Gast
Gast
Profile
Contact
|  Onderwerp: each happy ending is a brand new beginning za 3 maa 2012 - 22:05 | |
|
| Imagnetrix
Het was laat in de middag, het was koud, en de ranke witte merrie kon haar eigen adem zien. Haar heldere blauwe ogen schoten over de omgeving, ze was alleen in het woud. Natuurlijk niet volledig alleen, er waren genoeg dieren die woonden in dit woud. Maar ze had geen gezelschap, ze moest haar gedachtes ordenen.. Ze wist niet meer wat ze wilde, ze was in de war. Een zachte bries streelt haar benen, en laat haar lange dikke manen dansen op de wind. Met gracieuze passen vervolgt ze haar pad, een pad van afdrukken achter latend in de sneeuw. Het was koud geworden vannacht, en een dunne laag sneeuw had haar vanmorgen verrast. Het had er prachtig uitgezien, de mooie pastel kleuren boven het witte landschap. Image hield niet van de sneeuw, maar ze was verliefd op het sprookjesachtige landschap dat er dan verscheen. Ze was nooit opgegroeid met sprookjes, en een mooie zonsondergang was haar versie van een mooi sprookje.
Echter had ze vanmorgen de zonsopgang niet bekeken, ze was het woud ingedoken, probeerde de roddels te ontvluchten die er werden gesproken. Ze dacht dat het al erg was geweest toen ze verliefd was geworden op Rixan, verliefd op een ex-schim. Hoe durfde ze dachten ze allemaal, ze bracht de hele kudde in gevaar.. maar nu besefte ze dat dat niks was vergeleken met wat er nu werd gezegd. Ze had tijd doorgebracht met een hengst, een mooie knappe, en zeer charmante hengst. Eentje waarmee ze de rest van haar leven had kunnen delen als ze een normale merrie was geweest. Een merrie zonder een gruwelijk verleden. Maar helaas was Image niet degene voor hem, ook al dacht de hele kudde dat nu. En heel misschien wist Rixan het ook wel. Want één van de roddels was ook dat Rixan terug was, haar Rixan, met zijn heerlijke geur en zijn warme vacht. Ze hield er van hoe lief hij tegen haar kon doen, en de rest van de paarden kon afsnauwen zonder zich ook maar schuldig te voelen.
Een diepe zucht ontgaat haar, ze was van plan geweest de leider op te zoeken, een rang hoger te gaan, maar ze wist dat ze dit enkel wilde als Rixan met haar mee mocht. Ze wilde niet gescheiden zijn door een idioot iets als een rang. Toch voelde ze de nood om hogerop te komen, ze wilde veilig zijn, vooral voor als Rixan haar weer zou verlaten. Ze voelde zich idioot dat ze dit in haar eentje had bedacht. Dat ze hier nu stond en van plan was de leider van de tweede rang aan te spreken. Natuurlijk kende ze Thowra al, de lieve Thowra die haar een beter leven zou kunnen geven. Maar zij zat vast in de machten van Rixan, ze was halsoverkop verliefd op haar bonte minnaar. Als Thowra hier zou staan dan zou ze zo zijn toegelaten, al zou het moeilijker worden voor Rixan. Misschien was het maar beter dat Thowra er niet was. Maar ze zou de onderleider wel vertellen dat ze een zeer dierbare vriendin van de leider was, dat zou haar vast in een wat betere positie zetten dan hoe ze er nu uit zag. Ze was moe, uitgeput, uitgeleefd. Ze verlangde naar iets waar ze trots op kon zijn, ze wilde iets bereiken waar ze later haarzelf voor kon belonen. Een melodieuze hinnik verlaat haar lippen en ze beweegt haar slanke lichaam met een plotselinge kracht voort. Haar hals is sierlijk gebogen en de souplesse waarmee ze haarzelf voort beweegt lijkt op die van een katachtige. Pas wanneer haar ogen naar de leider zoeken beseft ze dat Theron nergens te vinden is. Haar ogen glijden naar de hengst met de kleuren van een leeuw en ze lacht liefjes en draaft op hem af. 'Hallo Thowra, leider' Ze grinnikt plagend en maakt een elegante buiging.
I have a tale to tell about a girl whose soul was screwed, She was born into a life with everything to lose. Her father sold her to the trade when she was just a child, She was young and never ever learned to smile. She took a bullet and she blew out her brains, She didn't say goodbye, she just went away. And now who's missing her? I wish she was here, Her name was Angel and she'd had a bad year. |
 |
|
|
