Zehlia ~ blast from the past

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

een grauw lichaam ploegde zich een weg door de sneeuw, hier en daar plekk op zijn vacht waar te zien was dat hij oorspronkelijk wit was geweest. zijn manen, deels vastgeklit aan elkaar en aan zijn hals, zaten gevangen in een laag ijs en sneeuw. kou voelde hij niet, dus de winter was ideaal om op wacht te staan, doodstil, alleen de wolkjes uit zijn neusgaten zichtbaar terwijl de kuddes van BMH bij elkaar stonden, bibberend van de kou.

Xariv had al in geen tijden meer gegeten, en hij kon zijn krachten voelen afnemen. nog altijd zou hij tijdens de blauwe maan niks te vrezen hebben van wie dan ook, nu, met het weinige eten, en zonder zijn extra krachten dankzij de maan, was hij niet veel waard. het was tijd om weer eens wat te vangen.

zijn lange, toch wat sierlijke benen sprongen door de sneeuw, die opstoof achter hem aan, zijn lichaam steeds witter wordend, zoals het er vroeger had uitgezien, als je tenminste de vele littekens weg dacht, en zijn ogen terugdacht met het leven er weer in. vroeger had hij een heel simpel leven geleid, een merrie, een veulen, een arabische witte hengst die zich heel bewust was van zijn opvallende, sierlijke uiterlijk. nu was hij niks meer dan een moordmachine, altijd klaar om aan te vallen, zijn spieren altijd gespannen.

En toch was hij, zoals zo vaak, naar Orlais geploegd, zonder dat dat zijn doel was geweest. ergens was er toch nog één klein vonkje van binnen, een vonkje dat aangewakkerd werd door de zilte geur van de zee, de kliffen die voor zijn ogen opdoemden, de herinneringen aan zijn Omniel, zijn Hayyel en zijn beste vriendin Zehlia.

Nooit zou hij hen meer zien. Zehlia, lang geleden was hij haar nog tegengekomen, en zoals altijd was zij nuchter geweest, simpel in haar handelingen en haar woorden. ze was niet bang voor hem; zij kon zich verzoenen met wat het leven haar zou bieden, terwijl Xariv, verbitterd en kwaad, zich voor de voeten van de duivel had gegooid.

zijn neusvleugels trilden toen hij haar geur dacht te ruiken. was het echt zo, of kwam het omdat hij over het verleden dacht? hij aarzelde, stond stil, zijn ranke neus in de lucht geheven terwijl hij rondtuurde door de schemering, de ochtend die weer aanbrak.

"Hell has broken loose"

**Profile** Number of posts : 2338 Status : Absent

Vier sneeuwwitte hoeven verdwijnen bij elke stap in de sneeuw,haar lichaam leek nu een te zijn met het landschap terwijl haar ogen duidelijk afsteken met de sneeuwwitte lucht. Alles was wit , De weides , de bomen , de lucht en zijzelf ook nog de perfecte Camouflage. Ze was al een tijdje niet meer in Orlais geweest nu ze in Anderfels woonde, maar ze kon hier altijd heerlijk uitwaaien bij de klif of dicht bij het zeewater. Dus zocht ze deze plaatsen regelmatig eens op, Natuurlijk niet alleen voor de omgeving maar ook om te kijken wat voor nieuws zich bevond in Orlais . Zoals de evt toekomstige medebewoners van Anderfels .

Even was ze haar simpele pas beu en voert ze haar benen op tot een snellere tempo, met een sierlijke draf achter de geur van de zee aan. Daar waar de wind zich liet voelen en haar lange manen weer alle kanten op en neer zou laten slaan. Even sluit ze haar oogleden om van de heerlijke rust te genieten , alsof ze helemaal alleen was op deze wereld. Zei alleen samen met de wind en de zee, zij en het landschap om haar heen.

Voorzichtig voelt ze de zon opkomen, licht brand het haar in haar ogen en gauw draait ze een slag dat de zon alleen nog maar de rechterkant van haar lichaam belicht, En dan ineens komt er een geur in haar neusgaten terecht die ze herkent uit duizenden. Gelijk gaan haar kleine spitse oortjes in haar nek als waarschuwing , ze was niet zo gediend van dit bezoek wat ze rook een geur van bloed en bederf. Haar zeeblauwe ogen kijken rond of ze een gestalte kunnen vinden maar de zon was vandaag in haar tegendeel net zoals de witte landschap. Terwijl de geur steeds sterker wordt wist ze dat een vlucht poging geen zin had . Trouwens wanneer had dit wel enige nut ? en vooral Zehlia .. die was niet van het vluchten , ze probeerde altijd zich er goed uit te krijgen wat haar tot nu toe altijd erg goed gelukt was. "Xariv ... " Sist ze tussen haar tanden wanneer de geur zo sterk was geweest dat ze het een plaats had kunnen geven. " Wat is de eer dat je me bezoekt ?" Haar stem wordt door de koude zeewind naar hem toe gesleurd , net zoals de wind haar lange manen rond haar lichaam laat slaan als wilde slangen.

**Profile** Number of posts : 1965 Status : Active

Het was al snel duidelijk dat de merrie hem had opgemerkt, iets wat hij knap vond want met haar blauwe ogen wist hij dat ze weinig zag. Ze was dus dit keer geen hersenspinsel geweest van de drukke schim, ze stond hier echt, bijna recht voor zijn neus, klaar om als zijn volgende hapje dienst te doen.

Toen hij vlak bij haar stond bleef hij stilstaan, haar gestalte in zich opnemend, hij wist dat ze hem nu nauwelijks moest kunnen waarnemen, zijn vacht opgaand in de witte ondergrond, de zon haar zicht verblindend. Zehlia had haar oren in haar nek, duidelijk niet blij met wat ze dacht dat er aan kwam. ze siste zijn naam uit, en een rilling liep over zijn rug. Het gebeurde niet vaak meer dat iemand hem met zijn naam aansprak, en vooral niet zonder te beven.

een zachte grinnik verliet zijn mond, terwijl hij een pas dichterbij zette. 'Maar Zehlia toch, waarom zo formeel, word ik niet meer begroet als Broertje?' zijn staart zwiepte, een slag door de stilte van het besneeuwde landschap. 'Zoals vroeger, oh mijn lieve Zusje.' NAtuurlijk waren de 2 geen familie, tenminste, niet voor zover de witte schim wist, maar door hun gelijkenis had het zo kunnen zijn. en tja, Xariv wist zeker dat er genoeg familie moest zijn van hem, zijn vader had nou eenmaal de gewoonte gehad om van merrie naar merrie te hoppen.

'Hoe is het met mijn lieve Zehlia?' verliet zijn mond, een bijna kwaadaardige sis, maar toch ergens, nog altijd dat kleine sprankje gevoel. of het er echt was, ergens binnen in die moordmachine, of dat het meer een macht der gewoonte was.. 'Hoe is het je vergaan, tussen al de saaie, bange paardjes?'

"Hell has broken loose"

**Profile**

» You can never plan the future by the past. ~ Casharell
» Still Afraid Of The Past || Rakanto
» When the past is hunting you. [Libertad]
» You have to know the past to understand the present.
» the fog is rising ~Zehlia

Zehlia ~ blast from the past

Zehlia ~ blast from the past

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen