De paint horse draafde rond. Haar ogen waren nooit strak voor haar gericht. Daarvoor in de plaats schoten die naar alle kanten. Alles bekeek ze aandachtig en hield alles strak in de gaten. Haar hoofd stevig recht en hoog terwijl haar staart met korte stevige slagen tegen haar vacht terecht kwam. Zo ging ze zonder echt te weten naar welke plek ze eigenlijk wou. Het enige doel dat ze nu echt voor ogen had was de kudde. Haar kudde. Ze kon er nog altijd niet haar gedachten er volledig naar zetten. Met een korte beweging van haar hoofd dwong ze haar gedachten weg. het was niks voor Azure om zo van de werkelijkheid afdwalen, en als het aan haar bleef liggen gaat dat ook niet veranderen. Met een abrupte beweging stopte ze heel haar stevig gebouwd lichaam om de kudde weer te gaan controleren.

Achter gerustgesteld te zijn dat alles nog vredig was ging ze weer verder met haar draf om weer wat verderop te gaan. Wie weet vond ze een plek wat hogerop dat haar een goed overzicht zou geven over de kudde. Met dat als doel ging ze meteen sneller om zo moeiteloos hoger te geraken. Moest Azure dan ook niet zo observerend zijn geweest dan was haar nooit opgevallen dat er wat verderop een merrie alleen was. Zelf al is er nog geen blauwe maan de Shades zullen altijd op de loer staan. Iets dat haar niet beviel. Zonder er nog verder over na te denken veranderde de paint merrie haar koers. Haar stevige draf vertraagde ze pas stapvoets wanneer ze dicht genoeg was. Wist deze merrie niets van de Shades... Wel daar zal Azure wel snel genoeg te weten komen. "Jou heb ik hier nog niet eerder gezien" sprak de grote merrie met een heldere en sterke stem. "Dat wilt dus zeggen dat je of nieuw bent of lang bent geweest" Kort bestudeerde ze de merrie. Zo hier en daar zag ze wat littekens. Hard leven gehad misschien. Wie weet. Dingen waar ze later wel zal achter komen. "Dus welk is het?"

Hield de merrie van nieuwkomers? Dat was een twijfel geval. Deels is het altijd aangenamer dat de kudde groter was en nieuwe paarden bij kwamen. Anderzijds haatte ze het ook. Dat wou zeggen dat ze volledig onwetend waren in verband met wat er tussen de bomen van gevaar loerde. Dat zorgde er dus voor dat Azure meer op de nieuwe gaat moeten letten dan op de oudere paarden. Wat ze liever niet doet. De merrie verdeeld liever haar aandacht naar al de paarden. Niet naar een paar. Kort brieste ze even om zichzelf kalm te houden. De vragen dat ze aan de merrie stelde waren kort en helder. Het mocht dan wel bot of onvriendelijk over komen. Niet dat het Azure wat kon schelen wat de anderen er over dachten. het enige wat telde in Azure haar ogen was hun veiligheid, dat is belangrijk. Niks anders.

"De eerste, nieuw hier. Ik ben door Seheron heen gereisd en hier beland." De merrie had gelijk, zoals te verwachten. Azure draaide haar hoofd weg van de merrie om zo weer een minuut haar kudde in de gaten houden. "hm" sprak ze kort om duidelijk te maken dat ze het had gehoord. Er reisden altijd paarden van zeer ver en van zeer dichtbij. Azure had gewoon liever dat ze meer geïnformeerd waren voor ze hier naartoe zouden komen. Azure richtte ze haar aandacht weer op de merrrie toen die weer begon te spreken."Ik neem aan dat jij iemand bent die ik moet kennen? Gezien je oog hebt voor wie er hier hoort en wie niet?" Met een kort geblaas begon de gespierde merrie te lachen. "Als leider is het wel de bedoeling dat ik mijn kudde hier goed ken" sprak ze met een licht sarcastische ondertoon.

Achter een tijdje begon ze wat rust op haar rechter achter hoef te geven. "Zeg eens merrie. Hoeveel weet jij van deze plek" Achter onrustig te worden van alleen maar te staan niksen begon ze dan maar langzaam rond de merrie te draaien. De merrie bekeek haar wat aandachtiger om te zien wat ze aan deze nieuweling zou hebben. Haar staart zwiepte ze dan af en toe tegen haar eigen flanken voor de irritante vliegen. "Vooral omdat je van de kudde weg staat zonder enige zorg, geen verhaaltjes gehoord? Dat zou me haast verbazen." Deze keer was het haast beschuldigend en een spottende ondertoon.

De merrie mocht dan wel bot en wat grof klinken, het was niet slecht bedoeld. Als leider hoor je gewoon alles duidelijk te maken. Wat wilt zeggen geen verdwaalde paarden. Moesten ze zelf van de kudde weggaan dan kon Azure daar niks aan doen. Dan waren ze op hun eigen risico van hun veiligheid aan het weggaan. De meeste nieuwe paarden wisten de gevaren nog allemaal niet, vandaar haar actie's. Azure wilt liever geen paarden verliezen, iets dat soms wel een onmogelijke taak leek. Haar kudde was de grootste, probeer dat allemaal eens tegelijkertijd te beschermen. De gespierde paint merrie deed iedere dag 100% haar best. De ene dag lukte het haar beter dan een andere dag. Het gebeurde wel vaker dat er nieuwe kwamen. In het begin deed Azure zelf niks. Ze zou gewoon de onbekende in de gaten houden. Zien of het weer weg zou gaan of niet. Als het weer weg ging, ging de merrie er niet achter. De kudde is haar prioriteit.

"Vier rangen, een groep paarden die moorden onder een blauwe maan. Paarse ogen is iets om voor uit te kijken," Azure kneep haar ogen tot spleetjes en draaide kort haar oren half plat voor ze die weer vooruit richtte. Deze merrie moest gaan oppassen. "Je mag er dan nog zo licht over gaan als je wilt. Maar de blauwe maan komt binnenkort nog voor je het maar al te goed beseft." Walging klonk in de stem van de merrie. Walging voor die blauwe maan. Door er alleen maar al naar de kijken voelde ze hoe zichzelf opspande. Bij de volgende woorden van de onbekende merrie snoof Azure lichtjes. "Ik heb het over de nieuwtjes. De paarden van in mijn kudde mogen gaan en staan waar ze willen. De gevolgen als ze weggaan zijn mijn zorgen dan niet." Kort hield ze de grootte kudde weer in de gaten met een zucht. "De nieuwelingen mogen dan zeggen dat ze de gevaren kennen." doelend op deze nieuwe hier, maar op nog zovele anderen die voor haar waren of nog zullen volgen. "Pas wanneer de blauwe maan er is beseffen ze hoe mis en slecht ze voorbereid waren. " Kort en stevig schudde ze met haar hoofd voor de manen van voor haar ogen weg te krijgen. "Ik geef je alleen een waarschuwing. Alleen de leiders kunnen schimmen aan. Dus wanneer je eentje ziet en alleen bent, hoop dat of je ze kunt ontvluchten of dat ze goed gezind zijn. Al zijn die beesten volgens mij altijd slecht gezind."

Kort knikte Azure "Aangenaam. De naam is Azure. En zoals al eerder gezegt de leider van deze kudde." Haar lichaam draaide ze schuin weg van de merrie. " Volg als je wilt, ik ga wat dichter bij de kudde. Voel me anders niet gerustgesteld." De merrie bleef altijd zo dicht mogelijk bij haar kudde. Moesten er problemen zijn, van in de kudde of uit de kudde, dan kon Azure er snel bij zijn om desnoods te gaan helpen. "Zeg eens Nemequene, wat hoop je hier te vinden?" De ene had een heel andere reden om hier te zijn dan een andere.