Just racing [& Reducto]

**Profile** Number of posts : 359 Status : Active

De zoute zeelucht, de uitgestrekte stranden en vooral de rust waren de factoren die Epona naar dit gebied hadden gelokt. Ze moest erg wennen aan de grote kudde waar ze zich bij had aangesloten en zeker met al die hengsten om zich heen was ze toe aan wat tijd voor zichzelf. Deze kans was ideaal om even uit te waaien en Epona gooide dan ook haar hoofd in de lucht, waarbij ze opgewonden brieste. Ze begon over het strand te galopperen, vlak bij het water. Dit was pas écht genieten: de wind door haar manen en het opgeschepte zand dat ze tegen haar flanken aan voelde schuren. Ze ging zó in het moment op, dat ze na een bocht om een rots heen bijna het paard niet opmerkte dat zich daar bevond. Meteen remde ze af, maar ze gleed nog even door over het natte zand, waardoor ze bijna tegen de ander aanbotste. “Sorry,” zei ze vlug om problemen te voorkomen.

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Reducto

Groene ogen bekeken de bruisende golven. Red had zichzelf vandaag weer verplaatst naar het gebied van de ruige zee, stranden, en rotsachtige heuvels. De winde die zich langs zijn lichaam strijken liet hem even rillen. Elke dag probeerde hij een gebied af te gaan, om zwakheden die zouden kunnen ontstaan in de kudde op te sporen en aan te pakken.. "een ziek veulen, ruzie in de groepen, noem maar op" Red had alles al gezien en meegemaakt. Alles wat hen ervan zou kunnen weerhouden de schimmen deze keer wel tegen te houden. En elke keer was Avanti hem weer te slim afgeweest.
"Deze keer niet."

de hengst zucht kort en richt zijn blik even van de horizon af, waarna hij opschrikt door iets wat langs hem raast, de hengst deed enkele passen achteruit en kijkt verbaasd naar de gestalte die ietwat klungelig probeerde te stoppen. "Is dit jouw manier van begroeten" mompeld hij nukkig.

"For who could ever learn to love a beast"

**Profile** Number of posts : 359 Status : Active

Ze had het kunnen weten: het eerste paard dat ze op het strand tegenkwam was een hengst, die ook nog eens sterker leek dan Epona zelf. Gewèldig, maar niet heus. Haar diepgewortelde wantrouwen liet haar even een stap achteruit doen, zodat ze niet te dicht bij de hengst zou staan. Hij vroeg of dat haar manier van begroeten was en ze rolde even met haar ogen. “Ja, ik knal altijd frontaal tegen iemand op als ik hallo zeg,” zei ze sarcastisch. Ze keek de hengst weer aan, waarbij ze even verbaasd naar de gifgroene ogen en aftekeningen op zijn hoofd keek. Hoewel... Dat kon net zo goed mos zijn. Het was alsnog iets wat ze nog nooit eerder had gezien en Epona's nieuwsgierigheid werd geprikkeld. “Wat is dat groen op je hoofd?” vroeg ze deels wantrouwend, deels barstend van nieuwsgierigheid.

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Reducto

“Ja, ik knal altijd frontaal tegen iemand op als ik hallo zeg,” begon de merrie vervolgens. Terwijl Reducto het zo helemaal niet had bedoelt. Red snuift kort, zijn hoofd lichtelijk arrogant optillend. "Dat dacht ik al". antwoord hij kortaf.

Red draaide kort zijn hoofd weg, tot hij de kleine merrie haar ogen weer op zijn lichaam voelde branden. “Wat is dat groen op je hoofd?”. Zodra de merrie weer begint te spreken richt hij zijn blik weer op haar, en lichtelijk verbaasd kijkt hij naar haar... Meende ze dit serieus? "Misschien hoort dat bij mijn uiterlijk?, Waarom heb jij die vlekken op je achterste? Vast niet omdat je zo bent geboren."Red snoof lichtelijk geïrriteerd. Dit was geen lekker begin, En als ze zo door zou gaan, zou red niet weten hoe hij dit gesprek af zou ronden.

"Vertel me je naam eerst maar eens, en wat je hier in bmh denkt te zoeken en toe te voegen aan de kudde.".. kort stopt hij met praten, naar woorden zoekend, om vervolgens zijn laatste woorden wat harder uit te spreken "Wat gaat jouw aandeel zijn in het gevecht met de schimmen?"

"For who could ever learn to love a beast"

**Profile** Number of posts : 359 Status : Active

Toen de hengst zijn groene aftekeningen vergeleek met Epona's vlekken, snoof ze wat verontwaardigd. “Misschien heb ik wel nog nooit een paard gezien met die kleur,” reageerde ze, wat de volledige waarheid was. Haar kudde had enkel bestaan uit gevlekte paarden, met twee of drie merries met een andere soort vacht. Verder was ze nog niet veel andere paarden tegengekomen, dus wist zij veel dat er groene aftekeningen bestonden. Ze zuchtte even diep in een poging om wat kalmer te worden. Het had immers geen zin voor haar om zich over zoiets simpels op te jagen. “Dus je bent er gewoon mee geboren, zoals ik met mijn vlekken?” vroeg ze, dit keer met minder argwaan in haar stem.

De verbazing kwam echter weer terug toen de hengst vroeg wat ze in BMH te zoeken had en wat ze toe zou kunnen voegen aan de kudde. Ze was niet op die vragen voorbereid, dus Epona was er even stil van, wat de hengst blijkbaar genoeg tijd gaf om te vragen wat haar aandeel ging zijn in het gevecht tegen de schimmen. Schimmen? Die bestonden dus echt? De vragen raasden even door haar hoofd en ze vroeg zich af waarom dit paard al die informatie überhaupt wilde weten, maar uiteindelijk besloot ze maar gewoon te beginnen met het beantwoorden van de eerste vraag. “Mijn naam is Epona. Ik ben hier omdat ik geen andere plek heb om heen te gaan en ik niet de hele tijd alleen wil ronddwalen,” begon ze, waarbij ze steeds voorzichtiger haar woorden uitsprak. “Ik weet niet veel over de schimmen. Ik ben hier nog niet erg lang en ging er maar van uit dat het verhalen waren om veulens bang te maken,” vervolgde ze, waarna ze de hengst nog eens goed in zich opnam. Hij was zeker weten ouder dan zijzelf en zeker gespierder... Iemand die geen reden had om over zulke dingen te liegen. Waarom stelde hij dan die moeilijke vragen? “...Wie ben jij dan, en waarom wilde je al die informatie weten?” vroeg ze, weer met gemixte gevoelens van wantrouwen en nieuwsgierigheid.

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Reducto

“Misschien heb ik wel nog nooit een paard gezien met die kleur,” reageerde ze op zijn woorden. "Dus je bent er gewoon mee geboren, zoals ik met mijn vlekken?” Reducto dacht terug aan vroeger, iets waar hij liever niet aan wilde denken was zijn verleden. zo rooskleurig was deze helaas niet. Op deze manier, de leider zijn van een gebied. wilde hij zijn verleden proberen goed te maken, en de dingen die hij had gedaan achter zich latend. "Ik ben hiermee geboren, en dit neem ik dus ook mee mijn graf in."

"Welkom in bmh Epona, ik hoop dat je hier het gelukt zult vinden waar vele paarden naar opzoek zijn." Het soort geluk waar reducto ook altijd op had gehoopt. "Ik hoop wel dat je voorbereid bent op de gevaren die hier schuilen". "Het zal hier soms niet altijd even makkelijk zijn, maar zodra je eenmaal een goede plek hebt gevonden in de kudde, kan je altijd bij de leider van je rang terecht."

"Ik had je liever willen vertellen dat het maar verhalen zijn die ze aan veulens vertellen. Maar helaas...Dat is niet zo. "De schimmen teisteren dit gebied al jaren kleine merrie." Reducto draaide zijn zicht voor enkele seconden richting de lucht, de wolken dreven langzaam langs hen heen, en tussen de wolken door kon hij vaag een blauwe gloed ontdekken. Er komt slechter weer aan, bedacht hij zich. Zodra de hengst de woorden die hij uit wilde spreken weer op een rij had staat draait hij zijn hoofd weer richting de merrie, en vervolgd zijn verhaal. We weten al behoorlijk goed waar de schimmen tot in staat zijn! Ze zijn extreem snel in reflexen en verplaatsing, er is geen gewoon paard die ze kan inhalen of bijhouden. Zelfs de leiders niet.... Als de blauwe maan aan de hemel komt ondergaan de schimmen een soort transformatie. Hun hoektanden beginnen te groeien, en hun ogen worden zwart. Zo zwart als hun zien.. Hun ziel is verkocht aan Avanti en hij controleert ze. Ze zijn gemaakt om te moorden, om gevechten aan te gaan.. Na die laatste woorden zuchtte de hengst kort. het zichzelf verwijtend waarom er nog geen oplossing was gevonden voor dit "probleem".

Het enige wat we in al die jaren ontdekt hebben over de schimmen is dat ze niet tegen de zon kunnen. Dat is tot nu toe hun enige zwakke plek. Meer kan ik je helaas niet vertellen kleine merrie. Dit is iets tussen de hogere rangen en mij. En ik wil niet dat iedereen deze informatie te horen krijgt. Misschien later, als red eenmaal een strategie had besproken met de leiders.. Maar voor nu nog niet.

Waarom ik al deze vragen aan je stelde, is niet omdat ik je zo nodig af wil katten. Ik wil weten wat ik aan mijn kudde heb in tijden van de blauwe maan. Ik wil weten wie het sterkst is om tegen de schimmen te vechten... al is het in veel gevallen een verloren zaak als een gewoon paard het opneemt in zijn eentje tegen een schim.. maar genoeg over de schimmen, je wilde weten met wie je te maken hebt? "Mijn naam is Reducto, en ik ben de emperor van bmh, de 'grote' leider.

"For who could ever learn to love a beast"

**Profile** Number of posts : 359 Status : Active

Na nog eens duidelijk te hebben gemaakt dat hij toch echt met de groene aftekeningen geboren was, verwelkomde de zwarte hengst Epona in het gebied en waarschuwde haar meteen ook voor de gevaren die er scholen. Hij begon even over de schimmen, waarbij hij naar Epona als “kleine merrie” refereerde. Normaal gezien zou ze tegen die benaming protesteren, maar dit keer bleef ze stil. Er kwam een verhaal aan dat levensbelangrijke informatie zou bevatten, dus de Appaloosa spitste aandachtig haar oren. De hengst vertelde dat de schimmen extreem snel waren, ook in hun reflexen, en dat geen enkel paard ze kon bijhouden of inhalen. Tijdens de blauwe maan zouden ze nog gevaarlijker worden, waarbij hun hoektanden zouden groeien en hun ogen pikzwart zouden worden. Ze hadden hun ziel verkocht en bestonden puur om te vechten en te moorden. Bij de gedachte aan wat voor angstaanjagende beesten dat moesten zijn, huiverde Epona even. Die schimmen wilde ze dus écht niet zomaar tegenkomen in de nacht.

Het slechtste nieuws moest nog komen: de enige zwakte van de schimmen die ze hadden ontdekt, was dat ze niet tegen de zon konden. Meer informatie kon – of wilde – de hengst niet geven. Epona keek nadenkend naar de grond, terwijl ze even verwerkte wat haar zonet allemaal was verteld. Paarden die bij blauwe maan in meedogenloze moordenaars veranderden, waardoor zelfs wolven enorme lieverds leken. Toen de hengst weer begon te spreken keek Epona hem weer aan en was ze ergens wel geïnteresseerd in wat hij zei. Hij wilde weten wie het sterkst was om het tegen de schimmen op te nemen... Dus het was alsnog mogelijk om ze te bevechten? Na alles wat de hengst had gezegd, verbaasde het haar al bijna niet meer dat hij de Emperor van BMH bleek te zijn. Epona was er echter niet aan gewend om zo'n machtig paard tegen te komen, dus het leek haar op dat moment het handigste om te doen alsof dit een normale ontmoeting was. Wist zij immers veel hoe ze met een 'grote leider' moest praten. “Aangenaam, Reducto. Ik weet dat het geen gezellig onderwerp is, maar... het is dus mogelijk om de schimmen te bevechten?” vroeg ze. Als dat inderdaad een mogelijkheid was, zou ze dat namelijk veel interessanter vinden dan met de normale paarden te moeten wachten tot de blauwe maan voorbij was.

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Reducto

het is mogelijk... Maar tot nu toe is het nog niemand gelukt. zelfs niet de leiders die net als ik onsterfelijk zijn. Red zucht kort en vervolgd dan weer zijn verhaal; het is alsof ze niet van deze wereld zijn. Alsof je ze voor je gevoel met elke rake klap een stukje ziel uit je trekken en zichzelf daarmee voeden en sterker worden.

Alsof de schimmen zich de eerste dagen voeden met angst, vervolgens met bloed, en uiteindelijk met de slachtoffers die gesneuveld zijn. En dat gebeurd, keer op keer, elke blauwe maan weer.
red staakt zijn zinnen kort en neemt een hap lucht, zijn blik kort afwendend van de merrie om haar weer rustig terug aan te kijken en verder te gaan. Ik heb hier mijn halve leven gesleten en ook ik ben vaak genoeg door schimmen toegetakeld, en ook ik weet dus hoe het is om met ze te vechten, en ik verzeker je dat dat het laatste is wat je ooit in je leven zal en wilt doen. Daarom is het voor mij belangrijk om te weten wat ik aan een paard heb, het leven is hier rond de blauwe maan niet makkelijk. Het is niet zoals ieder andere kudde, hier moet je vechten voor je plek... letterlijk.

Ik had je graag vrolijkere informatie gegeven kleine merrie, maar het is nu eenmaal zo. En ik denk dat ieder paard hier met een rede naartoe komt, dat ieder paard een functie heeft in deze kudde. Red zijn functie was uiteindelijk het leiderschap geworden, die van sky ook, verder had iedereen zo zijn plek in de kudde, van vechters tot leiders, tot degene die de gewonden hielpen.
Maar nu genoeg over de schimmen Epona, ik zou graag iets meer over jou willen weten, en hoe je hier uiteindelijk bent gekomen.

"For who could ever learn to love a beast"

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

**Profile** Number of posts : 359 Status : Active

De hoop begon Epona langzaamaan in de hoeven te zakken nu ze besefte dat de schimmen niet “gewoon” gevaarlijke paarden waren, maar wezens waren die je normaal gezien alleen tegenkwam in oude mythen en legendes. Herstel, ze klonken nog erger dan de angstaanjagende wezens uit verhalen. De jonge merrie keek even nadenkend voor zich uit, waarbij ze zich concentreerde op wat Reducto te zeggen had. Zijn woorden maakten haar wat ongerust, iets wat ze normaal gezien zelden meemaakte. Vanaf dat moment nam ze zich voor om écht alerter te worden en te leren van wat er om haar heen gebeurde. Ze brak dat voornemen dan ook niet toen de hengst haar een vraag stelde en ze hem weer aankeek. Een secondelang vroeg ze zich af wat ze eigenlijk kon vertellen aan een wildvreemde, maar ze realiseerde zich direct weer dat dit paard de Emperor van dit gebied was. Als er al iemand was die het recht had om te weten wie Epona was en hoe ze hier terecht was gekomen, was hij dat wel.

“Ik ben ver buiten BMH geboren,” begon ze. “Mijn vader was de enige hengst in de kudde, maar hij was een aantal dagen voor mijn geboorte gestorven. Ik ben twee jaar lang alleen met merrie's omgegaan en ben weggegaan toen een hengst de kudde overnam. Uiteindelijk kwam ik hier terecht,” legde ze uit. Nu ze het zo vertelde, klonk het eigenlijk nogal belachelijk. Het leek ineens zo'n onbenullige reden om de veiligheid van een kudde te verlaten, maar nu was ze eenmaal hier en het zou haar ego te erg schaden als ze met hangende pootjes terug zou keren naar haar oude kudde. Nee, ze zou hier blijven, ondanks de gevaren. Veel keus had ze immers niet.

"FROM THE ASHES...

A FIRE SHALL BE WOKEN..."

OOC: Sorry voor de laatheid, posten wil me niet altijd lukken ^^”

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

"The crownless again,
shall be king"

Door deze woorden hoef je je niet bedreigd te voelen, zolang je jezelf omhoog werkt naar rang 4 zal je uiteindelijk niks kunnen gebeuren. En het is niet zo dat we de hoop nu moeten opgeven Epona. Er is veel gebeurd in de tijd dat de blauwe maan paarden het gebied overnamen. En veel was er ook gebeurd, een ziekte had het gebied vyrantium overgenomen, een ziekte die de schimmen met zich mee brachten toen ze het gebied betreden.. En red was er vrij zeker van dat het ze op een dag zou lukken de schimmen te verdrijven. Tegen de tijd dat je rang 3 betreed kun je mij weer opzoeken en jezelf een plek in rang 4 toe eigenen. Als je dat natuurlijk zou willen.

Zodra de kleine zwarte merrie weer begint te praten kijkt de hengst haar geïntereseerd aan. Haar woorden aanhorend om er vervolgens op te reageren. Ik denk dat je hier wel op je plek zult zijn Epona. Er lopen hier vele wezens rond met veel verschillende verhalen, idealen en geheimen. Je zult je hier thuis voelen.. dat weet ik zeker.Red hoopte uiteindelijk ook dat de merrie zou blijven. Hij zag veel potentie in haar en ze zou een goede aanvulling zijn. Maar ik weet genoeg voor nu begint hij dan. De rest bespreken we onderweg wel, Zal ik je het gebied laten zien??

*Geen probleem, ik ook niet hoor ;p Zou je die quote wel willen veranderen?? Die had ik enkel neer gezet om het kader te vullen. Thx.

"We were king’s men.."

**Profile** Number of posts : 359 Status : Active

Epona werd toch weer wat gerustgesteld toen ze hoorde dat, als ze rang vier zou bereiken, haar niks aangedaan zou kunnen worden. Ze had er al eerder van gehoord, maar het was haar daarnet even ontglipt tijdens het praten over de schimmen. Het klonk eigenlijk nog niet zo gek om in rang te stijgen ~~tenzij ze een General wordt, natuurlijk~~, dus ze zou daar beter haar best voor moeten doen. “Ik zal het je laten weten als het zover is,” zei ze met haar gebruikelijke geamuseerde ondertoon, nu ze de situatie weer wat positiever kon bekijken. Wat Reducto daarna vertelde, zorgde ervoor dat de somberheid van eerder wegsmolt als sneeuw voor de zon; volgens hem kon ze zich hier thuis voelen. Door deze hoopvolle woorden hief ze haar hoofd haast onbewust weer op met haar gebruikelijke trots. Het hielp ook dat de hengst aanbood om haar het gebied te laten zien, wat de nieuwsgierige Epona natuurlijk niet kon weigeren. “Graag! Waar beginnen we?”

"Believe in your strenghts...

no matter what happens."

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

"The crownless again,
shall be king"

Het waren schimmen van de zwarte nacht, ze zouden geruisloos moeten zijn en zich dansend op de wind moeten verplaatsen. Geen sporen achter laten als ze een dier van de kudde stalen. Niemand zou weten wie ze waren, en iedereen zou staan trillen om dat gene dat niemand kende. Maar zo was het niet hier. Iedereen was op de hoogte van de schimmen en wist wie ze waren, net zoals de leiders.

De vraag die de hengst had gesteld was aangekomen bij epona, en de reactie die hij daarop hoorde deed hem ligt glimlachen. Red hield van het gebied, van alle gebieden in bmh. De zilte zee van Orlais deed hem denken aan vroeger, hoe hij als veulen de golven probeerde te ontwijken en dan uiteindelijk toch werd meegesleurd door de wilde zee. De stoffige kale berg van Minanter -the lonely mountain- noemde hij het die eenzaam richting de horizon stond. De prachtige uitgestrekte vlaktes van Anderdels, en de mystieke watervallen van Ferelden. Elk gebied had zo zijn charme. En elk gebied had zo zijn geheimen en verhalen. Reducto kon er dagen, weken, uren over praten en dat zou de kleine zwarte merrie die nu naast hem liep ook wel gaan merken.

Met een pas draait de hengst zijn lichaam om en zet zichzelf in draf, “Kom Epona, Ik zal je de rest van Orlais laten zien” Begint hij dan met een kille ondertoon. "je moet ten alle tijden voorbereidt zijn op wat er hier schuilt, Niet alleen de schimmen vormen een bedreiging maar ook de kliffen van orlais staan bekend als gevaarlijk". De hengst brengt zijn hoofd wat hoger in de lucht en maakt grote trotse passen, zijn lichaam vooruit brengend. "Je moet weten waar je wel en niet kan lopen, en vooral 's nachts. Elke misstap kan de laatste zijn die je hier ooit zet." Red bewoog zijn lichaam al even gracieus als hoe hij eruit zag, Zijn zwarte glanzende vacht leek haast licht te geven in het zonlicht, En met zijn groene ogen speurde hij elke meter af. Epona dit keer aankijkend. "Laat je niet verleiden door de schoonheid van de natuur, want hoe mooi ook.. het kan ook je dood worden.."

"We were king’s men.."

**Profile** Number of posts : 359 Status : Active

Zodra Reducto zich had omgedraaid en aandraafde, deed Epona hetzelfde. Ze moest zich wat sneller voortbewegen dan normaal om de hengst bij te houden met zijn grote passen, wat redelijk lukte. Ondertussen luisterde ze aandachtig naar wat Reducto te zeggen had, zodat ze al die informatie op kon slaan in haar geheugen. Bij de waarschuwing dat ze moest opletten waar ze haar hoeven neerzetten, hield Epona haar blik even op de grond vóór haar gericht om er zeker van te zijn dat de ondergrond veilig genoeg was. Dat leek op dit moment gelukkig ook het geval te zijn, dus daar maakte ze zich nog niet al te veel zorgen om. “Begrepen,” reageerde ze, terwijl ze haar best deed om haar tempo aan te houden. Haar draf was lang niet zo gracieus als die van Reducto, maar zolang ze er maar mee vooruit kon komen vond ze het allang prima. Ondanks dat ze niets bijzonders verwachtte, keek ze weer even naar de grond die zich voor haar bevond. Reducto had immers gelijk; één verkeerde beweging en je zou nooit meer op je benen kunnen staan. Dat was een risico dat de jonge merrie liever niet nam, waardoor ze nu wat alerter werd. Toen Reducto haar weer aansprak, keek ze hem even aan. Ze knikte kort, waarna ze weer nadenkend voor zich uitkeek. In Orlais moest ze dus vooral oppassen voor de kliffen en waarschijnlijk ook het muffe zand waarin je hoeven konden wegzakken. “Waar moet ik op letten in de andere gebieden?” besloot ze uiteindelijk te vragen. Of dat antwoord zo gemakkelijk te beantwoorden was terwijl ze zich in Orlais bevonden wist ze niet, maar ze vermoedde dat de Emperor wel aardig wat ervaring had opgedaan in heel BMH.

"Believe in your strenghts...

no matter what happens."

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Reducto

'The crownless again shall be king'

“Waar moet ik op letten in de andere gebieden?” sprak de merrie. Langzaam aan begon de hengst zich er van bewust te worden dat de merrie oprecht geïnteresseerd was in het gebied en al zijn geheimen. De hengst kende dit gebied door en door, elk grassprietje en elke misstap die je kon maken waren voor hem bekend. Echter… het gebied Vyranthium was een heel ander verhaal. Reducto had zichzelf hier een keer durven begeven, Na die dag nooit meer. het was de dag geweest waarop hij zichzelf bijna kwijt was geraakt. Een dag die hij het liefst zo snel mogelijk uit zijn geheugen wist.

In luttele seconden wuift hij de gedachten aan het gebied weg en richt zijn blik weer op de merrie naast hem en besluit op haar vraag te antwoorden. Ieder gebied is weer anders, en ik kan je er genoeg over vertellen maar in denk dat het leuker is als ik je iets van de gebieden laat zien. Kort glimlacht hij, en vervolgd dan zijn verhaal Ik kan je wel iets vertellen over de rest van de gebieden terwijl we richting Minanter lopen. Reducto zet zijn lichaam in met een grote sprong in galop en wacht met praten tot dat Epona hem volgt.

Minanter is het gebied waar ik het langst heb gewoond. Natuurlijk breng je wel eens een bezoek aan de andere gebieden maar mijn dagen sleet ik het liefst daar. Door de dichtbegroeide bossen en de vele geheimen die het gebied met zich mee draagt.

**Profile** Number of posts : 359 Status : Active

Toen Reducto zei dat hij veel over de gebieden kon vertellen, maar dat het leuker zou zijn als hij iets van de gebieden zou laten zien, keek Epona hem enthousiast aan. Een soort rondleiding, dus? Ze voelde zich haast weer een leergierig veulen wiens nieuwsgierigheid beloond zou worden. Recuto liet weten dat hij haar wel wat wilde vertellen over de andere gebieden terwijl ze richting Minanter zouden lopen, waarna hij naar een galop versnelde. Epona deed hetzelfde, al moest ze wat sneller galopperen om de grote Fries bij te houden. Niet dat ze dat erg vond, natuurlijk.

De jonge merrie luisterde aandachtig naar wat de Emperor te zeggen had, terwijl ze vanuit een ooghoek in de gaten hield waar ze haar hoeven neerzette. “Daar heb je gelijk in,” reageerde ze op wat Reducto over Minanter te vertellen had. “Het hele gebied heeft iets mysterieus, met al die bergtoppen en geheime paden in het bos.” Eigenlijk was dit de eerste keer dat ze eens goed had nagedacht over het gebied. Tot nu toe was ze vooral geïnteresseerd geweest in open vlaktes waarover je in volle snelheid kon galloperen, maar zo'n geheimzinnig woud had zeker ook zijn charmes. “Zijn de andere gebieden ook zo speciaal?” vroeg ze vervolgens oprecht nieuwsgierig.

"Believe in your strenghts...

no matter what happens."

**Profile** Number of posts : 601 Status : Active

Reducto

'PAST THE POINT OF NO RETURN NO BACKWARD GLANCES'

Eenmaal in galop en de bevestiging dat Epona hem volgde voelde hij de koele wind door zijn manen suizen. Op dit soort momenten voelde hij zich op zijn best. Ieder gebied heeft zo zijn charme.

Minanter heeft prachtige bergtoppen die goede uitkijkposten zijn voor roofdieren en eventuele schimmen.

Maar Orlais met zijn ruige kusten en rotspartijen is daarin weer heel anders. En veel ruiger dan de andere gebieden

Anderfels heeft de meest prachtige uitgestrekte vlaktes en de mooiste bloemen die in de lente prachtig in bloei staan.

En Ferelden is een mysterieus gebied waar weinig over bekend is. Hoe dieper je het bos betreed hoe donkerder en veraderlijker het wordt.

Het ligt er dan ook maar net aan hoe gedreven je bent als paard om hogerop te komen. Er zijn paarden die alleen maar om status geven en daarom naar rang 4 willen. Maar er zijn ook paarden die het gebied juist willen betreden om hun geheimen. Zo is er veel nog niet bekend over Ferelden. Al kan ik je straks wel iets moois laten zien wat ik zelf een tijdje terug heb ontdekt. Maar eerst de andere gebieden De hengst wist precies waar hij haar na minanter heen zou brengen, naar een van de wonderen die het gebied te bieden had.

Eemaal Minanter te hebben betreden vertraagde de hengst zijn lichaam en ging uiteindelijk stappen. Het eerste gebied bestaat Voornamelijk uit open vlaktes en lichte bebossing. De nieuwe paarden die hier aankomen kunnen op deze manier hun weg goed vinden en de kudde is op die manier nooit moeilijk vinden Vervolgde hij zijn verhaal. Al was Reducto niet echt een prater, had hij eenmaal ergens zijn passie in gevonden dan kon hij daar uren over doorpraten.

(Ik denk dat we het beste alle gebied in 1 topic kunnen doen xD Niet echt handig om voor elk gebied 1 topic te moeten hebben)

'Abandon thought and let the dream begin'

**Profile**

» EMPEROR | Reducto
» No Words || Reducto
» Leader Rank 4: Reducto
» I don't give a damn [Reducto]
» Leaving the shade [Reducto]

Just racing [& Reducto]

Just racing [& Reducto]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen