Are you here to finish the job? ~Achilles

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

MORAX
Having a past, doesn't influence your future

De zon zakte weg achter te kruinen van de bomen. De zee die aan Orlais zijn grenzen lag was lichtjes hoorbaar in de verte. Het was donker, enkel de blauwe maan lichte Minanter een beetje op. Donker wolken trekken zich over het gebied en een blauwe straal geladen met elektriciteit raast door de lucht. Onweer waaide door de bomen en zwaar gebrom draaide door de donkere wolken die boven het gebied hingen. Alsof dat nog niet genoeg was vielen dikke regendruppels die koud aanvoelde. Al gauw veranderde deze zachte regen tot een hevige regenbui. Toch kon ik niet schuilen, ik moest waken over mijn kudde, de kudde van rang één.

Het duurde niet lang of mijn zwarte manen kleefde helemaal tegen mijn gespierde hals aan. Mijn bouw had ik van mijn vader en mijn kleur van mijn moeder. Druppels rolde over mijn rug naar beneden, richting mijn benen. Mijn normaal zo volle staart was plots zo dun als een muizenstaart, toch kon ik niet schuilen. Ik bewoog me met een vlotte draf over het gebied waar de meeste paarden waren, kijkend naar alle uit- en ingangen. De meeste paarden schuilde onder bomen en in bossen. Andere genoten van de regen om daarna toch ook te vluchten voor het onweer.

Ik keek de kudde toe, klaar voor de strijd aan te gaan met elke schim. Natuurlijk zou ik nooit voor de directe aanval gaan. Dat zou belachelijk zijn en dom. Altijd al heb ik me volwassen bedragen en zou ik niet direct voor de aanval gaan. Mijn gedachten bleven denken aan de dag dat ik het litteken kreeg dat mijn schoft en rug sierde, hij tintelde licht bij de gedachten. Ik was er zeker van dat Achilles terug zou komen, maar wanneer en wat hij dan zou doen? Ik had er geen idee van.

Niet lang bleef zijn aandacht bij de kudde, dat zou eindelijk niet mogen tijdens deze tijden, maar zijn gedacht weken af naar Siberia. Hoe zou het nu gaan met deze merrie? Ze droeg zijn veulen en hij was weggelopen. Schuldgevoel stak door mijn lichaam als een enorme doorn. Een zucht verliet mijn keel en mijn hoofd hing lichtjes naar beneden gebogen. Al gauw vloog mijn hoofd weer omhoog. Siberia was drachtig en de schimmen liepen hier rond, angst neep mijn hart samen. Toch moest ik hier blijven, waken over de kudde, Siberia kon altijd hier komen, bij iedereen, dit was nu haar keuze.

Een geluid in de bossen achter me liet me opschrikken. Mijn benen brachten me weg van de kudde, niet ver weg, gewoon een padje in. Ik was nieuwsgierig, welk geluid dat zou kunnen zijn. Mijn hoofd leek om een boom heen, maar voor me was het enige wat ik zag zwart en donker. Enkel het donker woud zag ik. Witte manen staken daar wel enorm tegen af. Ik deinsde enkele stappen achteruit, het was Achilles. Na ongeveer drie stappen ga ik weer stilstaan en kijk de hengst strak aan.

** Als je dit wild veranderen, je doet maar. Als Achilles een andere instap wil doen.

Het was weer die tijd waar hij zo naar verlangt had. Blauwe maan. Bloed was waar hij naar verlangde. Morax was zijn primere doel komende manen. In stilte likte Achilles zijn lippen af terwijl zijn zwarte poelen de omgeving afzochten. De ogen van een haai werden ze wel eens genoemd voor hun zielloosheid. Achilles lachte er om. Wetend dat zelfs de grootste haai als een klein visje voor hem zou wegzwemmen.

Toch wist de al wat oudere schim zijn plaats. Hij wist dat hij naast Ayana de enigste was die Avanti kon vinden zonder dat zijn meester hem daarbij hielp. Het woord meester kwam ook enkel uit Achilles' mond. Voor het feit dat hij meer respect had voor Avanti dan welke schim dan ook. Opnieuw wellicht op Ayana na. Dit respect had hem ook in leven gehouden. Dat was iets waar Achilles zeker van was

Maar genoeg. Terug naar zijn doel. De zoon van Amor. Morax was aan hem toe vertrouwd. En Achilles had hem gevonden. Natuurlijk was meneer de Alpha bij zijn kudde te vinden. Achilles had ook niet anders gedacht en lokte hem simpelweg door een vogel die Achilles net te laat opmerkte aan zijn tanden te rijten. Het fladdrende ding liet iets van een geluid horen wat Morax zn aandacht duidelijk trok.

Achilles begon zacht te lachen terwijl hij rustig wachtte tot Morax dichtbij was. Zodra de hengst hem zag glinsterde zijn ogen gevaarlijk. Morax deed drie stappen achteruit waardoor Achilles drie veel grotere stappen vooruit deed. Hij spuugde het nog half levende beest uit en keek er even naar voor hij zijn gigantische hoef op de vogel neerzette en het plette. Met glinsterende ogen staarde hij naar Morax en grijnsde scheef waardoor zijn hoektanden ontbloot werden en enkele druppels bloed die over zijn tanden naar beneden drupte zichtbaar werden. "Wat Moraxje niet blij met mij" Siste hij zacht en grijnsde nogmaals luguber. "Had je liever Zircon genzien? Je 'pleeg' papa"

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

MORAX
Having a past, doesn't influence your future

Mijn ogen stonden ongelovig. Deze hengst van boven de twee meter stond hier nu echt recht voor mijn neus. Een rilling rolde over mijn rus heen en mijn litteken brandde lichtjes als teken dat dit de hengst was die mij dat had aangedaan. Mijn oren draaien zich naar achteren en ik trok mijn bovenlip lichtjes op. "Schim blijft schim, niet soms. Jij of Zircon, beide hetzelfde." Mijn oren bleven naar achteren, maar mijn lip ontspande zich. Met volwassen ogen, die Achilles strak aankeken, vervolgde hij zijn woorden. "En wat komt u doen, Achilles." Ik kende de naam van deze schim maar al te goed. "Laat mijn kudde met rust." Ik bleef neutraal kijken, zonder iets te verrekken in mijn gezicht dat zou kunnen verraden dat ik eindelijk bang was. Niet alleen voor mijn eigen, maar vooral voor de kudde. Voor mij was en is de kudde alles.

Ik wist maar al te best dat vele schimmen mij niet moeten en waarom? Gewoon omdat ik toevallig de zoon ben van het paard waar alle schimmen een hekel aan hebben? Hoe kinderachtig van deze levenloze wezen. Ik wist wel beter dan dat en ik wist ook beter dan er op in te gaan. Deze gedachten liet ik achter me liggen en keek het kolossale paard recht aan. Tegenover deze hengst voelde ik me zelfs klein, en ik was ook niet de kleinste, want ik had de bouw van mijn vader. Met een knappe 1.77m was ik al tevreden.

Twijfelt keek ik naast Achilles door, verder het bos in. om zeker te weten dat de kudde niet in gevaar was door andere schimmen die deze hengst had meegebracht. Ik had meer schrik voor mijn kudde dan voor mijn leven, ik mocht dood gaan. Ik leefde eindelijk enkel en alleen voor de kudde, mijn toekomstig veulen en Siberia. Nooit zou ik het durven laten zien dat ik verliefd ben op deze prachtige zandkleurige merrie. Ze zou me ook afleiden, ik kon het niet toestaan.

Ik steigerde eens laag en keek Achilles kwaad aan, als hij niet wegging. Verlaat dit gebied Achilles, je hoort hier niet thuis! Siste ik tussen mijn tanden door en draaide mijn oren al wat naar achter. Een lichte grom verlaat mijn keel en weer trek ik mijn bovenlip lichtjes op. Ik had geen zin in deze spelletjes en al helemaal niet in gebekvecht. Niemand had het recht me te vergelijken met mijn vader, ik heb hem nooit leren kennen en niemand weet hoe ik ben.

Zijn woorden zorgde er enkel voor dat de duistere hengst begon te lachen. Langzaam schudde Achilles zijn hoofd al lachend en keek even op naar Morax. Dat kleine onbenullige ding had geen idee van wat er zich af had gespeeld voor zijn geboorte. Hij was de dupe van zijn vaders fouten en hij zou er ook altijd voor betalen. Dat was een ding wat zeker was. In stilte luisterde Achilles naar Morax en schudde zo nu en dan zijn hoofd. Het beest was zo jong en onervaren. Nogsteeds had hij geen enkel idee van de kracht en macht die er in Achilles zijn lichaam schuilde. Maar zijn spel wat mamen lang zou duren was enkel begonnen. Het stond nog maar op het punt van ontvouwen. Net zoals Patriot zou Morax wensen dat hij nooit op de aarde was gezet.

"Oh Morax jongen toch. Dit is niet jouw kudde. Dit is niet jouw land." Hij gooide opnieuw zijn kop in zijn nek en stootte een lach uit. "This dead man land belongs to the Devil." Siste hij zacht en gromde laag. Zijn zielloze ogen hakend in die van Morax. Meneer moest zijn plaats leren kennen net als zijn papa. Net als Zircon.. Maar gauw genoeg zou Achilles van dat stuk ongedierte af zijn..

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Are you here to finish the job? ~Achilles 2cprgv5

Alpha Rank One

Morax

Morax keek Achilles kwaad aan en gromde kort. "Je hebt gelijk, dit is mijn land niet, dat is dat van E'vesdar, maar ik heb wel de leiding over deze kudde." Zei hij rustig. hij zou zich niet opjutten voor een simpele schim. Hij wist dat Achilles kwaad was op zijn vader en op zijn pleegvader. Dat had hij ondertussen ook wel al gevoeld. Een grinnik verliet zijn lippen, terwijl ik hoofd hoger ga dragen, mijn borst vooruit steek en Achilles recht aankeek, zo ver dat mogelijk was, met het hoogteverschil. Regen en onweer kletterde boven hen hoofd. Zijn manen kleefde tegen zijn hals en druppels rolde over zijn gezicht.

Dit is weinig, maar weet niks..

Zijn duistere ogen staarde naar de hengst terwijl hij begon te lachen. "Geloof wat je zelf wil jong. Maar jij en ik weten allebij wie hier echt heerst." Siste hij zacht en glimlachte even. Zijn witte manen wapperde zacht en hij likte even zijn lippen af. Water liet zijn manen vast plakken maar de hengst negeerde het. Enkel het feit dat het bloed nu uit zijn manen spoelde was iets wat jammer was. Hij glimlachte zacht en beet half naar Morax toe. "Ik heb trouwens nog nieuws voor je." Sprak hij droog. "Je pleegpapa is dood.." Siste hij grommend en begon te grijnzen wachtend op zijn reactie.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

Alpha Rank One

Morax

Zijn oren draaide naar voor bij Achilles' zijn laatste woorden, zijn ogen werden groter van verbazing. Al gauw trok hij zijn bovenlip in een krul dn ontblote zijn tanden. Een zachte grom onsnapte uit zijn keel, deze werd overstemd door het gedonder van de natuur. "Jij leugenaar! Zircon kan niet dood zijn!" Riep hij uit. Zijn stem klonk fors, ongelovig en kwaad. Net zoals in zijn stem stond ook in zijn ogen ongeloof en woede te lezen. De regen viel met grotere druppels uit de lucht en een bliksem schoot uit de lucht naar beneden. Het werd donkerder met de minuut en al gauw viel de nacht. Blauwe lichtflitsen bleven door de lucht snijden en donder rommelde biven de wolken onrustig verder. Dikke regendruppel rolde over Morax zijn hoofd en vielen langs zijn neus op de grond om daar uiteen te spatten als een stuk glas.

Morax' neusgaten stonden wijd open van woede en zijn ogen keken Achilles vurig aan. Ook zijn oren stonden stak in zijn nek geplaats. Zijn voorbenen lossen zich van de grond en klauwen wild in de lucht, zijn lichaal stond bijna kaarsrecht. Hij kookte vanbinnen, het kon gewoon niet waar zijn dat zijn pleegvader dood was. Misschien was hij inderdaad een schim en vermoorde hij paarden, maar hij was wel het paard dat hem opvoedde toen niemand hem kwam zoeken.

Zijn hoeven kwamen met een plof weer op de grond, net in een plas. Het water spatte hoog op, zelfs tot tegen zijn eigen hoofd, maar dat negeerde hij. Heel het veld was ondertussen al bedekt wel een laagje water.

Hij wist dat dit een onbegonnen strijd was, toch nam de woede Morax zijn lichaam over. Met één grote pas, sprong hij naar voor. Weer gooide hij zijn voorbenen omhoog en sloeg ze om zijn hals, om zijn tanden Achilles zijn schoft te zetten. Smaak van bloed prikkelde in zijn mond, dit was niet de smaak van zij. Bloed of van vers bloed. Dat wat hij smaakte was iud bloed, bloed van andere paarden die misschien al een jaar dood zijn. Een bliksem lichtte de strijd op, net als het werd beschreven in verhalen en films, in fantasieën en dromen.

Misschien had Morax dit helemaal fout aangepakt. Neen! Hij had dit fout aangepakt. Hij was dom geweest maar kon de tijd niet meer terug draaien.

Theron begon te lachen bij zijn reactie. In stilte keek hij grijnzend toe. Mooi zo. Dit was zijn plan. Langzaam aan het tere hartje van de hengst vernietigen tot hij uiteindelijk gek werd en verbannen zou worden. "Och jochie toch. Is het zo hard op je te nemen dat Avanti niet blij was met zijn lack aan respect en een einde aan hem heeft gemaakt?" Zijn zwarte ogen begonnen zacht te glimmen terwijl hij zijn reusachtige lichaam in beweging bracht om rond de hengst te stappen. "Maar Zircon zal niet lang alleen zijn kleine jongen." Hij snoof even. "Je mama en papa zullen snel volgen. Vervolgens ieder ander waar je om geeft. Laat me eens zien, wie waren dat ook al weer? Siberia toch?" Hij begon wat breder te grijnzen. "Haar mama heeft stoute dingen gedaan was het niet. En nu is zij zo.. Alleen.. Past ze een beetje op haar halfbroertje trouwens?" Hij stond inmiddels weer voor Morax. "Of is ze enkel nog bezig met haar lieve ongeboren schepsel afkomstig van jou?" Siste hij zacht. Om vervolgens zijn hoofd weg te draaien. "Weetje, ik heb gehoord dat zo'n bevalling pijnlijk is.. Zal ik haar nu al uit haar leiden verlossen of pas als dat veulen geboren is om vervolgens die eerst voor haar ogen koud te maken. Haar woedde op jou te laten uiten en haar vervolgens te verlossen uit haar zielige leventje." Hij lachte schamper en draaide zijn kop weer schuin. "Zo veel beslissingen.. Zo weinig keuzes mogelijk tegelijk.." Verzuchtte hij zacht en liet zijn hoofd zakken om door zijn lange witte manen toe te kijken naar de reactie van Morax.

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

morax

"It's best to have failure happen early in life. It wakes up the Phoenix bird in you so you rise from the ashes."

Hij kookte vanbinnen helemaal. De regen bleef maar vallen en een bliksemschicht vulde de donkere nacht met licht. "Zircon respecteerde Avanti maar al te goed, zou hij anders mij ontvoerd hebben?" Vroeg hij kwaad aan Achilles. Wat dacht deze schim wel niet? Zircon bleef voor hem belangrijk, ondacht nu bleek dat hij dood was. "Blijf met je vuile schimmenpoten van Siberia af!" Zijn geliefde merrie mocht niks gebeuren en al zeker zijn eerste veulentje al niet. Zijn kastanjegekleurde vacht kleurde blauwig bij elke bliksem. "Grijp mij, als je maar van Siberia af blijft!" Hij zette enkele passen naar voor, maar bleef toch op afstand van de grote en onvoorspelbare schim. Misschien was wat hij had gezegd niet slim geweest, maar wat moest hij doen? Zichzelf van een klif gooien omdat alles toch al verloren was of nu sterve en de andere laten leven. Hij had iedereen die hij kende in gevaar gebracht. Hij had zijn best gedaan om iedereen te laten zien dat hij alles behalve een slechte hengst was, maar eindelijk had hij hierdoor iedereen in de problemen geholpen, kik maar naar Siberia nu. Ze had nooit problemen, nu ze om ging met Siberia hing haar leven aan een zijde draaitje, doordat Morax word achtervolgt door schimmen.

Achilles begon nog harder te lachen terwijl hij de woorden van Morax aanhoorde. "Zircon respecteerde enkel zijn eigen wil. Hij ontvoerde je om je op te voeden als zijn eigen zoon om vervolgens een half bakken relatie aan te houden met een merrie die jij wellicht kent. Een merrie met de naam Darlica. Mijn heer kwam er achter en Zircon kreeg wat hij verdiende." Achilles haalde zijn massieve schouderbladen op en begon opnieuw te lachen. "Oh maar lieve jongen toch, Siberia is al half verrot sinds de relatie met jou. Bovendien, andere zullen haar ook een maar wat leuk speelgoedje vinden." Hij grijnsde zacht terwijl hij naar de hengst toe stapte en zijn mond bij zijn oor legde. "X'aryon heeft momenteel al een bezoekje van onze geliefde Aleera. Of je hem terug zal zien is nog maar een vraag mijn jongen." Achilles haalde uit naar Morax oor en hij trok zijn hoofd terug terwijl hij nog harder begon te lachen. "Net als Amor is je leven simpelweg niets waard mijn jongen. Want waar is je mama en je papa? Waar is Zircon en waar is je merrie en je zoon? Je bent alleen, niemand zal ooit om je geven, je zal altijd alleen blijven. Geef het op Morax.."

Ayana

“Listen closely for it might be the last words you'll ever hear"

De zon ging langzaam onder en de blauwe maan kon ieder moment opkomen. Ayana nam de laatste voorbereidingen voor de avond, wat inhield dat ze de rest van de schimmen in haar hoofd gedag wuifde. Achilles, haar favoriete speelmaatje was echter al verdwenen voor de avond was gevallen. Een tikkeltje nieuwsgierig naar wat de grote reus nu in petto had voor de kudde, besloot ze hem een bezoekje te brengen voor ze haar reis zou voortzetten richting de andere paarden. Ongetwijfeld zouden er vanavond slachtoffers vallen en Ayana was maar al te graag aanwezig bij de leuke spelletjes die er vanavond gespeeld zouden worden. Dingen uithalen met je slachtoffers was het leukste wat er was. Simpelweg moorden volstond niet. Haar boekje was veel groter dan enkel dat. Daarbij kon ze niet wachten tot ze haar nieuw gevonden gave kon uitproberen. Zeker dat, dát voor wat spectaculaire en interessante situaties zou zorgen.

Half grijnzend galoppeerde ze over de vlakten, om steeds dichterbij Achilles te komen. De gedachten alleen al aan wat ze vanavond uit zou kunnen halen was genoeg om haar hele lichaam te vullen van enthousiasme. Terwijl de zon steeds verder zon, sijpelde ook langzaam de groene kleur uit haar ogen. Hoektanden rustig groeiend, haar uiterlijk angstaanjagender makend. Eens het blauwe licht vol op haar stond zou ze eruit zien als een monster. Haar ware uiterlijk naar boven getrokken door de stralen, die als het waren de prachtige leugen doorboorden met hun kille, blauwe licht. Haar oortjes schoten naar voren toen ze de reus van een schim in het zicht kreeg, met niemand minder dan Morax in zijn gezelschap. De valkkleurige merrie krulde haar mondhoeken op tot een brede grijns, terwijl ze al dravend haar intrede maakte. Beide paarden werden even aangekeken, voor ze de moeite nam om haar mond te openen. 'Wel hallo. Achilles ik was toch zo nieuwsgierig wat zo belangrijk was dat je zo vroeg vertrok, al zie ik nu wat erachter zit' sprak ze de hengst toe. Hierna richtte ze haar blik op Morax en glimlachte even. 'Ik ving wat op over Zircon? Hoezo zijn we over ontslagen collega's aan het spreken? Ik dacht dat dat hoofdstuk afgesloten was' sprak ze zoetjes. De woorden verlieten haar mond als in een alledaags gesprek. Het viel nog te bezien hoe Morax het best was op te jutten, gezien zij zelf nog niet zo vreselijk veel met hem te maken had gehad.

Shade // Avanti's Right-Hand

**Profile** Number of posts : 3079 Status : Active

morax

"It's best to have failure happen early in life. It wakes up the Phoenix bird in you so you rise from the ashes."

Langzaam voelde Morax hoe de woede naar boven kwam bij de woorden van de koudbloedige Achilles. De hengst waarvan Morax overtuigd was dat hij geen hart had. Zijn oren waren zo strak mogelijk naar achteren getrokken en ontblote zijn lippen. Dit was echter niks tegenover de enorme tanden die de schimmen bezaten. "X'aryon laat zich niet doen door een schim!" Voor de rest zou hij niks zeggen. Echter deden de laatste woorden hem koken. "Ik geef nooit op." Zijn strem klonk vastberaden en krachtig. Het liefst wou hij de schim ineen slaan, maar het zou nutteloos zijn. Toch draaide hij zijn achterhand naar Achilles en sloeg zijn achterbenen naar achteren. Hij deed zijn best zijn gezicht in volle kracht te raken, maar natuurlijk zou hij altijd nog kunnen ontwijken. Al gauw kwam Ayana erbij. Angst klepde zich rond zijn hart. Morax mocht misschien wel een leider zijn, toch bleef de angst voor de schimmen aanwezig. Hij zette enkele stappen achteruit. Zijn oren draaide onvertrouwd rond, welke gevolgen zou dit wel niet kunnen hebben? Hij keek Ayana terug kwaad en krachtig aan na haar welgeraakte woorden. "Of hij me nu gebruikte of niet, hij was wel de enige die voor me zorgde!" Hij deed nog twee stappen achteruit, weerbij hij zijn hoofd wat lager draagt. Zijn oren waren gevaarlijk naar achter getrokken, zijn ogen vuurig en zijn tanden ontbloot. Hij maakte een sprongetje en steigerde eens hoog om har op de grond te landen en woest uit te blazen in Ayana's richting. Na deze actie had hij misschien al direct spijt, maar dat liet hij niet zien. Nu zat hij met twee schimmen op zijn hals, dus dat wilde zeggen dat ook Siberia in gevaar was van twee schimmen als Morax niet gauw wat voorzichtiger zou doen.

ACHILLES

"THE GODS ENVY US"

"Denk je nou echt dat een Veulen een schim kan overleven? Je kan je mannie beter vaarwel zeggen. Als dat al zou kunnen natuurlijk. Ligt er aan wat Aleera hem allemaal wel niet aandoet natuurlijk." Gromde hij zacht en begon breder te grijnzen.

De komst van Ayana deed hem enkel meer grijnzen terwijl hij even naar haar knikte. "Je had kunnen raden dat ik mijn favoriete Leadertje zou opzoeken Ayana.." Sprak hij zacht en grijnsde nogmaals bot en keek vervolgens naar Morax. Zijn woorden aanhorend met een zwak grijnsje rond zijn lippen. "Denk je nou echt dat Zircon, voor een seconde om jou gaf? Werkelijk waar je bent nog zieliger dan ik had gedacht." Gromde hij zacht en staarde naar de bruine hengst. "Tja Ayana, Morax wil nou eenmaal niet zo snel loslaten van zijn pleegpapa, misschien moeten wij hem maar laten zien dat Zircon er nu gewoonweg niet meer is om hem te beschermen.." Hij begon harder te grijnzen en haalde happend uit naar Morax. Puur om hem op te fokken.

**Profile**

» Achilles • 4 steps distance please
» A shade? [Achilles&Ayana]
» Achilles
» Achilles ~ Kill me.
» Just a bad timing ~ Achilles

Are you here to finish the job? ~Achilles

Are you here to finish the job? ~Achilles

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen