Bad things happen for a reason, but now wise words gonna stop the bleeding. [Maya]

Leader Rank 4

Terwijl de golven langzaam tegen zijn hoeven klotsen bleef de zwarte halve shire hengst voor zich uitkijken naar de horizon. Wat daar lag was voor vele paarden een raadsel, voor velen een droom die ongrijpbaar was. Want iedere keer je de horizon bereikte dan was er een nieuwe en kon je de wereld rond gaan zonder hem te grijpen. Hij staarde naar de wilde zee maar vooral naar de zon die langzaam maar zeker naar boven steeg. Alsof hij door de zee naar boven werd gedragen en uiteindelijk als een ballon werd los gelaten. De golven deinde op en neer en rolden uiteindelijk tot Axis grote zware hoeven. Hij liet zijn ogen zakken tot hij het water langs zijn hoeven zag glijden. Het zand werd zachter en zijn hoeven zakten wat weg voor de golven zich uiteindelijk terugtrokken. Het gedruis van het water kalmeerde niet enkel hem maar ook zijn geest die de laatste tijd zo vertroebeld naar de wereld rondom zich had gekeken.

Hij had zijn status als leider van rang 4 opgegeven en zoals velen voelde hij zich ouder worden met het verlies, het afstaan van zijn leidersplaats. Plots leek de wereld rondom zich niet meer zo belangrijk. Hij hoefde geen verantwoording meer af te leggen, hij hoefde het goede voorbeeld niet meer te geven. Hij voelde zich oud ookal was hij de tien net overschreden. Maar zo ging het als je iets afstond en meestal deed je dat voor familie of liefde maar Axis ... Hij deed het voor de rust. Ookal stond hij nu als onderleider van rang 2, wat zwaarder leek, het was minder drukkend. Hij voelde zich niet zo zwaar verantwoordelijk.

Hij gooide zijn hoofd in de lucht en liet zijn maantop kort door de wind meevoeren. Zijn paarse en zwarte oog keken nog kort naar de horizon voor zijn hersenen op hun normaal frusterend snelle manier begonnen te werken. Iris was weg, zou hij haar ooit nog terug zien? Zouden ze nog van elkaar houden? Zijn hart brokkelde af en hij was gebroken. Maar hij voelde zich verlost van de greep die Avanti op hem legde. Hij zette zijn lichaam in een langzame stap terwijl hij zich terug de bewoonde wereld in trok zoals hij iedere morgen deed als de zon was opgekomen en hij zijn rust had gevonden...

Bad things happen for a reason, but now wise words gonna stop the bleeding. [Maya] 382034

Gast **Profile**

MAYALYNDE
I've got a secret, it's on the tip of my tongue,
it's on the back of my lungs, and I'm gonna keep it

Het was alsof die verdomde zon nooit stopte met branden. Oververhit en glimmend van het zweet bewoog de zwarte merrie zich voort als een siedende koningin. Haar oren liggen plat in haar nek en haar lange satijnen manen glijden over haar grote heldere blauwe ogen, die nu niet veel meer lijken dan duister ogende kraaltjes. Ze had het al helemaal gehad met deze tijd van het jaar, de brandende zon, de vreselijke irritante koters die voor je hoeven liepen, en vooral de kwijlende hengsten die bij elke reet van een hengstige merrie stonden. Een bries verlaat haar lippen en ze schud haar fijne, haast perfect gevormde hoofdje. Na verloop van tijd was Mayalynde er achter gekomen hoe er na haar werd gestaard als ze langs liep, en ze had er bijna een kunst van gemaakt om haar schoonheid tot het uiterste te benutten. Maya was echter niet één of ander ordinair sletje dat aan ieder hengst zijn lippen hing, allesbehalve dat. Ze verloor zich volledig in de act die ze speelde als ze een nieuwe hengst ontmoette, ze paste zich aan hem aan en veranderde in de merrie die hij altijd zou hebben willen hebben. Hunkerend naar dat kleine beetje liefde dat ze dan zou krijgen, daarvoor was ze bereid haarzelf totaal weg te cijferen.

Niet dat er nog veel over was van Mayalynde zelf, ze droeg aan één stuk door maskers en had amper nog eigenschappen die haar maakten tot wie ze was. Verleidelijk, hees, snel aangebrand en ze vloekte als een holbewoner, dat waren de dingen die haar nog typeerde als ze haar act liet varen. Echter gebeurde dit niet snel, over het algemeen had de zwarte merrie haarzelf perfect in de hand en wist ze alles en iedereen te manipuleren om haar heen. Iets wat niet iedereen waardeerde, en zeker niet de merrie's van de hengsten die ze om haar mooie hoefje wond. Soms voelde ze zich er vreselijk slecht door, en soms maakte het dat ze een gevoel van macht kreeg. Immers was er geen enkele hengst die kon weerstaan aan een mooie verleidelijke merrie, tenminste dat was wat haar was geleerd vroeger.

Maar met de jaren was ze er ook achter gekomen dat veel van de dingen die ze toen had geleerd nergens op sloeg. Waar ze wel zeker van was waren de woorden van de zwarte hengst 'niemand zal ooit van je houden om wie je werkelijk bent, wees wie zij willen dat je bent en je zal geliefd worden' en dus hield Maya zich groot, speelde het spelletje mee. Diep van binnen wist ze dat ze niet veel meer was dan een maîtresse, een verleidster die speelde met de donkere krachten van passie een lust. Ze was het niet waard om ooit liefde te voelen, en dat wist ze maar al te goed.

Ze word ontwaakt uit haar diepe gedachtes als haar lange slanke benen het water raken en met grote blauwe ogen staart ze vooruit naar een grote zwarte hengst, eveneens waren zijn gedachten afwezig, maar nu staarde hij haar ook aan. Maya heft haar slanke hoofd en schud haar lange manen uit haar gezicht, welke als golvend satijn langs haar gekromde hals vallen. 'Sorry, met mijn hoofd in de wolken' Ze lacht vrolijk, helder en zoet als de vogels in de lente. Een mooi geluid dat de lucht nog even sierde lang nadat ze was uitgesproken. 'Alweer, ik moet echt gaan op passen waar ik heen loop' voegt ze er nog lachend aan toe, haar stem hees en zwoel maar bovenal helder en vriendelijk. Het was meer alsof haar donkere verleidelijke stem iets was dat van nature kwam, alsof ze er mee was geboren. Ze slaat haar heldere blauwe ogen naar de hengst op en kijkt hem vanonder haar lange wimpers aan. Ondanks dat het de tijd van de lente was, en ze de zoete geur bij zich droeg, ze gedroeg zich wonderbaarlijk genoeg vrij normaal.

Leader Rank 4

Geheel in een wereld waar andere hem niet konden raken slenterde hij voort. De tijd op het strand was de tijd dat hij zich volledig kon laten gaan. Kon huilen als dat nodig was, kon moorden als dat nodig was, kon dromen als dat nodig was en kon bang zijn als dat nodig was. Door de hoge zandduinen konden de schimmen die in de bossen honderd meters verder vertoefden hem niet horen of zien. Hij had al wel vaker schrik dat Avanti zijn zwak zou kunnen zien. Dat de schim zou zien hoe hard Axis het had met het leven en daarvan misbruik zou maken. Eigenlijk liet het heel goed met Axis ... of toch weer niet. Myou had hem het juiste pad gewezen maar het vertrek van Iris bracht hem dan weer in diepere sferen. Uiteindelijk leerde hij met de pijn in zijn hart om te gaan en na veel wikken en wegen had hij afstand genomen van zijn status. En had hij er spijt van? Misschien wel ... onderleider van Rang 2 gaf hem een zekere rust, hij kon socialer omgaan met onbekenden.

Hij schrok op toen een fijne, bijzonder prachtige merrie voor zijn neus langsliep. Het scheelde niet veel of ze waren tegen elkaar opgebots. Dat bewees nog maar eens hoe afwezig Axis deze morgen was geweest. Maar hij kende de merrie, bij naam maar niet veel meer. Misschien hadden ze elkaar al eens ontmoet maar dan was het in een ver verleden geweest want Axis kon het niet meer zeggen wenneer, hoe en wat. Bij haar woorden spitste hij zijn oren. Niet alleen de woorden maar vooral de klank van haar stem trok hem mee naar een andere wereld. En dan was er haar hengstigheid. Axis had er nooit aandacht aan gehecht uit respect voor de merries maar na al die jaren en hoe oud was hij nu? Boven de tien, onder de vijftien ... Na al die jaren had hij nog nooit een eigen veulen gehad en het was zijn grootste droom. Een veulen hebben leek zo bijzonder. Zelf had hij er al vele opgevoed, vooral die van Alvaro en hij had het met dezelfde liefde gedaan alsof het zij n eigen veulen was ... maar het was niet hetzelfde. Hij snoof kort, concentreerde zich en liet de geur dan voorbij gaan. Hem kon je niet zo gemakkelijk verleiden, daarvoor had hij zichzelf te hard getraind. 'Ik keek ook niet echt uit.' Beaamde Axis meteen vriendelijk. Hij blikte naar de zee die onder zijn hoeven voort golfde en dan naar de merrie. 'Maya, niet?' Vroeg hij met een zekere bitterheid in zijn stem. Maar ze was prachtig, zijn ogen bleven strak op haar rusten om maar niet tot de verleiding te komen verder te kijken dan die zwoele blik ...

Gast **Profile**

MAYALYNDE
I've got a secret, it's on the tip of my tongue,
it's on the back of my lungs, and I'm gonna keep it

Het koste maar een fractie van een seconde voor Maya de blik op zijn gezicht zag, een hengstige merrie. Het beste kon je er met zo groot mogelijke passen omheen lopen om er voor te zorgen dat je niet in hun val trapten, want ze deden het allemaal. Ze lokten je met hun heerlijke geuren en uiteindelijk zat je dan aan ze vast, begonnen ze te zeggen dat je ze had misbruikt, dat ze het nooit hadden gewild. Maya haar maag draait zich om bij deze gedachtes, nooit hoopte ze zo zielig te worden. Daarnaast misbruikte ze haar hengstigheid ook niet, ze had de zoete meur niet eens nodig om een hengst zijn liefde te winnen. Al was het dan maar vluchtig. Ze hield er van als ze op het punt was in een relatie waarbij alles rooskleurig was, schattige koosnaampjes, alles was leuk aan de ander. Tenminste, dat is hoe het haar is verteld. En hoe zij zich gedraagt alsof zij het zelf ervaart.

Niks was echter minder waar, het zou een wonder zijn als maya opnieuw verliefd zou kunnen worden. Af en toe hunkerde ze er naar, soms zo erg dat ze dacht dat ze zou sterven als ze nog langer eenzaam was. Maar zulke dagen waren zeldzaam, en over het algemeen redde ze haarzelf prima. Ze schud haar fijngevormde hoofdje en de lange zwarte manen vallen in golven langs haar slanke hals. 'Maak je geen zorgen, ik kom in vrede' Om duidelijk te maken wat ze bedoelt krult haar staart van haar rug af en glijden de dikke strengen haar over haar achterbenen, de geur voor zover dat kon maskerend. De bitterheid die duidelijk hoorbaar is wanneer de hengst haar naam gokt maakt dat ze waterig lacht. 'Mayalynde is het eigenlijk, maar ik gebruikt meerdere namen' Ze wend haar heldere blauwe ogen van hem af en laat deze over de ruisende golven glijden. De wind streelt haar vacht en heel even sluit ze genietend haar ogen. Wanneer ze haar heldere blauwe ogen opent kijkt ze hem met een vriendelijk, toch vreselijk verleidelijke lach aan. 'En wat is de jouwe?' Haar stem een tikkeltje uitdagend en zwoel, waren het de hormonen die opspeelde of was het simpelweg haar eigen stem? Time will tell.

Jennifer schreef:

Beta Rank 2

Ze kwam geheel in vrede, niet dat het Axis op het eerste zicht veel kon uitmaken. Toch deden haar woorden, geheel onschuldig als ze waren hem glimlachen. 'Goed dan.' Bromde hij op zijn eigen vriendelijke manier. Hij verplaatste zijn lichaam onder zich waardoor het weinige zeewater dat door de golven het zand werd opgetrokken kort opspatte. Het zout dat in het zeewater zat droogde uit op zijn benen en gaf hem een irriterend gevoel van jeuk. Hij verplaatste zichzelf wat naar het droge en liet zijn tanden in harde gelijkmatige bewegingen over zijn ene been gaan. Toen hij weer opkeek schudde hij zichzelf helemaal en nam weer een wat meer comfortabelere houding aan. Ze werd onder vele namen aanhoort, Axis kende slechts twee varianten op zijn naam. Twee namen die hij dierbaar bij het hart hield. Iris noemde hem steeds weer Erebus, de naam die nooit zou vergeten maar wel de merrie erachter. Ze was vertrokken en Axis had haar, hoe hard het ook was, losgelaten. En kleine Hazelaar die recent en tot zijn grootste vreugde terug was heette hem steeds weer Kracht van de Storm. Je kon er van denken wat je wilde, Axis beschouwde het als een hele eer.

'Mayalynde.' Herhaalde hij haar onspronkelijke naam met een vriendelijke bijna respectvolle knik. Respect was nu immers niet iets wat je hoorde te hebben enkel en alleen voor leiders of hoge pieten. Axis had het voor iedereen, omdat ze elk op hun manier door het leven gingen en elk op hun manier de paden kozen, hoeveel splitingen er ook mochten opstaan. Bij haar uitdagend zwoele vraag ging een vage vlaag van opluchting door zijn lichaam. Eens een paard die hem niet bij naam kende of er in ieder geval geen paard kon bij tekenen. Misschien als hij antwoordt zou geven, ze hem dan wel zou kennen als diegene met het paarse oog en dan ging je verder naar Alvaro en Avanti en was je sterfwens door iemand anders opgemaakt in jouw plaats. 'Axis is de naam, niet dat ik daar veel belang aan hecht.' Bracht hij kalmpjes naar voor. Hij glimlachte bijna gewoon omdat het moest en blikte dan kort naar de horizon. 'Je kiest je naam immers niet zelf ...' Vervolgde hij stilletjes. Hij schudde zijn brede hoofd en keek dan terug naar de merrie. 'Kom je hier voor het genoot van de zee?' Vroeg hij dan met een vage intresse. Het strand was zijn rots in de branding, iedere morgen weer ...

Gast **Profile**

MAYALYNDE
I've got a secret, it's on the tip of my tongue,
it's on the back of my lungs, and I'm gonna keep it

Maya hechte maar weinig waarde aan een naam, waarschijnlijk dat ze daarom haar eigen naam ook niet gebruikte maar 'Satine' verkoos. Ze glimlacht naar de hengst, een lieve brede lach die ze absoluut niet voelde in haar binnenste. De naam van de hengst kende ze, maar niet om de redenen die hij dacht. Maya besteedde immers maar weinig tijd met paarsogen, en was ook niet van plan om dit op korte duur te veranderen. De oom en de vader van Axis echter kende Maya maar al te goed, ze had vele avonden met Avareth gepraat. Ze had Axis naam gehoord wanneer Avareth er voor koos om één van zijn weinigen verhalen te delen, en hij was oprecht trots. Maar omdat ze de geruststelling op zijn gezicht ziet als ze hem niet direct herkend besluit ze om dit maar zo te laten. Ze wilde hem niet minder op zijn gemak stellen, het was ook niet veel bijzonders. Ze had Romano kapot gemaakt, en Avareth had ze geholpen in zijn mindere tijden. Wat was er om te weten?

Ze richt haar fijne hoofdje naar de zijne en lacht. 'Wel Axis, ik wil je best een nieuwe naam geven, maar ik lak inspiratie en creativiteit.' Ze grijnst breed en schud haar slanke hals, haar lange glanzende manen vallen in krullen over haar hals. Het dikke gordijn aan satijnen haren zorgden voor een warmte die ze niet kon verdragen. Wanneer de stem van Axis weer weerklinkt glimlacht ze. 'Wel, ik heb persoonlijk een hekel aan het strand. Maar de geuren zijn heerlijk, en de wind is verfrissend' Ze glimlacht en kijkt hem aan met haar fonkelende zachte ogen.

Beta Rank 2

Hij zou zichzelf wel duizend namen willen geven, de ene al fanatieker dan de anderen ... maar niet Axis, nooit Axis. De naam droeg teveel leed, verdriet en verafschuwing. Hij hoorde zijn naam en kromp al bijna ineen van al het verderf die het bezat. Al kon het waarschijnlijk zo erg niet zijn als een schim maar die kickte dan ook weer op de reacties die hun namen voortbrachten. Hij was Axis gedoopt door zijn moeder en het enige wat hij kon doen was het een goede draai geven. Hij greens bij haar opmerking en was even stil toen een felle windstoot zijn manen oprukte. Hij boog spontaan zijn gigantische hoofd even zodat de wind over hem heen zou gaan. Zijn grote bouw had vele voordelen, hij was waarschijnlijk het grootste paard na zijn vader hier op BMH wandelen.

Toen ze zei dat ze eingelijk niet zo van het strand hield keek hij haar wat verbaast aan, wat kwam ze hier dan doen. Maar de verklaring was al even logisch als waarom de merries veulens kregen. 'Het strand, de zee is meer dan dat alleen.' Zei Axis meteen. Hij hield van de zee, de horizon en alles wat daar achter of voor kon liggen. Hij hunkerde naar de dag dat hij zou kunnen vliegen en over de zee kon gaan richting de onaantastbare horizon. Hij bleef even dromiger naar de wilde zee kijken voor haar haar weer aankeek. 'Maar de verfrissing van de wind is goed ...' Hij zweeg even en keek kort naar het vlakke stuk stand net naast de golven. 'Zeker als je rent.' Hij schraapte zijn enorme hoef door het zand en keek haar bijna uitdagend aan. Waar kwam dat gedrag nu weer vandaan? 'Rennen?' Vroeg hij uitnodigend...

Gast **Profile**

MAYALYNDE
I've got a secret, it's on the tip of my tongue,
it's on the back of my lungs, and I'm gonna keep it

De uitdagende grijns was nieuw bij de haast verbitterde hengst, maar het stond hem goed en Maya kreeg direct de neiging om een brede lach over haar lippen te laten verschijnen. Een lach werkte over het algemeen aanstekelijk, en bij deze hengst was dat zeker het geval. Over het algemeen was hij nors en kil over gekomen, respectvol natuurlijk, maar maar bijster geïnteresseerd en Maya had zich afgevraagd of hij in de knoop zat met zichzelf. Maar met die ene uitdagende grijns had ze al die vragen naar de achtergrond kunnen drukken en hief ze haar hoofd uitdagend terug. Haar grote intelligente ogen fonkelen speels en ze knikt met haar fijne hoofdje. 'Zo een uitdaging laat ik niet lopen hoor' Ze grijnst en steigert laag, haar lange benen komen kort van de grond en haar lange manen nemen een vlucht op de wind.

Gracieus en soepel als een katachtige springt ze er vandoor, dansend en zwevend op de wind zet ze haar benen zorgvuldig en elegant neer. Mayalynde was een volbloed, iets wat haar het voordeel gaf dat ze snel en soepel op haar benen voort kwam, op de lange afstand was ze iets minder in het voordeel, ook al had ze al behoorlijk wat afgereisd. Als de forse hengst haar volgt wend ze haar blik naar hem toe, en kijkt hem vanonder haar wimpers aan. 'Vertel me Axis, wat doet een hengst als jij zo vroeg in de ochtend alleen op het strand?' Ze glimlacht vriendelijk, ook al is de heesheid van haar stem opwindend en verleidelijk, ze bedoelde het goed, maar ze had nu eenmaal haar natuurlijke voordelen tegen. Immers kon ze niet voor ogen halen dat Axis zou vallen op een mooie merrie, het zou hem waarschijnlijk meer gaan om het innerlijk. Of zou hij breken als een takje als Maya alles uit de kast trok?

Beta Rank 2

Ze nam zijn uitnodiging om te rennen aan, maar goed ook. Hij zou goed voor schut gestaan hebben mocht ze gezegd hebben dan ze liever niet liep te rennen. En Axis zou het ook niet gedaan hebben moesten zijn gedachten even niet gezuiverd zijn, nu was zijn hersenkom leeg, alles zat terug op de plaats klaar voor een nieuwe dag vol denken en observeren. Zijn voorbenen schoten naar voor, vanwege zijn gigantische bouw was het voor hem niet makkelijk de snelheid te maken op kort termijn als Maya. Er schoten kleine trillingen door de grond toen zijn robuuste lichaam in een galop ging. Hij gooide zijn zware hoofd in de lucht en begon zijn snelheid te winnen om naast haar te komen. De manier waarop Maya voortbewoog was enkel maar dromen voor de shire hengst. Ze liep als een veertje, zacht en je zag haar hoefafdrukken amper in het zand. Bij Axis waren het kuilen van twintig centimeter diep. Zijn zwarte manen wapperde heftig mee met de wind en het voelde goed, alsof alles uit zijn hersenen werd gehaald wat er voor dat moment niet thuis hoorde.

Toen hij haar eindelijk, na ongeveer honderdvijftig meter had ingehaald brieste hij luid tevreden. Bij haar vraag kwam hij met een behoorlijke klap terug in de werkelijke wereld. Het had niet lang geduurd zijn plezier. Even leek het of zijn beweging in het zweefmoment zou stokken en hij terug in draf zou keren maar hij bleef zijn benen voor zich uit strekken en schudde kort zijn hoofd. 'Zoals iedere morgen denken.' Gaf hij simpel, wat bitter antwoordt. Hij snoof en keek haar zijdelings aan voor hij verder sprak. 'Denken, mijn gedachten ordenen en terug goed plaatsen.' Hij schudde wat verward zijn hoofd en zuchtte weer. 'Over het leven, mijn plicht, vrienden, familie ...' Zijn stem dreef langzaam weg. 'Liefde.' Fluisterde hij er nog wat achter, ze zou het misschien niet gehoord hebben. Het klonk toch allemaal uitzinnig uit zijn mond...

- Close in the heart -
Hazelaar, Avareth

Gast **Profile**

Ik ga niet verder met Maya, sorry (:

**Profile**

» Aleydis the Wise one
» I'm gonna rule this world
» You´re sombody´s reason to smile [Laurence]
» she says you don't wanna be like me, seen the things i've seen
» No Words || Reducto

Bad things happen for a reason, but now wise words gonna stop the bleeding. [Maya]

Bad things happen for a reason, but now wise words gonna stop the bleeding. [Maya]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen