Zo op het eerste gezicht was het onduidelijk wat er opvallender aan de merrie was: haar ranke gestalte, met de lange slanke benen, het fijngevormde hoofd en de opvallende gekleurde ogen … of haar graatmagere flanken, met de prominente ribbenkast en de hongerige blik. Waarschijnlijk het eerste, omdat ze het tweede feilloos wist te verbergen achter een vlotte tred en een sexy blik. Dit was een merrie die wist hoe ze mooi moest zijn. Meer nog. Een merrie die wist dat ze mooi was. Wie haar misschien voor het eerst moest zien, zou denken dat ze nog erg jong was, nauwelijks haar veulentijd ontgroeid. Na een eerste gesprek zou diegene echter maar al te snel bij draaien: Foxfur, beter bekend als Foxy – een bijnaam die ze niet zonder reden gekregen had, was zo mogelijk nog scherper van tong dan van verstand. Een beetje snibbig af en toe, maar meestal zeer verleidelijk. Iemand die je gemakkelijk in de luren legde om haar zin te krijgen – om je daarna keihard te dumpen en verder te vlinderen.

Vandaag begaf het ranke ding zich zonder al te veel haast door het rotsachtige gebied van Minanter. Haar ogen, goud met heldere, rode vonken, namen de omgeving vluchtig in zich op. Hoewel ze misschien na eerste interactie ijdel mocht lijken, sprak haar uiterlijk dit grotendeels tegen: haar vacht mocht er dan misschien goed uitzien, haar benen zaten veelal onder de krassen van het vele struikgewas waar ze door heen banjerde, haar hoeven modderig en haar manen, die deels lang waren, en deels kort, zaten vol met vlechten, kralen, veren … en knopen. Wat dan wel weer typerend was, waren de kleine edelsteentjes die ze mee gevlochten had. Het was echter geen uiting van ijdelheid, maar van een van haar weinige interesses: als een ekster had Foxy een voorkeur voor alles wat glinsterende.

Ergens halverwege een berghelling bleef de ranke merrie staan, besluiteloos waar ze nu naartoe zou gaan: nieuw en onwetend als ze was in het gebied van de blauwe maan paarden. Bij het waarnemen van een vaag geluid met haar bijzonder gevoelige oren, schoot haar blik langs de bomen. Het liep tegen het eind van de dag, en alhoewel ze nu al voor bijna een volle week de geursporen volgde, begon ze inmiddels bang te worden dat er helemaal geen paarden meer leefden hier. Dat ze in de val gelokt werd door haar eigen instincten – al was er niemand die dat aan de buitenkant zou kunnen zien.


miss self-sufficient, miss keep your distance, miss unafraid, miss out-a my way, miss on her own, miss almost grown, miss guarded heart, miss play it smart, miss if you want to use that line, you better not start - no!