I need you # Roque

**Profile** Number of posts : 637 Status : Active

Liana

LIANA
Just play and love youre life

Het was tijd. De blauwe maan was gekomen en de blauwe gloed heerste over het hele gebied van Anderfels. Geschrokken van alles draafde de jonge merrie naar boven richting het bos. Haar oren draaiden onrustig heen en weer terwijl ze zocht naar veiligheid. Haar veiligheid. Waarom kwam de blauwe maan nu? Morgen zou het lente worden en dat was de mooiste tijd in het jaar. Ze slikte even bij die gedachte. De meeste dieren zouden ontwaken en toch.. Ze konden elk moment verscheurt worden. Ja, ze was bang. Iedereen kon haar angst ruiken en je zag het ook aan de gespannen houding en het zweet dat van haar lijf drupte. Ze wilde niet dood en ze wilde geen schim tegenkomen. Ze wilde alleen maar veilig zijn of beschermt worden door iemand, maar ze verwachtte hier niemand. Haar bruine ogen schoten over de omgeving heen terwijl ze snel door het bos begon te draven. Kort sprong ze aan in een kleine handgalop en galoppeerde ze tussen de bomen door. Het werd dichter en dichter begroeid dus de merrie remde af. Ze vond het hier wel goed om de nacht door te kunnen brengen. Het was avond en toch was het nog niet helemaal donker. Ze briesde even en had allang opgemerkt dat de meeste sneeuw gesmolten was en dat het ook niet zo koud meer was. Ze draaide met haar oren en sloeg met haar staart heen en weer naar de eerste vliegen die al terug kwamen. Morgen. Dan was het lente. De merrie wist ook helemaal niet wat haar te wachten stond in de lente. Eerste hengstigheid. Ze wist nog niet eens van het bestaan ervan en wat er dan kon gebeuren als je een hengst tegen kwam. Hengsten kenden er meer van dan zij. Ze was vertrokken toen ze jong was en was verder niet in contact gekomen met andere paarden of merrie's. Nog nooit had ze de geur geroken of had ze nagedacht hoe sommige paarden aan hun veulens kwamen. Ze dacht ook niet aan veulens want ze was nog maar 3 jaar oud, veel te jong. Voorzichtig liet ze haar hals zakken en begon ze op wat gras te knabbelen dat door de smeltende sneeuw tevoorschijn was gekomen. Heerlijk. Ze was een beetje vermagerd omdat ze in de winter niet zo snel eten kon vinden. Ze snoof de geuren op en kauwde op wat gras terwijl een onbekende geur haar neus binnendrong. Wie was daar? Toch geen schim? Haar hoofd schoot overeind en gespannen tuurde ze naar de bomen waar een paard in haar richting kwam. Angst was in haar ogen te zien. Nee, ze wilde niet dood!

& Roque

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

De grote bonte hengst had het maar al te druk vandaag. al meerdere paarden moesten naar hun eigen kudde teruggejaagd worden, schimmen wegjagen, paarden geruststellen.. het was weer blauwe maan, dat was duidelijk.. zijn ogen waren ver opengesperd en zijn oren draaiden heel de tijd rond. hij kon onmogelijk álles in de gaten houden, maar omdat de schimmen meestal uit de bossen kwamen, dwaalde hij daar rond.

Al snel ziet hij een paard daar lopen, en na eens diep gesnoven te hebben, merkt hij dat het een merrie is. een merrie die niet uit zijn kudde komt.. wat doet ze dan zo dicht bij de grens van de 2e rang, en al helemaal, wat doet ze zo dicht bij de bossen? hoewel ze niet uit de 2e rang kwam, zíjn kudde, draafde hij toch aan, zijn spieren rollend onder zijn glanzende, bonte vacht, zijn maanoog weerspiegeld in de hoopjes sneeuw die overal lagen te smelten.

hij kwam onder de bomen vandaan, nu in het gebied van de eerste rang. de merrie stond daar doodnormaal, rustig, gewoon een beetje gras te kauwen. was ze nou helemaal gek?! met blauwe maan, zo in haar eentje, aan de rand van het bos.. dat was vragen om problemen.. hij hoopte dat ze de moeite waard was, want hij liet nu wel zijn kudde in de steek..

Hij steigerde hoog, zijn benen maaiend door de lucht en de wind liet zijn manen langs zijn hals klapperen. met een bonk komt hij weer neer, zijn oren in zijn nek. 'Zou je niet eens terug naar je kudde gaan, het is blauwe maan domkind!' zijn woorden klonken kwaad, maar toch, zoals altijd, met de charmante ondertoon. hij was kwaad dat de merrie zichzelf zo in gevaar bracht. ze leek hem jong, waarschijnlijk was dit haar eerste blauwe maan. ze kwam niet uit BMH, dat zag je zo.. anders dan Roque, die geboren en getogen was hier. hij priemt zijn oren weer naar voor, zijn lichaam nog altijd gespannen, terwijl hij dichter op de merrie toestapte.

**Profile** Number of posts : 637 Status : Active

Liana

LIANA
Just play and love youre life

Haar hele lijf opgespannen en het zweet van angst drupte van haar lijf. Haar oren draaiden alle kanten op en opnieuw drong de geur haar neus binnen. Er was hier echt een paard in de buurt. De merrie slikte en keek om haar heen om het paard te zoeken, maar ze zag hem nog niet. Liana bleef angstig tussen de bomen staan toen een boze stem klonk: "Zou je niet eens terug naar je kudde gaan, het is blauwe maan domkind!" Geschrokken stapte ze achteruit en haar bruine ogen schoten opzij waar de stem vandaan kwam. Wie was daar? Het leek haar geen schim. Ze merkte een schim om verderop en staarde even naar de verte om te zoeken naar wie het paard was. Ze zweeg en dacht na over de woorden. Een bonte hengst kwam meteen in haar richting en ze zakte licht door haar benen. Voorzichtig en toch bang keek ze hem aan. "S s sorry.. Ik weet niet wat ik moet doen. Het is mijn eerste blauwe maan en ik weet niet waar de kudde naartoe gegaan is. Het spijt me!" Bang schoten de woorden uit haar mond en de hengst stond al bij haar. Ze keek hem onrustig aan en slikte even. Wat nu? Hij leek haar niet echt aardig op dit moment en zeker niet met gevaar in de buurt. Elk moment kon er wat gebeuren. Dat besefte ze nu pas. Ze moest dus wel naar de kudde, maar dat was te laat. Ze waren nu vast te ver weg om nog te kunnen zoeken. Als ze nu zou gaan kon ze zeker aangevallen worden. Ze moest wel hier blijven. Liana keek de hengst onderdanig aan en zweeg nog steeds. Ze wist niet wat ze moest zeggen nu. Ze had een grote fout begaan en het voelde alsof hij haar zou straffen. Of kwam hij haar eerder helpen? Ze wist het niet, maar nu besefte ze immers wat ze gedaan had. "Kan ik ze nog vinden? Wat moet ik doen?" Voorzichtig sprak ze tot de hengst terwijl ze hoopte dat hij niet nog eens zo kwaad zou reageren. Nu ze hem bekeek leek hij ook op een leider, maar hij was niet van haar rang. "Maar wie ben jij? Ben je van een andere rang? Je lijkt niet op mijn leider." Opnieuw erg voorzichtig, bang dat ze wat verkeerd gezegd had.

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

de donkere hengst grinnikte zacht om haar waterval aan woorden. hij hield er niet van om letters te verspillen, woorden te verspillen, zinnen of verhalen te verspillen. hij spaarde het liever op. zijn vocabulaire was ongekend groot en hij hield alles voor zichzelf. zijn ogen gleden even over haar heen. ze was jong, simpel bruin maar toch bijzonder. zijn felblauwe maan oog leek onder de blauwe maan nog blauwer, zijn donkere oog emotieloos en ondoorgrondbaar.

'Ik ben Roque, de gammaleider van Orlais.' zoals altijd was zijn diepe, charmante stem voorzien van een ruw randje waarmee hij menig merrie zijn slaaf kon maken. toch had hij het nog nooit gebruikt. zijn leven was tot nu toe liefdesloos, en genotsloos. hij had nog nooit het warme lichaam van een merrie gevoeld, zelfs niet dat van zijn moeder. hij had echter wel zijn moeders verleidings karakter trekje geërfd, en was altijd in voor een spelletje..

zijn zintuigen hadden allang gemerkt dat de kuddeleden van de eerste rang verweg waren, waarschijnlijk door hun leider meegenomen naar een plek waar ze makkelijk in de gaten te houden waren, makkelijk te beschermen waren. de merrie zou, in haar eentje, de open vlakte over moeten, weerbaar, kwetsbaar, een makkelijk slachtoffer zoals ze in haar eentje was.. 'Ik blijf wel bij je..' hij glimlachte licht, wetend dat hij zijn eigen kudde nu in de steek liet, maar wel het leven van éen onbeduidend paard kon redden.. eentje die notabene niet eens uit zíjn rang kwam..

**Profile** Number of posts : 637 Status : Active

Liana

LIANA
Just play and love youre life

Haar bruine ogen gleden over de omgeving heen. Even gleden ze weer naar de gevlekte hengst die zich voorstelde als Roque. Hij was de gammaleider van Orlais dus de leider van de tweede rang. Als ze zou upgraden kwam ze bij hem terecht, maar daar was ze nu nog niet klaar voor. De merrie knikte even. "Ik ben Liana. Aangenaam Roque. Jij zal mijn leider worden als ik naar rang twee kom. Al ben ik daar nu nog niet klaar voor." Opnieuw dacht ze na over de kudde die al ver weg zou zijn. Ze zouden allang een veilig plek hebben of al hebben gestreden met anderen. Ze zuchtte. Ze was echt wel dom geweest. ''Ik blijf wel bij je..'' Even schrok ze van zijn reactie. Meende hij dat nou? Hij moest toch zijn eigen kudde beschermen? Ze slikte en keek hem onrustig aan. "Maar dat kan je toch niet doen? Je kudde dan? Oké morgen ochtend zal ik heus mijn kudde opzoeken, maar straks zijn ze in groot gevaar en was je er niet." Ze zweeg even. "Je zal wel weten wat je doet, maar.. Het is zo laat ik denk dat ik ga slapen. Morgen moet ik weer verder en het is ook nog eens lente." Ze glimlachte zwak en bleef even staan wachten, maar haar ogen vielen langzaamaan toe. De merrie zuchtte en liet haar door haar benen zakken. Ze legde haar hoofd op haar voorbenen en viel al meteen in diepe slaap.

Lente. Het was echt lente. De merrie opende haar ogen en bekeek de omgeving die er nu veel beter uitzag. Ze glimlachte en krabbelde overeind. Haar ogen hadden de hengst nog niet gezien dus ze wist niet wat hij de hele nacht gedaan had. Ze liet haar ogen over de omgeving glijden. De bomen hadden kleine knoppen waar de bladeren uit zouden komen. De sneeuw was weg en alles was weer mooi en gezellig. Vogels die floten om te laten zien dat ze terug kwamen. En die geur. Wacht eens? Geur? Ze keek om haar heen, maar een bloem zag ze niet. Het kwam van haar. Ze schrok ervan en zocht naar de hengst. Zou hij het weten? Geen idee en vragen wilde ze het ook niet doen. Ze zou haar doodschamen. Ze slikte en probeerde die vreselijke geur te negeren terwijl ze wat gras sprietjes begon te plukken. Niet wetend waar de hengst was.

Whoeyeah =D

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

Natuurlijk was ook deze merrie van plan om naar de 2e rang te komen. Haar naam was Liana. Ze was bruin, niet bijzonder.. maar toch had zij iets wat haar bijzonder maakte.. misschien het feit dat zij de eerste was die Roque ooit had horen zeggen, dat ze nog niet klaar was voor de 2e rang. Het enige wat hij hele dagen zag, waren paarden die in minanter aankwamen en meteen probeerden door te stromen naar Orlais.. hij snoof even. Dat soort paarden waren zijn rang eigenlijk niet waard. Ze waren alleen maar van plan zo snel mogelijk door te gaan naar de hogere rangen.. wat had het dan voor nut om nog naar Orlais te komen?

Hij daar in tegen was verliefd geworden op Orlais. De prachtige stranden die eeuwig leken uit te strekken, de zee die zich zelf op de prachtige kliffen gooide, de grote open vlakte waarachter het bos lag, altijd schemerig en koel. Orlais was prachtig, en hij hoorde er thuis. Ook als hij niet de leider was geweest, was de kans groot dat hij lange tijd in Orlais zou doorbrengen voor hij ook maar zou próberen om naar Anderfels te gaan.

haar woorden lieten hem opschrikken uit zijn gedachten, en even gaan zijn oren richting zijn nek, en spannen zijn spieren zich weer op. Dan relaxt hij weer, echter nooit helemaal, altijd op zijn hoede voor de gevaren die in BMH op de loer lagen.. de waterval aan woorden die Liana verspilde liet hem rillen. Hoe kon een paard zoveel prachtige letters verspillen? Laten vervliegen in de wind? Hij brieste even. ’Orlais heeft nog 2 andere leiders, en 2 vechters..’ natuurlijk zou hij zijn kudde niet weerloos achterlaten. En áls er iets zou gebeuren in de tijd dat hij weg was, zou hij het zichzelf alsnog kwalijk nemen, maarja, hij kon er dan niks meer aan doen. gebeurd is gebeurd.

De kleine merrie viel in slaap, en Roque verplaatst zich iets naar achter, richting de bosrand, zodat hij tussen haar en het bos staat. Zijn oren bewegen rond als satellieten, zijn ogen zijn echter gesloten. Sinds blauwe maan had hij al niet meer geslapen, en nu deed hij dat ook niet. Hij dommelde zomaar, als er maar een takje zou breken was hij weer klaarwakker en klaar om te vechten mocht dat nodig zijn.

toen Liana wakker werd had Roque zich al verplaatst naar de bosrand, wetend dat de schimmen er niet in de buurt waren. Onder nog wat overgebleven sneeuw, die onder de schemerige boomtoppen niet zo snel smolt, hapte hij wat grassprieten weg. Plots schiet zijn neus de lucht in, en fleemt hij ongegeneerd. Die geur.. heerlijk.. het was Liana, dat wist hij meteen. In 3 stappen stond hij bij haar, zijn spieren opgepompt. ’Goedemorgen schoonheid..’ zijn charmante stem had een hete ondertoon, die vertelde hoe opgewonden hij was.

**Profile** Number of posts : 637 Status : Active

Liana

LIANA
Just play and love youre life

Haar ogen gleden over het gebied. Ze bekeek de groene velden en alles wat er rondom was. Ze was er nu al verliefd op. Ze grinnikte even bij die gedachte. Ze sloot even haar ogen en genoot van de ochtendzon. Het was niet warm, maar als er geen wind was dan was het wel fijn. Haar staart sloeg zacht heen en weer om vliegen weg te jagen, maar zonder dat ze echt doorhad wat er met haar was, hief ze de staart hoger op. De geur verspreidde zich dan ook een stuk harder, maar zijzelf merkte er niet veel van. Ze draaide nieuwsgierig met haar oren en hoorde plots iets achter haar. Ze draaide haar om en merkte de bonte hengst op die alweer bij haar stond. Hij was anders. Hij gedroeg zich trotser alsof hij haar zou komen verleiden. Ze drukte haar oren kort in haar nek terwijl hij haar een goedemorgen wenste, maar hij noemde haar schoonheid. Ze luisterde naar de charmante stem en drukte haar ene oor weer in zijn richting. Die had ook goed geslapen, zo leek het voor haar. Ze schudde met haar hoofd en keek hem rustig aan. "Goedemorgen, Roque." Haar stem was kalm, want ze kende nog niet veel van het leven. Haar eerste keer hengstig en ze wist nog steeds niet dat dat bestond. Ze wist niet dat het hengsten verleidde en opgewonden maakte. Nee, dat had ze zelfs niet door. Haar ogen gleden even over de hengst en een kleine grinnik kon ze niet onderdrukken. Haar oor bleef op de hengst gericht terwijl ze iets voorbij hem liep en begon te grazen. Ja, ze had echt honger en nu de sneeuw zo goed als weg was kon ze weer eten. Het gras was nu dan ook een stuk groener. Rustig graasde de merrie verder terwijl ze heel even niet meer op de hengst lette. Waarom zou ze ook? Ze kende hem amper.

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

de donkere pinto begreep niet hoe de merrie daar zo rustig kon staan grazen terwijl de blauwe maan nog altijd boven hen vaag zichtbaar was. het was nog niet voorbij.. maar zelfs de leider, die normaal áltijd waakzaam was, geplaagd door slapeloze nachten, was er niet bij met zijn hoofd. zijn neus werd geteisterd door de heerlijke zoete lucht die de merrie verspreidde, die zijn spieren opspande en zijn nek in een prachtige krul liet gaan.

Hij draafde met verheven passen achter haar aan toen ze bij hem weg liep om verder te grazen. zijn gedachten vertroebelt door de geur. ruw duwt hij zijn neus onder haar staart en snuift diep, fleemt dan en briest zacht. hij had geen idee waar hij mee bezig was, maar het maakte hem gek. gek van lust.

Deze merrie deed helemaal niks, was zelfs niet eens zo bijzonder om te zien, hij kende haar niet eens, maar alleen de geur, die haar lichaam verspreidde zonder dat ze het zelf kon bepalen, maakte dat hij haar wilde. ze moest bij hem blijven tot die geur weg was.. hij draaft naar haar hoofd, gaat voor haar staan, zijn schouder bijna tegen haar neus aan. zo blijft hij staan, zijn ogen vurig, neusgaten groot, de omgeving afspeurend om zeker te zijn dat er geen andere hengsten in de buurt zijn.

**Profile** Number of posts : 637 Status : Active

Liana

LIANA
Just play and love youre life

De merrie spitste haar oren naar voren en was ook bijna vergeten dat het blauwe maan was. Ze dacht nu alleen maar aan de lente. Groen gras en eindelijk weer voedsel. Ze was magerder dan vroeger en uitgehongerd door de winter. Ze kauwde op wat gras en schrok toen de hengst achter haar gekomen was. Zijn neus kwam onder haar staart en hij begon zich raar te gedragen. Liana drukte haar oren in haar nek en hief even waarschuwend haar achterbeen omhoog. Ze merkte op dat hij bij haar stond met zijn schouder bijna tegen haar neus. Niet gemeen of vals bedoeld, gaf ze hem een kleine beet in zijn schouder. Ze wist niet waarom, maar het was niet om hem weg te jagen of expres pijn te doen. Ze spitste haar oren weer even en liet haar hals zakken. Opnieuw trok ze wat gras sprietjes uit de grond en begon ze erop te kauwen. Haar bruine ogen gleden over de omgeving en weer over de bonte hengst. Ze zette even een stap opzij. De merrie hield niet van aanrakingen. Ze was helemaal niet aanhankelijk. Ze was nog nooit aangeraakt en nu zijn schouder aanvoelen was raar. Ze schraapte met haar hoef op de grond en sloeg met haar staart om de vliegen opnieuw weg te jagen. Ze voelde hoe de geur sterker leek te worden dan eerst. Had de hengst daar misschien last van. Ze snoof en schudde haar vacht uit. Waarom ging het niet weg en wat was het? Ze negeerde het verder en bekeek de omgeving. Ze lette niet meer op de hengst want ze snapte niet wat hij allemaal aan het doen was. Haar staart werd opnieuw hoog opgeheven en haar houding was ontspannen. Ze wilde de blauwe maan niet meer en wilde nu doorgaan met haar leven. Lente was iets om voor te leven en niet om op te passen voor de schimmen. Ze briesde luid en keek om haar heen. Ze bleef het hier te mooi vinden en daarom wilde ze alles blijven verkennen. Zolang het nog kon.

Flutje

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

een moment van helderheid, de geur was weg uit zijn neus toen die tussen het gras op de grond scharrelde. waar was hij mee bezig? de geur maakte hem gek. zijn ogen waren onbetrouwbaar, zijn oren deden niet wat ze hoorden te doen en het enige wat hij zag was de merrie voor hem. hij brieste zacht, verorberde het gras wat tussen zijn kiezen lag, en keek weer op.

Helderheid weg. de geur verdoezelde hem, vulde zijn neusgaten en verleidde hem. de merrie stak haar staart omhoog en zwaaide ermee. het was een uitnodiging. fantastisch, zij wilde hem ook.. hij draaide om haar heen, zijn nek gekruld en de spieren onder zijn huid duidelijk zichtbaar. hij was een prachtige hengst, een perfect vaderdier, dat liet hij haar merken door deze show-off. bij haar staart aangekomen bijt hij erin, en steigert dan..

Helderheid. zijn neus was boven in de lucht, fris, zonder de zoete geur van Liana. meteen wankelt hij achteruit en kan nog net terug op alle 4 zijn hoeven landen. waar was hij in godsnaam mee bezig? enkele passen achteruit en hij bekeek haar zo. meteen bereikte de geur zijn neus weer en verdween het laatste restje helderheid. het maakte hem gek, hij wilde haar. nu!

hij kwam dichterbij gedraafd, en zo, vanuit het niets, steigerde hij weer, dreigend, meppend met zijn voorbenen, hing hij boven haar rug..

**Profile** Number of posts : 637 Status : Active

Liana

LIANA
Just play and love youre life

De bruine merrie schudde met haar hoofd en nam nog wat sprietjes tussen haar tanden. Ze trok het van het gras weg en begon erop te kauwen. Ze briesde even en schrok toen de hengst heel dicht bij haar kwam. Hij begon rond haar heen te lopen met zijn hals gekruld. Zijn spieren opgespannen en toen hij bij haar staart kwam hapte hij erin. De merrie schrok en sprong even naar voren. Ze keek achterom en snoof geïrriteerd. Waar was die in hemelsnaam mee bezig. Ze keek hem even dreigend aan, maar het leek niet te helpen. Hij leek zichzelf niet meer te zijn. Ze rolde met haar ogen en liet haar hals weer zakken. Opnieu zag ze niets aankomen en begon de hengst achter haar rug te steigeren. Hij sloeg zijn voorbenen over haar heen. Ze schrok en hief meteen haar hoofd op. Ze draaide een beetje, maar oeff hij was zwaar. Ze kon amper vooruit lopen dus ze moest wel blijven staan. Nee hé. Waar was hij mee bezig? Ze snapte er echt niets van. Ze zuchtte en bleef even staan, al voelde het echt niet aangenaam. De merrie hief haar voorbenen licht op, maar hoger geraakte ze helemaal niet door zijn gewicht. Ze drukte haar oren in haar nek en sloeg wild met haar staart. "Roque? Wat ben jij in hemelsnaam aan het doen?" Ze draaide haar hoofd en snoof even aan zijn lijf dat boven op haar hing. Ze voelde wat en nee, het was niet aangenaam. Dit had ze nog nooit meegemaakt. Ze hinnikte even luid en schril door het rare enge gevoel. Wat deed hij?!

Oh man ik hou van een merrie dat niets kent :'D

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

Roque had de tijd van zijn leven zo boven op Liana. zijn hersenen registreerden niks anders meer dan de merrie onder hem, elke spier die zij aanspande, elke beweging die zij maakte, voelde hij. hij duwde even zijn neus tussen haar manen en snoof nog eens diep, waarna hij zijn hoofd weer de lucht in gooit en een harde, diepe hinnik laat klinken door Minanter.

zijn lichaam verkrampte, zijn spieren spanden zich aan en hij had zijn oren in zijn nek. de merrie moest niet zo zeiken, ze had hem uitgedaagd toch!? hij hinnikt langgerekt en laat zich dan van haar afzakken, klaar met wat hij wilde. zijn interesse voor haar ebte weg en hij brieste zacht, liet zijn neus in het gras zakken en begon rustig te grazen, zijn lichaam nog vol met zweet en zijn spieren protesterend nu de arbeid plotseling gedaan was.

*FLUT >.<

**Profile** Number of posts : 637 Status : Active

Liana

LIANA
Just play and love youre life

Ze snoof kort en draaide onrustig met haar oren. Ze voelde zijn neus door haar manen heengaan en schudde er eens mee. Haar lichaam voelde zwaar aan door de hengst op haar rug. Ze zette haar benen dan ook stevig op de grond om haar tegen te houden. Ze voelde hoe de hengst van haar afgleed en meteen draaide ze haar om. Ze merkte op dat hij geen enkele interesse meer toonde. Ze rolde met haar ogen en begon zelf ook met grazen. Ze wist niet goed wat er allemaal gebeurd was, maar daar zou ze dan ook snel achter komen. Liana briesde luid en was blij dat het voorbij was. Haar lichaam was nu uitgeput van de hengst op haar rug te dragen. Haar oren draaiden alle kanten op en ze zweeg. Ze wist niet wat ze nu moest zeggen, maar ze had geen zin meer om hier te blijven. Ze bekeek de grazende hengst en snoof even. "Ik moet mijn kudde zoeken.." Even wachtte ze op reactie, maar daarna draaide ze om en draafde ze weg van de bonte hengst. Ze zuchtte even en zocht naar de kudde.

Flut en topic uit

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

Roque keek Liana na, nog in de wolken van wat er net gebeurd was, briest dan, en draaft in de richting van Orlais, zijn kudde weer opzoekend.

**ghehe, okee, ik zie pride wel verschijnen. ;D

**Profile**

» Stress relief [& Roque]
» Thinking black and white [& Roque]
» You are still in my mind ~ Roque
» Let's Roque this world.
» I'm here for my own safety # Roque

I need you # Roque

I need you # Roque

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen