Naam: Alvaro|Ex-schim
Ras: Fries
Geslacht: Hengst
Ouders: Aro X Fester
Karakter: Moordenaar| Vals|Vage liefde|Bot| Beschermend

Verleden:

Een geboorte is de meest normale zaak op de aarde, in onze natuur. Vele geboortes vinden plaats maar gaan allen gepaard met een andere levenweg dat lijdt tot de dood. Het einde van ons bestaan is het vervolg van het begin, en mijn begin ligt in een kleine kudde van een 20-tal paarden. Mijn begin gaat gepaard met een ander begin, het begin van een leven als tweeling. Mijn moeder was er blijkbaar niet van op de hoogte geweest want ze verstootte mijn broertje direct na de eerste week. Ze heette Fester, een slanke jonge dame met niet al teveel respect voor haar kuddegenoten of het andere geslacht. Ze was brutaal, gemeen tegenover mij, mijn broertje, mijn papa en al de rest. Maar ze was in zekere zin mystrieus en dat was de reden waarom ik naar haar opkeek. Die schijn in haar ogen, de kille blik over haar gelaat en het vastgevroren hart diep in haar lichaam maakte me nieuwschierig en bang tergelijk. De schijn in haar ogen was het vreemste dat je ooit kon zien, een paarse schijn naargelang de beweging van haar hoofd of de lichtinval. Het was prachtig en ze wist me te vertellen dat ik en mijn broer het beide ook droegen. Alleen was het bij ons overduidelijk paars, niet nagelang ons bewegingen of de lichtinval, paars was paars en niets anders. Mijn vader Aro was van oorsprong een eenzame teruggetrokken hengst die zich niet veel toonde bij dag maar vooral actief was bij nacht. Hij lijdde zijn leven in stilte en betrok niemand of juist iedereen bij zijn problemen. Hij was een vrij grote en gespierde zwarte hengst met een rustige gelaatsuitdrukking, misschien te rustig voor zijn postuur. Zijn leven nam een heel andere richting nadat hij Fester leerde kennen, hij werd ruw en vals. Het vermorzelen van harten die hem lief waren liet hij zonder enige moeite gebroken achter en moorden werd evenals een nieuwe bezigheid.

Uit deze twee karakter ontstond ik en mijn broer, hij heette Avanti maar heb hem nooit meer dan die week gekend. Mijn lichaam was net dat van mijn vader, grof, groot en gitzwart gespierd. De schijn in mijn ogen had ik van mijn moeder, ze straalde niet veel goeds uit. De eerste week was niet vredig voor me, ik zag alles voor mijn ogen gebeuren. De kudde werd uit elkaar gerukt door mijn vader en mijn moeder zag genadeloos en met enig plezier toe hoe enkele paarden werden vermoord. Ik … ik keek toe en leerde zonder het te beseffen hoe je een ervaren moordenaar werd. In die week hadden ik en mijn broer tog een band met mekaar geschept, we leerden veel van mekaar en bij nader inzien was dat het domste dat er kon gebeuren want hij was de bron van al het onheil nadien. Na die week zag ik toe hoe hij verdween uit mijn leven, Avanti was hier niet blij mee en zag me niet langer als broer. Ik had enkele tellen gedacht achter hem aan te gaan maar steeds weer zei de stem in mijn hoofd dat dit een uiterst slecht idee was en die stem had uiteindelijk wel gelijk.

De tijd stoof voorbij, ik bleef toezien hoe we als drietal verder trokken naar het zuiden, ik bleef toezien hoe mij vader zoveel veranderde en ik bleef toezien naar het plezier van mijn moeder. Ondertussen werd mijn lichaam sterker en groter, het vele lopen zorgde voor de goedontwikkelde spieren en hoe ouder ik werd hoe meer ik op mijn vader Aro trok. Uiteindelijk werd ik drie jaar en verkoos ik weg te gaan met als enkel doel mijn broer Avanti weer op te sporen. Ik was niet veel beter dan mijn ouders, vals, kil en een moordenaar. Ik vroeg me meer af hoe Avanti was geworden, hoe hij zich had ontwikkeld. De band was speciaal tussen ons, ik kon nog steeds voelen dat hij in de buurt liep. Mijn grote passen brachten me naar een andere kudde, een ander gebied en iets dat me zo hard aantrok dat ik mijn broer vergat. Het gebied heette BMH en het had zijn naam enkel maar te danken aan de schimmen in het bos. Ze waren machtig, trost en zelfzuchtig. Ze verschenen enkel bij een blauwe maan en op dat moment waren ze genadeloze moordenaars en verkrachters. Dit schouwspel was als een magneet voor me, ik wist wat me te doen stond en dat was één van hen worden.

De eerste twee jaar op het gebied bestonden voor mij enkel uit mijn lichaam klaar maken voor iets als schim worden. Ik moorde op kleine dieren en ging met meerdere merries om dan normaal moest. Eén daarvan was Glow Love, een elegante merrie waar ik bijna voor zou vallen, ondertussen had ik ook een andere merrie dus de combinatie van twee viel de beide merries tegen. Tog wist ik meer achter Glow Love te zoeken dan het oog bloot gaf. Ze was meer een vriendin dan een geliefde en ondanks mijn kill, slechte karakter wist ik haar te overtuigen van mijn charmes. Met een leeftijd van vijf jaar had ik nog veel verschillende wegen voor me liggen, nog veel keuze maar steeds week ik af naar die ene keuze en dat was het schim worden. Het zou me ooit lukken, is het vandaag niet dan is het morgen. Er gingen ondertussen wat geruchten rond van een moordenaar uit het gebied van BMH, vele paarden kwamen gewond toe.

Ik had besloten om er eentje aan te spreken en dat leidde tot mijn grootste angst ooit, een angst die mijn lichaam nooit zal verlaten. De merrie sprak : ‘Hij lijkt op jou, zwart, genadeloos en het laatste wat je ziet zijn die paarse kille ogen …’ Haar sterm stierf weg en ik had mijn paarse ogen nog steeds op de horizon gericht. Daar ergens ver weg bewoog mijn broer zich voort, hij was erger dan ik, gewoon omdat het me was aangeleerd en hij het zelf allemaal leerde, hij probeerde uit. ‘Ik liep langs de kudde heen en zag hoe hij twee paarden mishandelde en zwaar misbruikte voor hij ze vermoorde. De merrie had een onbekende glans in zijn ogen en de hengst had dezelfde postuur van jou.’ Sprak ze verder. Even leek het of ik zou bezwijken, mijn tweelingbroer was op zoek gegaan naar mijn ouders en heeft ze vermoord. ‘Hij vertelde me dat hij op zoek ging naar zijn broer, een zekere Alvaro.’ In een opslag was de merrie dood, onder mijn tanden bezweken en nu opstijgend naar de hemel.

Ik moest leren samenleven met mijn broer, hij werd net als mij een schim en dat zorgde voor de meest gehaatte confrontaties ook maar des te min, ik hield van hem. Ik had ondertussen al vier veulens gehad. Eerst Black Proud, zij gaf het leven aan de leider van BMH, Axis. Dan Quickness die jammer genoeg net zo sterk was als mij. Hij sloot zich aan bij de schimmen. En dan een tweeling Black Star en Black Rain, beide werden ze onder de hoede van Axis geplaatst. Voor geen van hen heb ik gezorgd, enkel Axis heb ik drie jaar onder men hoede genomen voor Avanti kwam. Geen van mijn veulens heb ik liefgehad, geen van hen zag ik graag komen. Mijn emoties kon ik niet verdringen, ik wou liefhebben, ik wou goed zijn maar men broer sleurde me steeds weer de dieperik in. Enkel Rixan, men partner in crime, hield me recht. Samen waren we het meest gevreesde team en samen heersten we nog boven Avanti uit. Hij zou ons niet kunnen platwalsen ... wij waren de beste...

Speler: Jennifer