ForeverUnknown
Profile
Number of posts : 3918
Status : Active
Contact
|  Onderwerp: A new place doesn't mean it's safe. do 16 aug 2012 - 14:41 | |
|  |
Fang kon er niet meer tegen, al de tirannie dat in haar vorige kudde gebeurde. Na Snow's vader de leider had vermoord was alles anders geworden. Serah en Lightning waren gevlucht net als een paar anderen. Ook zij vond het niet meer veilig voor haar en haar zusje Vanille. Als Snow haar ooit zou vinden, of een van de anderen zou er meer dan een bloedbad ontstaan.. Dus ze vertrok samen met haar zusje en eenmaal aangekomen in BMH wist ze dat deze plek ook niet van de veiligste ooit was. Hier zwierven rare en bloeddorstige paarden rond genaamd schimmen. Die zouden niet wijken voor gevaar of angst, hadden geen greintje respect of liefde in hun hart.Zij was ook niet van de gemakkelijkste, maar had wel respect voor haar kuddeleden en vrienden. Liefde? Wie ooit haar gevoelens zou kunnen lezen was een held. Fang was misterieus en eerder naar zichzelf gekeerd. Vrienden zijn er om te verliezen en slechts enkelen hadden een plaatsje in haar hart verovert waaronder Vanille ook zat.
De zon scheen op haar vacht en ze versnelde haar passen in een lichte draf. De typische lentegeuren schoten haar neusgaten binnen. Tot nu toe was ze altijd onopgemerkt gebleven binnen de kudde, wat ze zo ook ging houden. Mocht er gevaar zijn waren zij en Vanille al zeker veilig. Fang's aandacht werd getrokken door een klein veulentje die tegen haar aan botste. Even lachtte ze lief naar het veulen en duwde het zacht weer in de richting van waar het vandaan kwam. Een merrie, kennelijk de moeder van het kleine dingetje keek haar bedankvol aan. Soms wou Fang dat ze zelf zo een klein wondertje dicht bij haar had. Maar als ze er langer over nadacht bracht het weer verantwoordelijkheid met zich mee. Ze zou om nog iemand anders moeten geven dan zichzelf en Vanille, dat lag haar het moeilijkst.
Toen ze een kleurig gebied binnenwandelde merkte ze zelf hoe ver ze van de kudde was weggedwaalt. De bloemen stonden hoog en Fang moest haar smalle benen hoog opheffen om niet steeds het prikkende gevoel van het gras te moeten voelen. Eenmaal uit het bloemenveld wandelde ze een hoge berg op en bleef even staan op de top. Met haar neus in de lucht snoof ze de frisse lentelucht op. Niemand zou haar storen, altans dat dacht ze..
[open]
|
|
|
|
Kyali
Profile
Number of posts : 628
Status : Active
Contact
| | Onderwerp: Re: A new place doesn't mean it's safe. za 1 sep 2012 - 20:12 | |
| |
De zon scheen zacht over de weide dat vol staat met kleurrijke bloemen. De paarden grazen en genieten van de zon. De veulentjes springen zorgeloos rond. Alles ziet er rustig en vredig uit maar Rayo weet dat het in deze periode alles is behalve dat. Hij is nu al een tijdje een vechter en hij weet dat alles onverwacht kan uitpakken. Hij heeft al veel meegemaakt en hij zou niet willen dat andere hetzelfde zou overkomen. Daarom is hij vechter geworden om andere te beschermen. En tevens is het beschermen van andere paarden het minste wat hij nog kan doen voor wat hij heeft gedaan.
In de tijd van de volle maan moet hij zichzelf rustig houden. De enige manier waarop hij zijn spanning kwijt te raken is door te getraind in het bos. Zo kan hij even alles vergeten. Zijn benen bewegen zich razen snel en hij beweegt zich soepel om de bomen heen. Hij voelt het bloed door zijn aderen stomen en zijn spieren branden.
Inmiddels staat hij op een hoger gelegen gebied dat zich een stukje van de kudde bevindt. Zo kan hij de kudde goed in de gaten houden. De zon streelt zijn natte vacht en laat zijn zweetdruppels verdampen. Zijn rode manen plakken aan zijn donkere lichaam. Zijn ogen glijden over de kudde. Ookal is hij aan één oog blind, geen paard ontgaat hem. Hij richt zijn blik op een merrie die van de omgeving geniet. Haar sierlijke passen vallen hem op. Hij kent de merrie nog niet en is enigszins nieuwsgierig. De omgeving lijkt haar af te leiden en ze dwaalt van de kudde af.
Rayo gaat niet zoveel om met andere paarden. Misschien komt dat omdat hij het veiliger vindt om alleen te zijn. Hij weet hoe wreed de wereld kan zijn. Geliefdes worden weggerukt uit je leven en andere die je vertrouwd steken een mes in je rug. Nee dat wil hij niet meer. Hij heeft het wel geprobeerd om weer in contact te komen met andere paarden. Maar zijn uiterlijk maakt het hem niet gemakkelijk. Toch besluit hij om op de merrie af te stappen. Hij stapt rustig op de merrie af om zo vriendelijk mogelijk over te komen. Maar de merrie lijkt hem niet door te hebben. Hij staat achter haar en briest kort om te laten merken dat hij er staat. De merrie schrikt.
|
|
|
