Banaan
Profile
Number of posts : 1356
Status : Active
Contact
|  Onderwerp: Beautiful pain and insane (Open) zo 2 sep 2012 - 20:14 | |
|
Een koele wind blies door mijn lange zwart-witte manen. Mijn lange benen bewogen zich in een snel tempo voort. Ik voelde me zo vrij als de wind die met mijn manen aan het spelen was. Even dacht ik niet terug aan mijn verleden. Ik brieste luid. Het was heerlijk weer. Overal bloeiden kleurrijke bloemen en hoorde je bijen in de lucht zoemen. Toch hing er een duistere sombere sfeer als een deken overheen. De blauwe maan bracht altijd angst en verderf met zich mee. Ieder paard kon het voelen. Paarden durfden niet meer hun gebied uit, bang om verslonden te worden door schimmen. Ik was er niet bang voor. Het onsterfelijke leven lokte me al jaren. Ik werd er door aangetrokken als metaal door een magneet. Veel paarden die ik in mijn korte leven ontmoet heb, waren bang voor mij. Er werd vaak gefluisterd dat ik een demon was. Ik wist wel beter, ik was gewoon een paard van vlees en bloed.
Mijn passen versnelden met iedere minuut die voorbij ging. Ik voelde de spieren onder mijn gladde huid rollen. Ik was goed getraind voor een paard zoals ik. Ik was niet al te groot, zo rond de 163 centimeter. Normaal, zoals sommige paarden dat noemde. Een gekraak deed me opschrikken uit mijn gedachten. Ik dwaalde zoals gewoonlijk weer eens af. Een eigenschap die ik van mijn onbekende vader had geërfd. Ik was er niet bepaald blij mee. Het was onhandig tijdens gevechten of vluchten. Ik had al geprobeerd om er vanaf te komen, maar het zat te diep in mijn systeem. Ik was een snel paard, maar een onsterfelijke zou mij met gemak inhalen. Ik slikte de brok die zich in mijn keel had gevormd moeizaam weg. Diep van binnen zat er toch een bepaalde angst voor schimmen. Van buiten was dat niet te merken. Ik was goed in het verbergen van emoties voor anderen.
Mijn zwarte oren gingen snel heen en weer. Mijn scherpe zintuigen hadden al iets gesignaleerd, daar; ergens in het bos. Aan de ene kant hoopte ik dat het een schim was, aan de andere kant niet. Ik wist dat het niet goed zou aflopen met me als het een schim bleek te zijn. Ik was in veel dingen goed, al zou ik niet zeggen dat ik 'perfect' was. Voetstappen kwamen dichterbij. Ik hield mijn adem in. Mijn lichaam maakte zich klaar om te vluchten. Dit was een natuurlijk, oeroud instinct die ieder paard bezat. Ik dus ook. Een gedaante doemde voor mij op. Door de schaduwen konden mijn ogen niet goed onderscheiden wie of wat het was.
(Open voor iedereen)
|
|
