De zon botste tegen een ondoordringbare muur van bladerdek. Voordeel, de warmte kwam zelden door het bladerdek waardoor het uitermate koel was in Vyrantium. In de verte, heel ver van het centrum weg hoorde je de paarden rumoerig de status van de kudde herbekijken. Wie was er weg? Wie leefde er nog? Wie was er dood? Waar waren de leiders? Iedereen in de juiste kudde? Tellen, sommen maken en denken aan wat er volgende nacht te wachten stond. Het was zo verslavend om naar hun angstkreten te luisteren terwijl hij hier met een volle maag door Vyrantium slenterde. Zijn lange scherpe hoektanden langen over zijn lippen, de zwarte lege blik helde naar zacht paars maar aangezien het nog steeds blauwe maan was bleef het daartussen ergens schommelen. Door de bomen scheen een dun streepje zonlicht op de open plaats waar alle schimmen gezamenlijk samen kwamen. Zijn lichaam onthulde een hoop lange lelijke littekens naarmate hij door het lichtstraaltje stapt en zijn plaats in neemt voor de grote rotsformatie. Zijn plaats en van niemand ander. Het bloed drupt van zijn lange hoektanden over de donkerrode vacht naar beneden en verenigd zicht met de modder.

Hij wist dat ze zouden komen, de anderen en dat was ook dringend nodig. Er was iets recht te zetten met Triumph, de dwaas die een merrie dekte zonder toestemming. Wat hij in eerste instantie niet gezegd had, hij ging ervan uit dat het allemaal wel duidelijk was wie hier de leider was, wie hier macht kende. Voor enkele tellen sloot hij zijn ogen en zette hij het geluid af dat terugleidde naar de blinde paniek uit de kudde. Toen hij zijn ogen open deed waren ze al met zen drieën. Ayana stond zoals gewoonlijk aan de rechterkant van hem. Hij draaide zijn blik kort naar haar en keek dan naar Achilles die schuin voor hem enkele meters verder stond. Hij was echt gigantisch, toch had hij die grootte nog nooit tegenover Avanti gebruikt … merkwaardig maar de beste keuze. Uiteindelijk verscheen ook Xariv, zijn witte vacht onder de bloedvlekken. Het deed het goed te zien dat zijn onderdanen het zo geweldig deden. ‘En daar is ons verloren schaap. Ik dacht al dat je niet zou komen opdagen.’ Sprak hij met een neutraal droge stem terwijl zijn ogen naar Triumph glijden. Nu stonden ze hier allemaal in een ruime cirkel rondom hem. ‘Nu ik jullie aandacht heb.’ Sprak hij met een droge kilte die amper gewoon was te horen bij Avanti. Hij zat duidelijk met frustraties, een hoop dingen die door zijn hoofd gingen, dus niet alleen Thri. En hij was bijna … saai om naar te luisteren. Ze zouden het niet snel merken, ze kende hem niet. Buiten … zijn blik schoot scherp opzij naar Ayana.

‘Hierbij roep ik naar voor Triumph voor het terechtstellen van onbezonnen praktijken.’ Hij lachte bijna gemeen, zijn tanden prikten kort door zijn lippen toen hij zijn mond weer sloot. ‘Wegens het dekken van een merrie zonder mijn toestemming.’ Hij zweeg en blikte kort opzij naar Achilles. ‘Ik ben eraan gewend dat jullie gewoon de regels kennen zonder dat ik ze moet uitleggen. Blijkbaar is hier …’ Hij zweeg terwijl de dreiging naar Achilles verlegde en hem dodelijk aankeek. ‘De informatie niet goed genoeg doorgegeven.’ Er kwam weer een glimlach op zijn lippen en hij lachte kort hard en brutaal. ‘Achilles, altijd even humoristisch.’ Sprak hij hoofdschuddend om het feit dat ook Achilles de informatie had achtergelaten. De stilte die door Vyrantium ging was belanden, er ging zoals altijd een slechte sfeer alleen was het anders nu. Was het door Avanti’s rothumeur? ‘Ik heb zitten denken Thri, aangezien je al waardeloos genoeg bent. Ik ben bereidt je drie mogelijkheden te geven voor ik je overhandig aan mijn uiterst bekwame rechterhand.’ Hij zweeg en keek opzij naar Ayana en glimlachte grimmig naar haar. ‘Als geen ander weet ze het hoe een vernedering enzo in elkaar zit dus mag ze ook de leiding nemen.’ Sprak hij kortaf. ‘En ik ben niet in de stemming.’ Mompelde hij amper hoorbaar, weer meer voor zichzelf, moest hij echt aan werken. ‘Hier zijn je mogelijkheden. Nummer één is je vermoord de merrie of haar veulen eens die geboren is.’ Hij zweeg even zodat het goed tot hem doordrong. Het was een voorstel dat hij de eerste keer had gegeven en wat hij eigenlijk het liefst zag gebeuren gewoon voor de veiligheid. Hij wou iedere mogelijk bron afnemen wat ook maar tot liefde kon lijden. ‘Mogelijkheid twee is je verbanning naar de Loners, men broertje zal vast blij zijn met wat gezelschap.’ Hij grinnikte en kwam langzaam in beweging. Hij beschreef een ruime cirkel rondom Triumph en bekeek hem van alle kanten. ‘Het zou een schande zijn om dat lichaam te moeten missen in mijn kudde, niettemin is je ziel waardeloos.’ Hij glimlachte en bleef de jonge hengst strak in zijn ogen kijken. ‘Optie drie is je brengt me de merrie en ik onderzoek het op mijn manier.’ Dat laatste was met een pak meer dreiging gezegd dan de rest van zijn woorden. ‘Wat zal het worden Thri?’ Zijn ogen fonkelde in een felle lust naar nog meer bloed dan hij die nacht al had verspilt. ‘Ik geef je niet graag af aan Ayana.’ Prevelde hij bijna plezierig. ‘Ze is trager dan me, minder rechtuit. Wat bij mij rechtuit is ….’ Hij zweeg en schoot naar Triumph’s hals en boorde zijn tanden door zijn anderen, rechtuit en pijnlijk. Als snel als hij was gekomen was hij weer weg en stond weer op de plek naast Ayana. ‘is bij Ayana langzaam, een trage pijn onder je huid door.’ Terwijl hij sprak draaide hij zich langzaamaan naar Ayana. ‘Toon het hem Ayana, langzaam en zacht ….’ Prevelde hij vlak bij haar oor. Wat hun termen voor zacht waren. Ayana stond gekend om haar langzame tergende pijn, een geduld dat Avanti nooit heeft gehad. Zijn blik glijd terug naar Thri en hij glimlacht weemoedig …