Pain and sorrow [Open]

**Profile** Number of posts : 1356 Status : Active

Langzaam bewoog de jonge hengst zich voort. De koude grond voelde verkoelend aan onder zijn verzwikte hoef. Bij iedere stap kwam er een kreun los uit zijn keel. Dylan haatte het om zwak en vrijwel hulpeloos te zijn. Dat was iets voor merries, niet voor een stoere hengst zoals hij. De grijze hengst hield zijn ogen naar de grond gericht. Door die verdomde pijn kon hij niet eens genieten van de adembenemende omgeving. Anderfels. Zo werd het door de bewoners hier genoemd. Voor Dylan was dit de eerste keer dat hij hier kwam. Eigenlijk het eerste gebied van BMH dat hij had bezocht. De jonge hengst was hier nog maar net. Hij kende hier nog niemand, maar had al veel gehoord over de schimmen die hier ronddwaalden. Het woord alleen al wekte nieuwsgierigheid in de hengst op. Schimmen waren onsterfelijke, naar bloed snakkende wezens. In zijn stoutste dromen droomde Dylan er wel eens van om een schim te zijn. Maar nooit had hij het lef gehad om naar Avanti te stappen en vragen of die een schim van hem wilde maken. Aan de andere kant voelde het ook weer verkeerd om naar het onsterfelijke leven te snakken. Hij zou er veel voor op moeten geven. Zijn emoties, gevoelens etc. Dylan wist niet of hij dat wel kon. Al had hij niet veel om nog voor te leven. Zijn ouders waren, voor zover hij wist, dood of verdwenen. Zijn hele verleden was een grote waas voor de jonge hengst. Vaak dacht Dylan er niet aan terug. Het deed teveel pijn.

Een felle pijnscheut in zijn gewonde hoef deed hem opschrikken uit zijn gedachten. Dylan kwam met een schok weer tot de werkelijkheid. Soms kon hij uren dagdromen zonder dat de hengst het doorhad. Een aantal maanden geleden had het Dylan nog problemen bezorgd. Dat wilde hij niet voor een tweede keer meemaken. De grijze hengst brieste een keer en schudde zijn lange manen uit. Er zaten een paar vervelende klitten in. Toen Dylan langs een boom kwam, dacht hij geen twee keer na. Hij duwde zijn nek tegen de stam aan en begon schurende bewegingen te maken. Langzaam maar zeker verdwenen de klitten uit zijn zijdeachtige manen. De jonge hengst zette zijn sjokkende pas weer voort. Met zijn lange staart verjoeg hij irritante vliegen. Die beesten moesten ook altijd hem hebben. Dylan probeerde ze zoveel mogelijk te negeren.

Een knappend geluid verderop deed de aandacht van de jonge hengst trekken. Hij was niet alleen hier.. Een angstig gevoel bekroop hem langzaam en maakte zich meester van zijn lichaam. Dan verlangde hij wel om schim te zijn, toch was hij er bang voor. Bang om zijn leven te verliezen. Dylan liet zijn blauwe ogen vlug het gebied afglijden. Geen direct gevaar te bekennen. Maar een ongeluk zit in een klein hoekje. Toen het geritsel hem naderde, legde de hengst zijn oren plat in de nek. "Wie is daar? Toon jezelf!" Dylan walgde er bijna van. De angst was diep in zijn stem te horen. Fijn, hij zou gelijk een goede eerste indruk achterlaten bij iemand. Niet dus.

-Iedereen is vrij om te antwoorden-

**Profile** Number of posts : 291 Status : Active

Pain and sorrow [Open] Wild_horse_by_pskate1-d3kh5vf

Met een plof wierp de merrie zichzelf op de grond. Wat had ze verwacht? Dat haar pleegouders zo naar haar toe kwamen rennen? Ze waren er niet meer, ze waren dood. Of in ieder geval vermist. Ze legde haar hoofd op het gras en zuchtte. De wolken boven haar pakten samen, klaarom een stevige bui te laten vallen. En niet veel later kwamen daar de eerste druppels op haar vacht. Met een geërgerde zucht stond ze op en zocht beschutting, die hier dus niet was. Zouden haar pleeg ouders dat doen? Zouden ze toch in de hemel zijn?

Hardhandig werd ze uit haar gedachtes getrokken door een stem. Een stem die nog al angstig klonk. Ze merkte dat ze zichzelf verstopt had achter een paar bomen die ze blijkbaar toch had gevonden. "Wie is daar? Toon jezelf!" riep de hengst. Toen kreeg ze hem te zien, een jonge hengst. Angstig zette ze een paar passen terug. Was dit slim? Moest ze naar voor gaan? Nee, ze wist niet of ze hem kon vertrouwen. Maar ze zou het er niet beter op maken om hier te blijven staan. Dus zette ze angstig een paar passen naar voren, zodat de hengst haar ook kon zien. Ze bracht onderdanig haar hoofd omlaag, een van de kenmerken van de zwarte merrie. Haar angstige ogen keken hem kort aan en richtte zich toen op de grond.

**Profile** Number of posts : 1356 Status : Active

Dylan bleef turend de struiken afspeuren. De angst voor een schim die hem ieder moment kon vermoorden was iets gezakt, maar bleef aanwezig. Zijn helderblauwe ogen schoten naar links toen een zwarte gestalte zich zichtbaar maakte. De jonge hengst drukte zijn oren plat in de nek. Hij ontblootte zijn tanden. Plotseling deed het zwarte paard iets wat hij niet had verwacht; ze vertoonde onderdanig gedrag. Gelijk liet Dylan zijn agressieve houding vallen. Dit was geen gevaarlijke schim die hem wilde vermoorden. Dit was gewoon een merrie die banger voor hem was dan hij voor haar. Het was bijna lachwekkend. Uit respect lachte Dylan niet. De hengst bekeek de merrie onderzoekend. In haar ogen stond angst. Snel wierp ze die naar de grond. Was ze schuw of zo? Dylan vond haar een beetje raar. Ze leek jonger dan hem. "Bang voor een hengst zoals mij? Liefje, ik doe je heus geen kwaad hoor." spotte hij licht. Een ondeugende grijns sierde zijn zwarte lippen. Hij deed een imposante stap in de richting van de zwarte merrie. Hij nam een dominante houding aan. Deze merrie was waarschijnlijk makkelijk klein te krijgen. "Wat is je naam, merrie?" sprak hij op een bevelende toon. Zijn blauwe ogen zochten hun weg naar de hare. Hij was in zijn voordeel bij haar. Zijn grote schoonheid en macht konden dit jonge dier makkelijk aan zijn wil onderwerpen. Het was gewoon te makkelijk.

-Sorry voor flutje-

**Profile** Number of posts : 291 Status : Active

Gelijk toen ze zich liet zien liet de hengst zijn agressieve houding vallen. Hij keek haar onderzoekend aan. Tuurlijk, de zoveelste die het raar vond dat ze zich meteen lager toonde dan degene voor haar. Maar zo was ze gewoon. "Bang voor een hengst zoals mij? Liefje, ik doe je heus geen kwaad hoor." spotte hij licht. Hij zette een stap in haar richting en nam een dominante houding aan. Ja, ze was verloren. "Wat is je naam, merrie?" sprak hij op een bevelende toon. Vroeger zou ze zich omgedraait hebben en de benen hebben genomen. Maar ze zou hier toch niet meer onderuit kunnen. "Sunset." sprak ze zacht. Haar stem was bijna onhoorbaar. Voorzichtig zette ze een stap achteruit en hief haar hoofd ietsjes. Wat wilde hij van haar? Het was duidelijk dat ze hier niet zo maar weg kwam.

-mijne is ook niet goed hoor... en ik ga dinsdag twee weken op vakantie, dus dan kan ik misschien niet reageren.-

**Profile** Number of posts : 1356 Status : Active

De pikzwarte merrie stelde zich voor als Sunset. Zonsondergang. Een naam die niet vaak voorkwam in BMH. Nieuw voor Dylan dus. Hij proefde de klanken van haar naam op zijn tong. "Sunset.. Zonsondergang." De grijze hengst herhaalde zijn gedachtes hardop. Het was niet zozeer degen de merrie bedoeld. Eerder tegen hemzelf. Dylan liet zijn ogen over de merrie glijden en bleef hangen bij haar hoofd. "De naam is Dylan." antwoordde hij dit keer wat vriendelijker. De duistere mist die rond hem heen hing was volkomen verdwenen. Als sneeuw voor de zon. Bekenden zeiden altijd dat het leek alsof hij twee persoonlijkheden bezat. Het klopte wel een beetje wat ze zeiden; er zaten twee zielen in zijn lichaam. Bij wijze van spreke dan. "Wat brengt jou hier, Sunset?" vervolgde de hengst op een slome toon. Hij liet zijn blauwe ogen over de Anderfels gaan. Een prachtig gebied om een middagje door te brengen, maar met Blauwe Maan was het beter als hij terug zou gaan naar Minanter. De plaats waar rang 1 vertoefde tijdens Blauwe Maan.

-Weer kort. M'n inspi werkt niet mee deze week ;_:-

**Profile** Number of posts : 291 Status : Active

"Sunset... Zonsondergang." mompelde de hengst meer voor zichzelf dan voor haar. De hengst liet zijn ogen weer over haar heen gaan en bleef hangen bij haar hoofd. "De naam is Dylan." antwoordde hij dit keer wat vriendelijker. Sunset hief haar hoofd weer tot ze ongeveer op de zelfde hoogte zat als de hengst. Zijn onaardigheid leek op slag verdwenen. Was het een list, of had hij gewoon twee totaal verschillende persoonlijkheden? "Wat brengt jou hier, Sunset?" vervolgde de hengst op een slome toon. Ze probeerde te glimlachen en wees met haar hoofd op de omgeving. "Alles, zo'n beetje." ze kon toch niet zeggen dat ze opzoek was naar paarden die misschien dood waren? Hij begon net aardig tegen haar te doen. Maar als er een ding is wat de merrie niet kon was het liegen. De hengst zou meteen door hebben dat ze hier echt niet was voor de mooie omgeving. Maar misschien zou hij het erbij laten.

-straks hebben we bijde twee weken om weer inspi te krijgen xd-

**Profile** Number of posts : 1356 Status : Active

[color=black]"Alles, zo'n beetje." bracht de merrie uit. Dylan keek haar even bedachtzaam aan. Hij wist niet of hij Sunset moest geloven op haar woord. Hij had het gevoel dat er een andere reden achter zat. De grijze hengst ging er maar niet op in. Plotseling kwam er iets belangrijks in hem op. Het zou morgen precies Blue Moon zijn. Hij slikte even. Eigenlijk zou Dylan terug moeten gaan naar Orlais. Hij keek Sunset aan. "Weetje, misschien zouden we maar eens naar Orlais moeten gaan. Het is morgen blauwe maan. En ik wil graag levend eruit komen, zonder verscheurt te worden door schimmen. Hoe denk jij erover?" vroeg hij ietwat voorzichtig. Dylan wist niet hoe ze zou reageren op zijn vraag. Misschien wilde ze juist een schim worden. Hij wist het echt niet. Vragend bleef de grijze hengst Sunset aankijken. Wachtend op een antwoord.

-Sorry voor de late reactie. Zullen we een nieuw topic openen in Orlais?-[/black]

**Profile**

» We're all addicted to something that keeps the pain away [&DAHLAI]
» The only thing I've known, is pain and other pain
» Are you loving the pain?
» [ENG] Full of pain
» Where there is love, there is pain ~ VELKAN

Pain and sorrow [Open]

Pain and sorrow [Open]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen