Love me with every step I take • Morax

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

TREASURE
Beauty is in the eye of the holder

Mijn ogen priemen door het donkere bos. Met samengeknepen ogen nam hij de omgeving in zich op. De maan gaf een blauwe gloed af op mijn vacht. Als de blauwe maan wat positiefs was geweest had ik er waarschijnlijk van genoten. Want als je rustig de tijd nam om het te bekijken was het werkelijk prachtig. Deze blauwe maan, waar ik erg voor gevreesd had wegens de forse koud valt nog erg mee. De schimmen hielden zich rustig en alles liep netjes zijn gangetje. Mijn ogen hangen aan de lucht wanneer enkele sneeuwvlokken naar beneden dwarrelen. Langzaam word mijn vacht Appaloosa-palomino gekleurt door de sneeuw die een laagje op mijn vacht weet te leggen. Wanneer een bruin gekleurde vacht uit de bossen verschijnt gooi ik mijn oren plat in mijn nek. Wanneer ik zie dat het Morax is gooi ik ze snel weer naar voren, maar een afkeurende blik kon ik niet laten.

Het was niet slim om nou net in deze tijd, als leider nog wel, even de bossen in te gaan. Treasure had zo ie zo al zo zijn gedachtes over de kleine Morax. Het had hem sterk verbaasd dat hij de taak had gekregen. Als jonge jaarling, zonder enkele ervaring van het leven. En daarnaast zou hij nog een vriendschap achter de rug hebben met een schim, Zircon. Het leek hem niet de meest fijnste leider in eerste instantie. Maar misschien hoopte ze op de leidersgenen, aangezien hij de plek van Amor, zijn vader had ingenomen. Mijn ogen volgen het jonge, nog iets smalle lichaam van de hengst. Het was duidelijk zichtbaar dat hij nog niet volgroeid was , zowel in de lengte als in de breedte.

Ik knik naar het jonge veulen. Om te zeggen dat hij naar me toe moet komen. Wanneer hij tegenover mij staat knik ik nogmaals, deze keer als begroeting. ” Morax, jong ding “ Sprak ik tenslotte. Ik draaide mijn lichaam om en wenkte dat hij me moest volgen. Mijn sterke lichaam beweegt zich voort door het hoge gras dat met de wind op en neer deinsde. Mijn mond bleeft gesloten. De woorden bleven uit. Enkel bracht ik mijn lichaam voort. Het gras tekende striemen op mijn hoge benen. Maar ik trok me er niets van aan. Stug liep ik door. De heuvels op , omhoog. Ik voel de druk in mijn kuiten wanneer ik de stijle helling op stap. Wanneer ik boven ben draai ik mijn lichaam rustig om. Mijn ogen glijden over het uitzicht. Je zag de vlaktes met de kudde. Met daarachter het duistere bos en de blauwe maan er hoog boven. ”Je kan beter hier staan als leider...” Mijn stem was koud, maar toch klonk het niet bot.

De maan die aan de hemel hangt gooit een blauwe gloed over het landschap. Mijn ogen blijven hangen achter de bomen. Het gebied van de schimmen, Vyrantium. Hij wist dat Avanti plannen voerde om zijn leger uit te breiden . Misschien werd er op dit moment wel een vreselijk kudde beest als schim benoemd. Mijn gedachtes dwalen af naar Vanth. De merrie die zijn hart had gestolen, maar direct daarna in stukjes had gebroken. Ik had gehoord dat ook zij zich bij het schimmendom had binnengedrongen. Langzaam schudde ik mijn hoofd. Waar was ik mee bezig geweest? Ik had haar kwaad gezien als felheid en had er geen boze kanten ingezien. Zo naïef.

”De schimmen zijn monsters, ze kennen geen vriendschap of liefde. Alles wat ze geven is als lokaas...“ Sprak ik tenslotte uit. Misschien om een gesprek over Zircon uit te lokken. Maar ook om hem wat te leren. De jaarling had echter nog geen ervaring. Geen idee hoe hij met de schimmen en het leiderschap om moest gaan. Ik daar in tegen was ervaren. Had de schimmen al meerdere keren kunnen obserevern. Ik wist zo alle schimmen uit mijn hoofd op te noemen en vervolgens hun tactieken uit te leggen. En Zircon was er eentje die hem snel opviel. Hij was niet zo als de andere. Hij stond erom bekend dat hij speelde met zijn voedsel. Eerst een laagje vertrouwen maakte voordat hij zijn slag maakte. En vaak was het nog een succes ook. Maar schimmen als Avanti waren meer van de directe aanpak. Kwamen snel ten zake en maakte snel een einde aan levens. Beide waren ze even riskant. Bij paarden als Zircon was je op tijd en kon het goed lopen. maar de kans was groot dat ze hun vertrouwen in hem hadden gelegd en je niet geloofd. En bij een schim als Avanti was je vaak te laat om het paard te redden. Beide technieken waren niet bepaald prettig.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Morax loopt door zijn kudde, die duidelijk gespannen is. Daar hadden ze ook alle reden voor. Wanneer hij word tegengehouden door een angstige merrie, kijkt hij haar liefdevol en rustig aan. Hij stelt haar gerust, maar toch vraagt ze of hij wel zeker is dat ze veilig zijn. Morax begint nu zelf te twijfelen. Hij kan het niet riskeren dat zijn kudde gevaar loopt. Met grote passen beweegt hij zich richting het bos, hij weet maar al te best dat de schimmen zich daar graag schuil houden. Zijn lichaam beweegt zich met grote passen langs het bos, maar daar kan hij niet op vertrouwen en dus gaat hij in het bos verder op onderzoek. Een maal hij het bos weer uit is kijkt hij nog eens goed rond. Zijn ogen blijven op een palomino kleurige hengst hangen, al gauw herkende hij hem. Het was Tresaure, de hengst die hem hielp zijn taak als betha. Tresaure is gamma en Morax is blij dat hij hem nog wat kan helpen.

Bij zijn gebaar wandelt hij op Tresaure af en knikt ook eens als begroeting. ”Tresaure, volgroeit paard.” Zegt hij, dit kon misschien wel lachend lijken, toch bleef de serieuze blik op gezicht staan. Morax wist maar al te best dat vele paarden hem betha niet waard vonden door zij contact met Zircon. Toch zou Morax zich bewijzen aan heel Blue Moon Horses. Hij beweegt zich naast de gamma en vertrouwde erop dat hij hem iets boeiend zou laten zien. Wanneer hij de kudde ziet staan merkt hij nog steeds dat ze zich niet willen ontspannen, dat was natuurlijk begrijpelijk. Toch ziet hij de merrie die hem tegenhield, rustig op zoek gaan naar gras. ”Ik weet wel waar ik de kudde goed kan zien.” Morax aanvaarde zijn hulp om hem deze plek te laten zien, toch kon hij zelf ook plaatsen zoeken.

Zijn oren draaien zich naar Tresaure als hij zijn stem hoort en zijn ogen richten zich ook op het bos der schimmen. ”Schimmen zijn inderdaad monsters en ook weet ik dat ze geen liefde en vriendschap kennen. Zircon porbeerde daar het tegendeel van te bewijzen en ons, leiders, zwart te maken. Ik trapte erin, tot ik besefte dat dat fout was. Nu ik deze positie heb, besef ik maar al te best dat wij als kudde beter zijn als hen, misschien niet sterken, maar we hebben te minste een reden om te leven. Wij als leider hebben een taak die veel belangrijker is als die van Avanti en alle schimmen samen en wij zijn alles behalve zwak.” Zijn stem klonk streng, maar toch rustig en zijn toon bleef voortdurend hetzelfde. Een rustige blik staat in zijn ogen. Geen enkel paard mocht aan hem twijfelen gewoon door zijn ontvoering door de schimmen. Zowel Zircon als Achilles zouden boeten.

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

TREASURE
Beauty is in the eye of the holder

Mijn ogen bekeken nog steeds het uitzicht. Vlug telde hij de paarden. Hij slaakte een zucht wanneer Morax zijn mond weer open trok en begon te praten. Langzaam knikte ik. Ik leek misschien afwezig maar ik was er met de volle 100% bij. ”Ik weet dat je het kent hier, mijn jongen. Maar je kan in deze tijd beter hier zijn dan in het bos...” Ik zweeg een moment. ”- Ook jij als leider bent niet het veiligst in het bos. Zeker na het gebeuren met Zircon ben je niet uit het oog gevallen. Daarnaast zal jij ook eerder gepakt worden dan bijvoorbeeld je vader. Je bent dan wel de Beta, maar nog steeds een jaarling.” Bracht ik tenslotte uit. Ik wilde hem niet kleineren, enkel duidelijk maken dat hem ook wat gedaan kon worden in het bos. Dat hij niet overmoedig moest worden. Ik ontweek op alle mogelijke manieren de ogen van de jonge hengst.

Wanneer zijn nog tedere stem weer begint te praten draai ik mijn oren aandachtig in zijn richting. Voorzichtig draaide ik mijn ogen naar de hengst. Onder zijn woorden knikte ik bedachtzaam. ”Zircon is een slimme schim. Hij houd van het spelen met zijn voedsel. Een schim als Avanti daar in tegen is veel directer. Maar beide zijn ze even gevaarlijk. Bij Zircon is het gevaar dat paarden in zijn spelletjes trappen, dat wij ze niet meer van andere gedachtes kunnen brengen en dat ze de val in lopen...” Ik slaakte een zucht voordat ik verder ging. Het was niet wat prettigs, maar het was iets wat morax nog niet goed had kunnen observeren en ó zo belangerijk. ”- Bij Avanti is het gevaar dat hij zo direct is. Je bent snel te laat...” Zijn ogen gleden over het lichaam van Morax.

Hij zag een jonge hengst, die nog niet veel besef had in de wereld maar nog hard kon groeien, ik zag er een toekomst in. Ik mocht de jongen eigenlijk wel. Oké, besluit was gemaakt. Ik ging hem helpen , ik zou er klaar voor hem staan als het nodig was. ”Jongen, het is niet erg om met zonde te leven. Ieder maakt fouten. Ik heb de ergste ooit gemaakt. Maar knul, verberg je zonde niet. Stel het open , anders kan je het nooit laten gaan. Maar laat het open door wraak te nemen, maar door je emoties te tonen, je fouten toe te geven. Wraak is nooit het juiste antwoord” Sprak hij was uit. Zijn stem was langzaam en duidelijk. Als iemand het kon weten was Treasure het wel. Hij had grote fouten gemaakt. Maar nu hij er eindelijk over heen was wist ik niet hoe ik er mee om moest gaan. Ik verberg me in een groot masker, durf mijn ware ik lastig bloot te stellen. En weet ook haast niet meer wie de ware ik is.

”Morax, je bent jong, hebt weinig ervaring met de harde wereld. Maar ondanks dat zie ik een toekomst in je. Maar voor een toekomst moet je je best doen, en niet denken dat je al in die toekomst zit.” Mijn stem was kalm en beheerst.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

. M O R A X .

Morax luisterde aandachtig en het oor dichtst bij de hengst staan volledig naar hem gedraaid, toch bleef zijn ander oor en blik naar de kudde gericht. Zijn eerste blauwe maan zou er niks erg gebeuren, of toch niet als hij erop stond te kijken. "Ik begrijp dat je bezorgt bent dat het te veel voor me word, maar ik ken deze wereld maar al te goed." Zijn hoofd draait zich naar Tresaure, zijn stem bleef rustig, toch was hij iets luider. "Het is niet omdat ik ben ontvoert geweest door schimmen en heb rondgehangen met Zircon dat ik niets weet, ik ken hun plannetjes maar goed genoeg en ik weet hoe en weer ze ongeveer leven. Ik wens hier verder geen discussie meer en ik wens ook dat er niks meer word gezegd over mijn verleden." Hij knikte eens en al gauw keek hij weer voor zich uit. "Het spijt me... Oprecht... Maar ik zou het appreciëren als er word gezwegen over mijn weinige kennis volgens vele." Morax's blik week af naar de tak boven hun hoofden en hij zette een stap opzij. "Ik zou trouwens opletten, want die tak houd.." Nog voor hij zijn zin kon afmaken viel de grote sneeuwhoop die op de tak lag naar benden. "... het gewicht van de sneeuw niet meer." Nog geen glimlach was te zien op zijn gezicht. De blauwe maan was niet op mee te lachen en zijn taak ook niet. Hij zou ook altijd de kudde boven liefde houden. Hij zuchtte eens en keek weer voor zich uit. Hij was misschien niet het beste gezelschap door zijn serieus zijn. Amor was ook geen echte speelvogel, hij was ook vaak serieus. Hij had alleen vele veulen, toch een die hem niet heeft teleur gesteld en zijn voorbeeld heeft gevolgd door ook naar boven te klimmen in de rangen.

Zijn oren draaien nerveus rond. Niemand was veilig en hij zou blijven waken tot alle schimmen terug het bos introkken. Achilles en Zircon zouden hem nog wel eens zien. Zircon voor het misleiden en Achilles voor het litteken. Toch maakte hem dat er wel stoer uitzien, maar dat deed er niet toe. Het uiterlijk telt niet, enkel het innerlijk. Zijn moeder bewees daar wel het tegendeel van. Iets wat hij wat minder aan zijn vader vond, was dat hij haar nooit heeft vergeven.

BETHA RANK ONE

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

TREASURE
Beauty is in the eye of the holder

Een lichte irritatie is zichtbaar, en de spanning was ook te voelen. Ik irriteerde me aan het gedrag van de jonge jaarling. Hoe hij zich voordeed als een wijze sterke hengst. Alsof hij zoveel ouder en wijzer was dan Treasure. Ik was me niet van plan op mijn plek te laten zetten door een veulen. Argwanend keek ik de jonge Morax aan. ”Klopt, je hebt ervaring op kunnen doen bij Zircon. Maar dat is anders, jij hebt wat op kunnen vangen. Maar als veulen was je daar überhaupt amper mee bezig. En daarnaast heb jij ze niet jaren lang kunnen observeren. “ Mijn stem was wat harder, en kouder dan daarvoor. Een zachtje zucht verlaat mijn lippen. ”Morax, luister naar me. Ik zie echt een sterke hengst in je, net als je vader. Maar om ver te komen in het leven moet je open staan voor aanwijzingen en hulp.” Probeerde ik hem duidelijk te maken.

Mijn ogen gleden vlug langs de kudde. De blauwe maan liep langzaam ten einde. Het was de laatste dag en het was rustig geweest. Het gaf hem een goed gevoel dat alles zo soepeltjes liep. Zeker in deze forse maanden waarop de paarden zwakker waren dan normaal gesproken. Ik wenk de kleine Morax me opnieuw te volgen. Langzaam liep ik verder omhoog. Opnieuw was de druk in mijn kuiten voelbaar, maar stug liep ik in sterke passen door. Het lange gras die striemen veroorzaakte op mijn benen was veranderd in enkele stenen op het schrale gras. Na enkele minuten lopen breng ik mijn lichaam tot stilstand. Al die tijd had ik niets gezegd. Ik laat mijn hoofd zakken tot de hoogte van een jonge eik. ”Morax, zie je deze eik?” Vraag ik hem rustig terwijl ik hem vragend aankeek. Echter wachtte ik niet op antwoord af, ik begreep wel dat hij hem zag. Ik knikte naar een grote , oude eik van misschien wel honderd jaar oud die zo’n 15 meter verderop stond. ”Ooit zal deze net zo oud zijn als die, ent zo sterk en net zo groot. “ Mijn woorden waren rustig en kalm. De irritatie van daarnet leek een moment naar de achtergrond verplaatst. Maar het lag aan morax hoelang dat nog duurde. ”Maar eerst heeft het genoeg voedsel nodig, en water” Maak ik mijn woorden af. Ik richt me weer tot Morax. Rustig keek ik hem recht in de ogen aan. ”Net als jij, mijn jongen”

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

. M O R A X .

Hij luisterde wel, maar hij leek afwezig te zijn. Tresaure mocht nu wel geërgerd zijn, toch zou hij hem negeren. De eik maakte hem niks, hij zou uitgroeien, dat zeker, hij zou zo groot worden als die andere eik, geen twijfel mogelijk.

Een stem die hij uit duizenden andere zou kunnen halen, trekt zijn aandacht. Zijn hoofd draait hij naar achter en kijkt de zwarte hengst recht, maar toch rustig aan. "Zircon, das al... Een tijdje geleden, ik ben inderdaad betha geworden. Ja, nu ben ik inderdaad grootser en jij hebt altijd in me geloofd." Zijn stem klonk rustig en overtuigend. Hij zou dit spelletje meespelen met Zircon. Ondanks dat hij een schim, is Morax hem dankbaar, hij heeft hem verzorgd en begeleid tijdens zijn groei. Morax wist maar al te best dat Tresaure twijfelde ne hij was benieuwd naar zijn reactie.

~ Sorry, ben een beetje plat van de zon, kom net van buiten ~

BETHA RANK ONE

Editor **Profile** Number of posts : 2407 Status : Active

TREASURE
Beauty is in the eye of the holder

Ik had al snel door dat Morax zich niet van plan was zich iets aan te trekken aan me. Ik schudde mijn hoofd afkeurend. Je kan niet een eik worden zonder water en voedsel. Wanneer uit het niets ze zwarte schim, Zircon, zo plotseling verschijnt kijk ik vlug naar Morax. Morax had maar al te veel meegemaakt met deze schim. ” Goede dag, mijn sterke Zircon” Siste hij. Wanneer de woorden van morax klinken gooit hij geërgerd zijn oren in zijn nek. Hij zij nog zo dat hij boos was op hem. Ik schudde afkeurend mijn hoofd. ”Zo te zien hebben oude vriendjes nog wat in te halen” Sprak hij op een botte ijskoude toon . het was meer bedoeld naar Morax dan naar Zircon. Als die kleine dan niets wilde leren mocht hij het ook zelf uitzoeken. Ik draai me om en draaf vol souplesse weg van het tweetal en laat ze samen achter. Het kleine veulen zou zelf maar kijken wat hij doet...

**Treasure is dus weg .,.. Hebben jullie even topicje <33

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

. M O R A X .

Morax moest grinniken en schudde zacht zijn hoofd. Het stevige lichaam van de jaarling stond klein naast dat van de grote Zircon. "Ik neem geen wraak en al zeker niet op paarden, als we jullie zo kunnen noemen, die andere pijnigen om waak te nemen op andere." Hij zuchtte en zijn ogen blikte naar het litteken dat begon middel zijn hals en doorliep naar halverwege zijn rug. Hij kon het Zircon niet kwalijk nemen dat hij bij Morax bleef ondanks dat de blauwe maan over is. Namelijk is hij bij hem gebleven zijn hele jeugd. Door deze gebeurtenis had Morax misschien wel een voordeel. Hij voelt zich helemaal niet ongemakkelijk bij schimmen, door zijn samenhang met Zircon, voelde hij zich zelf goed bij ze. Goed kan je niet echt zeggen, maar hij raakt niet snel in paniek, toch moest hij op zijn hoede zijn en niet zomaar denken dat hij tegen de schimmen opkan.

"Ik snap Tresaure wel, ik zou het namelijk ook niet heel leuk vinden als een paard met minder ervaring een hogere rang heeft. Vele twijfelen ook door mijn verleden." Om terug te komen op Zircon's opmerking over Tresaure. Morax was er ook niet echt mee gediend, maar hij negeerde en zou nog wel eens met hem gaan praten. Niet slecht, om gewoon te laten zien dat Morax te vertrouwen is en dat hij ook alleen meer het best wilt.

Een gure wind blaast door zijn vacht en manen. Dit was een gevaarlijk seizoen voor veulens die laat geboren waren en die dus nog niet volgroeid zijn. De winter eist vaak vele levens en vele gewonden, door zijn koude en gevaarlijke sneeuw.

BETHA RANK ONE

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

. M O R A X .

Morax keek geen seconde weg, hij wist dat Zircon hoopte dat hij weg zou kijken zodat hij dan boven Morax zou staan, maar de jonge bruine hengst gaf niet af. "Wraak is inderdaad een zwakte, pleegvader van me." Veder zei hij niks. Hij negeerde ook zijn woorden over Tresaure. Morax zijn oren stonden zacht naar achter gekanteld en loste voor even de blik van Zircon om de kudde te bekijken.

Altijd heeft hij Zircon gezien als vader, altijd heeft hij Zircon gezien als beschermer en vriend, als broer en het paard dat hem zou helpen in moeilijke momenten. Maar plots moest hij hem zien als zijn vijand. Het paard waar hij tegen moeten vechten, een strijd van leven op dood. Een strijd waar hij deze zwarte zou moeten vermoorden. Deze gedachten dwalen door zijn hoofd, toch bleef hij aandachtig bij Zircon. Nooit had hij Zircon als een gevaar gezien, net altijd als het goede. Even draaide hij zijn hoofd twijfelend en niet gelovend weg. Al gauw draait hij bij, het verleden was voorbij, nu moest hij aan zijn kudde denken en niet aan zijn vader van vroeger.

"Ik weet dat je nooit aan me hebt getwijfeld, dat geloof ik zelf graag, maar bent en blijft mijn vijand, het gevaar voor de kudde." Zijn stem was kort en duidelijk streng. Hij wist maar al te best, dat hij op dit moment een gevecht nooit kon winnen, maar hij wou dit niet tot een gevecht brengen. Zircon mocht misschien geen gevoelens hebben, maar diep vanbinnen zou het hem wel een pijn kunnen doen, moest hij Morax zien sterven. Zelf had de jonge Betha geen idee of hij er echt van zou af zien of het echt erg zou vinden, hij twijfelde er sterk aan.

Op dit moment liet hij Diablo en Tresaure alles alleen doen, gewoon om met een schim te praten, maar de blauwe maan was voorbij en dus moest het lukken. Voor Morax was dit gesprek best belangrijk. Vele zouden het niet geloven, maar dit gesprek was voor hem helemaal hetzelfde als een gesprek met hun vader. Zircon was zijn vader, toch een soort van. Gedachten van vroeger flitsen als een film voorbij. Plots begon hij te twijfelen aan zijn taak als betha, zou hij dit wel aankunnen. Dat was het net, hij moest zich bewijze aan Diablo en aan alle andere paarden die behoorde tot de kudde van Blue moon Horse.

Zijn blik stond weer strak op die van Zircon gericht. Zijn oren stonden nog steeds ontspannen en eveneens zijn blik. Nooit zou hij bang zijn om bij schimmen te zijn, nooit zou hij onderdoen voor een schim, tot het uitliep naar een gevecht. Opgroeit zijn met een had misschien wel zijn voordelen, maar ook zijn nadelen. De schimmen kende hem en zagen hem als een perfect doelwit. Vele paarden twijfelde aan hem, maar hij zou het tegendeel bewijzen. Deze blauwe maan was er niet veel gebeurt, maar Morax was er bijna zeker van dat dat volgende blauwe maan anders zou zijn. Weer hadden ze een schim bij, die ook als normaal paard een kreng was en dus als schim nog gevaarlijker.

"Je hoeft niet bang te zijn dat je word aangevallen. Je bent hier bij mij en dat zal ik ze vertellen ook. Ze moeten me leren vertrouwen en dit kan de enige manier, of toch een van de enige." Zijn stem was oprecht en even knikte hij zelfs. Zijn lichaam bewoog zich naast dat van Zircon. "Kom je nog?" Blijven stilstaan was het slechtste wat je kon doen in deze koude, misschien voelde hij er niet veel van, maar bij de eerste passen die Morax opnieuw zetten kraakte zijn spronggewrichten luid.

BETHA RANK ONE

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Ik leg mijn oren in mijn nek en kijk Zircon woedend. ”Ik ben helemaal niet ondankbaar. Ik zou niets liever hebben dan dat jij mijn echte vader was, maar dan wel geen schim. Je hebt me veel geleerd en ik voelde me altijd veilig bij je. Ik voelde me als een zoon voor je. Het is enkel en alleen mijn taak je te zien als een vijand door mijn taak als alpha.” Even haalde ik adem. Alles wat ik net vertelde kwam recht uit mijn hart. Ik zag hem echt als vader en dat doe ik jammer genoeg nog steeds.

Mijn blik strak in die van Zircon. Mijn kastanjebruine ogen wijken geen seconde van zijn emotieloze kijkers. Een korte woeste bries verlaat mijn neusgaten,. Ik was nog lang niet uitgepraat. Dit heb ik zo lang mogelijk proberen uit te stellen, maar mijn vechters voor schut zetten en mij? Dat doet niemand, zelfs geen achterbakse schim die mij heeft opgevoed. Ondanks mijn grootte tegenover die van hem, doe ik geen stap achteruit. Zelf kan ik het even niet geloven dat een kleine ik al zijn nietspraat geloofde. Ik hield van deze hengst, schim, als vader, maar nu is het genoeg geweest.

”Je mag me opgevoed hebben, je mag voor me gezorgd hebben, je mag ouder zijn dan mij en zelfs sterker. Maar niemand, ik herhaal, niemand daagt mij uit. Ik wil me niet bewijzen! En al zeker niet voor ongeldige en onnuttige reden tegen Avanti of Alvaro vechten!” Door mijn leven bij de schimmen kende ik de paarsoog familie maar al te best en die waren niet om mee te lachen, zeker weten niet om mee te lachen. Om mijn woorden bij te staan stamp ik eens hard op de grond die bedekt is met sneeuw waardoor deze nogal zacht aankwam en klonk.

Het laatste wat ik wou, was ruzie maken met Zircon voor zoiets belachelijks, maar nu was er geen stap mee terug. Aders lagen op mijn hals en ik voelde hoe de hitte vanuit mijn benen naar boven kruipt. Langzaam draaien mijn oren zich weer iets naar voor, maar nog steeds liggen ze naar achter. Ik had niet heel voor te vrezen, hij kan me verwonden, maar niet vermoorden. Dat is al iets, nou dat is eindelijk het belangrijkste. Mijn ogen blijven in die van Zircon rusten en mijn benen en hoeven staan klaar om een eventuele aanval in te zetten, maar zoals het er nu uitzag is dit nog niet nodig.

Het doet mezelf pijn te weten dat er altijd een kans is dat Zircon een aanval ik an zetten terwijl ik altijd zoveel van hem heb gehouden en zelfs nog steeds. Zircon speelt voor mij een grote rol in mijn leven, hij is de enige familie die ik nog heb of eindelijk nog ken.

** Sorry, ik weet het, dit is echt slecht en kort, toch hoop ik dat je er wat mee bent. Ben BTW wel verliefd op die foto van Zircon

**Profile**

» Love him with every step he take ~ Astracan
» Deep Shadows. ~ Morax
» He'll always return. ~ Morax
» Normally, i never give my secrets away, but this time.. ~ Morax
» There is no balans, there is just hope. [Morax]

Love me with every step I take • Morax

Love me with every step I take • Morax

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen