Hij trippelde vrolijk, zijn oren draaien tevreden, maar oplettend in het rond. Zonder aan iets te denken. Zijn kudde was in orde en niks kon hem tegen houden om vrolijk te zijn. Sommige zoete geuren plaagde zijn neus, maar hij negeerde het en knikte vrolijk naar de merries die deze heerlijke geur uitstoten. Hij had het er niet moeilijk mee, enkel bij Siberia, daar had hij zo zijn redenen voor.
Zijn benen gaan over naar een soepele galop en gespierde lichaam beweegt zich langs de bomen van het bos. Stevige en dikke spieren rollen onder zijn glanzende bruine vacht. Zijn amberkleurige ogen kijken voor zich uit en ook nu staan zijn oren naar voor gericht.
Zo bleef hij een tijd galoperen tot een laagje zweet zijn lichaam sierde en nog meer deed glanzen in de warme en stalende lentezone. Met een paar krachtige sprongen werkte hij zich over bosjes en struiken met veel overschot. Aan het einde van het bos waar hij doorliep stond nog een struik die als een soort poort diende. Nog voor hij erover kon springen hoorde hij een merriestem, die hem niet zo aanstond. Vlot sprong hij over het bosje en stopte voor de merrie haar neus. "Dat is ook direct een goede indruk maken en succes me te vermoorden, je zult zeker even snel ook dood liggen, naast me als het moet." Hij grinnikte zacht en fleemde kort. Hij zou haar nog niks zeggen over zijn rang, daar zou ze nog wel achter komen, Morax pronkte niet graag met zoiets, dat zou zijn moeder dus wel gedaan hebben, net zoals ze deed bij haar dracht, de dracht waarbij ze hem droeg. Nogmaals grinnikte hij en keek de merrie strak aan. "Jij bent nieuw hier, anders had je zo niet gedaan, ik ben Morax" Zijn stem was zacht en rustgevend, maar toch mannelijk net zoals zijn vader.