No Words || Reducto

De zee.. De golven waren er altijd voor haar. Ze kon haar gedachten verliezen in het zoute water.. En het zoute water zou haar nooit verlaten. Met een zucht dacht ze aan Ossyrok en Reducto. De twee hengsten van wie ze twee zonen had rondlopen. Valinor en Thorin. Het waren goede jonge hengsten maar allebei onbezonnen envol van het leven. Snel genoeg zouden ze leren dat het leven geen feest was. Maar ze ging ze niet helpen. Haar familie had haar gedwongen in haar eentje te werken te leren hoe ze moest overleven en zo zouden haar zonen het ook leren. Zo werden ze sterk en sterk moest je zijn in dit leven...

Langzaam schudde ze haar kop en liep verder langs het strand. De wind streelde door haar en een glimlach gleed over haar lippen. Uiteindlijk had ze het wel goed hier.. Ze had rust die ze vroeger nooit had kunnen vinden..

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Reducto

Een koele wind blaasde door red zijn warrige manen, Het zachte blazen van de wind kalmeerde Reducto. Het was een tijd geleden dat hij zichzelf had verplaatst naar het prachtige landschap van Bmh, Hij had zich een tijd schuilgehouden in het mooie landschap van cherry oak maar uiteindelijk had hij daar niet gevonden wat hij hier altijd had gehad. Dit was zijn thuis, sinds het begin van zijn verbanning was hij hierheen vertrokken en had hij hier zijn plekje kunnen vinden.. Hier is hij opgegroeid en hier zou hij sterven...

Hoezeer hij ook van het bos en de beschutting hield had hij er vandaag toch voor gekozen om zijn lichaam te verplaatsen naar de zee, Reducto beweegt zich met zijn grote grove lichaam moeiteloos voort over de smalle paadjes, en door het vochtige gras. Richting het strand en uiteindelijk de zee..

Zodra de zwarte kolos de rand van het strand bereikt dwingt hij zijn lichaam abrupt te stoppen en bekijkt hij aandachtig het lange zandlandschap met daarachter het kolkende water. Zijn ogen sluit hij voor enkele secondes...om ze vervolgens weer te openen en een bekende waas aan de horizon voorbij te zien glijden, haast verschrikt knipperd de hengst met zijn ogen en focussed zich nog een keer op de gedaante die zich langs het strand waande.

"No, you cannot be her. She is far away, she is far, far away from me. She walks in starlight in another world. It was just a dream…. Do you think she could have loved me?

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Mimi schreef:: Ze had verre reizen gemaakt meer gezien van de wereld dan menig ander ooit had durven dromen. Maar iets had haar altijd terug gebracht naar deze plek. Het was het land van haar broer geweest nadat hij verbannen was uit hun geboorte kudde. Het was het land geweest waar haar andere broer verloren was gegaan. Theron en Hunter hadden beide hun einde hier gevonden maar Skyfall stond nogsteeds. Ze was geen alledaagse merrie die hielt van bloemetjes en lekkere geurtjes. Ze was opgegroeit in een kudde die alleen maar gefocust was op oorlog, vechten en sterker worden. Zij was opgegroeit als een nietsnut die niet met haar broeders kon vechten maar uiteindelijk had ze zichzelf bewezen. Ze was een krijger geworden. Skyfall the endless warrior. Het was niet lang nadat ze haar naam had gekregen dat ze weg gegaan was. Ze had een nieuwe wereld nodig en die had ze hier in het land van de blauwe maan gevonden.

Toch was ze hier niet altijd geweest. Eens had ze de heuvels van Cherry Oak bewandeld en daar hem ontmoet.. Zijn groene ogen hadden haar sinds die dag niet vrijgelaten en ze moest toegeven dat ze hem diep in haar verharde hart mistte. De vader van haar zoon.. Reducto.. De naam was als gif gebrand in haar herinneringen. Ossyrok had haar eerst proberen te beminnen wat uiteindelijk tot Valinor was geleid maar de hengst deed niets voor haar. Reducto daarintegen.. Hielt haar nog altijd vast.. Hij liet haar niet los..

De wind keerde en een veel te bekende geur schoot haar neusgaten binnen. Met een ruk draaide ze haar hoofd om en wat ze zag liet adem schokken in haar keel. Alles klopte.. Het was hem. Verbaast maakte ze een stap achteruit met maar een gedachte door haar hoofd schietend. No..

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

De waas werd scherper naarmate hij zich beter focuste. "Had hij het wel goed gezien?" Was deze gedaante degene die hij al die jaren had gekend? De kleine merrie met dezelfde groene ogen die hij droeg? De merrie die zijn zoon bij hem had gedumpt alsof het een stuk oud vuil was, (Thorin was bij red gedumpt toen in CO toch? x))

Zonder er bij na te denken zet hij zijn grote lichaam in stap, de zwarte gedaante begon te bewegen in de richting van de merrie, welke hem inmiddels ook op had gemerkt en hem naar zijn weten ook nog steeds kende.

Wanneer hij nog maar enkele meters van haar verwijderd is zet reducto zijn lichaam weer stil en snuift een keer kort. Het was inderdaad de kleine merrie, de kleine merrie met de prachige groene ogen. Hij had haar zoveel te vragen, zoveel te vertellen, wat deed ze hier? waarom was het zo stukgelopen tussen hen .. Maar bovenal wilde hij zijn excuses aan haar aanbieden .. Al had hij niet veel hoop meer dat ze hem zou vergeven. De stilte die er viel werd op een gegeven moment ongemakkelijk voor red en hij besloot deze dan ook te verbreken met een korte; hallo. Red was nooit een fan van veel woorden geweest, hij was een dromer, een denker en een ongelofelijke stommeling geweest.

"No, you cannot be her. She is far away, she is far, far away from me. She walks in starlight in another world. It was just a dream…. Do you think she could have loved me?

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Mimi schreef:: De zwarte gedaante kwam dichterbij. Het bracht onzekerheid bij haar naar boven en ze deed nog een stap naar achteren. Het groen rond zijn ogen zorgde ervoor dat ze hem al herkende van een grote afstand. Ze deed een extra stap naar achteren en sloot haar ogen. Ze wou dat dit niet waar was.. De hengst bij wie ze haar zoon had gedumpt. Thorin. Ze had hem zo lang al niet gezien. Ze had deze hengst zo gemist maar wou hem niet zien. Ze wou hem niet in haar buurt hebben!

Zodra ze haar lichte ogen opnieuw opende stond hij recht voor haar. Zijn massieve lichaam boven haar uit torenend en ze voelde zich voor het eerst in haar leven klein. "Reducto." Mompelde ze langzaam niets van haar onzekerheid doorkomend in haar harde stem. Autoritair staarde ze hem aan haar lichaam in haar hoofd vergrotend zodat ze op hem neer kon staren. "Wat doe je hier?" Haar stem werd harder met elk woord en zelfvertrouwen droop langzaam terug in haar lichaam. Ze was niet de merrie die hij ontmoet had. De merrie die hij drachtig had gekregen. Ze was sterker, grootser dan ooit tevoren. "Wat doe je zo dicht bij mijn kudde?"

Here was no storm, no fury. There was some new quiet in her,
but it didn’t shrink or wilt her. Rather, it seemed to enlarge her.
She was no mere weapon as she was trained to be,
but a woman in full command of her power, unbowed and unbroken,
and that was a dangerous thing.

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Hoe stom red zich ook had gedragen, hij had er geen spijt van dat hij uit bmh was vertrokken om zichzelf te vestigen in Cherry oak. Daar had hij pas echt leren leven. Sinds hij terug was uit Cherry oak voelde hij zich anders. Hij had zich hier in bmh in rang omhoog gewerkt en uiteindelijk de top bereikt.

Enkel en alleen kon hij de gedachte aan zijn zoon niet vergeten... de dag dag sky, Thorin bij hem "dumpte" zou hij nooit kunnen vergeten. Het was een klein scharminkel, en als hij nu aan hem terug denkt ziet hij een goed opgegroeide jonge hengst vol leven. Thorin had het goed, hij had zijn plek gevonden binnen Cherry oak, had daar een goed leven en zou daar zijn dagen slijten. Anders dan Reducto die in elk gebied zo zijn problemen had gecreeërd. Zodra de kleine merrie met de blauwe ogen weer begint te praten en er een harde "wat doe jij hier" weerklinkt bekijkt hij haar voor enkele seconden. Denkend aan wat hij hier doet, heeft gedaan, en heeft opgebouwd. Hij kon een heel verhaal op gaan hangen maar dat deed hij niet, zo was hij niet. In plaats daarvan snoof hij kort en antwoorde, Ik woon hier sky, dit is mijn land.

Jouw!? kudde? De narcistische lachende ondertoon in red zijn stem was niet te missen. Dit is jouw kudde niet, dat mag het nu misschien zijn.. tot ze erachter komen hoe jij echt in elkaar zit. bromt de hengst... Een korte stilte valt, totdat red zijn woorden weer hervat. Ik liep hier al rond toen de kudde net gevormd werd. Je hebt het recht niet zo tegen mij te praten. Op een nukkige toon blaaste hij de laatste woorden uit zijn mond haar nu enkel en alleen aankijkend.

"No, you cannot be her. She is far away, she is far, far away from me. She walks in starlight in another world. It was just a dream…. Do you think she could have loved me?

Haar oren schoten rechtstreeks achterover en als ze kon grommen deed ze dat ook. Hoe durfde hij! Haar gehele houding stond vijandig jegens hem terwijl haar staart heen en weer sloeg. Gadver hoe had ze ooit iets in hem kunnen zien? Het maakte haar misselijk, het was maar beter ook geweest dat ze Thorin bij hem achter had gelate. Hoewel ze niet kon ontkennen dat ze og elke dag aan hem dacht was het tien keer beter dat ze hem achter had gelaten. Hij was zwak geweest net zoals zijn vader.

Een lach schoot over haar lippen terwijl ze haar hoofd wegdraaide van de zwarte hengst e naar de kudde in de verte keek. "Och lieverd, mijn broer was de leider van deze kudde lang voordat dit land ook maar een snuifje van jouw geur had gevonden. Waar ik gestaan heb en wat ik gedaan heb betekend niets in hun ogen. Wat ik nu doe is waar het om draait." Siste ze hem kil toe. "En daaraast grote jongen als we met woorden gaan gooien kan ik er ook nog wat van dus ik zou maar oppassen." Haar tweekleurige staart sloeg heen en weer terwijl ze opstaarde naar hem. Hoewel Sky stukken kleiner was dan hem maakte dat niet veel uit. In haar geest toorende ze boven de groen oogige hengst uit. "En daarnaast het is Skyfall, Reducto." Siste ze hem hard toe voor ze haar kont naar hem draaide en wegstapte. Pff, alsof zij tijd had voor scum.

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

De agressieve houding van sky deed hem eraan denken waarom hij ook alweer zo gek op haar was.. is, of toch niet. Red had zichzelf verboden nog op die manier naar haar te kijken. Haar manier van doen naar hem had genoeg kapot gemaakt. En zijn zachte kant wilde hij al lang niet meer aan haar laten zien.

Sky was in dat opzicht een totale tegenpool van reducto, ze was opvliegend zoals nu ook weer, en kon het spreekwoordelijke bloed onder je nagels vandaan halen. Red daar integen had zichzelf in de loop der jaren leren beheersen en had zijn wilde kant achter zich gelaten.

Ach liefje, mompelt hij terwijl red zijn lichaam in beweging zet dichter naar haar toe om haar vervolgens weer aan te kijken met zijn groene ogen, we hebben allemaal zo onze fouten gemaakt. Jij, ik, de rest van de leden van deze kudde. Je hoeft je niet groter voor te doen want ik weet intussen hoe je in elkaar zit sky.

Een krachtigere bries weet zich door zijn manen te woelen en even kijkt hij op, naar de zee zijn ogen enkele secondes niet gefocust op haar maar even op het oneindige landschap van water. Wat zou hij zijn lichaam graag in zee storten en alles en iedereen achter zich laten.

"No, you cannot be her. She is far away, she is far, far away from me. She walks in starlight in another world. It was just a dream…. Do you think she could have loved me?

God allemachtig kon hij haar niet met rust laten? Zodra zijn lichaam dichter bij de hare kwam voelde het alsof vlammen aan haar hoeven likte en even sloot ze haar ogen hopend dat ze nog adem zou kunnen halen ondanks zijn zware hartslag zo vlak naast haar. Wat wa het dat het monster op vier poten haar aandeed dat ze niet langer voor haarzelf kon kiezen, Wat was het dat hij deed at haar zo gek liet worden. ZE snapte het niet en eigenlijk wou ze het ook niet snapen. Haar zeeblauwe ogen gleden naar de diep groene kijkers van Reducto Onvoorspelbaar, gevaarlijk en zo.. Diep. Ze slikte opnieuw en draaide haa hoofd weer weg. "Oh nee Reducto, jij weet niets van mij. Van wie ik ben en van wat ik wel of niet gedaan heb." Ze hielt stil en staarde hem opnieuw strak aan. De wind dansend met haar donkere manen. Haar blik gericht op hem. Nee hij wist niets, hij wist niets van haar en hij zou ook nooit iets leren. Sky had geen muur om haarzelf heen gebouwd. Nee het was een Berg die ze onder haar hoeven had geschraapt net zo hoog tot er niemand meer bij haar kon komen, en zij zelf vast stond aan de top.

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Ze maakte hem gek, zelfs wanneer ze fysiek niet in de buurt van hem was gingen zijn gedachtes over haar. Haar zeeblauwe ogen die dwars door zijn ziel boorden en hem een koud gevoel gaven. Haar haatdragende woorden en vuurspuwende ogen, ze had hem gehaat en nog steeds voelde hij de pure haat die ze voor hem koesterde, om wat hij haar had aangedaan.

De momenten die het meest voor zijn ogen verschenen waren de momenten waarbij haar muur voor enkele tellen naar beneden ging, ze haar masker niet volledig in bedwang had en kleine delen van haarzelf prijs gaf zonder dat werkelijk te willen. Maar nu stond ze hier, voor hem. In levende lijven, hij kon haar zien, ruiken... aanraken. Maar dat wilde hij niet, of wilde zij dat niet. Red wist het niet. En hij zou zich er op dit moment niet druk om maken. Hij zou dit moment met haar koesteren, red had haar in geen weken of zelfs maanden gezien en toch was ze nog geen steek veranderd.

"Ik ben hier niet om je aan te vallen, te kleineren of te schofferen." De hengst laat een korte zuch tussen zijn lippen door glijden en kijkt haar dan weer aan met zijn doordringende ogen. "Ik heb ook geen zin in ruzie, sky" red wist dat hij vaak nogal scherp en bot uit de hoek kon komen. Maar vandaag was hij niet in zo'n stemming.. althans, niet meer. Hij was het zat om haat te zaaien hier had hij heel zijn leven al mee te maken gehad.

Red laat een korte stilte vallen om vervolgens de juiste woorden te kunnen vinden..."ik wil weten waarom jij mij nooit hebt kunnen vergeven".

"No, you cannot be her. She is far away, she is far, far away from me. She walks in starlight in another world. It was just a dream…. Do you think she could have loved me?

Alsof hij dat nog moest vragen.. Waarom had ze hem nooit vergeven, wel je kon beginnen bij het feit dat hij de grootste klootzak was geweest die ze ooit had leren kennen. Hij haar op meer manieren had gebroken dan iemand ooit tevoren maar truth be told. Dat was niet zo. Hij was gewoon een normale hengst met ee nnormaal leven die in een moment van passie een veulen verwekt had bij haar. Het was hetzelfde geweest als met Ossyrok. Zij hadden ook samen een veulen gekregen. Waarom had ze om Valinor dan meer gegeven als Thorin? Valinor was van zijn geboorte af aan sterker geweest ja, ouder dan Thorin maar.. Beter.. Dat was niet iets dat ze kon onderscheiden. Daarnaast Ossy was haar beta geweest. Hun veulen had juist een grotere schande moeten zijn dan het veulen dat zij ter leven had gebracht met Red. In Cherry Oak had zij geen titel gehad. Geen eer om hoog te houden dus waarom..

Er was geen waarom en die was er ook nooit geweest. Ze hielt van Reducto of tenminste, zo had het gevoeld en tot die realisatie komend was ze geschrokken. Ze had zich ziek gevoeld bij de gedachte hem te vertrouwen of zelfs lief te hebben en daarom had ze elk contact met hem verbroken, zijn.. nee hun zoon afgestoten en was ze gevlucht opnieuw naar het land van de blauwe maan. Hier had ze haar rang terug kunnen krijgen maar was ze hem niet vergeten. En nu stond de hengst voor haar en was haar hart opnieuw overuren aan het maken. "Red.. Ik.." zE schudde haar hoofd. Dit was niet het moment om je zin kwijt te raken en al helemaal niet tegenover hem. "Wat zou het ooit uitmaken als ik jou vertel waarom ik je veracht?" Mompelde ze en draaide haar oren naar hem toe voor het eerst niet aggresief overkomend. "Waarom zou ik je vergeven als jij mij niets anders dan pijn en onzekerheid hebt gebracht. Als jij degene was die voor even mijn hart vasthielt om het net zo snel weer te laten vallen." ZE scudde haar hoofd. "Genoeg." Onderwerp klaar. Snij het niet meer aan. Alsjeblieft voor ik breek.

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Reducto keek haar aan, haar reactie pijlend. Maar hij kon haar niet lezen. Het was alsof ze een muur rond zich had gebouwd, met daar aan duizende messen waar hij zich nooit doorheen zou kunnen wurmen. Zodra ze stopt met praten komt hij met een weerwoord. ik heb het recht om te weten waarom jij zo tegen mij doet , waar heb ik dit aan verdient? ookal had hij haar als eerst in de steek gelaten met thorin, omdat hij niet wist wat hij met hun beide aanmoest ze had het recht alsnog niet om zo tegen hem te doen. Deze haat? Die verachting jegens hem kwam ergens anders vandaan.. hoe dan ook zou hij erachter komen.

Zodra de kleine merrie met de zeeblauwe ogen haar laatste woorden uitspreek snuift red kort, en laat de woorden die hij als tegenpool had terugkaatsen naar haar.
Ik zou hetzelfde over jou kunnen zeggen sky, die dag dat jij thorin bij me dumpte alsof hij een of ander stuk vuil was! ... en jij sprak nog wel over liefde. Als jij uberhaupt al enige vorm van liefde voor mij voelde dan had je onze zoon niet zo bij mij achtergelaten! Red liet een korte stilte vallen om zich vervolgens weer verder te storten in een zee van woorden. Je wist hoe mijn situatie eruit zag en dat ik niet anders kon dan weggaan uit bmh. Maar dat kon jou niks schelen.. het enige wat jij wilde is mij uit je leven bannen en thorin ook! Tot op zekere hoogte was de hengst alles van zijn charme verloren: zijn stem was een woedende, duistere grom, zijn oren waren plat in zijn nek gedraaid en zijn ogen waren inktzwart, op een verdwaalde groene vlek na. Wat haatte hij het als ze het bloed onder zijn spreekwoordelijke nagels vandaan haalde. Op dit soort momenten kon hij haar wel villen.

In een ruk draaide hij zijn lichaam van haar weg, kokend van woede. Zijn blik was niet langer op haar zeeblauwe ogen gericht maar op het landschap achter haar, de uitgestrekte duinen.. hij dwong zichzelf te focussen op de duinen en het zand. Zijn innerlijke kalmte weer terug vindend. Maar hij kon het niet laten er een norse zin tussendoor te gooien ik vraag me uberhaupt af of jij de betekenis van liefde wel kent... red gooide de woorden naar haar alsof het dolken waren, scherp, hard. Precies zoals hij zich een jaar of 6 geleden nog gedroeg, medogenloos. het is nog niet genoeg sky, dit is nog niet over zuchtend laat hij zijn hoofd zakken en begint te stappen.

"No, you cannot be her. She is far away, she is far, far away from me. She walks in starlight in another world. It was just a dream…. Do you think she could have loved me?

Woede lag in haar ogen. Hoe durfde hij, hoe kon hij haar dit aandoen opnieuw en opnieuw de schuld op haar tengere schouders laten rusten. Diep haalde ze adem en deed een stap naar achteren toen de hengst wegstapte nog voor hij haar uit liet spreken. Ze slikte haar woede weg en schudde haar hoofd.

"Ten eerste, jij laat nooit iemand spreken wat diegene denkt." Begon ze en staarde hem strak aan. "Je bent arrogant hooghartig en net een klein kind van tijd tot tijd. Je denkt dat je heel wat bent en ziet niet als een ander in de moeilijkheden is." Haar donkere manen dansde op de zilte wind terwijl haar oren iets naar achteren gleden. "En meest van alles. Je liet mij van jou houden. En brak mij opnieuw en opnieuw. Dat is waarom ik je niet kan vergeven, dat is waarom ik je haat. Omdat jij mij had en liet vallen als oud vuil." Ze snoof. " Vertrek, Orlais is niet de plaats voor jou. Scum."

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Blijkbaar ben ik niet de enige die moeilijkheden van een ander niet in kan schatten. Jij hebt mijn problemen wat dat betreft ook nooit begrepen.. en ook niet willen begrijpen. Snuift de hengst, red draaide zijn kolossale lichaam weer om richting haar en met zijn oren in zijn nek gelegd gooit hij zijn hoofd in de lucht. En over kinderachtig gesproken, .. begint hij weer. Ik dump mijn veulen niet in een of ander gebied. Wat dat betreft heeft Thorin het beter bij mij gehad dan bij jou! Hij heeft nu tenminste een goed leven, iets wat jij hem niet hebt kunnen geven! Red verbaasde zich erover hoe spraakzaam hij tegen de kleine merrie was zijn woorden gleden er moeiteloos uit zonder er ook maar bij te hoeven nadenken.

Ik heb jou nooit laten vallen, ik heb altijd van je gehouden . Red had nog nooit zoveel van iemand gehouden als sky. . Er was geen dag voorbij gegaan dat hij niet aan haar heeft gedacht. Elke nacht knaagde het aan hem dat ze alleen was, of met een andere hengst. Het maakte red jaloers en boven al onrustig. Om de stilte te breken vervolgd hij zijn verhaal. Ik stond altijd voor je klaar als je behoefte had aan een gesprek, of simpelweg liefde. Ik vraag me af of je mij überhaupt ooit hebt lief gehad op de manier waarop ik jou aanbad.

Het is raar hoe red haar aan de ene kant ontzettend graag bij zich wil hebben, en aan de andere kant van zich af leek te duwen. Misschien omdat hij haar een beter leven gun dan met zichzelf. Misschien omdat hij geloofd dat hij haar niet waard ben. Wie zal het zeggen..

Zodra ze hem dan weer uit probeerd te kafferen en hem weg wil jagen grimast hij vaag, Jammer voor jou liefje, ik mag gaan en staan waar ik wil. Langzaam stapt hij weer naar haar toe, tot hij haar neus bijna aan kan raken, en haar adem langs zijn lichaam voelt strijken... even neigt hij ernaar zijn beheersing te verliezen, even had hij de neiging om haar iets aan te doen, om haar vel van haar lijf te scheuren en haar de zijne te maken. Maar hij besluit zich te beheersen, in plaats daarvan fluisterd hij met een sinistere blik in zijn ogen; er is niets wat jij daar aan kan doen kleine prinses, ik blijf hier.. voor altijd.

"No, you cannot be her. She is far away, she is far, far away from me. She walks in starlight in another world. It was just a dream…. Do you think she could have loved me?

Ze kon haar woede nieteens meer uitspreken, hoe durfde hij. Ze snapte hem, ze had hem verdomme elke dag moeten missen een gevoel dat ze nooit eerder had gevoeld. Wat ze nooit eerder had willen beschrijven maar ze had het gevoeld en ze had het gehaten! Maar alsnog was er niets anders aan haar gedachten geweest dan hij.

Ze haalde diep adem. "Als Thorin mij gevolgd was was hij gestorven." Mompelde ze vreemd koel terwijl ze hem aankeek. "Het is duidelijk dat jij niets snapt gezien je het waagt om dit opnieuw op te brengen, heb je enig idee wat het mij aangedaan heeft mijn zoon moeten achterlaten bij een monster als jij!" Ze deed een stap naar hem toe. Uitdagend en snoof. "Als jij van mij hielt. Waar was je dan toen ik je het meest nodig had Reducto." Haar oren draaide zich in haar nek terwijl ze voor hem langs stapte haar ranke lichaam aggresief tegen de zijne duwdend en haar tanden heel even in zijn schoft zettend waar ze nauwelijks bij kwam. Misschien zag het er van ver af heel dom uit, een kleine merrie die een hengst zo groot als reducto wou bestijgen? Laat me neit lachen maar nee. Sky wist precies welk teken ze hiermee afgaf. Ze was beter dan Red. Sterker groter wijzer in elk opzicht beter. Ze kleineerde hem compleet en dat was precies waar ze hem wou hebben. "Niet als ik je niet eerst vermoord." Siste ze in zijn oor voor ze ook daar naar beet met de volle intentie om hem te pijnigen.

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Reducto

Ze maakte het hem moeilijk, heel moeilijk om zich niet in bedwang te kunnen houden. En dat wist ze, dat wist sky maar al te goed. daar was ze te slim voor, en dat had hij ook altijd aan haar bewonderd. haar goedheid, haar kracht, intelligentie en wilskracht. Reducto zucht kort, en schud ligt zijn hoofd heen en weer. Sky wat ben je toch naïef… Je ziet zelf niet eens in hoe fout jij bezig bent. Mij overal de schuld van geven, jezelf voordoen als het slachtoffer maar vervolgens zelf de streken uithalen.

Ik heb geen vlekkeloos verleden, en dat weet jij ook. Maar geef mij niet overal de schuld van terwijl je zelf ook een groot deel hebt veroorzaakt....“Het is laf”. sist de hengst En het verbaasd me dat jij dit spel op deze manier speelt. Ondanks zijn tegenwoorden voelde hij zich vanbinnen diep gekwetst toen ze hem een monster noemde, En ze had gelijk. Red was .. nee is nog steeds een monster. Hij moest zich herpakken om zijn onzekerheid niet te overhand te laten nemen. In plaats van haar de mond te snoeren kijkt hij een moment weg van haar en laat zijn hoofd zakken. Om vervolgens een aantal woorden haar kan op te mompelen Ik heb me echt zwaar in jou vergist...

Red draaid zijn hoofd na een moment weer terug en kijkt haar nors aan. Jij kan mij niet vermoorden, En dat zou je ook niet eens willen. Wie moet je dan achterna gaan om te treiteren.. nee liefje red zet een stap in haar richting en brengt zijn hoofd opnieuw naar dat van haar toe, Ookal zou je me nog zo graag vermoorden, het.. zal.. je.. nooit.. lukken.. spreekt hij haar traag en woord voor woord toe.

Zodra hij haar een beweging ziet maken in de richting van zijn hoofd legt hij zijn oren in z’n nek en maakt een dreigende beweging richting haar, Zijn tanden ontbloot. Er komt een moment dat ik mijn geduld echt verlies Skyfall, spreekt hij haar toe, haar naam nu voor het eerst sinds tijden voluit uitsprekend. en dan ben ik niet meer zo vriendelijk gestemd. Voegt hij daar nog aan toe.

Dus, We kunnen het onszelf heel erg moeilijk gaan maken, en hier nog dagen staan te discussiëren. Maar daar hebben wij beiden geen zin in. Ik sta als emperor nog steeds boven jou. Dus ik stel voor dat we dit achter ons laten en niet langer naar het verleden kijken.

"No, you cannot be her. She is far away, she is far, far away from me. She walks in starlight in another world. It was just a dream…. Do you think she could have loved me?

Bijna schaapachtig staarde ze hem aan voor ze haar kaken op elkaar sloeg en diep adem haalde. Bij Vandrados hoe vaak moest ze dit soort gesprekken nog gaan voeren? Ossyrok had haar tenminste nog met rust gelaten maar goed, Ossy was dan ook absoluut niet zo veel voor haar geweest als Red was. Hmm Red.. Sky.. Red Sky. Bloed dat vloeit, yep ze waren vervloekt hoe dan ook.

"Jij bent laf maar goed." Ze sloeg met haar staart en keek weg en zuchtte zacht. Toch kwamen zijn woorden bij haar aan als ee ndonderklap. "Emperor! Waarom ben ik niet op de hoogte gesteld van deze benoeming, waar is Serano?!" Ze snoof hard en staarde hem strak aan. No way ze ging dit niet accepteren. Absoluut niet verdomme. Al haar zachtheid die ze voor een seconde had gevoeld verdween weer en ze keek hem grijnzend aan. "Oh Red, je hebt bij Vondrados geen idee waar ik allemaal toe in staat ben." Siste ze en draaide haar hoofd van hem weg. Respect naar je hogere hoppa uit het raam. Nope ze had geen respect voor hem niet tot hij in zag wat hij haar aan had gedaan. Niet tot hij in zag hoeveel ze verdomme van hem hielt. "Wat wil je nu trouwens met je nieuwe rangetje hmm dat ik op m'n knieetjes ga en amen zeg tegen je? Voel je je net zo groot als Vondrados of als Avanti kan ook altijd nog." Ze snoof en staarde hem strak aan zich smerig voelend van heel even haar muur willen laten zakken.

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Reducto

Waarom moet alles altijd zo moeilijk gaan bij jou!? Waarom kan je sommige dingen niet eens accepteren zoals ze zijn en het gewoon laten zoals het is. De hengst zuchte, Jij hebt jouw fouten gemaakt, die heb ik je vergeven. Waarom kan je dat bij mij niet? Ben ik zo’n monster voor je? heb ik je leven zo erg verziekt?

Het enige waar jij tot nu toe in staat bent geweest is andere kleineren en schofferen, en dat pik ik niet langer van je sky. Dit is eens en voor altijd afgelopen! Als councilor hoor jij het goede voorbeeld te geven en ik heb geprobeerd om met je te praten maar jij blijft maar verwijten naar me gooien en jij blijft maar koppig doen.

"Wat wil je nu trouwens met je nieuwe rangetje hmm dat ik op m'n knieetjes ga en amen zeg tegen je? Voel je je net zo groot als Vondrados of als Avanti kan ook altijd nog.” Zodra ze weer kleinerend tegen hem begon te praten had Red er genoeg van. Liefde.. mopperde hij Jij weet niet eens wat liefde is, Jij blijft maar doorgaan met zeiken en kent geen grens. Ik heb je gevraagd of we dit achter ons konden laten, maar blijkbaar wil jij "ons" geen kans meer geven De hengst deed enkele passen achteruit en draaide zich van haar weg. om vervolgens zijn hoofd naar haar te draaien Ik dacht dat jij na al die jaren wel veranderd zou zijn, maar je bent nog steeds een kinderachtig grietje Zuchtend zet hij zijn grove lichaam beweging, met een sprong gaat hij van draf naar een rustige galop.

Het liefst had hij haar flink de mond gesnoerd, haar rang afgenomen en uit de kudde gezet. Maar dat kon hij niet, Hij kon het niet hebben dat ze zo tegen hem deed. het scheurde hem van binnenuit aan stukken. Hij zou haar nooit meer iets aan kunnen doen, niet alleen omdat hij een onverklaarbaar veel van haar hield, maar ook omdat ze haar rang als leider serieus nam en voor alles en iedereen klaar staat.

Eenmaal bij de duinen aangekomen zet hij zijn lichaam in draf en vervolgens in stap. zodra hij op het hoogste punt stond zette de hengst zijn lichaam stil en draaide zijn hoofd naar achteren, de zee en het landschap bekijkend. Red had altijd geprobeerd om een goeie leider te zijn. Die zijn kudde voor alles en iedereen zou beschermen en zou koesteren, maar op dit moment voelde het alsof hij had gefaald.

"No, you cannot be her. She is far away, she is far, far away from me. She walks in starlight in another world. It was just a dream…. Do you think she could have loved me?

Zijn woorden kwamen aan als bakstenen, sloopte haar laatste beetje muur maar toch hielt ze zich sterk. Hoe durfde hij zo te spreken. God wat haatte ze hem toch en alles waar hij voor stond, maar het moment dat hij zich omdraaide en haar verliet had ze zich nog nooit zo eenzaam gevoeld. In pure stilte bleef ze staan starend naar hoe hij kleiner en kleiner aan de horizon werd tot ze hem even uit het oog raakte. Eigenlijk wou ze opgeven en zich gewoon omdraaien om weg te stappen. Hem achter haar latend maar zijn woorden bleven zich vast nestelen in haar gedachtegang. Nee ze was niet kinderachtig, hij wist gewoon simpelweg niet waar zij doorheen was gegaan en wat zij gevoeld had in haar leven. Hij snapte haar niet zoals niemand haar snapte en dat was dat.

Toch snakte haar hart er naar om hem in vertrouwen te nemen. Wel degelijk haar muur voor hem te laten zakken en hem binnen te laten in haar hart. zou dat zo slecht zijn? Zo veel moeilijker dan ze ooit had willen denken. Nee toch. Dat kon niet slecht zijn als de omenten waarop ze geen ruzie hadden zo goed voelde. Ze slikte en draaide haar hoofd om naar waar hij verdwenen was en zag een klein zwart puntje aan de horizon neerstarend over haar gebied maar toch wist ze dat hij het was. Reducto.. Haar Red.. Ze opende haar mond maar besefte zich snel genoeg dat hij haar niet zou kunnen horen. Al was het nieteens over de klappen van de zee was het wel de afstand. Daarom haalde ze diep adem nog een laatste maal de optie overwegend om hem echt voor altijd uit haar leven te zetten maar sloeg deze al snel af haar lichaam omgooiend en in een galop die wellicht sneller leek dan toen ze van haar oude kudde racede naar hem toe te springen. De zilte wind leek haar even te dragen haar ogen strak op haar doel gericht bang dat hij zou verdwijnen als puntje het moment dat ze knipperde. "Reducto Wacht!" HAar stem was duidelijk, de commanderende toon nog altijd aanwezig maar dieper weggedrukt dan normaal terwijl ze naar hem toe gallopeerde. "Is je nooit verteld dat je nooit boos naar bed moet gaan?" Mompelde ze iet wat droog en keek hem aan met haar zacht blauwe ogen. Come on man, I try.

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Reducto

De kleine merrie met de zeeblauwe ogen waar hij uren naar kon staren en ik kon verdwalen was nu niets meer dan een klein stipje aan de horizon. een vage vlek die red niet kon ontgaan. Want zijn blik bleef alleen maar gefocust op die kleine stip. Zijn sky. Hoelang was het geleden dat hij haar de zijne had genoemd. Zijn liefde, zijn levensgeluk. Nog nooit had hij ook maar iets voor een merrie gevoeld als wat hij voor haar voelde… Zelfs niet voor Imagnetrix die hem nooit heeft zien staan.. Ze was zijn eerste echte grote liefde geweest, maar zij had hem gebruikt en was overgehuppeld naar de vijand; Rixan. Zijn liefde voor Image was slecht een speldenprik bij wat hij voelde voor sky. Het was alsof ze hem met duizenden dolken stak, hem zijn ziel ontnam en deze vervolgens opslokte, Dit was geen one night stand of vage liefde geweest. Dit was echt. En dat was een ding waar hij zeker van was.

Misschien had hij ook wel gefaald. Zijn hele leven bestond immers uit mislukkingen en pogingen het juiste te doen. En uiteindelijk wist het ongeluk hem altijd te vinden. Alsof het op de loer lag. Red sluit kort zijn ogen, om zo zijn gedachten op een rij te kunnen zetten.

Zodra de hengst zijn ogen na een ogenblik weer opent en ziet dat de stip aan de horizon is verdwenen en naar hem toekomt trek hij een verbaasde blik. En even weet de hengst niet wat hij moet doen. Kwam ze echt naar hem toe gerent? “Reducto …. Wacht” weerklinkt door het stille gebied. Zijn oren schieten direct naar voren, red heft zijn hoofd wat omhoog en kijkt de merrie verbaasd aan. "Is je nooit verteld dat je nooit boos naar bed moet gaan?".. Even weet de hengst niet wat hij moet zeggen en kijkt hij haar stilzwijgend aan. “Zo ken ik je weer….sky” Red kon het niet laten en voor hij het wist duwde hij zijn neus zacht plagend tegen die van haar aan.

[/i]

"No, you cannot be her. She is far away, she is far, far away from me. She walks in starlight in another world. It was just a dream…. Do you think she could have loved me?

Haar flanken bewogen nog altijd iets op en neer starend naar hem. Ze had zo snel gerend als dat haar ranke benen haar hadden kunnen dragen maar even leek het alsof ze daar niets van voelde. "Red.." Mopelde ze het antwoord horend en duwde zichzelf iets tegen hem aan. Haar hart racede in haar borst maar ze kon niet precies vertellen of het kwam van zijn aanraking of van de race die ze gelopen had om hem in te halen. "Elk woord dat ik zeg is typisch mij Reducto, ik zeg ze namelijk." Mompeldez e bijna droogjes en keek hem aan met een iet wat gelukkigere blik in ahar ogen voor ze wegdraaide en zuchtte over het gebied starend. De wind rukte aan haar korte manen maar niets leek dit moment te kunnen verstoren. Voor even.. voelde ze zich vrij.

Haar ranke hoofd draaide ze langzaam opnieuw terug en keek Reducto aan. Ze had hem altijd al knap gevonden maar op een of andere manier was het nu nog duidelijker aanwezig, de spieren zichtbaar onder zijn diep zwarte vacht, zijn groene ogen. De lange weelderige manen die ook op de wind meesloegen. Hmpf. Vroeger zou ze gesproken hebben over een heuze prins als ze hem in haar hoofd had gehad. Maar vroeger.. Was vroeger. "Emperor hmm.." Mompelde ze langzaam haar hoofd weer wegdraaiend van hem en schudde deze langzaam. Ontmoet in Cherry Oak en elkaar terug gevonden in het land van de blauwe maan. Komisch..

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Reducto

De hengst glimlachte vaag om haar opmerking. “Soms kan je iets op een bepaalde manier zeggen sky.” En dat maak het ‘eigen’, Niet alleen omdat jij hebt zegt maar op de manier waarop iets gezegd wordt. Zo vind ik die droge opmerkingen een typische skyfall opmerking... kort kijkt hij weg van haar, zijn ogen even afwendend, om dan weer terug te draaien naar haar en kort maar haast onzichtbaar voor haar te grijnzen. Het voelde alsof ze daar al uren stonden, terwijl de merrie nog aan het bijkomen was van haar sprintje.

Red kon het daarom ook niet laten om zijn neus tussen haar manen te steken en er zachtjes doorheen te woelen. "Ben je intussen al een beetje bijgekomen?" mompeld hij zacht. zijn woorden langzaam maar zeker uitsprekend. zou je deze dag met mij door willen brengen sky? Red zou niets liever willen, en voor hij het wist had hij deze woorden dan ook uitgesproken alsof het niets was.

"No, you cannot be her. She is far away, she is far, far away from me. She walks in starlight in another world. It was just a dream…. Do you think she could have loved me?

Ze snoof even. "Ik ben een sarcastische kut geweldig om te weten." Mompelde ze droogjes en keek weg van hem. Toch moest ze glimlachen. Waarom deed hij haar deze dingen aan? Liet hij haar beter en beter voelen met elk woord dat hij sprak. Waarom liet hij haar hart zweven terwijl ze het zo graag in wou houden. Ze wou niet dat hij haar zag op deze manier en aan de andere kant wou ze niets liever.

Ontspannen zuchtte ze het moment dat hij haar aanraakte en een trilling gleed even over haar lichaam. "Red." Fluisterde ze en keek hem aan. 'Ik ben al lang en breed bijgekomen." Mompelde ze grinnikend en sloot haar ogen al schoten deze bijna meteen weer open en staarde hem aan. "De dag duurt niet zo lang meer." Mompelde ze langzaam en keek hem recht aan. "Als je Councillor.. Of.." Ze sprak niet verder, ze wou niet verder denken. Ze hadden al eens een nacht doorgebracht, iets dat mooier was geworden dan ze ooit had willen denken maar ze zou dit nooit opnieuw op kunnen brengen, nee.

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Reducto

De wind ging wat liggen, en zijn manen werden niet langer als slierten voor zijn hoofd langs gestreken, ze bewogen nu ligt mee op de lichte bries die er nog stond. En korte rilling strijkt over zijn lichaam wanneer hij de wind langs zich voelde gaan. Het werd al kouder, het was nog niet eens écht herfst of de temperatuur begon overdag al af te nemen. Nog even en de kudde kon zijn dagen weer gaan slijten in de sneeuw. Zodra het ook begon met sneeuwen begaf hij zich liever niet meer in dit soort gebieden. Red hield zich dan liever schuil tussen de bomen of in de grotten van ferelden. Maar helaas had hij als emperor geen andere keus dan zich erbij neer te leggen dat hij s'winters ook hier heen zou moeten komen. Al was het enkel maar om het gebied in de gaten te houden.

De kleine merie begon weer te praten, en even kijkt hij haar aan.. haar woorden een voor een opvangend. Zodra ze dan na een halve zin stoptkijkt hij met een korte zucht van haar weg. "Wat wilde je zeggen?" begon hij op een haast dwingende toon, haar weer aankijkend met een vragende blik. "je weet toch dat je mij alles kunt zeggen?"

"No, you cannot be her. She is far away, she is far, far away from me. She walks in starlight in another world. It was just a dream…. Do you think she could have loved me?

Zachtjes snoof de merrie lichtelijk geirriteerd dat hij haar zin niet af wist te maken. Zacht zuchtte ze en sloot haar ogen. Moest ze nou echt nog een keer gaan uitleggen wat ze precies voelde. Diep haalde ze adem en staarde hem recht aan. Haar zeeblauwe ogen schitterend. "Op welke manier wil jij deze dag met mij doorbrengen." Haar stem sloeg bijna over terwijl ze hem aanstaarde. Haar ogen trillend in diens kassen voor ze diep adem haalde en omlaag keek. "Wil je bij mij blijven.. Als.. Wat wij ooit waren." Ze verslikte zich in haar woorden en probeerde opnieuw diep adem te halen en keek hem aan. "want dat wil ik.."

**Profile**

» Choose your last words
» EMPEROR | Reducto
» Unspoken words
» Just racing [& Reducto]
» Bad things happen for a reason, but now wise words gonna stop the bleeding. [Maya]

No Words || Reducto

No Words || Reducto

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen