HappyBoy_SilverJet
Profile
Number of posts : 3079
Status : Active
Contact
|  Onderwerp: I need to find my way in this world, my new life do 28 jun 2012 - 3:58 | |
| |
Vanity was naar hier gekomen om vrienden te maken, geen nieuwe, want ze heeft er nooit echt gehad. Door altijd bij haar vader en moeder te leven heeft ze ook nooit echt geleefd. Natuurlijk heeft ze wel iets gedaan, namelijk de natuur onderzocht en dat is nu dan ook haar passie geworden. Ze zou alles doen om de natuur te beschermen en er voor altijd in te kunnen leven. Haar blik glijd over het prachtige gebied dat zich aan het klaarmaken was voor de winter, door de herfst werd deze aangekondigd. Vanity hield meer van de lente en zomer, maar door dat de winter en de herfst ook aan bod kwamen, wist ze dat de natuur nog in orde was en dat hij niet uit zijn normale doen was gevallen. Tevreden, kijkend naar het prachtige om haar heen, verschijnt er een glimlach op haar gezicht. In haar ogen straalt een speelse fonkel. Niemand geloofde Vanity, nou, haar ouders geloofde haar niet, toen ze zei dat ze van de natuur hield en het graag verder onderzocht, dit vooral door haar ruige uiterlijk, de grijze kleur en de puntige aftekeningen. Door dit jarenlange leven met haar vader en moeder weet ze nu wel welk kleinste en kleurrijkste plantje giftig is. Ze negeerde de woorden van haar ouders gewoon.
Toen ze hier aankwam was ze verbaasd en voelde ze zich zelf lichtelijk ongemakkelijk, weinige van deze paarden hadden zo’n aftekeningen als haar. Ze hield zich altijd vast dat deze normaal waren, maar nu pas wist ze dat ze anders was, zelfs heel anders. Een maand lang had ze zich aan de rand van het gebied gehouden, ze zag de schimmen een paard vermoorden en een veulen ontvoeren. Het verscheurde haar hart toen ze het zag. Niet te geloven dat de natuur zo’n… Beesten op deze aardbol hebben neer gezet. Ze had zich voorgenomen nog even te wachten, maar al gauw had ze door dat het niet meer heel lang zou duren of de blauwe maan, het moment dat die wezens terugkeren, er weer zou zijn. De paniek sloeg haar om het hart. Toch moest ze sterk staan en genieten van de herfst en de momenten dat de blauwe maan er nog niet is.
Haar lichaam beweegt zich sierlijk en elegant over de vallei. Een open vlakte, zonder speciale dingen, omringt door bomen en struikgewassen. De plek waar ze op stond was simpel, gewoon hoogstaand gras dat lichtelijk aan haar buik kriebelde. Een klein vijvertje stond ongeveer in het midden. Het was prachtig omringd door riet dat zelfs boven het gras uitstak. In de vijver zelf lagen waterplanten te dobberen. De droogte in haar keel trok haar aan tot het water. Langzaam laat ze haar hoofd zakken in het koele water en werkt rustig het water naar binnen. Wanneer ze opkijkt ziet ze voor haar een vogel haar een beetje raar aankijken. Ze wou hem aanraken, maar zowel zij als het vogeltje worden opgeschrikt door een geluid achter. Haar hoofd draait ze naar achter en kijkt het paard dat daar uit het struikgewas komt aardig, maar toch achterdochtig aan.
~ Pip
No one can promise that they will never hurt you, because one at a time or another they will, the real promise is, if the time you spent together will be worth the pain in the end
|
|
|
