsten die ze kende maar wow.. misschien had ze zich zo in hem geïnteresseerd omdat hij ouder leek, wijzer, en ze vond hem stiekem ook wel mooi hij had gewoon iets wat vele hengsten niet meer hadden en niet meer zouden krijgen.

*geen inspi zegt ze vond het een knaplang bericht!

**Profile** Number of posts : 1243 Status : Absent

Oh when they come for me, come for me.
I'll be gone.

Mijn amber kleurige ogen blijven haar met lichte minachting aanstaren, nog altijd niet begrijpend waarom de merrie in vredesnaam hierheen was gekomen. Wanneer ik haar al verwachte antwoord hoor op mijn woorden kijk ik haar met enkel nog grotere verwarring aan. Okay dus ze is niet voor me gevallen, maar denkt wel continu over me en daarom besluit ze me nu ineens op te zoeken? Ik schud mijn hoofd maar besluit er verder niet meer over na te denken. Wat jij wilt, merrie. zeg ik hatelijk tegen haar mijn hoofd ruw omhoog heffend. Mijn ogen glijden nog een keer afwachtend over haar heen en blijven uiteindelijk hangen in haar glanzende oogjes. Dus, je hebt nu met je eigen ogen gezien dat ik een van hen ben, tevreden? Vraag ik met een geiriteerde stem. Arme merrie, treft me ook nog eens een keer in een verschrikkelijke rot bui. Even speelt er zich een tweestijd in mezelf af, eigenlijk wil ik haar weg hebben zodat ik snel weer verder kan gaan waarmee ik eigenlijk bezig ben. Anderzijds weet ik dat deze merrie het niet verdiend heeft om zo behandeld te worden.. En als ik iets ben dan ben ik wel medelevend. Ik grinnik zachtjes bij die gedachte, aangezien dat helemaal nergens op slaat. Vroeger misschien toen ik nog gedachten en gevoelens had van mezelf. Nu is het anders, nu denk ik nergens meer over zoals ik dat eerst deed. Alles is veranderd, Nacht heeft me veranderd en de merrie waar ik ooit zo van hield lijkt wel uit mijn geheugen weggevaagd.. Dus merrie, begin ik mijn vraag ongeduldig, hoe is het leven voor jou geweest? Nog last gehad van .. even twijfel ik voor mijn woordkeuze maar besluit dan te gaan voor: ons soort? Mijn lippen smakken even van plezier voor ik een vieze glimlach op mijn gezicht zet. Mijn gedachten gaan vlug weer naar Nacht, die op dit moment een hengst ontmoette die ik nog niet eerder hier had zien rondlopen. De merrie stak écht geen poot uit voor de schimmen hier, nee helemaal geen flikker. Ik zucht wetend dat ik hier eigenlijk iets aan moet doen, maar tegelijkertijd wetend dat ik de merrie niets aan wil doen.

Voor een paar minuten hangen mijn ogen doelloos in die van de merrie voor me, voordat ze weer tot leven komen en wat nerveus van kant tot kant schieten. Ik moet zeggen dat ik het knap van je vind dat je me zomaar komt opzoeken.. Alsof je hier al eerder bent geweest, klopt dit? Vraag ik haar dan plots onderzoekend. De merrie lijkt compleet angstloos te zijn, hoewel haar hart wel iets sneller klopt als gewoonlijk. Ik zet een pas dichterbij en duw mijn borst tegen de hare, mijn hoofd hoog boven het hare, mijn ogen in de hare borend. Vertel me, waarom denk je dat je hier levend vanaf gaat komen? Het zal toch niet zijn dat je me daadwerkelijk vertrouwd? Of denk je misschien dat jij minstens evenveel in mijn hoofd bent blijven hangen als ik bij jou? Kom op.. ik weet je naam niet eens meer, de klik.. was niet aanwezig voor mij, merrie. Zeg ik nijdig, mijn oren plat in mijn nek leggend. Het duurt overigens maar een paar seconden voor de valse grimas mijn lippen weer siert.

Ik geef haar een zachte duw met mijn lichaam zodat ze ietsjes naar achteren verschuift (?) en snuif dan nog eens geagiteerd, ik haatte het als paarden stil tegen me waren.. Ik haatte het gewoon wanneer paarden geen enkele moeite deden om een conversatie te starten terwijl hen diegene zijn die mij hebben opgezocht. Hatelijk. Haat. Ik haat zoveel dingen, dat ik het niet meer bij kan houden. Was ik vroeger ook zo? Haatte ik vroeger ook zoveel? Ik kan het me niet meer herinneren.. Binnenkort word het alweer mijn 3de of 4de blauwe maan en ik denk dat ik daarna helemaal niets meer weet van mijn verleden of van mezelf. Ik ben veranderd, en ik ben er niet geheel trots op. Héél sommige dingen had ik liever gehouden zoals ze waren.. Helaas is er geen uitweg meer, ik kan de tijd niet terugdraaien helaas. Gevoelloos staar ik in de glazige ogen van de merrie en verplaats de wrange grimas met een dunne streep. Vertel me merrie, jij leeft ook al langer als een dag, waar heb jij het meeste spijt van? Waarvoor wil jij het liefste de tijd terug draaien? Fouten die je gemaakt hebt bijvoorbeeld? Vraag ik haar met enige interesse, terwijl ik mijn hoofd iets laat zakken. Ongemakkelijk wacht ik op haar antwoord, wetend dat ik enerzijds geen tijd heb voor deze onzin, en anderzijds dat ik er wel nieuwsgierig naar ben.

I am not a pattern to be followed
The pill that I'm on is a tough one to swallow
I'm not a criminal, not a role model
Not a born leader, I'm a tough act to follow

**Profile** Number of posts : 248 Status : Active

[quote="xGinny"]

Glow blijft hem strak in zijn ogen aankijken. En wanneer zijn hatelijke woorden eruit komen draait ze haar oren naar achter, toch was torak anders dan de andere schimmen hij deed haar aan iemand denken maar ze wist gewoon even simpel weg niet op wie.. ’’tevreden? Ik vind het dood zonde dat jij hier aan mee bent gaan doen, waarom zou je bij hun willen horen?’’ glow snapte het oprecht niet dat een paard uit zichzelf zich bij deze groep zou willen aansluiten, die stap zou glow pas nemen als ze alles kwijt zou zijn. En alleen nog maar zou leven voor wraak. ‘’ vertel me eens torak wie heeft jou zo gekwetst en gekrenkt dat je alleen nog maar kan haten? Want ik neem aan dat dat zo is aangezien je nu een van hen bent.. ‘’ Als de hengst opeens begint te grinniken maakt ze zich ergens wel een beetje zorgen, misschien had hij wel een of ander gek plan in zijn gedachten en zag hij dat nu voor zich? Oh nee alsjeblieft niet hoor dacht glow bij zichzelf. Als hij haar vervolgens weer ‘merrie’ noemt kijkt ze hem even geïrriteerd aan en verbeterd ze hem direct ’’ mijn naam is Glow love, denk je het te kunnen onthouden dit keer?’’ als iets haar irriteerde was dit het wel, hoe moeilijk was het om een naam te onthouden? En dan opeens komt de vraag waar ze zo’n hekel aan heeft, ze had genoeg meegemaakt maar dat ging ze hem niet aan zijn neus hangen, hij zou alles tegen haar kunnen gebruiken.. even denkt ze na over een antwoord bang om iets verkeerds eruit te flappen. ’’mijn leven is gegaan met ups en veel downs, zoals bij vele. En ja jou soort heeft mij genoeg last bezorgd, en dan vooral die kwal van een Avanti.’’ en vergeet dan vooral niet haar wat zij vind vrienden alvaro en rixan die hadden haar ook soms genoeg ellende bezorgd. Wanneer ze ziet dat zijn gedachten afdwalen vraagt ze zich af waar hij aandenkt, ze wilde het zo graag vragen maar durfde dit net niet. Of toch wel? Hij vroeg toch ook zat aan haar? ‘’ en wie spookt er door jou hoofd Torak? Als ik vragen mag natuurlijk’’

Glow laat haar ogen even de omgeving afspeuren, zoekend naar die duivelse paarse ogen, ze smeekte alsjeblieft laat hem ver en ver weg zijn van hier, want ze wist dat als avanti hier zou zijn zouden de poppen aan het dansen zijn. En alvaro.. die zou als hij wist dat ze weer eens iets doms deed diep zuchten en zich afvragen waarom ze zo eigenwijs was, maar glow kon er simpel weg niks aan doen ze was gewoon super nieuwschierig. Als de hengst niks meer zegt dwalen ook even glows gedachtes af, naar hoe het hier vroeger was toen alvaro en rixan nog schimmen waren, ze was gek genoeg nooit echt bang voor ze geweest ook al wist ze dat ze dat natuurlijk wel had moeten zijn. Maar ze hield ergens stiekem van die twee gekke. Wanneer het dier voor haar weer tot leven lijkt te komen kijkt ze hem weer aan afwachtend wat hij nou weer zal gaan zeggen, want iets zeggen deed hij vast wel. Als ze zijn vraag gehoord heeft grijnst ze even, héél even maar. ‘’ ik ben hier vaker geweest ja, en ik haat het hier net zo erg als de eerste keer dat ik hier ben geweest, ik snap niet dat jullie het fijn vinden hier te leven, vind je het wel fijn om hier te leven..?’’ knap vond glow het niet van zichzelf ze vond het eerder dom en onverantwoordelijk van zichzelf, ze was nu niet een van de jongste meer maar ze deed nog steeds de stomste en domste dingen. Als de gigantische hengst dan opeens naar voren stapt en zijn borst tegen haar aan zet, durft ze zich niet te bewegen terwijl ze in gedachten allang een flink paar passen naar achter had gezet, hij torende nu nog erger boven zich uit en ze probeerde haar hartslag onder controle te houden. De adrenaline schoot door haar lichaam maar ze hield alles zo goed mogelijk onder controle, en een plan B? een plan B had ze nu nog steeds niet. Als ze zijn vraag heeft gehoord begraaft ze haar oren diep in haar nek, dit was nu net de vraag die ze al helemaal niet leuk vond. ’’ omdat ik hier vaker levend vandaan ben gekomen, en jij er geen baat bij hebt om mij te vermoorden, en nee vertrouwen doe ik je niet, en om eerlijk te zijn vind ik je knap griezelig als je zo dicht bij me staat je bent zo gigantische groot. en mijn naam heb ik je net nog verteld. Maar het maakt niet uit dat je die niet meer wist je herkende me toch? Dat was genoeg.Wat zou jij er aan hebben om mij te vermoorden Torak? ‘’ bah wat had deze hengst een moodswings zeg.

Als hij haar een duwtje geeft zet ze een paar stappen naar achter en een zucht verlaat gelijk haar keel, ze was wel iets opgelucht dat hij nu verder van haar afstond. ’’ weetje Torak, ik denk niet dat dit jou veel gelukkiger gaat maken, je gaat dingen vergeten en binnenkort zou je ook niks meer voelen en het enige waar je aan kan denken is wraak, en het enigste wat je nog zou voelen is haat, maar er is toch een manier om hier vanaf te komen? Ik bedoel alvaro is ook schim geweest en nu niet meer, dan kan jij dat toch ook? Of vind je het wel fijn om zo te leven? Want dan spijt het me wat ik net heb gezegd’’ glow kijkt hem weer in zijn ogen aan zoekend naar enig emotie, waarom was hij zo geworden..? het zou niet lang meer duren voor hem en hij zou nooit meer kunnen liefhebben en alleen nog maar kunnen haten.. ‘’waar ik het meeste spijt van heb vraag je? Ik zou je heel eerlijk zeggen ik heb echt geen idee, heb zoveel dingen gedaan en heb van genoeg dingen spijt, ik denk dan toch dat ik het meest spijt van.. ‘’ glow blijft even stil, waar had ze eigenlijk spijt van? Ze zou het eerlijk gezegd echt niet weten, ze had vaak genoeg spijt gehad van keuzes die ze gemaakt had of vrienden die ze was verloren, ‘’ ik heb niet echt spijt, om eerlijk te zijn. Tuurlijk wel om van die kleine dingetjes en keuzes die ik gemaakt heb in het leven, maar geen grote dingen.. weetje wanneer ik spijt gehad zou hebben? Als ik ervoor gekozen zou hebben een van jullie te worden.. ‘’ het was meerdere malen in haar opgekomen als ze haar leven weer eens zat was of als ze weer gekwetst was geweest door iemand om wraak te nemen en zich bij avanti aan te sluiten, gelukkig had ze dit echter nooit doorgezet want nu zal het echt een straf voor haar zijn, je had het eeuwige leven en je was ook nog eens diep ongelukkig, nou geloof me dan zou iedereen het weten. ’’ en jij? Waar heb jij het meest spijt van? Welke keuze in je leven zit jou het meeste dwars?’’

*whoehoeee, langste bericht ever 1.230 woorden, sorry voor het lange wachten pompom.

**Profile** Number of posts : 1243 Status : Absent

Oh when they come for me, come for me.
I'll be gone.

Mijn amber kleurige ogen blijven hangen in de ogen van Glow. Mijn lippen smakken lichtjes bij het idee van haar vacht tussen mijn tanden en haar bloed dat langs mijn keel naar beneden glijdt. Het liefste zou ik deze merrie nu zonder een enkele reden plat leggen, maar mij kennende is dat geen goede optie. Ik doe geen dingen zonder reden, ik ben een denker en dat zal ik blijkbaar altijd blijven ondanks mijn schimmen-schap. Ziedend branden mijn ogen nog wat langer in de hare, op zoek naar iets wat ik tegen haar kan gebruiken, op een of andere manier irriteert ze me meer dan sommige andere merries dat doen. Wat aardig raar is aangezien deze merrie minder zuurstok-achtig is als de vorige die ik ontmoet heb. Ik ril lichtjes wanneer ik de wind voel opsteken en deze mijn manen meeneemt. Voor een moment worden de rode linten zichtbaar en volg ik ze in de eindeloze golf van de wind. Waarom krijg ik het gevoel alsof deze linten zo ontzettend belangrijk voor me zijn? Waarom kan ik me niet bedenken wat er nu zo speciaal aan is? Door er alleen al naar te kijken word ik vanbinnen triest en kwaad tegelijk. Voor een 10 minuten blijf ik over de kwestie nadenken en vergeet ik Glow voor hoe lang het duurt. De merrie heeft nooit echt mijn aandacht weten te trekken dus waarom nu wel? Ze weet pas weer mijn aandacht te trekken wanneer ze haar mond open doet en ik half naar haar aan het luisteren ben. Systematisch pluk ik de woorden uit haar zinnen die ook echt wat te zeggen hebben, de rest gaat de vergetelheid in. De vastbeslotenheid in haar ogen verbaasd me lichtelijk en iets meer nieuwsgierig luister ik naar haar woorden. Ah het is er dus zo een. Mee doen? Ik doe nergens aan mee, ik maak enkel gebruik van bepaalde dingen. Ik ben niet zo laag als de meeste andere schimmen die haast smeken voor hun schimmenschap. Ik heb Avanti een deal voorgelegd. Een gunst in ruil voor dit. Zeg ik smalend mijn oren naar voren en achteren schietend. Ergens ben ik er nooit gerust op als ik de naam Avanti gebruik. Alsof hij ieder moment achter me kan verschijnen en ik juist op dat moment wat slechts over hem zeg. Ik schud lax mijn hals uit om mijn ogen kort daarna weer op de zwarte merrie te fixeren. Haar vraag zet me voor een moment aan het nadenken, en hoewel het antwoord zeer duidelijk is wil ik dit niet toegeven. Ik schud mijn hoofd en kijk haar haast pruilend aan. We hebben allemaal zo onze probleempjes en nog belangrijker geheimpjes. zeg ik met een sarcastische stem. Ik zie geen reden waarom ik jou mijn levensverhaal moet gaan vertellen. Ik vrees bovendien dat je al dood bent voordat ik bij het belangrijkste ben. Ik glimlach weer geamuseerd en staar dan weer ongeduldig richting het bos. Dit is echt mijn tijd verdoen. Ach, ze zal zich wel redden voor even.. toch? Ik betrap me op deze haast liefkozende gedachten en probeer ze wild uit mijn hoofd te schudden. Het lukt me niet volledig maar net genoeg dat het nu op de achtergrond afspeelt. Laten we het er op houden dat er een bepaalde hengst is die ik hoe dan ook naar de afgrond wil slepen. Om daar nog 400 keer op hem te stampen tot hij niets meer is als stukjes van een centimeter bij een centimeter. Mijn woorden komen er ziedend uit, alsof ik het op dat moment ook echt aan het doen ben. Ik schrik weer op uit mijn kwade gedrag en staar weer naar de pure onschuld voor me. Verder.. ben ik niet alleen in staat om te haten, ik ken ondanks mijn schimmenschap nog andere emoties als enkel die. Hoewel ik geen idee heb hoe lang het duurt voordat die ook compleet verdwenen zijn. Denk ik er iets grimmig achter. En jij dan merrie? Wat heeft precies jou leven dan zo misselijk gemaakt dat je enige denkbeeldige vriend een schim is? Je moet vast en zeker toch wel wat beters te doen hebben. Zoals veulens baren ofzo. Dat is het enige waar jullie goed in zijn. vraag ik haar spottend mijn oren weer in mijn nek leggend.

Wanneer ze zich weer voorsteld aan me grimas ik breed en schud ik mijn hoofd. Sorry, mijn hoofd zit al veels te vol met emoties zoals haat, want volgens jou is dat toch het enige wat er bij ons schimmen in gaat. Ik grimas breed waarbij mijn scherpe hoektanden voor een moment zichtbaar worden. Haar naam was me iets eerder al te binnen geschoten maar tot nu toe had ik dat nog niet eens door gehad, whatever. Soms ben ik maar al te blij dat andere paarden niet kunnen voelen zien of ruiken wat een ander paar denkt. Ze kunnen enkel wat invullen voor een ander en dat pakt vaak slecht uit. Haar woorden komen een voor een mijn oren binnen en voor een moment moet ik er eventjes over nadenken. Deze merrie heeft aan haar woorden te merken connecties met Avanti gehad, of zelfs nog steeds. Plotselinge interesse komt in de plaats van het ongeduld en met nieuwsgierigheid in mijn ogen staar ik haar aan. Vertel, alles wat Avanti bevat is een interessant verhaal voor mij. Mijn ogen glimmen vervaarlijk terwijl ik zeg wat ik zeg. Alles wat ik kan werven van informatie over Avanti is meegenomen, weten is vaak een groot voordeel bij van alles. Ze kaatst de vraag terug naar me en ik schud mijn hoofd. Dat is voor jou een vraag en voor mij een weet, merrie. Zeg ik simpel, mijn mond dicht houdend. Nee, deze merrie kreeg niets uit me, enkel vage hints zal ze krijgen, de losse eindjes aan elkaar knopen moest ze zelf maar doen. Wat is het leven zonder een klein mysterie uiteindelijk? Bovendien: nee, je mag het niet vragen. Zeg ik dan grimassend. Haar woorden vroegen er echt om, om zo'n reactie van mij. Nooit om toestemming vragen enkel daarna om vergiffenis vragen.. Niet dat dat haar echt zou helpen in mijn geval. Mijn oren leg ik kort daarna weer mijn nek in, en naarmate de tijd voorbij gaat blijven ze daar plakken. Haar antwoord op mijn vraag is veels te lang waardoor ik een groot deel van de inhoud mis. Ach wat niet weet wat niet deert. Haar vraag vang ik dan weg nog op en met lichte twijfel antwoord ik haar: Het maakt me niet uit waar ik woon of verblijf een plek is een plek, de paarden die er in wonen maken het je thuis of een hel. Zeg ik dan wijselijk tegen haar. Ach zo nu en dan kon ik dan toch nog helder nadenken terwijl de blauwe maan op mijn vacht schijnt. Bij het idee aan de blauwe maan moet ik weer aan haar bloed denken. Voor een moment moet ik mijn hoeven aan de grond vastplakken om haar niet te bespringen en mijn tanden in haar sappige vlees te zetten. Daagde ze me maar uit, dan ging dit allemaal veel gemakkelijker en kan ik weer mijn weg vervolgen.

Wanneer ik dicht op haar sta voel ik haar hart haast door mijn eigen lichaam heen bonzen. Een tevreden glimlach verschijnt op mijn lippen bij haar reactie. Het is alsof ik haar gedachtes kan horen denken in dat nu drukke hoofdje van haar. Ze moet nu vast in complete paniek zijn, en hoewel ze het niet zo een twee drie laat zien verraad haar hart haar elke beweging. Ze boort haar oren in haar nek en even maak ik me klaar om toe te slaan. Wanneer ze overigens haar mond opent en ik haar antwoord hoor grimas ik tevreden. Wat dacht je van pure verveling? Bovendien begin ik honger en dan vooral dorst te krijgen. En jou hart gaat te keer als een klein bang vogeltje. Vind je ook niet dat ik het uit zijn lijden moet verlossen? vraag ik op een eng-achtige humoristische toon. Mijn lippen zet ik tegen de zijkant van haar hals om voor een moment met mijn voortanden haar vacht vast te pakken en weer los te laten. Jullie paarden denken echt dat wij moorden omdat we een motief hebben om het te doen, maar die vlieger gaat niet op. Als we zin hebben om koud te maken dan doen we dat, krijgen we het idee dat het het niet waard is dan leeft diegene nog een dag langer. Vertel ik haar dan simpel en snel, mijn ogen in de hare borend. En ik weet het niet hoor Love, maar je dagen beginnen op te raken. Zeg ik sissend, mijn stem als een fluistering, maar ijskoud in de wind. Ik neem op mijn manier weer wat afstand van de merrie en twijfel voor een moment wat ik met Glow moet doen. Moet ik haar achterlaten en naar Nacht gaan? Moet ik haar vermoorden of verkrachten of haar serieus verwonden? Of moet ik hier blijven staan en als een braaf kudde paard haar laten zeggen wat ze wilt.. Keuzes, ze blijven moeilijk en op een een of andere manier worden ze nooit eenvoudiger. Wanneer de merrie weer begint te praten druk ik mijn ogen platter in mijn nek als eerst. Mijn ogen staren heet in de hare en met een ruk van mijn hoofd maak ik mezelf groter als voorheen. Haar woorden slaan nergens op, of juist wel. Maar dat is het probleem. Deze informatie kan ze overigens niet van haar zelf hebben aangezien ze zelf geen schim is. Ze moet serieus goede contacten hebben met een schim om te weten wat er rond gaat in een schimmen hoofd. Wanneer ze een of andere hengst opnoemt geef ik haar een verwarde blik. De naam is me nog nooit ter oren gekomen en eerlijk gezegd hoefde ik hem ook niet beter te leren kennen. Mijn lichaam schiet naar voren en zonder problemen zet ik mijn hoektanden in haar hals. Mijn tong likt langs haar bloed heen en een siddering glijd door mijn lichaam wanneer ik het goedje proef. De merrie is te ver gegaan, te dichtbij gekomen waarschijnlijk.. En dat is waarom ik dit soort merries haat. Ik scheur de wond een stukje uit door zijwaarts de wond te verlaten en kijk haar dan vals aan. misschien moet jij wat minder denken en je meer met je eigen conditie bezig houden. Ik vrees dat ik niet veel meer geduld heb. Zeg ik dan vals, de overvloedige woede overduidelijk aanwezig in mijn stem. De merrie mag dood voor mijn gevoel, maar omvallen en rotten in de hel als ze daar zin in heeft. Niemand schrijft mij voor wat ik moet doen of komt daar ook maar bij in de buurt en al helemaal geen merrie. Haar antwoord op mijn vragen maakt me niet minder kwaad en eerlijk gezegd mis ik de meeste woorden er van. De vraag die ze terugketst antwoord ik simpel met; Ik denk dat ik er spijt van krijg wanneer ik jou niet vermoord op dit moment. Zeg ik dan vals grimassend. De merrie krijgt niets uit me. niets.

I am not a pattern to be followed
The pill that I'm on is a tough one to swallow
I'm not a criminal, not a role model
Not a born leader, I'm a tough act to follow

**Profile**

» Torak
» - Torak -- First time I see you.

Torak.

Torak.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen