Onderwerp: Fate whispers to the warrior - Eros di 10 jan 2017 - 18:59
Reducto
'PAST THE POINT OF NO RETURN NO BACKWARD GLANCES'
Ondanks dat reducto zijn thuis al een tijd had gevonden in het gebied genaamd Ferelden met zijn prachtige watervallen, duistere bossen en mysterieuze paadjes en kliffen. Had hij er vandaag voor gekozen om zijn lichaam te verplaatsen naar Orlais. Het gebied wat Skyfall zijn grote liefde een hele tijd had weten te leiden. Het uitgestrekte zee landschap deed hem goed en hoezeer hij ook van de dichtbegroeide bossen hield zijn hart verlangde naar de zonnestralen op deze koele dag. Reducto beweegt zich met zijn grote grove lichaam moeiteloos voort over de smalle paadjes, en door het vochtige gras. De lucht was koel in het bos en later op de dag zou het hier nog een stuk kouder worden. Wanneer de zon verdween en plaatst maakte voor de maan, boven hem zweefden de laatste wolkenvelden zijn gezichtsbeeld uit. En ook het bos kwam ten eind, statig draafde de hengst de open vlakte op.
Veel bekenden van Reducto waren al langere tijd vertrokken. En hadden hun geluk ergens anders weten te vinden. Het gebied was leeggelopen en had zijn dieptepunt in jaren bereikt. Reducto had zich tot nu toe altijd staande weten te houden. Het gebied was zo goed als leeg geweest en de schimmen hadden dat maar al te graag laten weten. Ze waren niet uit het bos te slaan geweest. het enige voordeel hiervan was geweest dat zij geen slachtoffers hebben kunnen maken… Een zucht verlaat de hengst zijn lippen. Maar tijden veranderden. En het eens zo lege bos bloeide weer met leven. Verschillende dieren waren teruggekeerd naar het bos, het uitgestrekte landschap en de zee. En zo ontstonden de verdelingen van de gebieden weer. Nu er paarden terugkeerden naar het gebied waren er ook weer een aantal leiders voor deze gebieden nodig.
Red had het gebied nooit in zijn eentje kunnen beheersen.. Al valt de natuur niet te temmen. Toch was het goed dat er enkele paarden waren geweest die zich als leider hadden aangemeld. Het waren stuk voor stuk sterke paarden die al enige ervaring hadden met het leiderschap. Naar een van hen was de hengst op dit moment opzoek en dat was ook een van de redenen waarom de friese hengst zich vandaag naar Orlais had verplaatst. -Eros.- Reducto wist dat de hengst zich al langer in dit gebied begaf. Hij had hem enige keren voorbij zien komen maar nooit met hem gesproken. Waarom? Dat wist hij niet.. Misschien hadden ze niet echt een klik gehad. Al had de hengst nooit verkeerde verhalen over Eros gehoord. Maar op dit moment kon hij niet anders dan de champagnekleurige hengst opzoeken en hem confronteren. Hij was sinds kort leider van rang 2 en er moesten dingen besproken worden. Dit was de perfecte gelegenheid daarvoor.
Reducto wilde zijn visie weten, en bekijken hoe hij over deze hele situatie met de schimmen dacht. Sinds de meeste paarden waren vertrokken had hij niet echt meer kunnen beraden wat ze met de schimmen aan moesten, hoe ze ze op dit moment aan konden. Aangezien het schimmen leger ook aardig was uitgedunt was dit misschien wel hun kans om ze voor eens en voor altijd uit het gebied te jagen. En dat niet alleen, hij wilde de hengst oprecht leren kennen. Buiten Skyfall en Spectre had hij niet veel contacten meer gehad. Zijn connecties waren klein geworden en hier moest verandering in komen. Red ze zijn lichaam over naar een rustigere stap en kijkt de cliff over.. Vage herinneringen doemden op in zijn hoofd. Hier had hij Skyfall een van de eerste keren weer gezien, en op het strand hadden ze hun eerste ruzie gekregen. Red had altijd gedacht dat het na die ruzie nooit meer goed zou komen tussen hen.. En toch.. Toch waren ze na al die jaren nog altijd bij elkaar. Toch was hun band nooit verbroken geweest. Je zou op dit moment haast kunnen zeggen dat hun band echt onbreekbaar was.
Een koele wind blaast tegen zijn lichaam en hij ontwaakt uit zijn dagdroom. Met zijn groene kijkers bekijkt hij het gebied en zet zijn lichaam weer in draf. Opzoek naar de champagnekleurige hengst.
'OUR GAMES OF MAKE-BELIEVE ARE AT AN END'
Bo
Profile Number of posts : 2551 Status : Active
Contact
Onderwerp: Re: Fate whispers to the warrior - Eros do 12 jan 2017 - 14:00
WORLD WAR ME Langzaam trokken de bekende bomen langs Eros zijn blikveld, terwijl hij zijn rustige tred voortzette. Zijn eerste gedeelte van zijn wandeling had nog een stukje bos voordat het landschap zich opende om over te gaan in de eeuwige stranden en kliffen die de zee afbakende. Het was was een verademing om in dit landschap rond te lopen na de zo grillige bergen die het Minanter in zijn macht hadden. Niet dat de kliffen geen respect deden afdwingen met hun meters hoge wanden die boven ieder paard uit rezen. Toch vonden meer paarden hier hun uitweg van de dagelijkse drama, om even uit te waaien over de stranden, om het ziltige water even aan de benen te voelen. Om even zorgeloos te kunnen genieten van de golven die hun terug probeerde te dringen. Maar ook dat had zijn andere zijde, sommige gingen te ver, en werden gepakt door de sluwe onderstroming die de zee had, zeker wanneer het eb zou worden en de zee, met alles water op dat moment in zat terug zou trekken. Gelukkig waren de meeste bekend met de schoonheden en tegelijkertijd de gevaren van de mysterieuze oceaan die zo verleidelijk aan land lag. Het was bijna te vergelijken met dit land, het land van de blauwe maan, al waren die gevaren nog niet bij iedereen bekend. Of het was onwetendheid, of er was ongeloof dat zulke dingen niet konden, en het was aan Eros de taak om dat, op tijd, bij te brengen.
Hij had sinds kort weer terug de positie gekregen, dit keer van de eeuwige stranden waar zoveel paarden even hun zorgen lieten bij de sterke winden die over het land heen waakten. Ondanks alles moest hij toegeven dat het goed voelde om weer een verschil te kunnen maken, hij was jong geweest toen hij eerder de positie kreeg en wanneer de paarden verdwenen was hij mee getrokken naar andere landen. Daar had hij andere ervaring op gedaan, om alleen maar sterker terug te kunnen komen. Terwijl zijn champagne vacht steeds meer oplichtte door het gebrek aan bladeren die de zon tegen hielden opende het landschap voor hem. Het was een dagelijkse gewoonte geworden om zijn rondje te lopen in het gebied. Hij zou weten wat er aan de hand was, precies waar en wanneer, en het zou zijn conditie op peil houden. In het begin had hij het vooral gedaan om dit gebied specifiek beter te leren kennen, om te kunnen inschatten waar het gevaar vandaan zou kunnen komen, waar de kudde het veiligst zou staan. Nu was het een vaste routine, waar hij elke dag weer meer kon herkennen, meer paarden in zijn kudde te woord stond, ze rustig hield en tegelijkertijd deed informeren. Het was amper wennen geweest.
De wind kreeg meer vat op zijn donkere manen, het liet het opvliegen waarna het door zijn beweging naar achteren klapte. De stranden zouden niet meer ver weg zijn, en de kliffen zouden als eerst aan de beurt zijn. Het was rustig vandaag en dat stelde hem gerust terwijl zijn ogen verder bleven screenen. Hij keek dan ook even op toen de grote zwarte hengst in zijn beeld opdoemde. Er was geen twijfel mogelijk wie dat was, en bijna ieder paard, hoe nieuw dan ook wist wie het was. Leider van rang 4 en daarmee diegene die de meeste macht had in alle kuddes. Zijn uitdrukking zou genoeg zeggen, maar als het dan niet duidelijk genoeg was waren er de groene stroken die zich om zijn ogen heen begaven. Hij zette zich aan tot een actieve draf terwijl hij de hengst deed naderen. Eenmaal dichtbij genoeg liet hij zich terugzakken waarbij er een kleine glimlach op zijn gelaat verscheen. ’Als dat niet de grote Reducto is.’ Sprak hij bijna flauwtjes terwijl hij de laatste passen zette om de afstand comfortabel te maken. Hij kende de hengst niet persoonlijk, maar had er meer dan genoeg over gehoord om respect voor hem te hebben. Terwijl hij zijn groene ogen nieuwsgierig richting die van hem zette.
Mariëlle
Profile Number of posts : 601 Status : Active
Contact
Onderwerp: Re: Fate whispers to the warrior - Eros zo 15 jan 2017 - 1:14
Reducto
'PAST THE POINT OF NO RETURN NO BACKWARD GLANCES'
Na nog een tijdje het gebied te hebben afgezocht naar de champagne kleurige hengst zag hij de schim niet veel verder in zijn gezichtsveld opdoemen. En niet veel later ziet hij de vage gestalte dan ook zijn kant op komen. Reducto houd halt en wacht rustig af tot het paard dichtbij genoeg was. Pas dan verschijnt er kort een ietwat kille glimlach op zijn gelaat. Red hoorde de flauwe ondertoon in Eros zijn stem en lichtjes schud hij zijn hoofd. "Is dit echt hoe je iemand na al die jaren begroet?" De hengst snoof zijn stem was koud, afgeleefd. "Je bent pas net leider maar je krijgt nu al minpunten Eros" Oppert hij lichtelijk sarcastisch. "Ik hoop dat je dit soort opmerkingen kan bewaren tot na de blauwe maan?" Reducto kon best tegen een grap, maar dit. Zijn leiderschap was zijn alles. En hij nam zijn taak als leider dan ook uiterst serieus. Dit was niet voor ieder kuddedier weggelegd. Hoe moedig sommige dieren ook waren geweest, ze waren nochtans niet in aanmerking gekomen om de leiding te hebben over een rang. Puur omdat ze te onervaren waren. "Ik heb deze blauwe maan namelijk geen zin in nog meer slachtoffers" vervolgde hij zijn woorden. Zijn stem werd iets minder kil en hij besefte dat de hengst voor hem het ook niet kwaad bedoelde. "Dat zul je vast wel begrijpen. Sowieso lijkt het mij een goed plan om binnenkort met alle leiders bijeen te komen en een nieuwe strategie te bedenken hoe wij de schimmen deze maan nogmaals te slim af kunnen zijn.." Ook al had de hengst niet veel hoop op verbetering. Ze hadden zo’n beetje alles al geprobeerd. Avanti was hen tot nu toe altijd te slim af geweest.
Red draait zijn lichaam naar Eros toe en zet enkele passen in zijn richting zodat hij zich goed kon focussen op Eros, en.. zodat anderen hun gesprek niet konden volgen. Niet iedereen hoeft te weten wat de leiders etc. met elkaar bespraken. Voor je het weet zit er een overloper bij… Red wend zijn blik af en laat een korte stilte vallen. Om Eros vervolgens weer aan te kijken en zijn woorden op een rustige en kalme manier uit te spreken "Ik reken ook op jou Eros, Jij bent misschien wel een van de redenen hoe wij de schimmen eindelijk eens een lesje kunnen leren." Red had alle vertrouwen in deze hengst. Hij was sterk, slim en is zeker bereidt om door het vuur te gaan, tenminste zo’n gevoel gaf hij Red.. Iemand waar hij echt op kon rekenen. "Maar goed, genoeg over de schimmen. Hoe bevalt het leiderschap je tot nu toe?"
'OUR GAMES OF MAKE-BELIEVE ARE AT AN END'
Bo
Profile Number of posts : 2551 Status : Active
Contact
Onderwerp: Re: Fate whispers to the warrior - Eros za 4 feb 2017 - 20:15
WORLD WAR ME Eros vond het een eer om zich een leider te noemen. Volgens Amor, zijn vader, had het altijd al in de familie gezeten. Altijd waren de leidende posities bezet geweest, iets waardoor de rivaliteit altijd bijzonder hoog was geweest. Hij had er weinig van meegekregen omdat Amor zich na een ruzie had afgezonderd, waarbij hij hem op jonge leeftijd mee het wild in sleurde. Toch had zijn vader hem een hoop geleerd over de betekenis die achter dat leiderschap zat, over de verantwoordelijkheid die het meegaf en de offers die gemaakt moesten worden. Hij had talloze wilde dieren afgeweerd, alleen al voor training. Maar hier waren al die wilde dieren nog niet eens half het probleem. Hier waren de schimmen aan het woord, en dat zinde Eros niet. Hij had alle informatie verzameld, het zelf meegemaakt en was vastberaden om iets tegen die schaduwen te doen. En dit zou het moment zijn waarop gepland zou worden, de kuddes waren na het aanstellen van de nieuwe leiders redelijk gekalmeerd en er was niet teveel blinde paniek. Iets wat hij koste wat het kost zou bewaken.
Zijn poging om een luchtige sfeer op te zetten was duidelijk geen succes. Zijn opmerking, die voor hem deels waar was viel in het verkeerde keelgat van de grote zwarte hengst tegenover hem. Iets waarop hij niet had geanticipeerd. Ondanks dat het een bijzonder nonchalante opmerking was, meende hij wel wat hij had gezegd. Hij had een groots respect voor de hengst die zich al zo lang in zette voor de paarden die zich hier deden wagen. "Is dit echt hoe je iemand na al die jaren begroet Je bent pas net leider maar je krijgt nu al minpunten Eros" Hij had nogal een verkeerde keuze gemaakt en dat werd hem pijnlijk duidelijk gemaakt. Maar hij gaf nog niet op, al deed hij zijn toon flink inbinden. ’Dan zal ik nóg harder moeten werken, begrepen.’ Zijn stem was serieus, maar zijn lippen zakte in een waterige glimlach. Niet dat hij anders minder moeite zou doen. Hij zou alles geven, voor elk leven en als dat de levens van heel de kudde zou zijn dan deed hij het voor ieder. Hij vond dat niet meer dan normaal en hoopte dat Red deze opmerking beter zou oppakken. "Ik hoop dat je dit soort opmerkingen kan bewaren tot na de blauwe maan?" Zijn woorden lieten hem fronzen, denkend aan die naderende blauwe maan. Het zou een zware worden en ze wisten het allebei, zonder dat ze het aan elkaar moesten uitleggen.
Eros legde zijn blik even op de omringende omgeving, zoekend naar enig teken van leven. Het was bijna dood stil om hen heen en dat was een goed iets. Hij had geen zin in andere oren als het ging over dit soort zaken. "Ik heb deze blauwe maan namelijk geen zin in nog meer slachtoffers. Dat zul je vast wel begrijpen. Sowieso lijkt het mij een goed plan om binnenkort met alle leiders bijeen te komen en een nieuwe strategie te bedenken hoe wij de schimmen deze maan nogmaals te slim af kunnen zijn.." De woorden van de zwarte hengst lieten hem terug opkijken terwijl hij even knikte. ’Dat lijkt mij een uitstekend plan, die stilte zint me totaal niet.’ Eros volgde het voorbeeld wat Reducto gaf en zette zijn flexibele lijf ook wat dichterbij. Ze leken allebei hetzelfde in gedachte te hebben. "Ik reken ook op jou Eros, Jij bent misschien wel een van de redenen hoe wij de schimmen eindelijk eens een lesje kunnen leren." Een kleine glimlach vormde zich weer op het champagne kleurig gelaat.’Dat zou een eer zijn.’ Sprak hij respectvol terwijl zijn hersenen al op volle toeren waren. Hij zou alles voor zo’n gebeurtenis geven. ’We moeten slim zijn met de kuddes.’ Begon hij, zelf nog in gedachte verzonken. ’De schimmen zijn met zijn drieën, en er zijn vier kuddes waarvan de eerste het grootst is, en rang 2 groeiende. Dat betekend dat ze hoogstwaarschijnlijk het meeste willen halen uit het minanter.’ bedacht hij zich hardop terwijl hij de hengst naast zich hoopvol aan keek en even een stilte liet vallen voordat hij op dezelfde zachte toon zijn woorden vervolgde. ’We moeten in beweging blijven, zonder dat er paniek uitbreekt erdoor.’ Het waren de laatste woorden die hij sprak voordat hij nogmaals de omgeving controleerde terwijl hij wachtte op de woorden van Red.
"Maar goed, genoeg over de schimmen. Hoe bevalt het leiderschap je tot nu toe?" De vraag trok zijn smaragd groene ogen weer terug naar de grote leider waar hij even bleef staren. Hoe beviel het? Het was nou niet bepaald de lichtste en leukste job om te hebben, van tijd tot tijd. Natuurlijk was het nieuwe leven goed om te zien, vooral als de paarden respect hadden voor het leiderschap. Maar er was meer dan dat, er werden altijd talloze levens verloren, laat staan met de schimmen die hun deel eisten. Het was nooit het leiden of vechten zelf wat het zwaar maakte, het was meer de balans tussen het leven en de dood wat mee zat. ’Tot zo ver het goed te noemen valt, het is eervol.’ Sprak hij naar de waarheid, al was het moeilijk uitleggen.
Gesponsorde inhoud
Profile
Contact
Onderwerp: Re: Fate whispers to the warrior - Eros
