Can't change the way I am.

Zachte witte hoefjes droegen de schitterende gestalte verder. Ze had nu wel genoeg gehad van het Rank 1 gebied, enkel bos bos bos, en de hengsten had ze ook wel allemaal gezien. Wat haar absoluut opviel was dat ze hier niet zo makkelijk waren. Maar des te meer uitdaging, aangezien hier meerdere hengsten bij elkaar waren en ook onder elkaar vrienden waren ging het verleiden van een niet zo makkelijk zonder dat de andere er van hoorde. Maar Delaney zou wel een kans vinden. Ze was hier nog niet lang, net na een "Blauwe Maan" was ze aangekomen en had er nog geen nieuwe meegemaakt. Maar als ze 's nachts naar de sterrenhemel keek wist ze dat die wel zou komen. Gouw genoeg zouden deze schimmen hun intreden doen. En Delaney wou maar wat graag deze monsters van de nacht ontmoeten. En dan had ze het vooral over de hengsten. Maar zij was altijd gevaar tegemoet gegaan. Delaney zou Delaney ook niet zijn als ze niet elke mogelijkheid tot het uiterste zou dwingen. Maar ja, ze was dus wel Delaney, en lol hebben zou ze wel hier.

Haar schitterende spierwitte manen danste op de wind. Haar staart hoog en trots. Geen enkel paard in de omgeving hier kon toch bijna mooier zijn als zij? Haar hemelsblauwe ogen staarde over het water dat kalm kabbelde en zicht niets leek aan te trekken van de wind. Het voorjaar had al haar intocht gedaan en de bomen hadden hun groene blaadjes terug en sommige van hen stonden zelfs in de bloei. Het was allemaal schitterend, maar Delaney kon er niet echt van genieten. Rond deze tijd van het jaar gingen haar gedachtes weer terug naar de kinderen die ze had.. Die bij de mensen die voor vele onderling werden verkocht net zoals zij.. En die bij de wilde hengsten.. Of die zouden leven wist ze niet.. Ze had ze verbannen uit haar leven.. Maar om merries met veulens te zien maakte haar jaloers.. Jaloers om te weten dat hun wel de liefde van hun leven hadden gevonden.. En niet enkel een "neuk-object" waren voor de andere hengsten. Maar zo was haar leven.. En zo zou haar leven altijd blijven.. Het was een vicieuze cirkel waar ze waarschijnlijk nooit uit los zou kunnen breken. Een drug die haar leven nooit zou verlaten.. Al met al was het gewoon iets waar ze mee had leren leven.. En uiteindelijk genoot ze er toch ook best van..

De wind ging een beetje liggen wat Delaney haar hoofd liet optrekken. Er naderde een paard.. Delaney voelde hoe ze haar spieren verstrakte en de richting op keek van waar het paard kwam. Ze kon niet helemaal beslissen van welk geslacht het paard was. Maar toen het dichterbij kwam kneep ze haar oogjes uit zelfgenoegen samen. Een hengst kwam dus haar kant op. De lichte maniakale lach die er om haar mond lach toen ze deze ontdekking deed veranderde snel in een sierlijke en schitterende lach terwijl haar oogjes vrolijk meededen. Zou ze dan toch haar drug van vandaag krijgen? Luid hinnikte ze eventjes zijn kant op om hem uit te nodigen mocht hij nog twijfelen. En zodra hij bij haar was, kon haar spel beginnen.

E'vesdar

Sexy, Naughty, Bitchy me.

Gast **Profile**

Het hoge gras schuurt langs de sterke benen van de hengst. Lange witte dampen komen van zijn zwarte lichaam, en zijn borst gaat onregelmatig op en neer, zijn amber gekleurde ogen stonden doelloos in de verte. Hij had een behoorlijke reis achter de rug, hij was al eerder in het gebied van de blauwe maan geweest, maar was hier niet lang gebleven om persoonlijke redenen. Maar nu was hij terug na een lange reis, die veel van zijn energie had geëist. Zijn grote lichaam was uitgeput, en de gespannen spieren stonden strak onder zijn vacht. Zijn hart bonkt tegen zijn borst aan, en in een gestrekte draf beweegt hij zich voort. Als hij zou gaan stil staan zou in in één klap kou vatten, dus bleef hij draven. Zijn hoofd draagt hij hoog, statig op een gespierde nek. Ooit in een ver verleden had hij een rang bekleed die hem aanzien had gegeven, hij had het volledige respect van de hoogste leider gehad. Hij was de persoonlijke bewaker geweest van de machtige hengst. Maar alles was fout gelopen, alles was uit de hand gelopen, en E'vesdar had het bijna met de dood moeten bekopen. Hij spert zijn neusgaten wijd open en snuift alle lucht diep zijn longen in. Met grote krachtige passen draaft hij over de velden heen, er waren maar weinig paarden in het gebied te zien. Hij kwam uit een gebied waar duizenden paarden op een kleine lap grond had geleefd, en de ruimte en rust die dit gebied hem bood was als een geschenk uit de hemel.

Zijn lange zwarte manen dansen op zijn brede nek, en met grote kalme ogen bekijkt hij de omgeving. Al snel zouden de velden ophouden, hij voelde hoe het zand tegen zijn benen begon te striemen. Hij rook de zilte zeelucht, en voelde de wind aan zijn manen trekken, heel even staat hij zichzelf toe even te genieten van het moment. Heel even maar, want al snel nemen de schuldgevoelens de overhand en gaan zijn oren diep zijn hals in. Met neusgaten wijd open gesperd steigert de hengst verticaal de lucht in, een schelle hinnik verlaat zijn lippen en met een klap komt hij terecht op de grond. Hij schud zijn hoofd hevig heen en weer en de lange strengen haar vallen wild over zijn gespierde hals. Snakkend naar meer lucht ademt hij diep in en laat zijn gevoelens langzaam tot rust komen. Hij had het gevoel dat er naar hem werd gekeken, en een onheilspellend gevoel bekroop hem.

Als het al kon gingen zijn oren nog dieper zijn nek in, zijn ogen schieten schichtig over de omgeving en blijven haken op het lichaam van een witte merrie. Zijn ogen vernauwen zich in eerste instantie, en wantrouwend laat hij zijn blik over haar glijden. Haar ogen stonden verraderlijk lief, en haar hele houding droop van de onschuldigheid, behoedzaam komt de hengst tot stilstand en gooit zijn brede hoofd de lucht in. Luid briesend steigert hij, en laat een waarschuwende hinnik horen, hij was niet van plan om vrienden te maken. Daar had hij zich al lang geleden over heen gezet, vrienden staken je in je rug en lieten je voor dood achter. Dat was echter wat zijn vriend had gedaan, een woede uitbarsting komt boven borrelen en E'vesdar schraapt met zijn hoef over de grond. Hij schud zijn hoofd, en de tweekleurige manen verdelen zich slordig over zijn hals. Als de merrie gezelschap wilde moest ze maar naar hem komen, en anders verkoos hij een ander pad richting de bossen.

E'vesdar
Loose your clothes and show your scars, that's who you really are

Haar schitterende witte manen bleven dansen, omringde haar ranke hoofdje en hingen uitdagend voor haar blauwe oogjes. Terwijl de hengst in zicht kwam schudde ze nogmaals uitnodigend en onschuldig haar hoofd. Alles aan haar was de onschuld zelve.. Maar dat was enkel door wie ze was. Door haar schouwspel dat ze toch wel bijna elke dag hielt. Er ging geen dag voorbij zonder een hengst zijn hartje gebroken te hebben. Nou ja.. Zo was het vroeger dan.. In deze kudde had ze nog maar een paar keer geluk gehad, al was ze absoluut van plan die paar keer snel te verdubbelen. Delaney wou haar drug en snel zou ze die krijgen ook. Als het aan haar lag was die hengst haar volgende slachtoffer.

En wat een hengst was het. Even moest ze twee keer knipperen toen ze hem zag. Hij leek van die afstand al stevig gebouwd en zijn kleuren waren uitzonderlijk, een vacht zoals die had ze niet eerder gezien. Desondanks haar verbazing hielt ze haar gezicht in het perfecte masker. Niets aan haar liet de gehele verbazing zien die de hengst had gemaakt bij haar. Dit ging nog leuk worden.. Behoedzaam kwam de hengst tot stilstand en gooide zijn brede hoofd de lucht in. Luid briesend steigerde hij, en liet een waarschuwende hinnik horen. Zoiets had Delaney al verwacht. De hengst was duidelijk niet van plan om aller aardigst met haar te zijn, net mooi, zij ook niet met hem. De glimlach die haar mond sierde werd langzaam breder terwijl ze langzaam zijn kant op stapte. Hij kwam niet naar haar, zij wel naar hem. Ze had nu haar slachtoffertje gevonden, en zo snel zou ze haar drug niet loslaten. Een vriendelijke glimlach die haar mond sierde deed niet meer mee in haar ogen, nee daar lag nieuwsgierigheid in terwijl ze de hengst naderde. Ze glimlachte zachtjes en bleef een klein stukje van hem vandaan staan. Haar staart zwaaide ze zachtjes heen en weer terwijl ze hem eventjes aankeek. "Hallo" Klonk haar stem zo mooi als duizend belletjes twinkelend in het maanlicht. Als een hypnose klonk haar stem meestal voor hengsten. Zachtjes glimlachte ze terwijl ze hem nogsteeds als een onschuldig kind aankeek. Al dat deel was van haar perfecte plan. Een plan dat elke keer toch weer slaagde. Het was slechts een questi van tijd voor de hengst er ook voor zou vallen.

-lol, ik lief Delly-

Sexy, Naughty, Bitchy me.

Gast **Profile**

E'vesdar zijn manen klapperen wild rond zijn brede hals als de merrie rustig op haar gemak zijn kant op komt. Hij gebruikt die tijd om haar goed in zich op te nemen, een eerste blik zei immers veel over een paard, in die eerste secondes werd bepaald of het gesprek goed of slecht zou gaan. E'ves grinnikt lichtjes als de merrie met een ongekende gratie haar hoofdje de lucht in steekt. Ja ze was bloedmooi om te zien, maar zoals hij altijd al had gedaan hechte hij geen waarde aan het uiterlijk. Hij had jaren geleden geleerd dat wat onder het uiterlijk school veel gevaarlijker kon zijn dan wat dan ook. En eerlijk gezegd vond hij ook dat merrie's hun schoonheden veel te vaak misbruikten om hengsten in te palmen. Nu had E'vesdar hier maar weinig over te zeggen, de enige merrie waar hij ooit voor was gevallen was de zwarte Sylver, zij had hem verleid gehoopt op een reactie, maar E'vesdar had haar genadeloos afgewezen, haar wraak was zoet geweest en zijn leven was ingestort. Nee E'vesdar had geen behoefte meer aan merrie's en al helemaal niet het type dat er mee liep te pronken. Zodus staat hij in tweestrijd te kijken naar de witte schoonheid die zijn kant op komt, haar donkere bruine ogen staan onschuldig, en een lachje siert haar lippen. Opnieuw grinnikt hij licht, het was lang geleden dat iemand zo blij was geweest hem te zien.

Als de merrie dichtbij genoeg is gaat voorzichtig één oor naar voren en richt E'vesdar zijn oranje/bruine ogen in de hare. Haar stem was melodieus en klonk als muziek in zijn oren, nog lang nadat ze gestopt was met praten hoorde hij haar stem nog nagalmen in zijn hoofd. En iets te laat beseft hij dat hij haar ook diende te begroeten. 'Hallo schoonheid' zijn stem was warm en getrouwelijk. Ondanks de dreigende flikkering in zijn ogen bezat hij een charme om het andere snel op hun gemak te stellen.

E'vesdar
Loose your clothes and show your scars, that's who you really are

Delaney keek met een liefelijke glimlach toe hoe haar stem al de hengst overnam. Slag een geslaagd, in haar hoofd lachte ze de hengst nu al uit. Haar plan zoals elke keer zou ook deze keer werken. Perfect zoals ze plande liep hij regelrecht in haar val. 'Hallo schoonheid' zijn stem was warm en getrouwelijk. Zijn stem was al hoe Delaney hem ongeveer had geschat. Langzaam liet ze de woorden door haar heen gaan. Nee het was nog niet slag twee, die zou pas later komen. Ze moest het rustig aan blijven doen. Niet te overhaast, de tijd zou komen. En zij zou niet die tijd bepalen, dat zou de hengst zijn. Zo was de natuur nou eenmaal. Al had zij vaker een streepje voort dankzij alles aan haar. Zacht glimlachte ze naar hem. Een stralende glimlach die haar mond streelde. "Mijn naam is Delaney." Klonk haar stem zacht en meeslepend. Als vergif hoorde het te werken, maar nog steeds was ze niet helemaal verzekerd van de meewerking van de hengst. Daar moest ze iets verder voor gaan. En Delaney was van plan zo ver te gaan.

"En jouw naam schone hengst?" Sprak ze zacht terwijl ze hem even recht aankeek. Haar heldere ogen staarde in die van hem. Hij was groter als zij was. Maar dat kon al snel, zij was klein en teer gebouwd. Niet gemaakt om in deze natuur te overleven. En al helemaal niet met schimmen. Maar toch ging ze door, en ze was nog niet vermoord. Al had ze nog geen blauwe maan meegemaakt natuurlijk. Eigenlijk wachtte ze met smart op de gevreesde blauwe maan. Ze wou de schimmen leren kennen. Niet alle.. Enkel de hengsten, die hadden haar intresse. Dood gaan? Dat was enkel een gevaar dat ze liep. Maar dat boeide haar niets. Het ging om de sensatie van het moment. Niet om de gevolgen. Anders zou ze helemaal niets meer durven toch? Ach, het maakte ook niets uit, Delaney moest zich niet zo ver laten meeslepen door de verhalen. Deze hengst was nu haar aandachtspunt. En wou ze hem, dan moest ze er voor zorgen dat zij ook voor hem een aandachtspunt werd.

Sexy, Naughty, Bitchy me.

Gast **Profile**

E'vesdar spert zijn neusgaten wijd open en neemt de geur van de merrie in zich op, ze rook heerlijk, lichtjes zoet zoals de bloemen in het voorjaar deden. De zelfverzekerde blik die in haar ogen hangt schud hem echter wakker, hij wilde niks met merrie's te maken hebben. De afgelopen jaren had hij merrie's enkel gezien als een manier om zich te ontspannen, en eigenlijk wilde hij ook niks meer van ze weten. En de manier waarop deze merrie zich op stelt werkt lichtjes op zijn zenuwen, je kon onmogelijk zeggen dat de merrie's in dit gebied echt onschuldig waren, en dan vooral degene die een duistere sfeer om zich heen hadden hangen. E'vesdar had een gave voor het ontdekken van de gevoelens van anderen, jaren lang had hij paarden geobserveerd, nadat zijn ouders waren overleden had hij niet de moed gehad om contacten te leggen. Dus had hij gekeken en geleerd, en dat was hem later goed van pas gekomen. Hij had geleerd te kijken naar de uitdrukkingen die paarden hadden als ze logen, of wanneer ze oprecht waren. Soms vergiste hij zich, maar over het algemeen had hij het wel goed. Deze merrie voor hem leidde hem af, en heel even was hij zijn mening alweer vergeten. Zoals ze op hem over kwam was ze erg tevreden met hoe ze er uit zag, en volgens hem zou het geen wonder zijn als ze zou op kijken als E'vesdar haar af zou wijzen.

E'vesdar had al vaker merrie's afgewezen omdat hij niet viel op een schoon uiterlijk. Waar hij destijds voor was gevallen was het duistere haast manipulatieve randje van Sylver, ze had hem gek gemaakt, met zijn hoofd gespeeld, hem in de val gelokt en als een speeltje behandeld. Hij wist nu wel beter en was niet van plan in haar val te trappen. Delaney was haar naam, opnieuw die melodieuze klanken, enkel ziet E'vesdar daar nu de schoonheid niet meer zo van in. Al het theatrale begon op zijn zenuwen te werken, hij had veel liever dat anderen hun masker neer haalden en hun echte motieven lieten zien. Misschien zou hij dan wel in zijn voor een kat en muis spelletje, en de merrie geven waar ze naar hunkerde. E'vesdar was niet de slechtste die er was, hij was deels verbitterd en had een groot schuldgevoel dat aan zijn ziel knaagde, maar liefde voor een merrie zou hij nooit meer tonen. De merrie kon dus beter haar toneelspel stoppen en niet langer meer om zijn hart spelen, zijn lichaam gaf hij veel makkelijker. Met de jaren was het toch minder waard geworden. De taak die hij ooit had bekleed maakte hem nu niks minder dan een verrader.

Zijn naam? De hengst grijnst een charmante lach bloot. 'Wie denk je dat ik ben dat ik zomaar mijn naam weg geef?' Zijn ogen flikkeren even gevaarlijk op, en deze glijden over het gelaat van de merrie, de lieve lach die haar lippen siert stond in contrast met de verlangende blik in haar ogen. E'vesdar kende wel meer merrie's zoals haar, schitterend als een diamand, maar dodelijk als de nacht. De wind speelt met zijn manen, en heel kort word het teken dat in zijn vel stond gekerfd zichtbaar van onder zijn dikke zwarte manen. Het was een diep litteken dat aangaf dat hij een belangrijke rol had gespeeld voor de leider in een ver land, het was een teken van aanzien. Echter betekende het nu nog maar weinig.

E'vesdar
Loose your clothes and show your scars, that's who you really are

Had ze het wel helemaal goed aangepakt? Ze wist het niet helemaal zeker. Maar ze werd ongeduldig, ze wist wat ze wou en ze wou het nu. Hoe gestoord moest iemand wel niet zijn om niet te kunnen zien. Haar gratie was al minder geworden nu ze dichter en dichterbij haar einddoel kwam. Nog even en ze zou haar kont pontificaal voor zijn neus parkeren. Maar ze hielt zich nog in. Zien wat er te zien viel en horen wat er te horen was. Delaney was een dame, af en toe.. en daar moest ze zich dan ook die af en toe aan houden. De hengst grijnst een charmante lach bloot. 'Wie denk je dat ik ben dat ik zomaar mijn naam weg geef?' Zijn ogen flikkeren even gevaarlijk op, en deze glijden over het gelaat van de merrie. Ze werd er niet ongemakkelijk van. Elke hengst keek haar zo aan voor.. Ach dat maakte niet uit. Ogen waaraan ze gewend was. Hoe gevaarlijk dan ook. Net zoals de wind haar manen liet dansen speelde de wind ook even met de manen van de hengst. Maar Delaney had daar absoluut geen intresse in. Even dacht ze nog na over de vraag maar glimlachte toen zelfverzekerd. "Ik denk dat jij een hengst bent die zijn verleden in zich opkropt en zijn best doet er niets van te uitten. Maar vanbinnen vreet het je weg." Eigenlijk was ze bloedserieus geweest nu maar haar beeldschone stem en liefelijke lach leken het misschien een grapje lijken. Met een glimlachje bleef ze hem aankijken. Wetend dat ze nu wel eens een gevoelige snaar had geraakt.

Sexy, Naughty, Bitchy me.

Gast **Profile**

Heel even neemt de onzekerheid van de merrie haar gezicht over en E'vesdar kijkt vermakelijk toe. De merrie haar gratie was iets afgenomen en E'vesdar kon wel met zekerheid vast stellen dat ze geen interesse had in een goed gesprek, ze wilde een warm lichaam dat haar tevreden kon stellen. De donkere amber gekleurde ogen van E'ves volgen haar bij elke beweging die ze maakte. Ze wist zich goed te houden, hij kon zich voorstellen dat meerdere hengsten al in haar val waren gelopen. Ze was bloedmooi, had ogen als de nacht en een lach die je oren liet genieten. E'vesdar kon echter niet meer doen dan het waarderen en toe kijken hoe ze op dit moment even worstelde met wat haar volgende stap zou zijn. De flikkering in zijn ogen had niet betekent dat hij gevaarlijk was, het was een uitdagende blik die haar waarschuwde, maar eveneens uitdaagde verder te gaan. Breed grijnzend schraapt hij met zijn hoef over de grond. Haar manen dansen wild in de wind en E'vesdar neemt het moment om haar schoonheid tot zich door te laten dringen.

Ik denk dat jij een hengst bent die zijn verleden in zich opkropt en zijn best doet er niets van te uitten. Maar vanbinnen vreet het je weg. Hij grinnikt zachtjes en laat zijn donkere ogen in de hare hangen. 'Niks meer dan de gewoonlijke drama van een hengst liefje' Hij laat haar blik niet los, en peilt haar reactie. Gevoelige snaren waren er nog maar weinig over bij de hengst, zijn verleden had hij geaccepteerd, hij zou toch nooit wraak kunnen nemen, daar was het te laat voor.

E'vesdar
Loose your clothes and show your scars, that's who you really are

Zijn reactie was anders dan ze had verwacht, waar Delaney eigenlijk wel bij om was. Haar glimlach was weer perfect en haar oortjes stonden recht omhoog terwijl ze hem aankeek. Hij grinnikte zachtjes en liet zijn donkere ogen in de hare hangen. 'Niks meer dan de gewoonlijke drama van een hengst liefje' Hij liet haar blik niet los, niet dat Delaney dat heel erg vond. Ze keek hem recht aan en knikte zachtjes. "Ik weet denk ik wel wat je bedoelt." Haar stem klonk opnieuw fleurig terwijl ze hem aankeek. Ze was weer de kalmte zelve geworden en niets zou haar afleiden van dat. Misschien was deze hengst toch niet zo.. makkelijk als ze had gedacht. Maar ze mocht hem ergens wel. Hoewel ze wel verder met hem wou praten bleef de aandrang van wat ze wou de overhand houden.

Haar manen zo mooi, zo wit, lang op hun vaste plek langs haar ranke nek. Haar lieve glimlach terwijl ze de hengst aankeek en even dacht ze terug aan al die dagen. Al die eindeloze lange dagen ver opgesloten in een hok. Geslagen als ze niet luisterde en gevoerd als ze braaf was. Eindeloze hengsten. Telkens als ze net weer vruchtbaar was.. Haar veulens vroeg van haar weggenomen.. Het had haar hard en koud gemaakt. Ooit had ze nog gedacht liefde te kunnen voelen, maar de hengst had haar misleid en verkracht, nooit zou ze ooit nog dezelfde zijn, niet na die dag, niet da dag gevoel.. Niet na dat veulen dat dood geboren werd.. Sindsdien was ze zo zoals ze nu was.. Natuurlijk was elk verstoten veulen een lichte pijn, maar ze vergat het en zocht haar volgende slachtoffer.. Zo was haar leven, niets meer en niets minder.. Langzaam observeerde ze de hengst en glimlachte zacht. "Het verleden kan hard zijn, maar een levensles, de keuze is enkel aan jou wat je met die les doet." Zachtjes glimlachte ze weer. De zin die ze zojuist had gezecht sloeg dus absoluut niet op haar. Ze luisterde niet naar de lessen en ging vrolijk zo door. Achja, zij hielt er tenminste haar pleziertjes aan over. En hoewel ze deze hengst mocht, en het een hengst kon zijn waaraan ze haar hart kon geven.. Nooit zou ze meer liefde kennen, niet meer na die dag.. Nooit weer..

Sexy, Naughty, Bitchy me.

Gast **Profile**

E'vesdar
My hands are cold my body's numb, I'm still in shock what have you done
My head is pounding, my vision's blur, your mouth is moving, I don't hear a word

E'vesdar vroeg zich af wat voor een rottig verleden de merrie wel niet had moeten hebben wilde zich zo aan elke hengst opdringen. Hij had meerdere merrie's gekend die hun leven op dezelfde manier als Delaney hadden geleefd, maar allen hadden ze er geen plezier in gehad, hij kon de pijn van hun gezichten lezen. Ondanks Delaney haar theatrale gedrag, ze leek zich niet te schamen, en het kwam over alsof ze er zelfs plezier in had. Heel even vroeg hij zich af hoe laag je moest zinken om zo aan je dagelijkse portie blijdschap te krijgen, maar dan beseft hij dat hij al lang geen blijdschap meer had gekend. In zijn binnenste woekerde alleen nog maar de storm die zinderde op wraak. Hij wilde niks liever dan zijn onschuld bewijzen, maar zelfs hij wist dat wanneer hij bloed zou vergieten alleen maar schuldiger zou lijken. Hij zat in een benarde situatie die hem geen uitweg leek te bieden. En daar zat hij al enkele jaren vast, E'vesdar telde nu ongeveer rond de 8 jaren, en hij liep al zeker 3 jaar met dit gevoel. Soms dacht hij dat het met de tijd wel weer minder werd, maar later zou hij dan weer beseffen dat dit niet het geval is.

Als de stem van de merrie weer weerklinkt grijnst hij een charmante lach bloot, ze had al haar poespas niet nodig om hem in te palmen. En ergens stelde hij het niet zo op prijs, hij had liever gehad dat ze eerlijk was, misschien dat hij dan zou overwegen haar te geven waar ze zo naar hunkerde. Ergens kon hij zelf ook wel de nodige ontspanning gebruiken en heel even denkt hij er over na om als een puppy in haar spelletje mee te doen. Echter gunde hij haar dat genot niet, dus zou ze een andere manier moeten verzinnen om hem te verleiden. Hij was immers niet van plan om simpelweg voor haar schoonheid te vallen, dit was iets aards wat haar elk moment weer afgenomen kon worden, was het een bosbrand of door ouderdom. Ooit zou haar schoonheid vergaan en E'vesdar dacht na over hoe ze dan hengsten zou paaien. Zijn oranje/rode ogen glijden over het gelaat van de merrie, haar ogen fonkelen zelfverzekerd en haar lach is charmant en verleidend. E'vesdar grinnikt licht als hij denkt aan alle hengsten die voor haar zouden zijn gevallen en wend dan zijn blik af. 'Wat wil je van me, Delaney' Zijn ogen fonkelen in het zwakke licht, en met een charmante grijns kijkt hij haar aan.

Het gesprek met deze hengst voor zover ze het een gesprek kon noemen bracht haar licht terug naar de tijd waarop haar hersens nog normaal functioneerde. De tijd waar ze rationeel over beslissingen nadacht en niet zomaar overal naar toe sprong op de meest verkeerde manieren. Zachtjes schudde ze haar ranke hoofdje. Nee ze was niet zomaar een merrie die overal waar ze kon haar kansje greep. Er zat wel degelijk een geschiedenis in haar leven waardoor ze zo geworden was. Maar nooit zou dan ook maar een paard achter die geschiedenis komen. Ze waren toch allemaal maar speelgoed voor haar. En verraadden was ze al te veel. Dus nimmer meer zou welk paard dan ook haar waarheid weten.

Toen Delaney licht verzonken was in haar gedachtes hoorde ze de stem van E'vesdar. 'Wat wil je van me, Delaney' Zijn ogen fonkelden in het zwakke licht, en met een charmante grijns keek hij haar aan. Eventjes knipperde ze. Die vraag had ze niet verwacht. Absoluut niet zelfs. Vragend keek ze hem even aan maar draaide daarna haar hoofd licht weg. "Ik wil.. Hetgeen dat me doet vergeten.. Hetgeen dat mij tot rust brengt en hetgeen wat mij laat stoppen met mezelf haten.." Haar stem klonk zacht en oprecht waarna ze haar hoofd weer draaide naar hem.. "Ik wil alles en niets.." De waarheid in haar stem zou niemand omheen kunnen. Want dat was wat ze echt wou. Hoewel ze genoot van elke keer dat een hengst haar lichaam overnam was dit toch de keiharde waarheid waar ze nooit omheen zou kunnen. Ze wou vergeven en vergeten. Al was dat iets wat nooit en te nimmer zou gebeuren. Haar leven was verrot.. En diep van binnen haatte ze zichzelf voor haar schoonheid.. Haar schoonheid dat een vergif was geworden.. Haar schoonheid dat haar langzaam aan van binnen wegvrat.

Sexy, Naughty, Bitchy me.

Gast **Profile**

E'vesdar
My hands are cold my body's numb, I'm still in shock what have you done
My head is pounding, my vision's blur, your mouth is moving, I don't hear a word

E'vesdar zijn ogen glijden over het gelaat van de merrie, en voor het eerst sinds hun ontmoeting lijkt ze oprecht te zijn. Dit kon hij waarderen, en niet zozeer om de woorden die ze spreekt, alhoewel die hem ook goed doen. Misschien had hij zelf ook wel behoefte aan een avondje ontspanning, het warme lichaam van een merrie tegen de zijne. En aangezien de merrie voor de rest weinig behoefte leek te hebben aan een relatie, of de rest van dat soort onzin, gaat hij er lichtjes op in. Hij schuurt met zijn neus langs haar hals, kort en uit het niets. In enkele passen staat zijn lichaam bij het hare en laat hij de heerlijke merrie geur zijn neusgaten binnen dringen. Ondanks dat hij zijn hart en ziel nooit meer zou geven aan een merrie, zijn lichaam was hem minder waard. En misschien was hij zelfs blij dat de merrie hem op deze manier van zijn gedachten kon afleiden. Zijn donkere ogen glijden over de ranke, korte rug van de merrie en zijn tong glijd kort over zijn lippen. 'Je hebt geen idee wie ik ben, en toch wil je niks liever dan zo dicht mogelijk bij me zijn' en dan niet zozeer bij hem, maar bij ieder van het mannelijk geslacht. Hij grijnst en zijn ogen twinkelen uitdagend. 'De naam is Dar, en de rest gaat je niks aan' Hij zet zijn tanden kort in haar staartwortel en zet zijn lichaam dan in een draf, om richting het woud te vertrekken. Zijn ogen lonken naar haar, in de hoop dat ze hem zou volgen.

Duidelijk kon de hengst haar eerlijkheid tegen hem waarderen en dat deed haar goed. Had ze hem dan nu toch bijna? De spierwitte merrie wist het nog niet zeker. Het kat en muis spelletje moest altijd perfect gaan, ging dat niet zo, kon ze wel eens de problemen er voor krijgen. Hij leek bijna overtuigd en dat deed haar goed. Haar waarheid en de pijn daarvan verzwakte tot minimaal en bijna trots hief ze even haar hoofdje terwijl ze keek hoe hij haar nogmaals in zich op nam. Ze kreeg er even de kriebels van, maar dan op een goede manier. In enkele passen stond zijn lichaam bij het hare en liet hij de heerlijke geur afkomstig van haar vacht zijn neusgaten binnen dringen. Zijn donkere ogen gleden over de ranke, korte rug van Calliope en zijn tong gleed kort over zijn lippen. 'Je hebt geen idee wie ik ben, en toch wil je niks liever dan zo dicht mogelijk bij me zijn' Hij grijnsde en zijn ogen twinkelde uitdagend. 'De naam is Dar, en de rest gaat je niks aan' Hij zette zijn tanden kort in haar staartwortel en zette zijn lichaam dan in een draf, om richting het woud te vertrekken.

De lach in Delaney's ogen was perfect. "Schaakmat." Sprak ze kort in haarzelf waarna ze hem op een rustig drafje volgde. Haar staart hoog en fier in de lucht terwijl ze met haar ogen zijn bewegingen volgde. De bosrand nam hen op in de schaduwen. Langzaam haalde ze hem even in en draaide zich om terwijl ze een stap achteruit deed. Haar glimlach werd bijna speels terwijl ze hem aankeek. "Wel Dar, wat jij wil. En hoe jij het wil." Glimlachte zachtjes terwijl ze zich weer omdraaide. "En het is meer dan ik hoef te weten." Klonk haar stem enkel zacht nog. Even liet ze haar hoofd zakken maar daarna hief ze die weer en keek even achterom. Het was haar tijd. Voor haar alleen. En als de hengst nu weer een gesprek wou beginnen zou ze hem kunnen dwingen right? Zachtjes glimlachte ze om die beredenering en keek hem nogmaals aan met haar stralende blauwe ogen.

Sexy, Naughty, Bitchy me.

Gast **Profile**

E'vesdar
My hands are cold my body's numb, I'm still in shock what have you done
My head is pounding, my vision's blur, your mouth is moving, I don't hear a word

Het zag er naar uit dat de merrie zeer tevreden mee was dat ze de hengst had ingepalmd, maar voor het zelfde geld zou hij haar nu koelbloedig in het woud vermoorden. Met zijn grote lichaam, en haar ranke was hij wat dat betreft goed in het voordeel. Hij zou haar kunnen breken als een takje. Echter is de merrie zich nergens van bewust, ze dacht hem te hebben waar zij wilde, ze dacht dat hij haar prooi was. E'vesdar wist echt wel beter, als hij zich zou overgeven aan de merrie dan wilde hij dat ze hem als een gelijke zou behandelen. Hij was niet haar prooi, en hij maakte dat maar al te graag duidelijk, op wat voor manier dan ook. Als de merrie hem als een prooi wilde zien, dan zou hij zich als één gedragen, en dan zou ze behoorlijk moeten zweten om hem in te palmen. Aan haar schoonheid zou ze dan niks hebben, immers viel hij niet voor de aardse schoonheid. Dit zou allemaal vervliegen en wat zou er dan overblijven van dat knappe smoeltje? Hij grijnst breed, maar houdt zijn mond gesloten. De blik in de ogen van de merrie was maar al te duidelijk, ze wilde geen gesprek met hem.

E'vesdar grijnst breed wanneer ze haar lichaam voor het zijne plant, en hem de pas af snijd. Hij zet zijn achterbenen onder zich en komt abrupt tot stilstand, zijn lange tweekleurige manen zweven een seconde naar voren, voor ze met een klap weer tegen zijn hals slaan. Zijn ogen fonkelen als de merrie hem aan kijkt. Nu was het haar beurt om hem in te palmen, hij was niet van plan ook maar zijn best te doen. Nee, misschien zou hij haar zelfs wel vreselijk tegenwerken.
*Sorry dat hij niet wilt mee werken xD

Terwijl ze langzaam maar zeker sacherijnig werd om het gedrag van de hengst die haar maar aan bleef grijnzen draaide ze zich langzaam om. De wind had ondertussen haar manen met rust gelaten en die lagen langs haar perfecte witte nekje. Licht geïrriteerd zuchtte ze even en haar hoofd zakte naar de bodem. Even snoof ze over de grond maar hief daarna toch weer haar hoofd. "Jij bent ook niet makkelijk ook he." Verzuchtte ze eventjes maar moest daarna lachen. Ach het was tenminste iets heel anders dan dat ze ooit eerder had gehad. Het hielt haar wel bezig, en ze was bij een hengst wat haar al licht goed deed. "Zeg je hebt nu wel duidelijk gemaakt dat je niet zo bent als de meeste hengsten, dus vertel maar, als je nodeloze gesprekjes wil hebben, waar wil je het over hebben?" Haar stem was veranderd van de beeldschone belletjes-klank naar licht sarcastisch al was haar stem in elke mogelijke weg prachtig. Licht geïnteresseerd keek ze hem aan. "Ik neem aan dat deze hengst zijn hengsten-probleempjes liever niet met een wildvreemde merrie zo open op de grond wil gooien en dat is insgelijks. Mijn verleden is voor mezelf en daar hoef je dus geen vragen over te stellen, antwoorden krijg je toch niet." Licht snoof ze even na haar woorden maar bleef hem toch aankijken. Ze had het duidelijk gemaakt, als de hengst zo graag wou praten of zoiets dan moest hij het niet over haar leven hebben. Dat was voor haar en haar alleen.
x. Haha geeft niet dit is ook leuk :p

Sexy, Naughty, Bitchy me.

Gast **Profile**

E'vesdar
My hands are cold my body's numb, I'm still in shock what have you done
My head is pounding, my vision's blur, your mouth is moving, I don't hear a word

Ergens had hij te doen met de merrie, ze zat opgescheept met een hengst die haar spelletje niet mee wilde spelen. Waarschijnlijk zou ze er beter aan doen om zich om te keren en een ander slachtoffer te zoeken, maar dan zou E'vesdar zich de rest van de dag vervelen. Dus zet hij enkele stappen naar voren en duwt zijn neus in haar manen, snuift de geur op die ze met zich mee draagt en laat zijn neus in een streling langs haar hals glijden. 'Ik heb geen gesprek nodig hoor' Hij grinnikt en loopt een half rondje om haar heen. Hij vroeg zich af wat haar volgende stap zou zijn, wat zou ze normaal gezien doen als ze een hengst wilde? 'Vertel me liefste, waar vallen al die arme hengsten toch voor. Wat is jouw genadeklap om ze over te halen?' Hij grijnst breed en zet zijn lichaam stil, zijn schouders waren breed, en zijn hoofd droeg hij hoog.
*Niet zo veel inspiratie (:

Mimi schreef:

Langzaam stapte hij naar voren en liet zijn neus over haar hals glijden waarmee hij haar geur opsnoof. Het deed Delaney glimlachen en zachtjes zwiepte ze met haar staart en sloot even haar ogen. Maar hij zou toch niet ingeven aan haar. 'Ik heb geen gesprek nodig hoor' Grinnikte hij terwijl hij een stapje om haar heen deed. Zachtjes rolde ze even met haar ogen. Wist deze hengst eigenlijk wel wat hij wou? Gedachten aan vroeger schoten even door haar ogen. De enigste keer sinds de eerste paar keer dat ze niet had genoten van een hengst die zichzelf met haar bevredigde. Hoewel dat meerdere redenen had. Natuurlijk ten eerste dat dat de eerste keer was dat ze verkracht werd. Maar het ergste waren nog zijn woorden geweest die nog zo duidelijk in zijn hersens stonden. [i]"Jij bent zelfs nog beter als je moeder."[/b] Het had haar hart doen stilstaan op dat moment. Wetend dat al die beschuldigingen al die leugens toch de waarheid waren geweest. Dat haar moeder bezwangerd was door een wilde hengst. En dat die wilde hengst toen ook degene was die haar had besprongen.. En hij zou het met haar dochters ook gedaan hebben.. Daar was ze zeker van geweest.. En nog nooit had Delaney zich zo smerig gevoelt. Ze had hem weg getrapt en was er vandoor gegaan.. Een misvormd veulen gebaard dat gelijk stierf en zich op elke hengst ooit tegoed gedaan.. Misschien was dit alles om haar vader te vergeven.. Om hoe ze verliefd was geworden op haar bloedeigen vader! En hoe haar bloedeigen vader haar had verkracht. Hoe zijn geslachtsorgaan in haar had gevoeld..

Misselijk werd ze bij het gevoel terwijl ze licht voor zich uit staarde. 'Vertel me liefste, waar vallen al die arme hengsten toch voor. Wat is jouw genadeklap om ze over te halen?' Hij grijnsde breed en ze probeerde terug te glimlachen en keek hem aan. "Meestal hoef ik al niet verder te gaan als dit.. De meeste hengsten zijn oppervlakkig en nemen me al om mijn lichaam voor ze met me gepraat hebben." Zachtjes glimlachte ze even en nam hem in zich op. "Maar als het moet.. Adem ik langzaam uit dicht bij zijn neus.. Loop langzaam om hem heen terwijl ik mijn neus op verschillende plekken op zijn lichaam neer plant. Alsof ik hem inspecteer, terwijl ik mijn staart hoger en hoger houd.. De meeste die dan nog niet verkocht zijn.. Tja zodra ik ze daar aanraak zijn ze verkocht." Zachtjes grinnikte ze even terwijl ze hem langzaam aankeek. "Wil je soms dat ik mijn methode op jou uittest?" Sprak ze zacht en grinnikte nog eventjes terwijl ze hem recht aankeek.

Sexy, Naughty, Bitchy me.

Gast **Profile**

E'vesdar
My hands are cold my body's numb, I'm still in shock what have you done
My head is pounding, my vision's blur, your mouth is moving, I don't hear a word

E'vesdar zijn amber gekleurde ogen blijven in die van de merrie hangen, heel even ziet hij hoe haar muur langzaam af brokkelt en hij een glimp krijgt van het verdriet dat schuil gaat onder het masker. En dan is hij eigenlijk klaar met het hele spel, het liefst bood hij haar troost en toonde haar dat niet elke hengst zo oppervlakkig was. Alhoewel hij dat zelf niet eens geloofde, er waren zoveel hengsten die geen respect voor een merrie konden opbrengen. Daarnaast was Delaney ook wel een merrie die ze uit daagde, ze wist wat ze wilde, en ze wist hoe ze het moet krijgen. Misschien had ze haarzelf er op een gegeven moment bij neergelegd dat ze toch wel gebruikt zou worden, en had het omgedraaid, zodat het leek alsof ze het zelf wou. Misschien wou ze het ook wel, misschien hunkerde ze nu naar het vlees van een hengst, de warmte van zijn vacht en de adem in haar hals.

De woorden die ze spreekt zijn weer op haar oude zelfverzekerde toon en zijn ogen glijden over haar gelaat, haar gezicht was minder strak, misschien zelfs vriendelijk. Hij grijnst als ze hem al haar trucjes verteld, en hij kon zich maar al te goed voorstellen hoe de arme stakkers er in waren getrapt. Waarschijnlijk had ze al behoorlijk wat harten gebroken, zelfs van de hengsten die beweerden er geen één te hebben. 'Lieve Delaney, ik heb al jaren niet meer de warmte van een merrie lichaam gevoelt, ik ben zeer uit de routine' hij grijnst lichtjes. 'Vergeef me als ik niet voldoe aan jouw hoge standaards' Hij grinnikt zachtjes en komt nog iets dichter bij, duwt zijn neus zonder vragen tegen haar wang aan, haar zachte manen. Misschien was het geen goed idee, misschien was hij nu één van de vele hengsten die ze zou gebruiken. Misschien zou het beter zijn geweest als hij het bij een gesprek had gehouden, misschien had geprobeerd haar vriend te worden. Maar hij wist dat de merrie niet zou stoppen totdat ze had wat ze wou, en ergens begon het verlangen naar haar lichaam hem te pesten. Het was waar dat hij al jaren niet meer met een merrie was samen geweest, niet omdat hij er geen één kon krijgen. Hij had er de tijd, zin en moeite niet voor gedaan.

Mimi schreef:

Zachtjes keek ze de hengst aan. Hij bracht iets bij haar naar boven.. Iets dat ze nooit gevoeld had.. Iets eigens.. Iets moois.. Iets fijns.. Sinds de dag dat haar hart gestorven was en inplaats van de plek waar liefde hoorde zowel woede, verdriet, pijn als jaloezie zich hadden genesteld had ze niet meer liefgehad. Maar dit leek daar niet op.. Elke gedachte die ze had, was niet het excuus zoeken.. Het leek een warmte die de hengst in haar bracht. Ooit had ze een woord horen vallen dat bij dit gevoel hoorde. Vriendschap.. Hoewel ze niet wou geloven in dat soort banden was dit toch.. Vreemd om het zo maar te noemen. 'Lieve Delaney, ik heb al jaren niet meer de warmte van een merrie lichaam gevoelt, ik ben zeer uit de routine' hij grijnsde lichtjes. 'Vergeef me als ik niet voldoe aan jouw hoge standaards' Hij grinnikte zachtjes en kwam nog iets dichter bij en duwde zonder vragen zijn neus tegen haar wang aan.

Delaney liet hem toe terwijl ze even voor zich uit staarde. Even licht aangeslagen. Voorheen had ze er geen probleem van gemaakt. Was ze even bij zo'n kudde geweest, kuddeleider viel voor haar, deed waar hij goed in was en daarna deed zij het, brak ze zijn tere hartje. Maar nu voelde het vreemd, alsof ze bang was deze hengst hier te verliezen.. "Dar, Ik wil zo graag nog langer in deze kudde blijven, en ik neem aan dat jij dat ook wilt, dus alsjeblieft.. Ik wil je hierna normaal kunnen aankijken, zonder schuldgevoel voor wat ik hier van je vraag.. Ik wil het.. Maar misschien heb ik wel nog meer behoefte aan.. Vriendschap." Haar stem staakte even en ze slikte een brok weg. Even keek ze weg, wachtend op zijn reactie..

Sexy, Naughty, Bitchy me.

Gast **Profile**

E'vesdar
My hands are cold my body's numb, I'm still in shock what have you done
My head is pounding, my vision's blur, your mouth is moving, I don't hear a word

Blijkbaar was haar verlangen gezakt, want haar blik werd zachter en toen ze sprak was haar stem zacht en vol emotie, de eerste keer dat hij deze kant van haar zag. Zijn oren komen uit zijn nek en zijn ogen gaan over haar gelaat, haar reactie peilend, bespeelde ze hem of was dit haar echte karakter. E'vesdar had het altijd moeilijk gehad met paarden die maskers droegen, je wist nooit wanneer ze logen en wanneer ze echt waren. Dus had hij nu ook even de tijd nodig om te beseffen dat de merrie serieus was. Ze wilde liever dat ze hem nog kon aan kijken hier na, prima voor E'vesdar, ook al voelde de afwijzing toch wel hard in zijn maag. Natuurlijk had ze het niet zo bedoelt, maar E'vesdar voelde hoe hij pissig werd dat wanneer hij haar eindelijk gaf wat ze wou, ze omsloeg en iets anders wou. Ach, hij moest er ook niet zo een drama van maken, en langzaam maar zeker breekt er een glimlach door op zijn lippen en grijnst hij breed. 'Wat jij wilt liefje' Hij zet een stap achterwaarts en kijkt haar met zijn warme ogen aan. 'Zin om dan een stukje te lopen? Aangezien je niks over jezelf wilt vertellen zal ik er ook niet naar vragen. Maar je maakt me wel nieuwschierig'

'Wat jij wilt liefje' Hij zet een stap achterwaarts en kijkt haar met zijn warme ogen aan. 'Zin om dan een stukje te lopen? Aangezien je niks over jezelf wilt vertellen zal ik er ook niet naar vragen. Maar je maakt me wel nieuwschierig' Zachtjes grinnikte ze bij die woorden. Even keek ze hem recht aan, zou ze? Hem genoeg kunnen vertrouwen? Zou ze hem alles kunnen vertellen, zou ze het boek weer openslaan en hem het vertellen, zou ze dat kunnen? Zachtjes knikte ze en kwam in beweging. Ze moest wel.. Haar hoofd hielt ze hoog en keek naar de sterren die ver weg in die hemel schenen. "Mijn leven.. Is niet.. zo veel verschillend van wellicht een horrorverhaal." Zacht zuchtte ze en liet haar hoofd weer zakken. "Ik ben geboren bij mensen.. Tweebenen, hoe je ze dan ook wil noemen.. In gevangenschap.. Te snel werd ik bij mijn moeder weggehaald, opgevoed door mannen met harde handen.. Verkocht en verkocht.. Niemand wou me en terwijl ik ouder werd kwam mijn spierwitte vacht.. Toen mochten ze me ineens allemaal." Geiriteerd snoof ze even maar keek Dar toen weer aan. "Ze gebruikte me.. Voor nageslacht.. Luisterde ik niet, werd ik gepijnigd.. Uiteindelijk begon ik het leuk te vinden, het was het enigste wat me overeind hielt.. Het leuk vinden.. Anders was ik er niet meer.." Met verdriet sloot ze even haar ogen. "De trots die ik had als veulen werd gebroken.. Elke keer weer als ik een veulen had.. Werd het van me weggenomen voor ik de kans had er van te houden.. Uiteindelijk was ik het zat, ik wou dat leven niet meer, ik wou een hengst die echt van me hielt voor wie ik was, en toen vond ik hem.." Dromerig keek ze even in de verte maar haar blik werd pijnlijk. "Een wilde hengst.. Hij riep of ik meekwam, ik ging mee.. Ik was gelukkig bij zijn kudde, hij deed alsof hij echt van me hielt.. Alsof ik alles voor hem was, tot.. Lente." Vol Wrok sprak ze het woord uit, meer hoefde ze ook niet te zeggen. "Toen besefte ik waar hengsten me enkel voor wouden, het gevoel van het nodig hebben keerd terug, werd een drug.. Vele kuddes ben ik af gegaan, vele harten heb ik gebroken.. En nu ben ik hier.. Ik wil geen nieuwe start of alles vergeten, ik wil enkel gerechtigheid." Haar stem was vol wrok geworden waarna ze haar hoofd afwendde. Meer hoefde hij niet te weten, de nodige drama had ze weggelaten, was nergens voor nodig om te weten, hij wist haar verhaal nu.. En meer hoefde hij neit te weten..

Sexy, Naughty, Bitchy me.

Gast **Profile**

perfectperfection schreef:

E'vesdar
My hands are cold my body's numb, I'm still in shock what have you done
My head is pounding, my vision's blur, your mouth is moving, I don't hear a word

Met zijn amber gekleurde ogen kijkt hij toe hoe de witte merrie haar ranke benen in beweging zet. In haar elegante draf dansen haar witte manen in de wind, voordat deze zachtjes tegen haar slanke hals vleien. Ze was een schoonheid om te zien, het was de harde trek rond haar mond, en de kille blik in haar ogen die het plaatje niet compleet maakte. E'vesdar had het wel vaker gezien, de mooie schepsel van moeder natuur die zo door het leven waren kapot gemaakt dat niks dan verdriet hun mooie gezichten sierde. Het was vreselijk, en E'vesdar voelt hoe een huivering over zijn ruggengraat gaat. Wanneer Delaney begint te praten luistert hij verbaasd, enkele seconde geleden beweerde ze hem nog dat hij niks van haar verleden te horen zou krijgen. En nu begreep hij ook waarom, het was een vreselijk leven dat ze had geleid, en ergens krijg hij een intens gevoel van medelijden. Natuurlijk is dit niet in zijn ogen te lezen, deze staan oneindig op de horizon gericht. Soms dacht E'vesdar dat hij het had getroffen met het hengst zijn, geen veulens, geen drachtige tijd, geen hengstigheid, niet zwak en hulpeloos.. Ja hij was blij dat hij een hengst was.

Natuurlijk had hij zelf ook geen rooskleurig verleden gehad, maar in dit gebied hier waren er veel paarden die een behoorlijke geschiedenis kende. E'vesdar wend zijn blik weer naar Delaney. Zijn hoofd laat hij iets zakken waardoor de spieren in zijn schouders een beetje ontspannen. 'Het spijt me vreselijk voor je' Meer kon hij niet echt zeggen, wat zei je in een situatie als deze? Hij kon zich moeilijk voorstellen dat ook maar iets dat hij zou zeggen zou helpen, dus zwijgt hij maar even en laat het inzinken. Het was vreselijk wat haar was overkomen, simpelweg vreselijk en E'vesdar kon zich niet voorstellen hoe het zou zijn om je eigen vlees en bloed achter te moeten laten keer op keer. Zijn enige zoon was gestorven in een moeras, verdronken kon je wel zeggen, verzwolgen tussen de krachten van moeder natuur. Het was niet plezant geweest, alles behalve dat. Hij had zichzelf jaren de schuld gegeven, en nu was hij hier. Hopend iets te kunnen vinden zodat hij weer trots kon zijn op wie hij ooit was. En dat deze hengsten hatende merrie hem haar verhaal toevertrouwde deed hem goed, hij had haar vertrouwen gewonnen.

Het was niet dat hij zijn verhaal niet wilde delen, maar hij voelde dat het niet de juiste tijd was. Ze merrie was van slag en had moeite met haar verhaal gehad. Een stilte gevuld met emotie en vragen van E'vesdars kant was gevallen en het bleef een tijdje stil. 'Er zijn nog steeds hengsten die merrie's niet alleen om hun uiterlijk nemen, ergens..' Waarschijnlijk bood het weinig troost, maar nooit geschoten is altijd mis.

'Het spijt me vreselijk voor je' Klonk de stem van Dar die de stilte in haar hart doorbrak. Met haarschitterende blauwe oogjes keek ze hem recht aan maar wendde daarna haR hoofd weer af. Ze had hem net zowaar alles verteld.. Alles en het voelde vreemd, maar goed, om zo te kunnen praten voelde goed. Ze probeerde een glimlach rond haar mond te laten sieren. Maar die verscheen snel weer. Lachen had geen nut.. Lachen zou nooit nut hebben.. 'Er zijn nog steeds hengsten die merrie's niet alleen om hun uiterlijk nemen, ergens..' Zachtjes deed haar dat glimlachen. "Misschien maar ik heb ze nog niet gevonden, behalve jij dan misschien." Ze glimlachte zacht en keek hem recht aan terwijl ze opnieuw zacht probeerde te glimlachen zonder veel succes.

Gast **Profile**

E'vesdar
My hands are cold my body's numb, I'm still in shock what have you done
My head is pounding, my vision's blur, your mouth is moving, I don't hear a word

Hij glimlacht waterig terug als Delaney haar laatste zin spreekt. E'vesdar was niet zo een hengst, hij was niet altijd even eerlijk geweest als dat hij vroeger was. Zelfs hij had bepaalde daden gedaan die maakte dat hij van zichzelf walgde. Waarschijnlijk was het toentertijd door de verschrikkelijke angst om te sterven dat hij niemand toe liet in zijn hart. En dus had hij die ene merrie die hem vertrouwde in de steek gelaten. Het was voor hem zo moeilijk geweest om te accepteren dat de merrie eerlijk was, en dus was hij door het lint gegaan en had haar uitgescholden voor de meest belachelijke dingen. Hij had haar vertrouwen geschonden, en toen ze onder mysterieuze omstandigheden overleed was hij gevlucht. Er waren nu twee kuddes die zijn gezicht niet meer wilde zien, en E'vesdar dacht er liever niet aan terug. Eveneens wilde hij niet terug denken aan de tijd dat hij bloed vergoot voor de veiligheid van de leider van zijn geboorteland. Het had toen geklonken als iets normaal, de leider was immers het meest belangrijk. Maar elke avond zag hij de gezichten van de jonge paarden voorbij komen die in zijn weg hadden gestaan, of de leider hadden bedreigt. Het was zijn taak geweest, en werd geacht deze uit te voeren zonder vragen te stellen. Maar nu hij er aan terug dacht voelde hij zich schuldig.

Hij kijkt naar de mislukte poging van Delaney om te glimlachen. 'Ik zal je niet vervelen met mijn verhaal' Hij glimlacht een warme oprechte lach op zijn lippen. Ondanks zijn vechters uiterlijk bezat hij een charme die maakte dat hij snel het vertrouwen won van anderen. Iets wat hij zowel vervloekte als lief had. Hij grinnikt en laat zijn blik naar de ogen van Delaney glijden. 'Ik wil volgens mij echt niet weten wat je met me had uitgespookt als je niet was gestopt' Een charmante lach siert zijn lippen en hij grijnst breed. 'Mijn volledige naam is trouwens E'vesdar, mocht het je interesseren'

'Ik zal je niet vervelen met mijn verhaal' Hij glimlacht een warme oprechte lach op zijn lippen. Hij grinnikte en liet zijn blik naar de ogen van Delaney glijden. 'Ik wil volgens mij echt niet weten wat je met me had uitgespookt als je niet was gestopt' Een charmante lach siert zijn lippen en hij grijnst breed. 'Mijn volledige naam is trouwens E'vesdar, mocht het je interesseren' Delaney begon te glimlachen terwijl ze even brieste en hem recht aankeek. "Dat had je echt niet willen weten nee." Ze lachtte even breed, dit maal een oprechte en eerlijke lach. Geen lach met achterliggende pijnen. Gewoon een lach die elke vriend aan een vriend zou geven. Had ze het dan toch voor elkaar? Had ze dan toch al haar gedachtes laten varen en had ze een vriend gemaakt? Het voelde goed. En dat goede speelde door in haar hummeur. "Waarom zou je het niet vertellen? Ik ben niet gouw verveeld." Ze glimlachte oprecht en keek hem even onderzoekend aan. Wat voor verhaal zou er schuil kunnen houden achter deze koele hengst met zijn ambere ogen en mysterieuze gedrag? "E'vesdar.." Klonk haar stem zacht en ze glimlachte even. "Interesante naam voor een interesante hengst." Sprak ze hardop uit en glimlachte opnieuw zachtjes.

Sexy, Naughty, Bitchy me.

**Profile**

» A new life, A new change
» Change isn't always bad | Wilson
» change brings opportunity. ~Hayyel.
» Don't let the waves change the face of tomorrow
» Alone for a moment, a moment to change your mind |Lerav|

Can't change the way I am.

Can't change the way I am.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen