Onderwerp: Leaving the shade [Reducto] wo 7 okt 2015 - 0:21
Nog enkele dagen en de blauwe maan zou weer aan de hemel staan. Felblauw zou ze oplichten zoals de ogen van Quickness, haar broer. Blauw was volgens Rain een kleur die niet meer dan onheil met zich mee bracht. De felblauwe kleur die zich 's nachts over de hemel zou verspreiden zou niets dan onheil brengen. De oude leiders, waar zij vroeger één van was, waren er niet meer. Sinds haar terugkeer had ze nog geen blauwe maan meegemaakt en Rain had er geen idee van hoe ze zich best zou verweren tegen het leed dat haar nonkel zou brengen.
Een naam had haar oren bereikt. Een hengst die de bescherming van het gebied tot zich nam en de emperor van BMH werd genoemd. Wetend welke gruwelijke periode zou aanbreken ging ze op zoek naar die hengst, Reducto. Zijn advies, zijn oordeel, zijn vakkundigheid zouden deze oude merrie misschien kunnen helpen de duisternis te overleven. Ze zet haar lichaam in draf, haar zwarte manen hangen in klitten langs haar nek naar beneden op een onnatuurlijke onbeweeglijke manier. Haar verstrengelde staart sleept over de grond. Ze zag er onverzorgd uit, haar gitzwarte vacht had nu eerder een doffe, vuile uitstraling.
Oud, zo zou je het misschien best beschrijven. Het leek alsof de jaren Rain hadden ingehaald. Haar ogen kijken langs de paarden heen, haar benen brengen haar lichaam naar waar zij het brengen wil. Op zoek naar een hengst, die krachtiger leek dan een ander. Niet wetend wie ze zocht, niet wetend hoe lang ze zoeken zou brachten haar benen haar verder het gebied in. En zonder het te beseffen begaf ze zich voor het eerst sinds lang opnieuw tussen de paarden. Ogen staarden naar haar doffe vacht en onverzorgde lichaam, maar haar ogen staarden enkel voor zich uit, zoekend naar die ene hengst die haar misschien zou kunnen helpen.
Full of broken thoughts, I cannot repair Beneath the stains of time the feelings disappear You are someone else, I am still right here
Mariëlle
Profile Number of posts : 601 Status : Active
Contact
Onderwerp: Re: Leaving the shade [Reducto] wo 7 okt 2015 - 21:44
Reducto
Vage beelden schieten door Reducto zijn hoofd heen. beelden van leed, duisternis, ..blauw.. de blauwe maan die het gebied; die zíjn gebied helder deed verlichten. Schreeuwen, krijsen en vechtende paarden Reducto zag het allemaal in een flits weer voor zich, het was niets nieuws voor de hengst. Hij had de blauwe maan al vaak genoeg meegemaakt, eerst als kuddepaard en nu als leider. Het waren geen nieuwe beelden voor hem, en toch kromp zijn maag ineen wanneer hij terug dacht aan al die nachten die hij al had meegemaakt.
Abrupt wordt de hengst die in gedachten verzonken stond uit zijn waas gerukt. Zijn ogen vallen op een drietal paarden die zich een weg probeerde te banen door het gras. Kort knikte de hengst naar ze en red kreeg eenzelfde knik terug. Ondanks dat reducto zijn thuis al een tijd had gevonden in het gebied genaamd Ferelden met zijn prachtige watervallen en duistere bossen, had hij er vandaag voor gekozen om zijn lichaam te verplaatsen naar Minanter Het uitgestrekte landschap deed hem goed en hoezeer hij ook van de dichtbegroeide bossen hield zijn hart verlangde naar wat zonnestralen.
Eenmaal weer tot inkeer gekomen en de rust in zijn hoofd terug gevonden zet de hengst zijn grove lichaam in stap. Reducto beweegt zich met zijn grote grove lichaam moeiteloos voort door het nog ligt vochtige gras. Zachtjes blaast de wind langs hem heen. Het zou niet lang duren… Niet lang meer duren voordat dit gras zijn groene kleur verloor en een blauwe gloed het gebied overheerste. Maar voor nu wilde hij hier nog even niet aan denken.
Met krachtige passen stapt hij verder, zijn hals in een boog. Zijn robuuste hoofd hangt laag en zijn ademhaling is zwak. Hij hield van de natuur, van de ongerepte bergketens, en van de kleinste bloemblaadjes op de eerste lente dag Met een zwakke grijns op zijn lippen loopt hij verder, maar het lot heeft andere ideeën, Een vage gestalte doemt op in zijn ooghoeken, met de geur dragend van een merrie. Reducto zette zijn lichaam stil en bekeek de merrie vluchtig, en hij herkende haar vaag van vroeger, maar waar precies van dat wist hij niet. Oud en onverzorgd, zo kon hij haar omschrijven. Haast niet van deze tijd. geïnteresseerd draaide de hengst zijn lichaam naar haar toe.
"For who could ever learn to love a beast"
Copyride
Profile Number of posts : 74 Status : Active
Contact
Onderwerp: Re: Leaving the shade [Reducto] wo 7 okt 2015 - 23:39
Haar lichaam beweegt zich langzaam voort tussen de paarden. Slechts een enkeling kwam haar bekend voor. Rain's twee paarse kijkers glijden langs de paarden heen. Een grote zwarte hengst vangt haar aandacht en een moment van blijdschap overvalt haar. Axis? vraagt ze fluisterend terwijl ze haar lichaam in de richting van de hengst beweegt. Wanneer deze zijn lichaam naar haar toe draait overvalt een lichte teleurstelling haar. Haar benen planten zich een voor een in de grond en dragen haar oude lichaam tot bij de hengst. Reducto.. zegt ze alsnog met een lichte opluchting.
Zijn felgroene ogen, robuuste bouw, zijn pikzwarte lichaam. Deze hengst kende ze wel. In haar zoektocht naar Reducto had ze nooit bedacht dat het dezelfde hengst zou zijn die ze achter zich had gelaten in het gebied BMH. Wie had gedacht dat hier nog zielen zouden blijven die het leed hebben gezien dat de blauwe maan brengt.
Wanneer ze halt houdt voor de hengst bedenkt ze zich welke woorden ze juist zou uitbrengen naar deze hengst. Een vertrouwd gevoel overvalt haar, alsof ze was thuis gekomen in BMH, al waren ze niet meer dan vervreemde kennissen... Reducto, brengt ze zijn naam opnieuw uit, deze keer met een lichte vastberadenheid. Jouw zocht ik klinkt haar stem, niet goed wetend hoe ze verder moest gaan. Zou ze eerst vragen hoe het met hem gesteld was? Hoe het leven op BMH was geweest? Hoe ze zich best kon weren voor de gevolgen van de blauwe maan? Wat haar nonkel en zijn aanhang hadden uitgestoken de laatste tijd of misschien was Quickness ook wel terug.
* Dju toch moet er duidelijk nog terug inkomen.
The times that you hurt me and put tears on my face And even now, while I hate you, it pains me to say I know I'll be there at the end of the day
De paarse ogen van de merrie deden hem denken aan de paarse ogen van Avanti, Die paarse doordringende gloed die de hengst met zich meedroeg, had deze zwarte merrie ook over zich heen hangen. Kort stop hij met ademen en ziet de flitsen van de verschillende blauwe manen en Avanti weer voor zich.. Als ze er met z’n alle niet zo’n zooi van hadden gemaakt dan waren de schimmen nu al lang verdwenen, bedacht de hengst zichzelf. Hun tactiek moest beter worden, zou beter worden. Dat moést.
Red keert weer tot zichzelf en richt zijn aandacht weer op de merrie, die nu niet veel meer dan een meter bij hem vandaag stond. Waar heb ik dit bezoek aan te danken Black Rain? En nog wel in Minanter, Ik dacht dat dit jouw rang al lang niet meer was.. Reducto herinnerde zich vaag de verhalen die hij over deze merrie had gehoord. Verhalen die hem herinnerde aan de oude bmh, met de oude leiders.
Maar het waren slechts verhalen geweest die hij over de merrie met de paarse ogen had gehoord. Verhalen die waarschijnlijk niet eens op de waarheid gebaseerd waren, het konden net zo goed verzinsels zijn geweest van een jaloerse merrie, of hengst..Ik heb je lang niet gezien.. mompelt de hengst. Ookal waren ze slecht vage kennissen, zij was nog een van de weinige van de oude kudde die over was gebleven.
"We were king’s men.."
Laatst aangepast door Yurameki op vr 16 okt 2015 - 18:21; in totaal 1 keer bewerkt
Copyride
Profile Number of posts : 74 Status : Active
Contact
Onderwerp: Re: Leaving the shade [Reducto] di 13 okt 2015 - 11:33
Rain's paarse ogen gleden langs de horizon. Ze nam het landschap in zich op, het landschap dat ze zo gemist had, moest ze toch toegeven. Ze keek hoe de rode gloed van de avondzon het landschap deed bloeden, zoals de blauwe maan de paarden zou doen bloeden. De eerste blauwe maan sinds ze terug was. Wanneer ze de stem van Reducto hoort richt ze haar ogen op zijn groene ogen en voor een aantal seconden houdt ze zijn blik vast. Ze zag zijn wijze blik, die een reflectie was van zijn wijze ziel. Maar wat haar het meeste zorgen baarde was de bezorgde schijn in zijn ogen die hij nog zo goed probeerde te verbergen.
Ze besefte maar al te goed dat deze blauwe maan anders zou zijn. Dat de schimmen moordlustiger waren dan vroeger, dat hun groep zo veel meer verscheidenheid had gekregen over de jaren. Vroeger was een schim eng, onbetrouwbaar en liet zich in geen geval in voor iets dat hij niet was. Er was geen schijnheilige façade van een schim die probeerde eerst vertrouwen te winnen. Een verschijnsel dat Rain zorgen baarde. Als er geen duidelijk verschil meer is tussen goed of kwaad, tussen juist of fout, tussen schim of niet, hoe zouden de leiders en hun helpers de kudde ooit kunnen beschermen. Ze zullen eerst veel paarden verliezen, veel vrienden weten verdwijnen, voor er beterschap zou komen in de situatie.
De blauwe maan is er al. Ik zocht je voor raad, voor kennis. De blauwe maan brengt gruwelijke wezens met zich mee. Voor mij is het te lang geleden om te weten hoe ik me best kan beschermen tegen Avanti en zijn troepzegt de merrie met haar blik op het gebied gericht. Een koude rilling liep over haar rug nu het hele landschap blauw leek op te lichten. Donkerblauwe bomen omringd door een landschap van felblauw gras. Minanter is mijn thuis sinds ik ben terug gekeerd. Mijn leiderspositie bij rang 3 heb ik opgegeven toen ik besliste Quickness het gebied uit te lokken. De stilte van eerder had plaatsgemaakt voor een onrustig geroezemoes met af en toe een luide gil die al het geroezemoes voor een seconde of 5 deed stoppen. Rain's ogen kijken Reducto voor een moment vastberaden aan. We moeten ze gaan helpen. De woorden klinken vreemd vanuit de merrie haar mond. Haar onverzorgde lichaam had getuigd van weinig vastberadenheid, maar nu met de gillen die door merg en been gingen vond ze haar vechtlust opnieuw. Haar paarse ogen lichtten op en keken de grote hengst onderzoekend aan.
The times that you hurt me and put tears on my face And even now, while I hate you, it pains me to say I know I'll be there at the end of the day
De kleur van de lucht veranderde, De eens zo mooie rustgevende kleur veranderde naar een dreigende blauwe gloed. De rust in het gebied waar de hengst en de merrie nu stonden was verdwenen en een angstige kreet weerklonk door het hele gebied. De angstige paarden en de dreigende sfeer lieten Reducto’s haren keer op keer weer opstaan. Hoe veel hij ook van het gebied hield aan de nachten met de blauwe maan zou hij nooit kunnen wennen.
Red wend zijn blik weer naar de merrie zodra zij weer begint te spreken; De blauwe maan is er al. Ik zocht je voor raad, voor kennis. De blauwe maan brengt gruwelijke wezens met zich mee. Voor mij is het te lang geleden om te weten hoe ik me best kan beschermen tegen Avanti en zijn troep Een aantal jaar geleden had hij geglunderd dat er iemand naar hem toe zou zijn gekomen voor raad.. Maar nu kon de grote hengst voor enkele seconden niks uitbrengen, bedenkend wat voor raad hij haar kon geven; wat had hij zelf al die tijd als kuddepaard gedaan? Gevlucht? Zichzelf verscholen achter de leiders. “Maar,” hij kon dat haar niet als advies geven.. Dit was een sterke leiders merrie geweest met een eigen rang. Wat op dit moment het belangrijkst is, is dat iedereen bij elkaar blijft en we geen achterblijvers krijgen in de kuddes.. De veulens moeten steun zoeken bij hun ouders, en de ouders zodoende weer bij de leiders. Sprak hij uit als een echte leider. Zolang we allemaal samenwerken kunnen we de schimmen wel op een afstand houden, Maar zodra er ook maar iemand afwijkt…. Dan sta ik niet voor de gevolgen in.
We moeten ze gaan helpen. Ondanks dat Reducto ook de verandering in haar blik zag, en haar opmerking ook in zich had opgenomen schud de hengst kort zijn hoofd, Black Rain, Hoe kunnen we hier ooit een eind aan maken? Hoe kunnen we de schimmen ooit verdrijven uit dit gebied…. We hebben al zoveel geprobeerd dat ik niet eens meer weer waar ik moet beginnen De hengst zuchte kort en wende zijn blik even van haar af, de geluiden in het bos checkend… het laatste waar de hengst zin in had was een aanval van een schim. Ik zou je met alle liefde meevragen om mij te helpen..Maar leiders maken al bijna geen kans tegen een schim, laat staan een kudde paard.
![Leaving the shade [Reducto] A2tpGgU](https://i.imgur.com/a2tpGgU.png)
![Leaving the shade [Reducto] Vide](https://2img.net/i/fa/vide.gif)
![Leaving the shade [Reducto] Scaled.php?server=802&filename=raintje2](http://desmond.imageshack.us/Himg802/scaled.php?server=802&filename=raintje2.png&res=medium)
![Leaving the shade [Reducto] Ohobjt](https://2img.net/h/oi59.tinypic.com/ohobjt.jpg)
![Leaving the shade [Reducto] 8x36o3](https://2img.net/h/oi58.tinypic.com/8x36o3.jpg)