Kerensake
Profile
Number of posts : 27
Status : Active
Contact
|  Onderwerp: Kerensake . Black Rain zo 11 maa 2012 - 14:48 | |
| [table border="0" cellspacing="10" cellpadding="0" bgcolor="000000" width=600 align=center][tr][td ][font=Verdana] <p align=center><IMG SRC="http://fc02.deviantart.net/fs51/i/2009/315/c/5/Friesian_Mare_Willow_by_LarissaAllen.jpg" align=center WIDTH=450> </p> [table border="0" cellpadding="0" cellspacing="0" align=center width=450][tr][td][color=brown][center][size=18]B [color=black]_[/color] L [color=black]_[/color] A [color=black]_[/color] C [color=black]_[/color] K[color=black] _ _ _ [/color]R [color=black]_[/color] A [color=black]_[/color] I [color=black]_[/color] N[/size][/center][/color] [size=10]Blablabla[/size] [/td][/tr][/table] [/font] [/td][/tr][/table] |
|
Kerensake
Profile
Number of posts : 27
Status : Active
Contact
| | Onderwerp: Re: Kerensake . Black Rain zo 11 maa 2012 - 14:48 | |
|
B _ L _ A _ C _ K _ _ _ R _ A _ I _ N
Blablabla |
|
|
|
Kerensake
Profile
Number of posts : 27
Status : Active
Contact
| | Onderwerp: Re: Kerensake . Black Rain do 15 maa 2012 - 16:29 | |
|  |
Rain voelde zich schuldig. De herinnering aan haar moeder reikte niet langer verder dan de schim van een wit paard wiens stem zo zacht en liefdevol klonk. Telkens opnieuw wanneer het leven haar weer een kaakslag had uitgedeeld probeerde ze de prachtige lieve merrie voor haar ogen te halen, wetend dat zij haar er wel door zou helpen. Maar steeds opnieuw, wanneer ze zich bedacht hoe ze er nu werkelijk had uitgezien herinnerde zich minder en minder van het prachtige lichaam van de engelachtige merrie. Zachte aanmoedigende woorden moest ze dan maar zichzelf inspreken, hoewel het minder en minder lukte. Vaker staken duistere gedachten op. Iets wat haar beangstigde en tegelijkertijd een aangenaam gevoel bezorgde. Een gevoel van thuiskomen, ook al had ze dat zo lang onderdrukt.
Een twijfelend blik gaat uit van de zwarte merrie naar de grote hengst die naast haar staat. Ze zoekt naar de woorden die omschrijven wat ze nu voelt maar verandert steeds de zinsbouw in haar hoofd. Twijfelend of ze eigenlijk wel zou spreken. Luisteren en zwijgen was uiteindelijk waar ze goed in was geworden. De omgeving in zich opnemen en anticiperen wanneer ze zich bedreigd voelde. Toch wou ze zichzelf een kans geven normaal te gedragen, al was het enkel tegen Axis. "Ik ben het vergeten" zegt ze voorzichtig. "Hoe ze eruit ziet bedoel ik. De witte schim die mijn gedachten in goede banen leidde heeft haar gezicht verloren. Enkel de liefdevolle zachte stem hoor ik nog." Ze kijkt hem aan, hopend dat hij begrijpen zou wat ze eigenlijk bedoelde.
Wanneer Axis stem nog eens weerklinkt neemt ze ieder woord voorzichtig op. Niet wetend in welke schuif ze dit nieuws moest steken. Ze was namelijk zelf al vertrokken voordat Alvaro van de wereldbol verdwenen was, zoals hij blijkbaar is geweest. Haar hoofd werkte op volle toeren, alle mogelijke informatie door aan het sturen die ze zich nog herinnerde over de hengst genaamd Alvaro. "Heb je hem zelf nog niet gesproken?" Haar stem trilt, adrenaline had langzaam haar lichaam gevuld. Het deed haar hartslag sneller slaan, wetend dat hij hier rondliep, maar niet wetend wat zijn intenties eigenlijk zijn. "Waarom zoek je hem niet op?" Haar paarse ogen keken de hengst onderzoekend aan.
Go on and try to tear me down
I will be rising from the ground
Like a skyscraper, like a skyscraper
|
|
|
|
Copyride
Profile
Number of posts : 74
Status : Active
Contact
| | Onderwerp: Re: Kerensake . Black Rain ma 17 maa 2014 - 16:31 | |
| |
|
Copyride
Profile
Number of posts : 74
Status : Active
Contact
| | Onderwerp: Re: Kerensake . Black Rain zo 23 maa 2014 - 8:12 | |
| [quote="Copyride"] 
Onwaardig, zo noemde Avanti hem. Quickness gruwelde bij de gedachte geleefd te hebben naar het voorbeeld van zijn ouders. Hij was gelukkig met de haat, de woede die zijn binnenste hadden ingepalmd. Een vreemd soort geluk, dat misschien beter als voldaan aanvoelde. Zijn levensdoel was immers al ingewilligd. De prachtige witte merrie, wie zichzelf ooit zijn moeder, haar ziel had het aardse bestaan al gehele tijd verlaten. Haar lichaam lag waarschijnlijk ergens te rotten tussen het slachtveld dat Quickness en Avanti, samen met nog een hoop schimmen hadden achtergelaten. Steeds beschreef iedereen haar met een soort bewondering voor haar zacht karakter, haar eerlijkheid, haar goedheid. Als de merrie dan echt zo perfect was geweest kon hij zich niet bedenken waarom ze haar bloedeigen zoon dan zo tegen zichzelf had kunnen keren. Neen, ze was niet perfect, ze was hopeloos geweest. Hopeloos verliefd op Alvaro, en daardoor hopeloos verstrikt geraakt in haar eigen gedachten toen die laatste zich aansloot bij Avanti. Verstrikt in haar goedgelovigheid...
Quickness voelde hoe bloed ontsproot op zijn schoft, en hoe het langs zijn schouder en zijn been naar beneden liep. Net als een rivier in een berg ontstond en naar beneden zijn weg zocht. Hij hoorde de woorden van Avanti weerklinken. Zijn lichaam viel met een dreun op de grons en een lichte kreun ontgaat de lippen van Quickness. Hij was pijnlijk gevallen op zijn schouder. Dreigende taal kwam vanuit Avanti's kant, iets wat hem niet bang maakte. De door schrikt mij niet af klinkt zijn stem. Dat meende hij ook. De dood schrikte hem niet af, het was een leven als kuddepaard tussen de andere paarden waar Quickness zich zorgen over maakte. Een hengst, met een verleden als het zijne, zwak door de lage rang die hij kreeg. Hij zou zich nooit kunnen aanpassen tussen de andere paarden, en binnen de kortste keren was hij net als Alvaro een Loner. Hij probeerd zich recht te zetten en zijn hoef op de grond te plaatsen om zich zo overeind te kunnen zetten, maar het lukt niet.
Quickness wist zelf niet waarom hij was teruggekeerd. Hij had larenlang het spoer van Black Rain gevolgd, en dat had hem terug naar hier geleid.
|
|
|
|
Gesponsorde inhoud
Profile
Contact
| | Onderwerp: Re: Kerensake . Black Rain | |
| |
|
