I never rely on luck. It's all my own choice. It leads me to the future.

delaney
— If you truly desire greatness,
you must first know what makes you weak

In stilte staarde ze over de kalme golven die haar hoeven raakte. Ze was gegroeid, ze was ouder geworden en wijzer. Haar jeugd was niet een gemakkelijke geweest maar het was het waard geweest. Delaney wist als geen ander hoe je jezelf zou kunnen verliezen in je jeugd. Zij was zichzelf verloren in haar pijn en verdriet. De wereld hatend voor alles wat haar aangedaan was. Het was kinderachtig geweest van haar om te denken dat zij het middelpunt van het universum was. Dat zij het belangrijkste was dat er was en dat de wereld moest buigen of breken voor haar.

Het liet haar zuchtten. Ze was een jonge idioot geweest. Toch had ze haar leven gebeterd. Ze had eerst dan wel haar beste vriend en een liefde moeten verliezen. Vernederd moeten worden met het dragen van het veulen van een monster en gebroken moeten worden door haar familie die in dit land was gekomen maar de witte merrie had zichzelf er sterker uitgetrokken dan ooit tevoren. Ze had haar ziel gegeven aan de Guardian om voor eeuwig in zijn dienst te staan. Daarmee was zij opnieuw geboren. Met nieuwe keuzes en een nieuwe toekomst. Ze zou vechten en sterven voor de Guardian.

En zo stond zij hier ook. Haar extreem lange manen dansend op de wind starend over het gebied van Orlais. Zij stond in verbintenis met elk levend wezen in het land van de blauwe maan. Zodra de eerste stap in het land gezet werdt voelde zij die aan. Het was een geruststellend idee wetende waar haar familie was. Haar kinderen die zij nog altijd beschermde zelfs van zo ver weg. Maar daarnaast bracht het pijn mee. Want niet alleen voelde ze de paarden aan, nee zelfs de kleinste insecten en iedere sterfte was te voelen in haar hart. Hoeveel keer zij wel niet een wezen had voelen sterven.. Het zou een compleet gezond dier gek maken, en toch bleef zij emotieloos. Wellicht was dat wel de prijs van haar onsterfelijkheid.. Emotieloosheid.. En dat betekende in een zekere zin dat snel genoeg zij ook geen emoties meer zou voelen voor haar familie..

“What is better-” to be born good, or to overcome your evil nature through great effort?

speach

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

All things it devours

Slays kings, ruins towns..

Larethian was niet van plan dit gebied gauw te verlaten. integendeel, Hij had het hier best naar zijn zin en zou hier blijven. punt uit. Zelfs na het weerzien met avanti en Ayani was er niks veranderd. De witte hengst met de blauwe manen zou zijn plek hier niet gauw opgeven. en dan was er nog het onderwerp: Wat de kleine Guardian heette. Ooh.. wat had hij haar graag naast zich, ze zou hem beschermen.. ze zou elk wezen beschermen. -Hoe gruwelijk ook- Ze was voor hem gaan staan toen Avanti hem probeerde aan te vallen. Zij zou zijn schuilkelder worden als iemand hem de volgende blauwe maan aan zou proberen te vallen, daar was hij zeker van.

Wat hield hij ervan om haar in de gaten te houden, om zijn blauwe ogen over haar lichaam te laten glijden en elke beweging van haar te volgen. Zodra hij zijn blauwe ogen op haar zou richtten veranderde deze naar een pure zwarte kleur. Al grijnzend had hij haar bekeken. Die dag.. Elke dag vanaf het moment dat hij de guardian had ontmoet. Ze had zo gezegd een bepaalde aantrekkingskracht op hem gehad die hij niet kon weerstaan. Als een draak die zijn gouden schat bewaakt, zijn hele leven lang.

Sissend zet de hengst zijn grote lompe lichaam in beweging en beent zich in de richting van de kleine merrie. haar lange manen dansten in de wind en haar lichaam slank en elegant. Eenmaal in de buurt gekomen sist hij kort.Goedemiddag schoonheid waarna hij zijn lichaam verder beweegt naar haar toe. Als een slang zo soepel strijkt de hengst zijn grote lichaam langs die van de kleine merrie.. Heb je me gemist mooie parel. Fluisterd hij naar haar. Zijn woorden meevoerend met de wind

Ik weet zeker dat je me op z’n minst ook maar een beetje gemist moet hebben. sist hij de merrie toe. onze ontmoeting is niet helemaal goed verlopen, schoonheid. Maar dat kunnen we altijd nog goedmaken. In een beweging zet hij zijn grove lichaam voor de merrie.. Haar lippen nog net niet aanrakend.. maar haar adem wel op zijn huid voelend. ik weet dat je me niet kan weerstaan kleine parel. Met een sinistere glimlach draait de grove hengst zijn lichaam weer weg van haar. Zijn mondhoeken krullen op en zijn ogen staan scherp, richting de merrie gericht. Laret’s blik was chaotisch, maar levendig, bijna geïnteresseerd. Wat ongewoon was voor hem, maar de gebeurtenissen van de afgelopen jaren had hem veranderd.

“Lareth speaking”

delaney
— If you truly desire greatness,
you must first know what makes you weak

Ze had hem al lang horen aankomen. Ze had de vibraties die zijn lichaam mee brachten met elke stap die hij zette gevoeld. De hengst wiens ziel ze nog altijd niet kon vinden in zijn borstkas. Het wezen dat haar nachten wakker had gehouden. Een ex schim hoorde er niet zo uit te zien, hoorde niet zo te kunnen. Avanti deed zijn werk goed en grondig. Ex schimmen zouden niets meer moeten zijn dan een lege huls van wat ooit een dier geweest was. Deze hengst leefde nog echt. En dat, dat beangstigde haar.

Toch staarde ze in alle kalme kilte naar de hengst. Zijn blauwe manen die klapte tegen zijn vacht. "Ik mis niemand.." Mompelde ze emotieloos en kil starend naar de vreemd gekleurde hengst. Hij was wel de laatste op haar lijstje van mogenlijke vlammen. Als ze dat lijstje nog bijhielt? Soms hadden er meer dan vijf hengsten op gestaan aan een tijd door. Ze was niet bepaald de meest zoette merrie geweest in haar jeugd maar maar sinds haar verbond met Vondrados was ze veranderd, was ze opnieuw geboren en tegenwoordig hoefde ze niets meer te weten van hengsten en zeker niet van gevaarlijke wezens zoals Larethian.

"Heb ik je niet eerder verteld dat dit land bewandelen bestraft kan worden met de dood zelve?'' Mompelde ze soepel en draaide haar ranke lichaam naar de zijne haar ogen vurig brandend. "Dit is mijn huis en ik verzoek je deze onmiddelijk te verlaten."

“What is better-” to be born good, or to overcome your evil nature through great effort?

speach

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

You may be a sinner

But your innocence is mine

De kille blik en emotieloze woorden deden de hengst niets, Er was tegen hem gescholden, hij was geslagen geschopt -mishandeld-. Negatieve woorden jegens hem gericht deden de lege huls niets meer. Niet meer sinds hij zo behandeld was. Niets kon hem meer raken, zelfs niet nu Avanti hem zijn ziel had afgenomen en enkel en alleen een lege zwevende huls had achtergelaten.

Oh Delaney, Lieve kleine Delaney. je wilt mij geen pijn doen en ook al zou je dat willen. Dat lieve kleine geweten van je staat dat niet toe.

De hengst draait zijn lichaam weer naar de merrie toe, zijn blik is scherp maar dodelijk, zijn ogen staan strak op die van haar gericht en een sinistere glimlach is van zijn geland af te lezen. Mij doden zou nog een last zijn, bovenop alle zware lasten die je zou moeten dragen. zijn stem is hard, duidelijk maar met een sarcastische ondertoon. En dat wil ik je niet aandoen.

Een stilte viel, en om die te verbreken begint de hengst weer te spreken.Nou, omdat je me toch zo fijn welkom heet in ‘jouw’ gebied. wil ik maar meteen verder gaan waar we zijn gebleven. Totdat onze fijne vriend Avanti de rust kwam verstoren.

Ik wilde het hebben over ons plannetje om Avanti buiten spel te zetten. En daar ging jij mij toch bij helpen de grijns die rond zijn lippen hing verdween naarmate hij de zin uitsprak. Uiteindelijk bleef er niets over van de grijns en staarde hij haar enkel strak en kil aan. Haast dwingend had hij de laatste woorden uitgesproken. Ze moest wel, ze zou niet anders kunnen doen dan hem te helpen. Ze zou er zelf de voordelen van ondervinden

“Lareth speaking”

Though they may hate and betray me,
I cannot help but love them.

De wind jaagde door haar manen. Liet de roze lokken dansen op de wind terwijl ze de hengst aan bleef kijken. Ze moest nog altijd toegeven dat de ex schim lef had. Haar grondgebied bewandelen en ook nog eens een grote mond hebben. Niet dat dit de eerste keer was dat hij dat gedaan had. Eens hiervoor had het zielloze wezen al haar stranden bewandeld. En ook toen had hij dezelfde woorden gesproken maar was het de duivel van de blauwe maan geweest die hen onderbroken had. Dit was iets dat nu niet opnieuw zou kunnen gebeuren. Nee, niet opnieuw zou Delaney dat wezen op haar stranden laten.

Haar diep blauwe ogen boorden zich in die van Larethian terwijl ze snoof en haar lichaam rechtte. "Ik heb niets met jou te bespreken of te willen, je bent niet langer iets dat deze aarde hoort te bewandelen. Slechts een schaduw van het verleden staat er voor mij. Een wezen die de goddelijkheid van dit land niet waardig is. Verdwijn." Ijskoud staarde ze de hengst aan en deed een stap zijn richting op. De vriendelijkheid en warmte compleet verdwenen uit haar lichaam terwijl haar oren in haar nek gleden.

"Of wil je mijn ware kracht proeven?" Fluisterde ze zoet met een angstaanjagend koude ondertoon terwijl haar neus langzaam de zijne raakte. Heilig of niet.. Ze was geboren onder hele andere omstandigheden. Ze was geboren als wezen dat genoot van monsters zoals hij. Nooit zou ze kunnen ontkennen dat er niet iets nog binnen in haar was dat er naar terug verling. Naar de zonden waar ze eens zo van genoten had. Maar die zonden lagen in een ver verleden. Hoe ze soms nog kon wensen of hopen. Het zou haar toch niet meer bevredigen.

Vreemd genoeg kon je zeggen.

In een zekere zin..

Was zij net zo zielloos als een schim.

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Larethian

"ALL THINGS IT DEVOURS: BIRDS, BEASTS, TREES, FLOWERS;
SLAYS KINGS, RUINS TOWNS, AND BEATS HIGH MOUNTAINS DOWN."

Omdat de merrie nog steeds niet mee wilde werken met zijn plan besloot de hengst het over een andere boeg te gooien. Zijn plan zou hoe dan ook moeten slagen en het kon hem niet schelen hoe lang het zou duren. Ook al moest hij nog weken, maanden of jaren wachten en proberen het zou hem lukken.

Of wil je mijn ware kracht proeven?? begint de merrie uiteindelijk. De grijns op zijn gelaat die zonet nog was verdwenen verscheen weer en hij ging verder met zijn verhaal. zichzelf weer in haar richting begevend.Oh, Delaney doe toch niet zo serieus. Laten we elkaar eerst maar eens goed leren kennen voor we mekaar af gaan maken is het niet.. Kort schuurt hij zijn lichaam langs haar heen, zijn ogen staan scherp en zijn woorden zijn koud. Ik wil je graag leren kennen Delaney, en jij mij ook. Dat weet ik gewoon, Je bekommert je om mij, niet alleen om mij maar om ieder levend wezen in dit gebied. Om iedere levende ziel die het woud met zich mee brengt. Larethian slaat zijn staart kort tegen haar lichaam aan en waant zich weer langs haar.

Ze zou eigenlijk moeten boeten omdat ze hem niet wilde helpen. Ze zou hem gaan helpen. Ook al wilde ze dat nu nog niet. Hij wist dat zij hem zou gaan helpen met zijn plan. Vroeg of laat. Luister kleine merrie. Het liefst scheur ik iedere levende ziel hier aan stukken. -Iedereen- die mij in de weg staat. Net als jij kleine merrie. Niet dat ik een kans zou maken tegen zo’n krachtige merrie als jij, niet waar? En het is toch niet eerlijk om mij te doden, wat voor lol beleef je daar aan? Grijnzend kijkt hij de merrie aan. Het sarcasme droop haast van Larethian zijn geland af.

I never rely on luck. It's all my own choice. It leads me to the future. K1uh6f

Though they may hate and betray me,
I cannot help but love them.

Ijskoud bleef de merrie voor zich uit kijken. Alsof ze ver weg staarde naar de overkant van de zee. Tijd en ruimte vergetend terwijl ze opging in haar eigen gedachten. Echter was niets minder waard. Elke beweging die de gevlekte hengst maakte ving ze op registreerde ze in haar gedachten en langzaam maar zeker maakte ze een patroon voor zichzelf klaar. Hoe de hengst zou kunnen reageren op haar en wat de beste optie zou zijn om hem tegen te gaan.

Al snel stelde ze voor zichzelf vast dat brute kracht het enige zou zijn dat tegen hem kon werken. Hij gedraagde zich als een wezen met hoge intilligentie maar het was Delaney al vrij snel duidelijk dat het enige waar meneer naar luisterde pijn was. Daarom kon ze het ook niet laten om een glimlachje los te laten toen hij sprak en langzaam, sierlijk, draaide ze haar hoofd zijn richting op. Haar blauwe ogen de zijne zoekend. "Ik geef om elk wezen met een ziel ja. En daar is iets waar jij tekort in schiet oude schaduw." Fluisterde ze zacht een enkele stap zijn richting op zettend. "Ik zal namelijk nooit rouwen om de dood van een zielloos hulsel. Kijk, als jij nu nog onder commando van hém was. Had ik nog medelijden kunnen tonen. Maar je bent niets anders dan een vergeten soldaat. Je hebt je taak nieteens goed genoeg kunnen uitvoeren om te sterven voor je koning. Inplaats daarvan heeft hij je vernederd en vernietigd. Afgestoten als zielloze kern."

"Maar nou moeten we ook allebei toegeven dat dit niet de eerste keer is dat het gebeurdt is nietwaar. Verraad stroomt door je aderen. Geboren om te vernietigen. Of.. Hoe noem je het in de taal die jou aangeleerd is. 'serk' nietwaar?"

Zijn lichaam tegen het hare negeerde ze compleet. Ze gaf geen centimeter met hem mee. Het deed haar niets. Zijn woorden zijn aanrakingen. Niets leek tot haar door te komen terwijl ze de hengst aankeek. "Waarom zou ik iemand zoals jou helpen. Iemand die verdriet en pijn achterlaat overal waar hij komt als hoefstappen in het mulle zand. Ik noch de guardian hebben behoeven aan een wezen zo duister als jij. Maar daarintegen heb ik er geen enkel probleem mee om de pijn en eenzaamheid die jij nu dagelijks moet voelen van je af te nemen en je na het hiernamaals te sturen. Al vrees ik dat hemel noch hel je toe zal laten en dat je voor eeuwig zal brenden in het vagevuur. Een lot enkel bestemt voor hen die hun ziel verkopen en dit overleven."

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Larethian

"ALL THINGS IT DEVOURS: BIRDS, BEASTS, TREES, FLOWERS;
SLAYS KINGS, RUINS TOWNS, AND BEATS HIGH MOUNTAINS DOWN."

Delaney wat probeer je nou? Mij te krenken. Me neer te zetten als een vergeten soldaat. Als een zielloos ding zonder geweten, zonder gevoel. Want als dat je bedoeling is dan heb je zwaar gefaald kleine merrie. De hengst hoefde maar enkele passen te zetten of hij stond weer voor haar. Zijn hoofd richting haar brengend met een sinistere lach koos hij zijn volgende woorden uit. Het kan mij inderdaad niets schelen wat anderen over mij te zeggen hebben. Het. doet. mij. niets... De laatste woorden sprak hij zachter maar met een duistere ondertoon uit. en naarmate de laatste woorden wegslonken in de duisternis zette hij enkele passen naar achteren.

Ik heb inderdaad niets maar dan ook niets lief, het liefst zie ik de hele wereld branden en bloeden. En dan nog kan het mij niets schelen. Ik geef niks om anderen, of om welk levend wezen dan ook. Ja ik heb geen gevoel, ja het eten smaakt mij niet meer. Ik ben leeg van binnen.

"Maar nou moeten we ook allebei toegeven dat dit niet de eerste keer is dat het gebeurdt is nietwaar. Verraad stroomt door je aderen. Geboren om te vernietigen. Of.. Hoe noem je het in de taal die jou aangeleerd is. 'serk' nietwaar?” Jij bent de drakentaal niet waardig kleine guardian. De grote hengst snoof. Hij voelde hoe zijn bloed van binnen begon te koken. Zijn ogen waren inmiddels verander van die zeeblauw naar zwart. Zo zwart als zijn ziel. Tiiraaz min
mompelde hij binnensmonds terwijl hij zich langzaam omdraaide en zijn staart tegen haar lichaam aan sloeg..

Je vind jezelf wel heel wat is het niet? Met je zogenaamde guardian krachten. Als je dan zo fantastisch en sterk bent. En zoveel om de kleine plantjes en diertjes geeft zoals je zelf zegt. Waarom is het je dan niet gelukt Avanti te doden? De woorden kwamen eruit alsof het niets was. Hopend om eindelijk eens een antwoord te krijgen.

Though they may hate and betray me,
I cannot help but love them.

Haar diep blauwe ogen lagen in de zijne terwijl ze nog altijd haar hoofd trots omhoog hielt. Ze had geen angst voor deze hengst. Absoluut niet. Hij was niets anders dan een wezen dat bang was om onder ogen te komen dat hij dood had moeten zijn lange jaren geleden.

Zijn woorden lieten haar enkel lachen terwijl ze hem aanstaarde. "Oh waarom zou dat mijn bedoeling zijn Larethian?" Mompelde ze langzaam en keek hem recht aan haar blauwe ogen donker en hard. "Tja, wellicht doet het jou niets gezien je gemaakt bent om niets te voelen. Je bent nog minder dan een schim. Een hulzel dat had moeten sterven menig jaar geleden. Waarom.. Waarom ben jij nog zo geestelijk.. aanwezig." Mompelde de merrie langzaam en draaide haar hoofd weg van de hengst.

Zijn zwarte ogen hadden haar heel even met haar oor doen laten trekken en snel had ze haar slanke lichaam bij kunnen draaien voor de hengst's staart haar had kunnen raken. Geirriteerd snoof ze even en draaide haar hoofd bij naar hem toe. "Oh. Zomaar voel je nog wel wat als je draken taaltje aangesproken wordt hmm?" Mompelde ze en grinnikte even zachtjes. "Sahlag." Mompelde ze ijskoud en hief haar hoofd op. Hoewel er een dik accent op het woord had gelegen wist ze dat de betekenis duidelijk genoeg aankwam bij de zwart witte hengst.

"Zoals ik je al eerder uitgelegd heb oud schim." Begon ze uiterst koel en deed een stap naar hem toe. "Het is niet mijn taak om de duivel te verslaan. Het is niet mijn taak om elk leven te redden. De duisternis moet de ruimte hebben anders kan het licht niet bestaan. Avanti zal op een dag sterven en het licht zal zege vieren. Maar dit zal nooit aan mij zijn om te beslissen. Mijn Guardian zal de beslissing tot actie maken. Tot die dag ben ik hier enkel om teveel te stoppen." Met die woorden draaide ze zich langzaam bij om hem opnieuw recht aan te staren. "Ik weet jouw plannen niet tot in detail. En ik wil ze al helemaal niet weten oud schim. Maar het beste voor jou is om simpelweg te sterven en een te worden met de grond waar je uit geboren bent. Deze wereld is niet langer voor jou. Probeer hem niet te veranderen."

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Larethian

"ALL THINGS IT DEVOURS: BIRDS, BEASTS, TREES, FLOWERS;
SLAYS KINGS, RUINS TOWNS, AND BEATS HIGH MOUNTAINS DOWN."

Ach ach, Delaney waarom heb je toch zo’n hekel aan zo’n oude rotte ziel als ik? Als ik te min voor je ben waarom loop je dan niet gewoon weg.Ik kwam hier in eerste instantie niet eens om met jouw te discussiëren. Snoof de hengst kort. Zijn oren richting haar draaiend zodra ze weer begon te praten.

Ik kan het niet aanhoren dat een zogenaamde ''Guardian’' die denkt de wereld te kunnen beschermen. “Mijn” taal denkt te spreken. Dir Sivaas, Zu’u krii hi gein sul. Ze was het niet waard. Zijn taal was van hem, en niet van een zogenaamde merrie die dacht dat ze oud en wijs genoeg was om hem wel even de les te lezen. Het laatste waar hij zin in had was dat wel. Jij bent het niet waardig de drakentaal te kennen. Dus hoe. Kleine zwakke guardian. Hoe heb jij de meesters kunnen overhalen om jou de drakentaal te leren? Jij hebt jouw leven niet gesleten tussen de draken, anders had ik jouw wel gekend. Dus je bent gewoon niets meer dan een Tiiraaz Mun siste de hengst. Ze had dan zoveel over hem te vertellen. maar ze wist helemaal niets van hem.

[/b][/b]

Though they may hate and betray me,
I cannot help but love them.

Haar blauwe ogen werden langzaam maar zeker donkerder terwijl ze aanhoorde wat de hengst zei en even snoof ze diep om niet direct uit te halen. "Wat dachtj e er van dat dit mijn huis is? Dus verdwijn Larethian, voor ik mijn woede niet langer onder controle kan houden." Mompelde ze koud en staarde de hengst recht aan.

In stilte bleef ze hem aankijken, de vreemde woorden die hij sprak die enkel vaag bekend bij haar aankwamen. Natuurlijk sprak zij niet de gehele taal van de draken zoals deze hengst voor haar die bezat. Ze sloot haar ogen en liet zijn woordn en bedoelingen door haar heen glijden voor ze opnieuw een pas maakte en hem recht aanstaarde. "Wellicht niet Larethian. Maar op mijn vele reizen maak je meerdere dingen mee. Ik heb meer wonderen gezien dan jouw miezerige draken. Meer meegemaakt dan welk wezen dan ook. Je geeft mij geen angst zielloos wezen." Mompelde ze ijskoud en stapte langs hem voor ze de hengst diep in zijn ogen aanstaarde. "Vertrek."

**Profile**

» Get the choice you never want to make ~ Kayleigh and Yacira
» When you're the one without any kind of luck~
» I think good luck is nothing for me ~Zyaron
» Goodbye historie, hello future
» You can never plan the future by the past. ~ Casharell

I never rely on luck. It's all my own choice. It leads me to the future.

I never rely on luck. It's all my own choice. It leads me to the future.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen