Met grote passen kwam de brede warmbloed hengst uit het water. Zijn oren draaide tevreden rond. In het water was het stiller als anders. Echter was deze stilte al gauw verdwenen wanneer zijn voet aan wal zetten. Een zomerse wind die de geur van zout en zand met zich meedroeg, sloeg tegen de ketting die zijn voorbenen met zijn hals verbind. Een rammelend lawaai stroomde zijn oren binnen. Nebuliums ogen stonden dof en saai. Waarom leefde hij nog? Bedenkelijk keek hij naar het water. Hij had de wilskracht zichzelf de verdrinken, maar of hij dat zo openlijk wilde doen? Twijfels trokken door zijn hoofd en zijn oren vlogen naar voor. Gedachten flitste als een film aan hem voorbij. Hij schudde met zijn hoofd en wandelde richting het noorden over het strand. Zijn hoofd laag gedragen door de kettingen die na zijn reis serieus begonnen door te wegen. Een nieuw straaltje bloed liep langs zijn hals naar beneden, zo over zijn borst, langs zijn been en voegde zich daar bij he straaltjes bloed die afkomstig waren van de kettingen rond zijn been. Een onbekend geluid kwam van rechts, hij zag het niet en zwaaide zijn hoofd die richtign uit, maar werd bruusk tegen gehouden door de ketting. Nebulium was aan de rechterkant blind, net door dezelfde reden als hij aan deze ketingen kwam en aan de vele andere littekens op zijn lichaam. De manen onder de ijzeren halsband waren helemaal weggeschuurd en deplukjes dat er nog stonden, leken wel verbrand te zijn geweest. Hij was niet meer zo knap en elegant als vroeger, maar zijn geest was dat ook niet meer. Met zijn goede oog op het geluid gericht speurde hij de omgeving af. Niks. Helemaal niks. Een verwarde bries verliet zijn lippen. Dit was vreemd, maar hij negeerde het verder. Hij zetten zijn tocht verder en hinnikte eens luidkeels. Zijn stem klonk schor en gebroken. Al maanden had hij niet meer gehinnikt of gesproken en dat was er duidelijk aan te horen. Kort en krachtig schudde hij zijn manen los. Stofwolken vlogen er vanaf en een srtukje onafgeschuurde manen lagen nu aan de foute kant van zijn manenkam. Het deerde ham allemaal niet meer hoe hij eruit zag. Waar hoorde hij een geluid. Hij steigerde zo hoog wogelijk waarbij de kettingen tegen zijn neus aansloegen. Bloed druppelde uit zijn neus en spatte uiteen op het witte zand.