"i will do what queens do...

"I will rule.."

Het was een relatief rustige dag voor haar. Rustig in de zin van geen idioten om haar hoofd heen die haar geheel gestoord maakte op elk moment van de dag. Nee de kudde leek eindelijk even voor zichzelf te kunnen zorgen wat haar een seconde gaf om eigenlijk adem te kunnen halen. Want ja er was veel gebeurd in haar leven. Reducto was harder dan ooit terug gekomen in haar leven. Haar compleet over genomen en eigenlijk maakte het haar misselijk om te bedenken dat een enkele hengst zo veel macht over haar zielige leven zou kunnen houden als hij. Maar toch was het hem gelukt en had ze hem met alle liefde haar harde door training en oorlog kapot gemaakte hard geschonken.

En dat terwijl Sky nooit een merrie was geweest om zichzelf weg te geven. Ze had altijd de zelfde hardheid en kilte bezit die ze verkregen had door menige trainingen. Maar mentors naam Aeron. dezelfde hengst die voor haar komst verbannen ws uit het land van de blauwe maan. Met een klein grimasje bedacht ze zic hdat het waarschijnlijk haar broer Theron was geweest die dit voor elkaar had gekregen. De grote paint hengst op wie Aeron het ook had geprobeerd zijn trainingen te uitten maar Theron was een hippie geweest en het nooit toe gelaten. Hij was vertrokken nog voor hij wat geleerd had de idioot. Sky was slimmer geweest. Had de trainingen geaccepteerd hoeveel pijn ze haar dan ook gedaan hadden. MAar ze hadden haar sterker gemaakt. Sterk genoeg om alles dat haar kant op gesmeten ozu worden aan te kunnen.

Sterk zijn. Dat was iets dat haar altijd had geobsedeerd. En iets dat ze nooit los zou kunnen laten. Het was haar leven geweest. Veel te lang..

Een vreemde stem sprak haar naam. Het leek aan te waaien op de wind en meteen spitste de ros bruine merrie haar oren en draaide haar hoofd bij. Zoekend naar waar haar naam vandaan was komen drijven. Wie de oorsprong gelegd had maar bleef bedrogen achter niemand vindend. Zodra haar naam echter een tweede keer uitgesproken werdt vond ze de oorsprong en haar oren gleden in haar nek. Kil staarde ze naar de schim die haar naam uitgesproken had en deed een stap zijn kant op haar bouw groter makend. Ze was een niet al te grote meid maar haar woorden en daden maakten het meerendeel goed. "Thriumph ik zou maar heel snel terug glijden naar dat hel hol van jullie dat je een thuis noemt. Of heb je je verslapen, de blauwe maan is al over." Siste ze koelbloedig de schim aanstarend met haar donkere blik hem absoluut niet vertrouwend.