Het voelde allemaal zo raar aan. En het leek allemaal dan nog eens sneller te gaan dan hij had verwacht. Maar dat was toch wat hij wou of niet? of was hij misschien toch beter afgeslaan naar een andere kudde? Ach wat het maakte niet uit hij moest gewoon maken dat hij meer zou te weten komen dit is wat hij wilt nu. De hengst voor hem was een wildvreemde maar hij deelde het de helft van zijn bloed met hem. Een rare gedachte maar op de een of andere manier leek hij het wel 'leuk' te vinden dat hij hem gevonden heeft ookal ziet hij er niet uit en heeft hij hoogstwaarschijnlijk een rotkarakter. Nu die dingen kan hij enkel maar gokken maar daar lijkt het gewoon op het eerste gezicht wel op want hij gaf gewoon rotreacties. Xenos werd af en toe afgeleid van het heen en weer gesla van zijn staart. Dit moest Xenos eigenlijk nooit doen hij had nooit jeuk, pijn of last van insecten hij voelde het niet dus moest hij ook niets doen met zijn staart hij moest nooit krabben. Als je het zo bekijkt misschien wel een gift maar het heeft ook nadelen zoals alles waarschijnlijk heeft. Xenos had er eigenlijk geen last van omdat hij er met geboren is en er geen besef van heeft. Ookal had Xenos zoveel vragen in zijn hoofd het bleef toch steeds stil aan zijn kant en het leek dat de andere hengst iedere keer bleef praten en alweer zo een reactie waarbij je hem een tik tegen zijn hoofd zou willen geven maar het beter niet doet natuurlijk.

'een mammas kindje' zei hij , oke dat kon er ook wel nog bij. Hoe kon hij in godsnaam weten of hij nu een mammaskindje is? Pas wanneer hij uitgerateld is over zijn moeder Iris besefte hij meer en meer dat hij inderdaad wel veel van hem af wist. Maar wat hij vertelde maakte hem eerder pissig 'Misschien hoop je veel te weten over mij maar ik denk dat je minder weet van me dan je denkt je mag dan wel de naam van mijn moeder kennen en mag dan wel denken dat ik een mammas kindje ben enzovoort maar ik weet allsinds beter' het was niet bepaald op een hautaine toon gezegd hij vertelde het gewoon zoals altijd op een neutrale toon, hij bracht nooit echt veel emotie in zijn stem alsof hij wilt verdoezeln hoe hij zich voelt op dat moment. Het mocht misschien niet goed vallen bij de hengst maar voor xenos maakte het niet echt veel uit.

En dan kwam er een heel geratel over wat een zoon is enzo. Oke hij trok het precies allemaal in het belachelijk en had er echt wel plezier in ook. Dat kon er natuurlijk ook allemaal wel bij, op zo een moment zou je het gewoon willen afstappen en vertrekken maar dat mocht hij niet doen want hij was zo dichtbij nu dat hij wel alles wou weten en niet meer de helft zoals de vorige keer want dat brengt alles in twiijfel. 'Ik denk niet dat ik kan zeggen of je het mis hebt dat jij mijn vader bent' natuurlijk kon hij dat niet zeggen hij wist niets nada noppes. 'vertel mij eens waarom ik je nooit heb ontmoet?' oke hij wist wel dat er steeds verteld werd dat hij een monster is en dat het daarom zou zijn waarom hij niet in contact kwam met hem maar zoals hij nu voor hem staat ziet hij enkel een paarsogig paard met heel wat littekens en een kille blik, iets dat Xenos genoeg gezien heeft behalve de paarse ogen dan. En xenos ziet er niet veel beter uit met zijn lelijk gebouwde lichaam vol littekens.