Devantium liep door het gebied heen, diep in gedachtes. Zijn nieuwe leven hier op blue moon horses, het was geweldig. Hij had totaal nieuwe paarden ontmoet en oude bekende weer contaten mee gemaakt. Vroeger zal je denken dat het onmogelijk was dat devantium vrienden kreeg. Maar hij had het tegendeel bewezen. Hij had zelfs een merrie voor het leven die haar veulen droeg. Het was vreemd maar het was waar. Devantium zijn lange dikke golvende manen hingen prachtig naast zijn dikke hengsten nek. Zijn dikke zware staart bewoog nauwlijks. Het was gewoon te zwaar om door een stap te bewegen. Alleen de golven van de stevige krachtige stap was te zien. Zijn manen volgde de bewegingen van zijn hals op de zelfde manier.

Eenmaal bij een beekje te komen keek hij even naar zijn eigen spiegelbeeld. " je hebt het goed voor elkaar " zei hij zacht tegen zich zelf waarnaar hij zijn hals liet zakken en zijn zwarte lippen contact maakte met de koude water. Koude slokken gingen door zijn slokdarm zichtbaar door naar zijn maag. Zijn lange manen hingen in het water waarna hij zij. Hoofd weer optilde en de laatste slokken water weg slikte en omzich heen keek. Hij was ontspannen en sloeg een paar keer met zijn staart wat een zwiepende geluid maakte. Even gingen zijn gedachtes naar calliope. De merrie die hun veulen droeg, en die al een aardige ballon kreeg waar het niet zo lang meer ging duren voordat ze het veulentje op de wereld zetten.

Even stond hij suf voor zich uit te staren en had hij zijn imposante lichaam in een ruststand gezet. Zijn ogen gesloten tot dat hij een gegil hoorde. Zijn hoofd schoot weer omhoog, zijn oren in de lucht en zijn ogen wijd open gespreid. Hij draaide zijn lichaam in een korte draai om en luisterde nog eens goed. En weer hoorde hij een bekende stem schreeuwen en kreunen. Het was zijn calliope en er gebeurde wat. Devantium wou niks anders dan bij haar zijn nu. Hij leunde op zijn achterhand en steigerde hoog en maaide zijn voorbenen door de lucht. Hij zetten kracht en kwam met een klap weer op de grond neer waarna hij kracht zetten om metteen over te gaan in een rengallop. Zijn benen strekte hij zover hij kon zodat hij de grootste passen kon nemen. Zijn oren gefocust op calliope waarna hij ook een schelle hinnik uitsloeg wat door het gebied galmde. Wat zal er gebeurd wezen? Oppeens was het stil hij hoorde niks meer. Alles zal wel goed zijn toch?

Met een gedender kondigde hij van verre al aan dat hij naderde. Eenmaal aangekomen stonden er een aantal paarden om haar heen. Devantium legde zijn oren diep in zijn nek en ontbloote zijn tanden. " maak dat je hier weg komt " siste hij naar de andere paarden. Zo was hij niet, maar spanning in zijn lijf maakte hem zenuwachtig waarna hij calliope zag. Zijn oren gingen langzaam maar voren waarna hij naar een kort dribbelend drafje bij haar stond en haar een neusje gaf waarna hij naar beneden keek waar een zwart veulen lag. Devantium kon het niet geloven. Zijn oren naar voren en zijn hals laag op de hoogte van de kleine merrie. Het was hun veulen. Hij kon het niet geloven waarna hij calliope weer even zwijgzaam aankeek, je kon het geluk in zijn ogen goed zien. " wat is ze prachtig " sprak hij toen vriendelijk met een trillende stem. Beetje van de spanningen en toch dat hij de tranen in moest houden van geluk. Vol trots ging hij naast calliope staan en bekeek hij hoe het veulen lag te stuntelen met die lange benen.

" welkom op de wereld mijn kleine lieve meid " sprak devantium uit naar het veulen waarna hij ook het veulen een zetje gaf om op te staan waarna hij weer calliope aankeek en even vol van geluk diep inademende en weer richting het zwarte veulentje keek. Ja dit gezin moest hij nu onderhouden en beschermen.

Oh werd werd het krap binnen in die warme buik. Delight draaide zich een paar keer wat blijkbaar  haar moeder deed liggen. Hij wou er nog niet uit, het was zo lekker warm. Het water verdween en delight was de volgende. Door een vernauwde gang zag ze een puntje licht. Met netjes haar voorbenen eerst waarna haar hoofdje volgde waarna haar hele lijfje eruit gleed. Daar lag ze dan. Nog even stil, dood stil waarna als ze contact voelde van haar moeder begon te briezen en niezen.

Ze schudde haar kleine natte zwarte hoofdje. Waarna ze nog een paar keer vocht uit nieste. Ze knipperde haar oogjes even een paar keer waarna ze haar ogen op calliope richtte. Ze zei wat tegen delight, alleen wist ze niet wat en keek haar even met een scheef hoofdje aan. De oortjes van delight plakte nog steeds aan haar hals, en het was koud. Zo koud. Ze rilde eventjes tot dat ze de vertrouwde geur rook, en die haar droog likte. Delight liet alles toe en beet zelfs even in haar grote paarden neus waarna ze een klein eigenwijs hinnikje liet horen. En een grappige blik liet zien. 

Eenmaal dat ze eindelijk op temperatuur kwam en droog was kreeg ze een zet tegen haar aan van haar moeder. Een beetje met een gefronsde ogen keek ze calliope aan. En schudde even geergend haar kleine nekje. Maar algauw probeerde ze op te staan waardoor ze haar achterbenen omhoog probeerde te doen waarna haar voorbenen. Klungelig kreeg ze haar achterbenen er onder. Maar zodra ze haar voorbeen neer wou zetten klapte ze weer om. Ze deed haar oortjes in haar nek en snoof licht. Het moest haar lukken. Nu probeerde ze het andersom. Maar ondertussen werd ze gestoord door een grote zwarte hengst die naast haar moeder ging staan. Delight keek om en bleef die twee even leeg aanstaren. Haar oortjes naar voren en haar kleine lipjes stijf op elkaar geplakt. Ze hoorde de hengst wat zeggen, en ze draaide even met haar oogjes. Waarna ze ook van hem een zetje kreeg, waarna delight hem ook in zijn grote zwarte neus beet. Ze had dan wel geen tanden en was dan misschien net een uurtje op de wereld, maar ze kon al aardig van haar af bijten. 

Eenmaal dat die twee bij elkaar stonden toe te kijken hoe delight opstond draaide ze haar eerst om zodra haar billen hun kant opstaan. Waarna ze nu weer opnieuw haar voorbenen neerzetten, en haar achterhand volgde waarna ze stond. Ze stond. Haar kleine veulenstaartje zwiepte vrolijk heen en weer en ze bekeek de wereld nu even nauwkeurig om haar heen. Oppeens voelde ze een geknaag in haar buikje. Ze keek er een beetje verbaasd naar waarna ze achterom naar papa en mama keek. Ja delight stond wel. Maar nu nog lopen. Ze draaide haar om zonder te vallen met gespreide klungelige lange beentjes stapte ze wankel op hun af. Waarna ze weer pardoes in het lange gras viel. Een klein vrolijk hinnikje verliet haar keel en keek haar ouders eigenwijs aan.

Devantium keek ook trots toe hoe de kleine merrie dapper op haar benen ging leren staan. Het was nodig om als het moest weg te kunnen vluchten voor roofdieren. Maar blijkbaar had calliope op een goed moment en op de juiste plaats delight neer gelegd. Dit was een veilig plekje dus had ze de tijd om op te staan. Het was noodzakelijk dat delight snel wat ging drinken bij calliope. De eerste moedermelk is erg essentieel voor de groei en de ontwikkeling. Devantium kon zijn geluk niet meer op. Hij kon niks anders dan naar zijn kleine meid kijken. Hij hield zijn hoofdje schuin en zijn ogen stonden. Vaderlijk. Ja devantium had echt een vader gevoel. Hij zak ze beschermen, onderhouden. Lief zijn voor ze, alles wat je maar aan een vaderschap kon denken had devantium zich voorgenomen ook allemaal te doen.

Hij hoorde de peptalk van calliope naar delight. Vol verwachting keek hij toe hoe het kleine veulentje stuntelde met haar beentjes.  

Delight lag nog steeds in het lange gras. De wind die op kwam zeggen prikte even de sprietjes in haar oogje waarna ze even kort snuivend haar hoofdje schud. Ze hoorde de stem van haar moeder en die klonk motiverend voor delight. Ze zet haar voorbenen opnieuw onder haar lijfje en tilde haar zelf snel op zodat ze binnen een paar seconde stond. Weer wiebelde haar korte staartje even heen en weer en keek ze even ondeugend om haar heen. Ze keek naar de andere paarden die er stonden. Haar kleine oortjes waren naar voren gepriemd en haar snuitje hield ze op een arrogante manier op.

Nu al wat steviger op haar benen liep ze naar haar ouders toe. Ze keek hun aan een voor een. Eerst naar calliope, toen naar devantium en toen weer naar calliope. Het was instinctief toen delight langs de buik van haar moeder liep en met haar kleine neusje haar uiers opzocht. Even was ze te ver naar voren en duwde haar neusje in haar buik waarna ze de warmte van de uiers voelde en al gauw een speen te pakken had. Hevig duwen tegen de uiers om de melk te stimuleren dronk ze gulzig. Haar eerste moedersmelk. Haar eerste slok power. Haar staartje zwaaide ze weer heen en weer en zetten even haar voorbenen weer recht met een korte trap.

Eenmaal klaar met drinken had ze de melk overal zitten. Tussrn haar mondhoeken, op hals en op haar borst. Een speelse glimlach verscheen voor het eerst op haar zwarte lippen. Ja ze had de bouw en de uitstraling van haar moeder. Mooi rank, sierlijk en goed gebouwd. Maar haar kleur was van devantium. En hoe zou ze zijn? Delight was het eerste veulentje op bmh en had dan ook nog niemand om mee te spelen maar dat zal nog wel komen. Even gaapte delight diep in waarna ze weer naar haar ouder keek, maar nu stond ze tussen hun in. Ze ging net zoals devantium staan, borst vooruit, oren naar voren en een gestrekte achterhand. Haar sprekende ogen die ze van haar moeder had konden precies vertellen wat ze dacht en wou. Het was duidelijk een veulen van hun samen.