Deep Shadows. ~ Morax

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

S H Y L A R

Ze was kwaad, nee, wóedend op de hengst wie zich Morax durfde noemen, zoon van Amor en Laidalyn. Zelf had ze helemaal geen problemen met die twee. Alleen kon ze het niet vinden met de merrie, haar bloedeigen veulen gewoon achterlaten voor schimmenvoer. Shylar had alles gezien wat met het kleine veulen gebeurde. Misschien werd ze door de schim weggestuurd, maar als zij in haar plaats was geweest had ze gestreden en vervolgens voor haar veulen gestorven. Dat nam ze Laidalyn nogsteeds kwalijk, waar ze nu was? Mocht joost dat goddamn weten. Shylar had de kleine Morax ook zien opgroeien van klein veulentje, tot nu de alpha van rang één. Hij had al geluk dat hij er nog niet bij was toen Gazardiel werd vermoord, anders had ze al ruzie.

Vroeger had ze bewondering voor de leiders gehad, maar nu.. Ze kunnen misschien niet op 1000 plaatsen tegelijk zijn. Maar een andere leider informeren over wat er gebeurd.. mist nogsteeds. Alle leiders komen en gaan, alle paarden ook. Sommige verdwijnen, sommige sterven, andere komen erbij of worden geboren. Yup, that's life. Shylar herinnerde zich nog hoe ze het leven uit Gazardiel's ogen zag verdwijnen, hoe alle schimmen happen uit hem namen alsof hij een buffet was. Hoe ze naast hem lag om hem toch nog te beschermen, maar het was al te laat. Hij was het leven al ontnomen bij de klap van Avanti. Ze had een immens respect voor alle schimmen, zocht dan ook geen ruzie met ze. Kwam ze hen tegen? Gewoon een gesprek aangaan en zorgen dat je niet vermoord word. Ze was levend vanonder Torak gekomen, die een hoef op haar zwangere buik had geplaatst. Wat ze nu zou doen als ze de zwarte hengst zou tegenkomen? Lief doen, niet tegenspreken en meewerken, that's all.

Het hielp ook fantastisch *kuch* nu haar zusje Vanth schim was geworden en Elonié weg uit BMH was. Echt een fantastisch leven had ze achter de rug. En dan durfde iedereen nog vragen waarom ze van de zorgzame, lieve en verlegen merrie veranderd was in een chaggrijnige, om niks gevende bitch. Shylar gaf nog om veel, Siberia en de paarden die ze ook echt kénde. Al zei ze zoveel slechts over Vanth, ze zou haar kleine zusje niet kunnen missen, ookal was ze schim. En andere familie? Kyali.. Leefde die nog? Ach, haar familie bestond momenteel uit Vanth en Siberia en daar was ze blij mee, ookal zou ze dolgraag Ky weerzien. Zij en Vanth waren samen vertrokken en Shylar had ze niet meer gezien.. Al zou er later nog eentje bijkomen, namelijk haar toekomstige veulen. Ze had al helemaal gepland om naar Seheron te gaan en daar maar een hengst te zoeken. Liefde intresseerde haar geen barst meer.

Er waren nog zoveel vragen en er zijn maar zo weinig antwoorden. Een vraag in het algemeen zou ze antwoord op krijgen. Hoe kon die kleine hengst Siberia gebruiken. Siberia was het tegen haar al huilend komen zeggen, hoe lief hij eerst was en na alles achterliet. Shylar kon het al voorspellen vanaf Sib bij Morax maar róndliep. Alle hengsten bleven hetzelfde, of ze nu leider zouden zijn of een dood normaal paard. Ze was teleurgesteld in Morax, ging hij nou echt dezelfde fout maken zoals zijn vader had gedaan. Ergens hoopte dat hij nog naar hun veulen ging omkijken, nee, dat zou gebeuren. Al zou ze daarvoor loner moeten worden. Shylar had alles voor Siberia over, zelfs dat..

Shylar versnelde haar passen in een sierlijke draf - anders kon ze nou eenmaal niet lopen als pure arabier. - en bekeek het gebied nauwkeurig en speurde alle paarden af naar Morax. Ze wist niet waar hij mee bezig was, kon haar ook geen jota schelen. Ongemerkt verschuilde ze zich in de bossen en ging erdoor tot ze ongeveer achter hem was. Gosh, was ze nu ineens een spion geworden? Nah. Met bijna onhoorbare stappen stapte ze een eindje naar hem toe. 'Hoe was je avontuurtje?' haar woorden kwamen er sissend uit en in haar goudkleurige ogen was bijna vuur te zien. Hij zou boeten voor zijn daden, koste wat kost. Siberia zou gerechtigheid krijgen, net zoals het veulen dat haar kleinkind zou worden.

Nogsteeds met vurige ogen klemde ze haar blik vast in zijn lichaam. Als ze nou schim was, en het toevallig blauwe maan zou zijn nam ze meteen een hap uit die kont van hem. Maar zo gek ging ze het niet brengen - altans nu nog niet -. 'En vraag je nou niet af wie ik ben, want dat weet je maar al te goed.' siste Shylar alweer, wachtend op wat zijn antwoord zou zijn.

Deep shadows in her heart,
Deep shadows in her mind.
Deep shadows that cause pain,
Deep shadows will never go away ~

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

MORAX
Alpga Rank One

Sinds hij was weggelopen bij Siberia had hij niks anders gedaan dan gepiekerd en nachtmerries gehad. Hij voelde zich rot vor wat hij deze merrie had aangedaan, hij had zichzelf moeten beheersen en zich niet zo moeten laten gaan. Dit was ongeveer ook wat zijn vader deed en dat was nou net dat wat hij niet wou.

Een hengstige merrie trippelde voorbij Morax' neus en legde haar staart op haar rug. Morax snoof eens, maar meer deed hij niet, niet dat deze geur hem rot maakte net zoals die van Siberia. Wanneer de merrie hem bleef uitdagen legde hij zijn oren in zijn nek en keek de merrie kwaad aan waardoor ze ervandoor trippelde en bij de volgende hengst stopte die zijn kans niet liet voorbij gaan. Morax draaide hem van het paar weg en galopeerde terug naar het hartje van de kudde. Iedereen stond verzameld bij een open plek omringd door bomen. Door ging Morax aan de kant staan zodat hij alle paarden goed kon zien.

Een stem achter hem deed hem opschikken. Hij draaide zich in een ruk om en keek de merrie nijdig aan. Wanneer hij ze herkende draaide zijn oren weer naar normaal. Hij liet haar uitpraten en draaide zijn oren weer naar achter bij aar sissende en kwade toon. Zijn zwaar gebouwde lichaam stond groot tegenover deze arabische merrie. "Ja, ik ken je en waar heb e het over?" Zijn stem klonk vragend en eindelijk had hij echt geen idee waar ze het over had. Tot dat hij het door kreeg. Dit was Siberia's moeder en ze moest tegen haar gezegd hebben en nu was deze tang kwaad op hem.

**Profile** Number of posts : 3918 Status : Active

S H Y L A R

Morax' ogen gleden duidelijk naar achter toen Shylar uitgesproken was. Iets in haar zei dat hij geen enkel dom idee had waar het over ging. Dumb boy. 'Ja, ik ken je en waar heb je het over?' Zijn stem klonk vragend en Shylar kon het echt niet laten om met haar goudkleurige ogen te rollen. 'Gosh Morax, ben je echt zo dom of lijk je dat alleen maar.. Je brak haar hart en nu ben ik gekomen om jou te breken. Zoon van Amor en Laidalyn, opgevoed door Zircon.' glimlachte de voskleurige merrie gemeen. 'Ik heb jou zién opgroeien, Morax, van toen je uit Laida kwam tot nu. Eerst had ik een gevoel dat Siberia juist bij jou zat, maar dan toonde ook jij dat elke focking hengst hetzelfde is en jij net zoals Zircon en die pa van je.' ging ze sissend verder. Shylar kon niet meer stoppen nu ze eenmaal begonnen was. 'Wat ga je nu doen, domme jongen. Niet alleen heb je haar hart gebroken, maar gaat binnen een paar maanden ook een veulen van je rondlopen, wat ga je dan doen Morax. Je hebt misschien de zorg voor je kudde, maar ook voor m'n dochter en haar ongeboren veulen. Ze heeft je nodig. Ookal heb je één kant van haar nog niet gezien.. ze stopte even om adem te halen. Als hij hierop goed zou antwoorden, hield ze zich in, zo niet.. Dan zat ze binnen no-time in Seheron, dat zou ze zowiezo als E'vesdar haar op de feiten drukte dat ze vrijwillig door een loner gedekt was. Morax, je hebt vast en zeker al haar met gif bedekte groene ogen gezien.. Elke keer als ook maar iets haar kwaad maakte, flipte ze. Toen ik het haar van Gazardiël vertelde werd ze gek. Zwoor ze om elke schim die ook maar iets te dicht bij haar familie en geliefde - jij - kwam te vermoorden onder haar eigen hoeven.' Shylar slikte, waarom vertelde ze dit uberhaupt aan hem, maar ach, dit was ook maar het enigste wat ze voor haar palomino-achtige dochter kon doen om alles goed te maken. 'Nadat jij bij haar weggelopen was ben ik bij haar geweest. Ze was kwaad op me omdat ik wist wat er ging gebeuren. Maar ze was ook verdrietig, Morax. Ze begrijpt dat het moeilijk voor je is, maar dat is het ook voor haar. Een paar jaar geleden, deze tijd is namelijk ook haar vader gedood door Avanti. Mijn vraag is, ga je voor het veulen en haar zorgen, of niet en sterf je.' De laatste woorden siste ze alweer kwaad. Nu was het alweer wachten op antwoord van de bruine 'leider'. En wachten, en wachten.

Happy is the heart that still feels pain
Lonely the one that was left behind~

**Profile**

» He'll always return. ~ Morax
» emerge out of shadows .
» Nocture of the Shadows.
» Dark Shadows || Flight
» Normally, i never give my secrets away, but this time.. ~ Morax

Deep Shadows. ~ Morax

Deep Shadows. ~ Morax

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen