"And I remember when I met him, it was so clear that he was the only one for me.

We both knew it, right away."

Tijden leken te vliegen. Dagen sneller achter elkaar. In elkaar overlopend en transformerend tot een grote klomp niets in haar hoofd. De merrie had zich in een zekere zin, in tijden niet zo verloren gevoeld. Het leek bijna alsof ze doelloos rond zwoof. Reducto had zijn plaats opgenomen als leider van de vierde rang bijna op hetzelfde moment als dat ze weer terug kwamen in dit vervloekte gebied. En Sky.. Sky had haar rang, haar broers rang. Op moeten geven. Ze had tot nu toe nog geen hoef geplaatst in het gebied genaamd Orlais. Een zeker schuldgevoel zwaar drukkend op haar borst.

Het was niet alsof ze incompetent was en haar rang niet meer aankon. Nee, ze had andere prioriteiten gekregen. Die al meer als genoeg van haar vroegen. Voornamelijk prio starting with S ending with pectre.

Hoewel haar dochter geboren was toen Sky zelf nog councillor was merkte ze dat hoe ouder het jonge ding werd. Hoe lastiger. Ze gedraagde zich als een prinsesje. Gedrag dat normaal al enorm zou clashen met Sky's normen en waarden. Maar dit gedrag leek alleen maar gevoed te worden door haar mate die de kleine bruine schoonheid ook werkelijk zag als zijn prinsesje. Niets verkeerds met een beetje vaderlijke liefde. Maar Spectre was nu al 3 jaar oud. En hoe langer ze dit gedrag aanhielt terwijl ze in de eerste rang zat. Hoe groter ze was als doelwit voor de schimmen.

En dat was wat haar zo beangstigde. Nu zonder Pilgrim aan haar dochters zijde was Spectre zonder dat Sky of Red bij haaar in de buurt was compleet open en machteloos.

De schimmen, en dan zeker haar vader, mocht die zich nog onder die monsters begeven. Zouden zich rot lachen als ze haar nu zo zagen. Zij, de grote 'soldier' degene die zichzelf zonder zorgen om haar eigen leven keer op keer tussen schim en menig paard in wist te plaatsen. Nu. Doodzorgen maken om een te snel uitgegroeid veulen dat nog nieteens het verschil leek te weten tussen een wesp en een bij.

Misschien was Sky toch niet het beste moederlijke type geweest. Was haar dochter verkeerd opgevoed en had ze daar nu de zorgen van. Of misschien had ze wel zo veel ze kon haar best gedaan zonder het juiste resultaat te behalen. Al met al was het nu uiteindelijk toch van belang om haar dochter veilig te houden. En dat was ook precies de rede waarom ze nu hier stond.

Oke, dat en misschien dat ze Red miste. Maar dat zou ze ook weer niet hardop uitspreken.

De maar al te bekende zwarte gestalte doemde al snel op in haar gezichtveld en per direct leek haar hart even sneller te kloppen terwijl ze richting de hengst stapte. "Reducto." Met een glimlachje sprak ze zijn naam zacht uit. Wetende dat het hard genoeg zou zijn voor hem om haar te horen. Zachtjes drukte ze heel even zijn neus tegen zijn schouder voor ze die verstopte onder zijn dikke manenbos.

Er was. In dit alles. In het opgeven van haar rang en vertrekken naar Minanter om als normaal kudde paard te leven een lichtpuntje. Als ze genoeg anderen wist te overtuigen zou ze ooit hier staan. Hier leven. Aan Red's zijde zonder dat kilometers aan gebied tussen hen stonden. Zelfs als Leider in Orlais zou ze nooit zo close bij hem kunnen zijn. Wellicht was dat wel de rede waarom ze alles had opgegeven. Voor die ene kleine hoop.

"And I remember when I met him, it was so clear that he was the only one for me.

We both knew it, right away."

Ze voelde altijd een zekere warmte als ze in de buurt van Red kwam. Hij was haar gehele leven geworden zonder dat ze dat echt door had gekregen. De hengst en merrie waren bijna begonnen als vijanden. Hij had zichzelf over haar heen gedwongen en zij had het maar moeten accepteren. De verneukte opvoeding van hun zoon was daar het gevolg van.

Zij had Thorin toen der tijd bij Red gedumpt met z'n buddy Feliciano. En de twee hadden iets? geprobeerd te doen qua opvoeding. Maar de laatste keer dat Sky haar zoon had gezien, had ze hem nauwelijks nog kunnen herkennen.

Hun dochter was een compleet ander verhaal. En wellicht zelfs 180 graden anders qua persoonlijkeid van hun zoon. Zowel Sky als Red hadden spec verwend. En nu kon ze nauwelijks op haar eigen benen staan. Vandaar dat Sky ook niets anders kon doen dan zachtjes zuchten toen Red vreog hoe het met haar was. "Ze probeerd de gehele kudde naar haar te laten luisteren." Mompelde ze half grinnikend half serieus. "Ik ben bang dat ze teveel aandacht zal trekken van.. Je weet wel wie.."

Ze duwde zichzelf even tegen hem aan. "Ik hoop dat ze sneller omhoog kan groeien.. Ik denk niet dat ik een nacht fatsoenlijk zal slapen tot ze hier is." Zacht grinnikte ze en staarde even op naar de donkere bossen.

"And I remember when I met him, it was so clear that he was the only one for me.

We both knew it, right away."

Nog even.

Ze kon het niet laten om met haar ogen te rollen. Het was zo typisch van Red als het over hun dochter ging. Zodra de naam Spectre viel zat hij al in de wolken. Natuurlijk dacht hij aan een lullige hengst als grootste gevaar voor hun dochter terwijl de schimmen al 3 jaar lang toekeken hoe Spectre nog altijd onbezonnen en vrij rond huppelde. Maar nee. Pilgrim was het grote gevaar.

"Ja want een knullige eenzijdige peuterliefde is zo veel gevaarlijker dan bloeddorstige monsters die haar voor veel meer kunnen gebruiken." Hoewel ze zichzelf voor had genomen redelijker te praten met haar partner kon ze het toch niet laten om zo droog mogelijk te klinken terwijl ze de leider aankeek. "Red alsjeblieft zeg. Ik weet dat ze je kleine meisje is maar ten eerste. Ze wordt.. Lichamelijk dan, niet geestelijk, volwassen. Denk je nou echt dat Pilgrim iets van d'r moet. En daarnaast. Pilgrim zou een veel betere partner zijn dan zij verdient met d'r arrogantie on onwetendheid."

Misschien niet al te lief voor haar dochter maar Red moest toch wel wat dingen in zien. Sure. Als Pil Spectre met ook maar een hoef aan zou raken had hij met haar te maken, maar Reducto moest op dit moment toch echt inzien dat andere dingen belangrijker waren. "Wat dacht je van hém?" Haar oren draaide zich richting de donkere bossen. "Denk je niet dat híj, Spectre maar wat interresant vind om ons leven mee te verwoesten hmm."