HappyBoy_SilverJet
Profile
Number of posts : 3079
Status : Active
Contact
|  Onderwerp: Autumn is cold, but get ready for the winter do 28 jun 2012 - 0:26 | |
| |
Vaity liep door het bloemenveldje dat ze was tegen gekomen toen ze Blue Moon Horses betrad. De mooie paars en blauw gekleurde bloemen kietelen haar buik zacht en vlinders vliegen rond haar heen. Ondanks dat Vanity er zo ruig en zelfs een tikkeltje kwaadaardig uitzag was ze een natuurliefhebber in hart en nieren. De liederen van de vogels strelen haar oren en de konijnen die in het gras huppelen toveren een glimlach op haar grijze gezicht. De herfst was al volop bezig en de winter was in aankomst. Dit zou één van de laatste dagen zijn dat Vanity nog zo zou genieten van natuur voor ze weer de hel winter zou moeten wachten. De bladeren waren al bruin en rood aan het kleuren en de meeste waren zelfs al naar beneden aan het dwarrelen.
Haar lichaam bewoog zich soepel door het bos dat nog tot Minanter behoorde en ze kijkt rond hoe dieren uit hun hol komen om nog voor de laatste keer te kijken van waar dat lalaai kwam. De meetse waren zich aan het gereed maken voor de winter en ook de paarden waren zich voloip aan het voorbereiden. Hun vacht werd dikker en ook gingen ze niet meer zo ver van de kudde weg. De winter was altijd een zware periode. Nu het nog herfst was, had je nog de kans om je goed voor te breiden. Dat was net wat Vanity deed, ze was zich aan het voorbereiden op een winter zonder groen en dieren. Voor de laatste keer zou ze hier voor dit bos lopen. Nu de bomen nog wat bladeren hadden en dieren zich nog maar aan het voorbereiden waren was het nog leuk hier door te lopen, maar wanneer de grond bedekt zou worden onder een laag sneeuw en de kruinen van de bomen kaal zouden zijn, zou het hier kil en kaal zijn.
Wanneer ze een eekhoorntje ziet worstelen met een paar blaadjes boven in de boom, zet ze haar lichaam stil en kijkt op. Al gauw staan haar voorhoeven tegen de stam van de boom en strekt ze haar nek om enkele bladeren van de boom of te pakken om ze dan voor het holletje van de eekhoorn te leggen. Ze plaats haar hoeven weer op de grond en galoppeert verder. Eenmaal terug op het veld zat ze zich weer in een soepele stap. Haar groene kijkers bekijken het gebied aandachtig en ze oriënteert zichzelf. Wanneer ze de heuveltjes iets verderop herkend gaat ze er in een vloeiende galop op af. Iets voor de voer van de berg houd ze nog eventjes halt en kijkt eens rond, hoe het er nu nog uitzag. Ach, ze moest blij zijn. Dit was een teken dat de natuur zijn werk deed en dat nog steeds de seizoenen telde. Ze steekt haar neus in de lucht om de frisse herfstgeur nogmaals te reuken en dan danst ze rustig verder. Haar gespierde achterhand werkt zich naar boven, op het heuveltje. Eenmaal op de heuvel danst ze eventjes ter plaatsen haar hoofd was gevuld met de muziek van de natuur. Geluiden die nog mooier zijn dan de stem van het paard waar je het meeste van houd.
Vanity was een slimme merrie en door haar jarenlange leven bij haar vader en moeder heeft ze de natuur nauwkeurig onderzocht. Ze wist precies welk plantje giftig was, hoe klein of hoe kleurrijk het er ook uit zag. Ze wou meer bijleren, toch wou ze ook op avontuur gaan en meer paarden leren kennen. Daarom is ze dus naar dit gebied getrokken, genaamd Blue Moon Horses. Haar broertje of zusje was op komst en ze was er zeker van dat hij of zij er net zo zou uitzien als haar vader, moeder en zij. Allemaal met een speciale aftekening. Altijd had Vanity geloofd dat deze normaal waren, tot ze hier kwam. Weinige paarden hadden zo’n speciale vacht.
Nu was ze best wel trots op haar vacht. De natuur, haar trots en het enthousiaste om nieuwe paarden te leren kennen deed haar dansen en glunderen.
Vanity draafde vrolijk de berg af. Haar knieën hoog opgetrokken en ze hield ze lang in de lucht. Ze neuriede zacht en ze leek wel te dansen op het geluid dat ze zelf zacht voorbracht. Ze draaft vrolijk verder, niet wetend dat ze net een ander paard is voorbij gelopen. Ze stopt abrupt en kijkt verbaasd om. Vanity wou zich bekend maken is dit gebied en misschien zelfs over Blue Moon Horses en dat zou niet gaan door met niemand contact te leggen. Ze draait haar hoofd om en vervolgens ook haar hele lichaam. ”Het spijt me, ik was zo opgegaan met mijn neuriën.” Een speelse fonkel sierde haar ogen en een vrolijk glimlach staat op haar gezicht.
~ Amber (E'rayhon)
No one can promise that they will never hurt you, because one at a time or another they will, the real promise is, if the time you spent together will be worth the pain in the end
|
|
|
